Καλύπτοντας τις Εξελίξεις στην Ουκρανία: 15. Πολιτική με Άλλα Μέσα (συνέντευξη 30/8/2022)

Σημείωση Ξαστεριάς: Στις ερωτήσεις της Άνιας Κ σχετικά με την αντιμετώπιση του άμαχου πληθυσμού από τις ρωσικές δυνάμεις, και στη συνέχεια για την προκλητική πολιτική της Πολωνίας και των βαλτικών χωρών, ο Σκοτ Ρίττερ εξηγεί ότι αφενός οι Ουκρανοί χρησιμοποιούν τον άμαχο πληθυσμό τους ως ασπίδες, κι αυτό συνιστά έγκλημα πολέμου. Αφετέρου ότι, σε αντίθεση με τους Αμερικανούς που θα ισοπεδώσουν ένα κτίριο με εχθρούς αδιαφορώντας αν υπάρχουν μέσα και άμαχοι (όπως γινόταν π.χ. στο Ιράκ, Αφγανιστάν, Συρία κλπ), οι Ρώσοι φροντίζουν, διακινδυνεύοντας δικούς τους στρατιώτες, να εκκενώσουν πρώτα το κτίριο από τους αμάχους και στη συνέχεια να διοργανώσουν την επίθεση, και αυτή η στάση, κατά τη γνώμη του, αξίζει μετάλλιο τιμής. Απευθύνεται στους Πολωνούς λέγοντας ότι η χώρα τους θα έπρεπε να αποτελεί διάδρομο ειρηνευτικού διαμεσολαβητή και οικονομικής ευημερίας και όχι έξαρσης των πολεμικών παθών, συντασσόμενη όπως τώρα με τα κράτη της Βαλτικής, που τα παρομοιάζει με «τρία μικρά τσιουάουα, που γαβγίζουν, γαβγίζουν, γαβγίζουν χωρίς να υπάρχει πραγματική απειλή»!

Βλέπε την κατατοπιστική εισαγωγή μας για τη σειρά των αναρτήσεων “Καλύπτοντας τις Εξελίξεις στην Ουκρανία” του Σκοτ Ρίττερ και της Άνιας Κ πατώντας εδώ:
Καλύπτοντας τις Εξελίξεις στην Ουκρανία: Οι Συνεντεύξεις του Σκοτ Ρίττερ Μέσα από τα Μάτια της Άνιας Κ. Εισαγωγή
Βλέπε τις άλλες δημοσιεύσεις επί του θέματος στο τέλος αυτής της ανάρτησης.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ
Πολιτική με Άλλα Μέσα

Η συνέντευξη του Scott Ritter στην Ania K στις 30 Αυγούστου 2022

Σε μετάφραση της Φλώρας Παπαδέδε

Μια αδημοσίευτη έκθεση βρίσκει σφάλματα στην κριτική της Διεθνούς Αμνηστίας προς την Ουκρανία.

Η ομάδα δικαιωμάτων ανέθεσε μια ανεξάρτητη επανεξέταση της κατηγορίας που απηύθυνε τον Αύγουστο ότι οι ουκρανικές δυνάμεις θέτουν παράνομα τους αμάχους σε κίνδυνο.

Το διοικητικό συμβούλιο της Διεθνούς Αμνηστίας απέκρυπτε επί μήνες μια έκθεση που επικρίνει την οργάνωση, αφότου κατηγόρησε τις ουκρανικές δυνάμεις ότι θέτουν παράνομα σε κίνδυνο αμάχους κατά τις μάχες με τη Ρωσία, σύμφωνα με έγγραφα και ένα άτομο που γνωρίζει το θέμα.

Η έκθεση 18 σελίδων, αντίγραφο της οποίας έλαβαν οι New York Times, υπογραμμίζει την πολυπλοκότητα της εφαρμογής του διεθνούς δικαίου σε πτυχές της σύγκρουσης στην Ουκρανία — και τη συνεχιζόμενη ευαισθησία σε ένα θέμα που προκάλεσε μια σφοδρή και ταχεία αντίδραση στην ομάδα ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Σε μια μακροσκελή δήλωσή της στις 4 Αυγούστου, η Διεθνής Αμνηστία κατηγόρησε τις ουκρανικές δυνάμεις για συνεχιζόμενη πρακτική που θέτει παράνομα «αμάχους σε κίνδυνο» στεγάζοντας στρατιώτες μέσα κατοικημένες περιοχές και εξαπολύοντας επιθέσεις από αυτές. Η Ρωσία, η οποία έχει βομβαρδίσει αστικά κτίρια και σκότωσε πολλούς αμάχους, παρουσίασε το εύρημα ως δικαίωση, αλλά κατά τα άλλα προκάλεσε οργή.

Charlie Savage, The New York Times, 27 Απριλίου 2023

Άνια Κ.: Τι σκέφτεσαι για τα λόγια του Ρώσου υπουργού Άμυνας, Σεργκέι Σόιγκου, στις 24 Αυγούστου, έξι μήνες μετά την έναρξη της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης (ΕΣΕ) στην Ουκρανία, όπου ανακοίνωσε τη σκόπιμη επιβράδυνση του ρυθμού της. Εξήγησε ότι ήταν μια συνειδητή απόφαση και απαραίτητη για την ελαχιστοποίηση των απωλειών σε αμάχους. Τόνισε ότι η ΕΣΕ προχωρά ανάλογα με το σχέδιο και όλα τα καθήκοντα θα εκπληρωθούν.

Πιστεύεις ότι η Ρωσία θα ολοκληρώσει την ΕΣΕ με τον δικό της ρυθμό, η σύγκρουση θα τελειώσει ή, εξαιτίας αυτών των «προκλήσεων» που προέρχονται από την Πολωνία και το ΝΑΤΟ, θα δημιουργηθεί από αυτήν μια άλλη σύγκρουση που θα συνιστά πραγματικό πόλεμο;

Σκοτ Ρίττερ: Αυτή είναι μια καλή ερώτηση. Ας ξεκινήσουμε με μια θεμελιώδη, βασική αρχή – ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα. Και αυτό σημαίνει ότι ο ίδιος ο πόλεμος δεν υπάρχει μεμονωμένα. Ένας πόλεμος υπάρχει για την επίτευξη στόχων, υπάρχει επειδή πληρούνται συνθήκες μη στρατιωτικής φύσης -συνήθως γεωπολιτικές, πολιτικές ή οικονομικές- αυτές συνενώνονται και ο πόλεμος γίνεται ένας μηχανισμός για την επίλυση αυτών των ζητημάτων ή για τη διαμόρφωση ενός συνόλου συνθηκών μετά το τέλος της σύγκρουσης.

Έτσι, όταν λέμε ότι αυτός ο πόλεμος τελειώνει, ο πόλεμος δεν τελειώνει επειδή σταματούν οι πυροβολισμοί. Ο πόλεμος είναι μέρος μιας ευρύτερης διαδικασίας, οπότε κάποια στιγμή οι πυροβολισμοί θα σταματήσουν. Αλλά ο πόλεμος χρησιμοποιείται για τη διαμόρφωση της γεωπολιτικής πραγματικότητας και από τις δύο πλευρές. Το ΝΑΤΟ προσπαθεί να διαμορφώσει μια γεωπολιτική πραγματικότητα με μια αποδυναμωμένη Ρωσία, την ίδια στιγμή που δημιουργεί τις συνθήκες με τις οποίες μπορεί να δικαιολογήσει τη συνεχιζόμενη επέκτασή του, φυσικά από άποψη γεωγραφίας αλλά και από στρατιωτικής πλευράς – ξέρεις, η περιβόητη δήλωση του Στόλτενμπεργκ για 300.000 άνδρες.

Οι Ρώσοι χρησιμοποιούν αυτή τη σύγκρουση όχι μόνο για να επιλύσουν την κατάσταση στην Ουκρανία, αλλά και για να δημιουργήσουν ένα σύνολο συνθηκών που θα καθιστούν βιώσιμο το ρωσικό όραμα ενός νέου ευρωπαϊκού πλαισίου ασφαλείας, για να επαναπροσδιορίσουν την πραγματικότητα της ευρωπαϊκής ασφάλειας με τρόπο που να υποχρεώνει την Ευρώπη να αποδεχθεί τους όρους της Ρωσίας, αυτούς που τέθηκαν στις 17 Δεκεμβρίου του περασμένου έτους (2021) με τα προσχέδια συνθηκών που παρέδωσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ, τα οποία απορρίφθηκαν και τα δύο.

Όταν τελειώσουν οι πυροβολισμοί, θα έχουμε ένα από τα δύο σενάρια να ξετυλίγονται. Ένα σενάριο είναι μια αποδυναμωμένη Ρωσία με ένα ισχυρό ΝΑΤΟ που επιδιώκει να επιβληθεί. Το άλλο είναι ένα αποδυναμωμένο ΝΑΤΟ με μια ισχυρή Ρωσία που επιδιώκει να επαναπροσδιορίσει το ευρωπαϊκό πλαίσιο ασφάλειας. Κανένα από αυτά δεν οδηγεί απαραιτήτως σε συνέχιση της σύγκρουσης.

Πιστεύω στην πραγματικότητα ότι το ρωσικό σενάριο θα είναι αυτό που θα υπερισχύσει, ότι η Ρωσία θα κερδίσει αποφασιστικά στην Ουκρανία και θα χρησιμοποιήσει αυτή τη νέα γεωπολιτική πραγματικότητα για να πιέσει την Ευρώπη να αποδεχθεί τις περισσότερες, αν όχι όλες, από τις απαιτήσεις της Ρωσίας σχετικά με ένα νέο ευρωπαϊκό πλαίσιο ασφάλειας. Το ΝΑΤΟ δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί επειδή εξαντλείται αυτή τη στιγμή υποστηρίζοντας την Ουκρανία, στραγγίζουν κυριολεκτικά τα οπλοστάσια τους. Συνδυάστε και το γεγονός ότι επιτρέπουν δισεκατομμύρια δολάρια στρατιωτικών πόρων να εισρεύσουν στην Ουκρανία χωρίς σχέδιο ή οικονομική ικανότητα αντικατάστασης αυτού του υλικού.

Θα μπορούσε να είναι αλλιώς εάν η ευρωπαϊκή οικονομία λειτουργούσε στο φουλ. Ακόμη και τότε, θα ήταν πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, για την Ευρώπη να ανασυγκροτήσει έγκαιρα τη στρατιωτική ικανότητα που έχει παραδώσει στην Ουκρανία. Θα χρειαστούν χρόνια για να ανασυγκροτηθεί και αυτό με μια λειτουργική οικονομία. Όμως η οικονομία της Ευρώπης είναι οτιδήποτε άλλο από λειτουργική αυτή τη στιγμή. Οπότε η ιδέα ότι αυτή η δυσλειτουργική ευρωπαϊκή οικονομία θα είναι σε θέση να δημιουργήσει μια στρατιωτική ικανότητα αντικατάστασης για να αντικαταστήσει αυτή που στέλνουν στην Ουκρανία και την ίδια στιγμή να δημιουργήσει μια νέα στρατιωτική ικανότητα που θα ανταποκρίνεται στο στόχο των 300.000 ατόμων του Στόλτενμπεργκ, αποτελεί φαντασίωση.

Η Ευρώπη έχει τελειώσει. Δεν έχει στρατιωτική δύναμη. Η Ευρώπη δεν μπορεί να ανασυγκροτήσει τον στρατό της.

Έτσι, στο τέλος αυτής της σύγκρουσης, θα δείτε μια πολύ αδύναμη Ευρώπη που θα αντιμετωπίζει μια πολύ ισχυρή Ρωσία και δεν πιστεύω ότι θα υπάρξει περαιτέρω σύγκρουση. Η Ρωσία δεν αναζητά τη σύγκρουση. Είναι πολωνική φαντασίωση να πιστεύει κανείς ότι η Ρωσία θα επιδιώξει να προχωρήσει από την Ουκρανία στην Πολωνία. Η Ρωσία δεν έχει καμία πρόθεση να το κάνει αυτό, δεν θέλει να το κάνει, θα ήταν το χειρότερο πράγμα που θα μπορούσε να κάνει, γιατί αυτό θα ενεργοποιούσε το Άρθρο 5 [του Χάρτη του ΝΑΤΟ, για συλλογική αυτοάμυνα].

Ενώ η Ρωσία μπορεί να επικρατήσει σε μια μεγάλης κλίμακας χερσαία σύγκρουση με την Ευρώπη, δεν θα είναι εύκολο. Θα απαιτήσει γενική επιστράτευση, θα επιφέρει μεγάλη αποδιοργάνωση της ρωσικής οικονομικής ανάκαμψης που βρίσκεται σε εξέλιξη, τόσο από την πανδημία όσο και από τις κυρώσεις. Στην πραγματικότητα θα οδηγούσε στην οικονομική κατάρρευση της Ρωσίας.

Και πολλές από τις σχέσεις που έχει αναπτύξει η Ρωσία με τις χώρες που έχουν απορρίψει τις δυτικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, θα μπορούσαν να καταστούν τεταμένες εάν η Ρωσία καταλήξει σε πόλεμο με το ΝΑΤΟ. Επομένως, είναι καθαρή παιδική φαντασίωση να πούμε, «Α, η Ρωσία θα καθαρίσει την Ουκρανία και μετά θα συνεχίσει προς την Ευρώπη». Δεν θα το κάνει.

Αυτή είναι η πεποίθησή μου. Δεν βρίσκομαι δίπλα στον Πούτιν ή τον Σόιγκου, επομένως δεν ξέρω τι σκέφτονται οι Ρώσοι, αλλά η λογική και η κατανόηση της ιστορίας της Ρωσίας και ο τρόπος ακριβώς με τον οποίο σχεδιάζονται και εφαρμόζονται οι πολιτικές τους, απλά δεν δείχνει ότι υπάρχει ούτε μία πιθανότητα στο εκατομμύριο η Ρωσία να επιδιώξει να εισβάλει στην Πολωνία μετά από αυτή τη σύγκρουση. Αυτή είναι καθαρή πολεμοκαπηλεία από την πλευρά των Πολωνών πολιτικών και ακούτε τους ίδιους ήχους από τη Βαλτική, τα τρία μικρά τσιουάουα, που γαβγίζουν, γαβγίζουν, γαβγίζουν. Αλλά αυτό είναι όλο, δεν υπάρχει πραγματική απειλή, γαβγίζουν χωρίς λόγο.

Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι η Ευρώπη δεν πρόκειται να είναι έτοιμη να μπει σε αυτό το παιχνίδι. Νομίζω ότι ένας από τους μεγάλους κινδύνους για την Πολωνία — επίτρεψέ μου να φορέσω το πολωνικό μου καπέλο για ένα δευτερόλεπτο και πολύ σπάνια το κάνω αυτό… Πολωνία, ξύπνα! Είσαι μόνη σου! Η Ευρώπη δεν είναι φίλη σου, δεν τους αρέσεις, μάλλον τους αρέσεις λιγότερο κι από ό,τι αρέσεις στη Ρωσία. Η Ρωσία τουλάχιστον σε καταλαβαίνει. Η Ρωσία κατανοεί την ιστορία. Η Ρωσία είναι αρκετά ώριμη για να έχει υπεύθυνες σχέσεις μαζί σου. Η Ευρώπη θα σε εγκαταλείψει χωρίς δεύτερη σκέψη γιατί δεν είσαι Ευρώπη — νομίζεις ότι είσαι, αλλά δεν είσαι.

Θυμήσου πώς αλληλεπιδρούσατε με την Ευρώπη πριν η Ρωσία εισβάλει στην Ουκρανία. Ήσασταν φιλαράκια ή, μάλλον, συζητούσαν για να σε διώξουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση; Έλα, Πολωνία, ξύπνα! Προσπαθείς να παίξεις αυτό το παιχνίδι της προσποίησης ότι υπάρχει απειλή από τη Ρωσία, με την ελπίδα ότι η Ευρώπη θα τρέξει να σε υποστηρίξει; Το μόνο έθνος που βοηθά είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες και αυτό δεν είναι πραγματικό γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν την πολυτέλεια να υποστηρίξουν τις υποσχέσεις που έχουν δώσει με πραγματική στρατιωτική δύναμη. Έτσι, θα βρεθείς απομονωμένη επειδή η υπόλοιπη Ευρώπη θα είναι πρόθυμη να συνάψει μια νέα συμφωνία ασφάλειας με τη Ρωσία μετά τη σύγκρουση στην Ουκρανία, μια συμφωνία που θα επιδιώκει ίσως να αποκαταστήσει κάποιους οικονομικούς δεσμούς.

Νομίζω ότι ένα από τα πράγματα που έχει αποδειχθεί εδώ είναι ότι υπήρχε λόγος για τον οποίο η Ευρώπη αναζήτησε φθηνή ρωσική ενέργεια. Ήταν φθηνή και άφθονη και βοήθησε τις οικονομίες σας να ευδοκιμήσουν. Τώρα αντιμετωπίζετε το γεγονός ότι οι τιμές της ενέργειας έχουν φτάσει στα ύψη και δεν πρόκειται να πέσουν σύντομα. Και αν πέσουν, μπορεί να μην έχουν απομείνει πολλά για να χρησιμοποιηθεί η ενέργεια -οι βιομηχανίες κλείνουν, οι άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους, υπάρχουν άστεγοι, υπάρχουν άνθρωποι που κρυώνουν και πεινάνε. Αυτό είναι μια κατάσταση που κανείς δεν περίμενε να δει στην Ευρώπη τη σημερινή εποχή. Υποτίθεται ότι είστε μια πολιτισμένη ήπειρος, αλλά η Ευρώπη επιστρέφει στην εποχή των σπηλαίων, εν μέρει λόγω των πολιτικών που προώθησε η Πολωνία.

Λοιπόν, Πολωνία, κατάλαβε ότι κόβεις μόνη σου τον λαιμό σου. Σταμάτα και πάψε, σταμάτα τις ανοησίες, ξεκίνα να ψάχνεις για έξοδο. Ξεκίνα να χτίζεις γέφυρες ειρήνης και κατανόησης. Και κάτι άλλο, Πολωνία: Ξέρεις ποιος ήταν ο Στεπάν Μπαντέρα; Το ξέρεις. Έχεις μνημεία για τα παιδιά που έσφαξαν οι οπαδοί του. Αυτοί [οι Ουκρανοί] δεν σας βλέπουν ως ανθρώπους, είστε υπάνθρωποι για αυτούς. Γιατί τους βοηθάς; Δεν βγάζει νόημα.

Τώρα, σχετικά με την επιβράδυνση του ρυθμού της ΕΣΕ. Όταν το διάβασα, το πρώτο πράγμα που είπα ήταν: «Ωραία, όλοι οι πολεμοκάπηλοι στη Δύση θα πουν, είδατε, νικάμε τους Ρώσους, τους αναγκάσαμε να επιβραδύνουν». Αυτό που δεν καταλαβαίνουν είναι ότι ταυτόχρονα παραδέχονται ότι η Διεθνής Αμνηστία, μαζί με αυξανόμενο αριθμό αντιρωσικών, φιλοδυτικών μέσων ενημέρωσης, είναι αναγκασμένοι να αναγνωρίσουν την αλήθεια: ότι η Ουκρανία χρησιμοποιεί εκτενώς τον δικό της πληθυσμό ως ανθρώπινες ασπίδες. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ουκρανών αμάχων που σκοτώθηκαν σε αυτή τη σύγκρουση, σκοτώθηκαν επειδή η κυβέρνησή τους τούς χρησιμοποιεί ως ανθρώπινες ασπίδες κατά παράβαση του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, κατά παράβαση των κανόνων του πολέμου.

Το άλλο πράγμα που θα επισημάνω είναι ότι ακόμα κι ένας νεκρός άμαχος είναι πάρα πολύς, αλλά κάθε φορά που συμβαίνει σύγκρουση σε μια περιοχή όπως η Ουκρανία – πυκνοκατοικημένη – θα προκληθούν οι λεγόμενες παράπλευρες απώλειες, που σημαίνει ότι θα σκοτωθούν άμαχοι.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Μεγάλη Βρετανία και ο Καναδάς, εισβάλαμε στη Νορμανδία το 1944 για να απελευθερώσουμε τη Γαλλία και δεν νομίζω ότι οι Γάλλοι δυσανασχετούν καθόλου με αυτό. Αλλά ξέρετε ότι σκοτώσαμε 60.000 Γάλλους αμάχους στην απελευθέρωση – η μάχη για τη Νορμανδία είχε θύματα 60.000 Γάλλους πολίτες γιατί ο πόλεμος είναι κόλαση και ο πόλεμος είναι κόλαση ιδιαίτερα για τους αμάχους που παγιδεύονται ανάμεσα στις μάχες. Τώρα, όταν ρίξετε μια ματιά στις μάχες που διεξάγονται στην Ουκρανία και στον αριθμό των θυμάτων, εννοώ ότι κυκλοφόρησε το ουκρανικό έγγραφο, αυτό που διέρρευσε από το ουκρανικό υπουργείο Άμυνας, κάπου στα τέλη Απριλίου 2023, που ανέφερε απώλειες 191.000 Ουκρανούς στρατιώτες. Αυτό συνέβη πριν οι Ουκρανοί αρχίσουν να έχουν απώλειες περίπου 500 την ημέρα, οπότε μπορεί κανείς να πει με ασφάλεια ότι υφίστανται 300.000 ουκρανικές απώλειες από τις οποίες 80.000–100.000 είναι οι νεκροί.

Οι Ρώσοι, πιστεύω, έχουν υποστεί εκτεταμένες απώλειες, σκέφτομαι γύρω στους 15.000 νεκρούς, συμπεριλαμβανομένων των πολιτοφυλακών των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ, που πληρώνουν πολύ υψηλό τίμημα και ίσως άλλους 35.000 – 40.000 τραυματίες, άρα μιλάμε για 60.000 ρωσικές απώλειες. Σημαντικές.

Όταν μιλάμε για τέτοιου είδους απώλειες, θα πρέπει να εκτιμάμε τον αριθμό των νεκρών αμάχων σε περίπου 20.000-30.000 νεκρούς πολίτες, που θα έλεγα ότι θα ήταν αναμενόμενο. Δεν είναι καθόλου κοντά σε αυτό. Μιλάμε για χιλιάδες, αλλά μιλάμε για μονοψήφιες χιλιάδες.

Γιατί; Όχι χάρη στους Ουκρανούς – αυτοί τους χρησιμοποιούν ως ασπίδες.

Γιατί; Επειδή οι Ρώσοι ήταν επιμελείς στον τρόπο που διεξάγουν αυτή τη σύγκρουση. Υποχωρούν για να σώσουν ζωές αμάχων. Και τώρα μπαίνουμε στο στάδιο της σύγκρουσης όπου η ρωσική επίθεση ενάντια σε αυτές τις προετοιμασμένες ουκρανικές αμυντικές θέσεις, φέρνει όλο και περισσότερο τις ρωσικές δυνάμεις σε επαφή με αμάχους που χρησιμοποιούνται από τους Ουκρανούς ως ανθρώπινες ασπίδες. Έτσι, οι Ρώσοι πρέπει να επιβραδύνουν τα πράγματα. Πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί στον τρόπο με τον οποίο στοχεύουν, πολύ προσεκτικοί στο πώς χρησιμοποιούν τη δύναμή τους, πρέπει να βεβαιωθούν ότι μεγιστοποιούν τις απώλειες του ουκρανικού στρατού ενώ ελαχιστοποιούν τις απώλειες Ουκρανών αμάχων. Αυτό κάνει ο Σόιγκου.

Όποιος παρακολουθεί τις μάχες από τότε που ο Σόιγκου έκανε αυτή τη δήλωση γνωρίζει ότι η Ρωσία δεν έχει σταματήσει την επίθεσή της. Στην πραγματικότητα, η Ρωσία σημειώνει σημαντικά κέρδη και η Ρωσία θα συνεχίσει να έχει σημαντικά κέρδη.

Τώρα έχουμε την ουκρανική αντεπίθεση, αλλά αποτυγχάνει θεαματικά και η Ρωσία θα απαντήσει με τη σειρά της. Το θέμα είναι ότι οι Ρώσοι έχουν κάνει ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατό για να ελαχιστοποιήσουν τις απώλειες αμάχων.

Δεν παίρνουν κανένα έπαινο για αυτό. Κάνουν πράγματα που σε κανένα Αμερικανό στρατιωτικό ηγέτη ή Αμερικανό Πρόεδρο δεν θα τα συγχωρούσε ο αμερικανικός λαός. Για να είμαι ειλικρινής, όταν πηγαίνουμε σε πόλεμο, η νούμερο ένα προτεραιότητά μας είναι η διατήρηση της ζωής των Αμερικανών, δεν ήμασταν διατεθειμένοι να πάρουμε δρόμο – δρόμο τη Μοσούλη για να καθαρίσουμε το ISIS, παρόλο που υπήρχαν δεκάδες χιλιάδες Ιρακινοί πολίτες παγιδευμένοι εκεί. Όχι, επειδή θα πέθαιναν Αμερικανοί και δεν γίνεται να πεθάνουν Αμερικανοί, έτσι αποσυρθήκαμε και ισοπεδώσαμε τις γειτονιές, σκοτώνοντας όλους τους αμάχους.

Αλλά δεν υπήρχε θέμα γιατί υπήρχαν κάποιοι άνθρωποι του ISIS εκεί μέσα και έτσι έπρεπε να κάνουμε. Δεν υπήρξε καμία καταδίκη. Δεν είδατε κανέναν στη διεθνή κοινότητα να εκφράζει ανησυχίες σχετικά με τον αριθμό των ανθρώπων που σκοτώσαμε στη Ράκα όταν την καταλάβαμε, τη συριακή πόλη που κατέλαβε το ISIS ως πρωτεύουσά του, όταν ισοπεδώσαμε αυτήν την πόλη. Ακόμη και τις τελευταίες ημέρες, όταν ρίξαμε βόμβες στις τελευταίες θέσεις του ISIS, είχαμε στρατιώτες του ISIS να κρύβονται ανάμεσα σε ένα πλήθος γυναικών και παιδιών, ρίξαμε μια βόμβα και τους σκοτώσαμε όλους, επειδή υπήρχαν στρατιώτες εκεί. Κανείς δεν έκλαψε. Κανείς δεν φώναξε. Ο στρατός των ΗΠΑ, αυτό κάνουμε φίλοι μου, το ονομάζουμε ατυχείς παράπλευρες απώλειες.

Δεν βλέπετε τους Ρώσους να κάνουν αυτό. Οι Ρώσοι δεν το κάνουν αυτό. Δεν ρίχνουν βόμβες σε πολίτες. Δεν ισοπεδώνουν διαμερίσματα. Δείτε τη μάχη για τη Μαριούπολη. Αν ήταν Αμερικάνοι πεζοναύτες εκεί – αγαπώ τους πεζοναύτες μου – αλλά αν βρεθούμε σε ένα κτίριο και ο εχθρός το έχει οχυρώσει με πολλαπλά σημεία βολής, ισοπεδώνουμε αυτό το κτίριο, το κάνουμε ίσωμα. «Αχ, όχι… ήταν και 60 άμαχοι εκεί;»

Κρίμα. Η ζωή είναι σκληρή όταν είσαι πολίτης σε εμπόλεμη ζώνη.

Τι έκαναν οι Ρώσοι; Έστειλαν τα στρατεύματά τους μπροστά, να δέχονται πυροβολισμούς, για να φτάσουν στο υπόγειο, να σχηματίσουν έναν διάδρομο για να εκκενώσουν τους πολίτες, πριν επιτεθούν στο κτίριο. Έχασαν άντρες που διέσωζαν πολίτες και αυτό δεν είχε καμία στρατιωτική αξία, καμία. Η στρατιωτική αξία θα ήταν να καθίσετε πίσω, να ισοπεδώσετε το κτίριο και να πείτε απλώς «ήταν άτυχοι».

Δεν το έκαναν αυτό. Έχασαν άντρες. Στην Αμερική, ο Αμερικανός στρατιωτικός διοικητής θα είχε παυτεί εάν το έκανε αυτό, θα απολυόταν επειδή έθεσε σε κίνδυνο τα στρατεύματά του χωρίς λόγο. Δεν δίνουμε στους ανθρώπους παράσημα για να σώζουνε ζωές αμάχων.

Οι Ρώσοι πρέπει να καθιερώσουν ένα μετάλλιο, μόνο γι’ αυτό. Ένα μετάλλιο θάρρους που θα λέει: «Έκανα μια πράξη θάρρους για να σώσω ανθρώπινες ζωές αμάχων μέσα σε περιβάλλον μάχης».

Θα απένειμαν τέτοια μετάλλια με το σωρό.

Σημ.: Το κεφάλαιο αυτό του βιβλίου είναι ένα τμήμα (και πιο συγκεκριμένα από το 22:15 έως 42:10 του βίντεο) της συνέντευξης που δόθηκε στις 30/8/2022. Στην έναρξη της συνέντευξης ο Scott Ritter απαντάει διεξοδικά στις φοβίες της Άνιας Κ για ενδεχόμενη έκρηξη του πυρηνικού εργοστασίου της Ζαπορίζια από το ουκρανικό πυροβολικό επειδή περιήλθε υπό τον έλεγχο των Ρώσων, και για το οποίο είχαν δηλώσει αρχικά οι Ουκρανοί και ο εσμός των δυτικών ΜΜΕ ότι το… βομβαρδίζουν οι Ρώσοι (ενώ το είχαν ήδη υπό τον έλεγχό τους)! Ολόκληρη την άνω της ωριαίας συζήτηση μεταξύ της Άνιας Κ και του Σκοτ Ρίττερ μπορείτε να την παρακολουθήσετε, στα αγγλικά, στο βίντεο που ακολουθεί. Ελληνικούς υπότιτλους θα έχετε μόνο με την επιλογή της αυτόματης μετάφρασης που είναι ενσωματωμένη στο βίντεο.