Σημείωση Ξαστεριάς: Δημοσιεύουμε το πρώτο Κεφάλαιο του βιβλίου με τις συνεντεύξεις του Σκοτ Ρίττερ στην Άνια Κ, όπου ο Αμερικανός στρατιωτικός αναλυτής αναπτύσσει το συλλογισμό του για το νόμιμο δικαίωμα της Ρωσίας να επέμβει στρατιωτικά σύμφωνα με το άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, κι επίσης ότι οι Ρώσοι συμμορφώνονται απολύτως με το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο στους κανόνες του πολέμου και, συνεπώς, όπως επί λέξει λέει, «η Ρωσία βρίσκεται στη σωστή πλευρά της Ιστορίας».
Βλέπε την κατατοπιστική εισαγωγή μας για τη σειρά των αναρτήσεων “Καλύπτοντας τις Εξελίξεις στην Ουκρανία” του Σκοτ Ρίττερ και της Άνιας Κ πατώντας εδώ:
Καλύπτοντας τις Εξελίξεις στην Ουκρανία: Οι Συνεντεύξεις του Σκοτ Ρίττερ Μέσα από τα Μάτια της Άνιας Κ. Εισαγωγή
Βλέπε τις άλλες δημοσιεύσεις επί του θέματος στο τέλος αυτής της ανάρτησης.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΑ
Ο Νόμος του Πολέμου
Η συνέντευξη του Scott Ritter στην Ania K στις 23 Φεβρουαρίου 2023
Σε μετάφραση της Φλώρας Παπαδέδε
Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ψήφισε με 141 υπέρ, 7 κατά και 32 αποχές, την έκκληση για μια διαρκή ειρήνη στην Ουκρανία.
Την παραμονή της επετείου της έναρξης της πλήρους κλίμακας εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ενέκρινε ένα ψήφισμα που καλεί σε ειρήνη.
Η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών υιοθέτησε την Πέμπτη ένα ψήφισμα που καλεί σε μια διαρκή ειρήνη στην Ουκρανία και επαναλαμβάνει το αίτημά της προς τη Ρωσία να αποσύρει τα στρατεύματά της και να σταματήσει τη σύγκρουση, σε μια μη δεσμευτική ψηφοφορία που πραγματοποιήθηκε την παραμονή της επετείου της εισβολής της Μόσχας.
Το ψήφισμα, που εισήγαγε η Ουκρανία κατά τη διάρκεια μιας ειδικής συνόδου της συνέλευσης που διήρκεσε δύο ημέρες, πέρασε με 141 ψήφους υπέρ, 7 κατά και 32 αποχές.
Το ψήφισμα έδειξε τη συνεχιζόμενη υποστήριξη προς την Ουκρανία και την απομόνωση της Ρωσίας στην παγκόσμια σκηνή, ακόμη και όταν πολλές χώρες αντιμετωπίζουν τις εκτεταμένες συνέπειες του πολέμου πάνω στους δικούς τους πληθυσμούς, με τις τιμές της ενέργειας και των τροφίμων να εκτοξεύονται στα ύψη.
Μεταξύ των χωρών που απείχαν ήταν οι σύμμαχοι της Ρωσίας, Κίνα, Ιράν και Ινδία. Μεταξύ των λίγων χωρών που στάθηκαν στο πλευρό της Ρωσίας ψηφίζοντας όχι, ήταν η Λευκορωσία, η Ερυθραία, η Νικαράγουα, η Βόρεια Κορέα, το Μάλι και η Συρία. Δύο τροπολογίες που πρότεινε η Λευκορωσία για την τροποποίηση του ψηφίσματος υπέρ της Ρωσίας απορρίφθηκαν.
«Σε αυτόν τον πόλεμο δεν υπάρχουν ίσες αποστάσεις. Υπάρχει ένας επιτιθέμενος και ένα θύμα», είπε ο υπουργός Εξωτερικών της Ουκρανίας, Ντμίτρο Κουλέμπα, στη συνέλευση την Τετάρτη, όταν παρουσίασε το ψήφισμα. «Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να συνεχίσουμε να μαχόμαστε για την επιβίωσή μας».
Η Ρωσία χαρακτήρισε το ψήφισμα «ρωσοφοβικό» και ο πρεσβευτής της στα Ηνωμένα Έθνη, Βασίλι Νεμπένζια, είπε στη συνέλευση την Τετάρτη ότι η ιδέα να νικηθεί «ένα πυρηνικό κράτος» αποτελεί φαντασίωση.
Τα ψηφίσματα της Γενικής Συνέλευσης δεν είναι νομικά δεσμευτικά, αλλά έχουν συμβολικό και πολιτικό βάρος. Αυτό ήταν το τρίτο που υιοθετήθηκε από τη συνέλευση σχετικά με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία πριν από ένα χρόνο. Το Συμβούλιο Ασφαλείας δεν μπόρεσε να αναλάβει ισχυρότερη δράση, επειδή η Ρωσία έχει δικαίωμα αρνησικυρίας έναντι οποιωνδήποτε ψηφισμάτων που καταφέρονται εναντίον της.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους, που τάχθηκαν σταθερά με την Ουκρανία και της παρείχαν προηγμένο στρατιωτικό εξοπλισμό και όπλα για να αμυνθεί, θεωρούν την υιοθέτηση των τριών ψηφισμάτων ως μέσο για να πιέσουν τη Ρωσία και να επιδείξουν την απομόνωσή της.
Farnaz Fassihi, The New York Times, 23/02/2023
Άνια Κ: Υπάρχει κάτι που αναρωτιέμαι εδώ και αρκετό καιρό. Πιστεύω ότι όταν γίνεται πόλεμος, κάθε πόλεμος έχει κάποιους κανόνες που δεν μπορούν να παραβιαστούν… Πρέπει να σεβαστείς αυτούς τους κανόνες και πρέπει να μείνεις εντός αυτών των κανόνων, διαφορετικά… υπάρχουν συνέπειες, σωστά; Στρατοδικεία ή δικαστήρια ή οτιδήποτε άλλο. Έτσι, παρακολουθώντας αυτήν την κατάσταση στην Ουκρανία αναρωτιέμαι, υπάρχει κάποιο είδος κανόνα που έχει γίνει σεβαστό σε αυτήν την κατάσταση ή παραβιάζουν κάθε κανόνα;
Σκοτ Ρίττερ: Λοιπόν… μπορούμε να ξεκινήσουμε από την αρχή. Η Ρωσία υπερασπίστηκε την απόφασή της να στείλει στρατιωτικές δυνάμεις στην Ουκρανία σύμφωνα με το άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Συγκεκριμένα, η υπερασπιστική γραμμή αφορά στην προληπτική συλλογική αυτοάμυνα. Από τη ρωσική σκοπιά, είχαν νόμιμο δικαίωμα και, πράγματι, ισχυρίζονται, η Ρωσία είχε καθήκον και υποχρέωση να επέμβει στρατιωτικά.
Η συλλογική Δύση [ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, Ευρωπαϊκή Ένωση], συμπεριλαμβανομένης της Ουκρανίας, το απέρριψαν. Τα Ηνωμένα Έθνη το απέρριψαν. Αλλά αυτές είναι πολιτικές αποφάσεις, όχι νομικές αποφάσεις. Ας πούμε απλώς ότι υπάρχει νομική διαμάχη σχετικά με τη νομιμότητα των ενεργειών της Ρωσίας.
Αλλά η απόφαση της Ρωσίας φαίνεται να επιβεβαιώνεται όλο και περισσότερο από την παραδοχή εκ μέρους της συλλογικής Δύσης ότι στην πραγματικότητα έκαναν αυτό για το οποίο τους κατηγορεί η Ρωσία. Χρησιμοποίησαν μια ειρηνευτική διαδικασία [τις συμφωνίες του Μινσκ] σαν προσποίηση για να συγκροτήσουν στρατιωτικές δυνάμεις και να επιτεθούν στην Ουκρανία[1]. Έχουμε δηλώσεις σε βίντεο του Προέδρου Ζελένσκι το 2019 που λέει, «Θα πάω σε πόλεμο στην Ουκρανία, θα πάω σε πόλεμο στο Ντονμπάς!».
Αυτό συμβαίνει σε μια στιγμή που οι Συμφωνίες του Μινσκ ήταν ακόμη σε ισχύ και ο ίδιος [ο Ζελένσκι] αναγνωρίζει ότι δεν έχει καμία πρόθεση να εκπληρώσει το Μινσκ. Και όταν το βλέπετε αυτό, η υπόθεση της Ρωσίας αποκτά όλο και πιο ισχυρά ερείσματα για μια νομική δικαιολόγηση της απόφασής της να επέμβει στρατιωτικά.
Πολλοί άνθρωποι λένε ότι όταν ξεκινάς έναν πόλεμο που βασίζεται σε μια παράνομη πράξη, αυτός είναι ένας παράνομος επιθετικός πόλεμος και ό,τι ακολουθεί είναι αναγκαστικά παράνομο. Επομένως, είναι σημαντικό να ξεκινήσουμε από την αρχή. Η Ρωσία ξεκίνησε αυτόν τον πόλεμο με βάση νόμιμες, νομικά βάσιμες, συλλογικές απαιτήσεις αυτοάμυνας που προκλήθηκαν από την, υποβοηθούμενη από το ΝΑΤΟ, Δυτικο-Ουκρανική επίθεση επί 8 χρόνια εναντίον του λαού του Ντονμπάς, μαζί με την ξεκάθαρα διατυπωμένη πρόθεση εκ μέρους του ΝΑΤΟ να χρησιμοποιήσει την Ουκρανία ως στρατιωτικό αντιπρόσωπο για να προκαλέσει περαιτέρω πλήγματα στον λαό του Ντονμπάς και στον λαό της Κριμαίας, και πως, αντί να επιτρέψει σε αυτή την απειλή να εκδηλωθεί στην πράξη, η Ρωσία την πρόλαβε και κινήθηκε στρατιωτικά.
Αν κοιτάξουμε τους πρώιμους σκοπούς και στόχους της Ρωσίας, τώρα καταλαβαίνουμε ότι η Ρωσία δεν προσπαθούσε να καταλάβει την Ουκρανία ή να καταστρέψει την Ουκρανία. Η Ρωσία προσπαθούσε να αναγκάσει την Ουκρανία σε μια διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων. Η Ρωσία εισέβαλε στις 24 Φεβρουαρίου [2022] και στις 2 Μαρτίου είχε ήδη μπει σε διαπραγματεύσεις – τρεις διαπραγματεύσεις την πρώτη εβδομάδα του Μαρτίου και τελικά μια τελική διαπραγμάτευση στην Κωνσταντινούπολη την 1η Απριλίου, που υποτίθεται ότι θα έφερνε το τέλος αυτού του πολέμου. Οι ενέργειες της Ρωσίας συνάδουν με το επιχείρημα που πρόβαλε για την παρέμβαση, δηλαδή την εξάλειψη της άμεσης απειλής και την αναζήτηση ειρηνικής επίλυσης του προβλήματος. Ο,τιδήποτε έχει κάνει η Ρωσία συμμορφώνεται με το γράμμα και τις προθέσεις του νόμου.
Η Ουκρανία από την άλλη πλευρά, επέτρεψε στον εαυτό της να χρησιμοποιηθεί ως αντιπρόσωπος του ΝΑΤΟ για να διεξαγάγει έναν γενοκτονικό πόλεμο εναντίον των Ρώσων πολιτών της. Τον ονομάζω γενοκτονικό γιατί, ξέρετε, τον Απρίλιο του 2014 η Ουκρανία ανακήρυξε τρομοκράτες τον ρωσικό λαό του Ντονμπάς και της Κριμαίας και ξεκίνησε μια αντιτρομοκρατική επιχείρηση που εκδηλώθηκε με ακραία βία, συμπεριλαμβανομένης της περικύκλωσης 150 ατόμων στο κτίριο των συνδικάτων στην Οδησσό, την πυρπόλησή του και τις επευφημίες καθώς πέθαιναν 48 από αυτούς, τους βιασμούς και τη λεηλασία στη Μαριούπολη τον Ιούνιο του 2014 και όλη τη βία που ακολούθησε έκτοτε.
Τα εγκλήματα που διαπράττονται από την Ουκρανία υποστηρίζονται από το ΝΑΤΟ και τη συλλογική Δύση, που τους ενισχύουν με [στρατιωτική] εκπαίδευση και με πολιτική υποστήριξη —ειδικά το πραξικόπημα [τον Φεβρουάριο του 2014] συνιστά παραβίαση της κυρίαρχης ουκρανικής νομοθεσίας και παραβίαση της έννοιας της ανεξαρτησίας και του αυτοπροσδιορισμού.
Έτσι, όταν κάνετε μια βασική λίστα αποδείξεων για το ποια πλευρά έχει το νόμο με το μέρος της, μια λίστα βασισμένη σε γεγονότα και όχι τα σπασμωδικά, ασπρόμαυρα πράγματα που η Δύση θέλει να υποστηρίζετε, όπου πρέπει να αποδεχτείτε κατά δήλωση ότι οι ενέργειες της Ρωσίας ήταν απρόκλητη ενεργητική επιθετικότητα…
Όταν κοιτάξετε την πραγματικότητα, συνειδητοποιείτε πως όχι μόνο η Ρωσία είχε ισχυρό νομικό επιχείρημα [για παρέμβαση], αλλά και ενεργούσε με τρόπο που δείχνει ότι αυτό που επιδίωκαν ήταν πράγματι μια ταχεία επίλυση του πολέμου με ελάχιστη βία, προκειμένου να επιτύχουν ένα ειρηνικό αποτέλεσμα που τους το αρνήθηκαν, λόγω της απροθυμίας της άλλης πλευράς να συμμετάσχει αξιόπιστα στις διαπραγματεύσεις.
Βλέπουμε ότι η Ρωσία βρίσκεται στη σωστή πλευρά της Ιστορίας.
Τώρα, κοιτάξτε τι ακολουθεί — πώς έχει διεξάγει η Ρωσία αυτόν τον πόλεμο; Πώς έχει διεξάγει η Ουκρανία αυτόν τον πόλεμο;
Η Ρωσία έκανε τα πάντα για να αποφύγει την απώλεια αμάχων. Τραγικά, χιλιάδες Ουκρανοί άμαχοι έχασαν τη ζωή τους σε αυτή τη σύγκρουση. Αλλά αν ρίξετε μια ματιά σε αυτό, ιστορικά μιλώντας, ειδικά όταν έχουμε να κάνουμε με ευρείας κλίμακας μεγάλες στρατιωτικές επιχειρήσεις σε ένα ευρωπαϊκό περιβάλλον όπου υπάρχουν πυκνοί πληθυσμοί —πόλεις, χωριά κ.λπ.— που εμπλέκονται στη σύγκρουση, οι απώλειες αμάχων αναλογούν κατά προσέγγιση με ένα προς ένα. Έτσι σε κάθε νεκρό στρατιώτη αντιστοιχεί ένας νεκρός πολίτης.
Ας κοιτάξουμε ένα ιστορικό παράδειγμα: την αμερικανική, γαλλική και βρετανική απελευθέρωση της Νορμανδίας και τις μάχες που έγιναν εκεί, τον Ιούνιο και τον Ιούλιο του 1944. Εξήντα χιλιάδες Γάλλοι άμαχοι σκοτώθηκαν και όμως την αποκαλούμε δίκαιη εκστρατεία, δικαιολογημένη εκστρατεία —για την απελευθέρωση της Γαλλίας από τον Γερμανό κατακτητή. Οι εξήντα χιλιάδες αντιστοιχούν στον συνολικό αριθμό των νεκρών μεταξύ των Γερμανών και των Συμμάχων στην περιοχή αυτή.
Ας εφαρμόσουμε στην Ουκρανία σήμερα μια αναλογία ενός προς έναν, όπου για κάθε νεκρό μαχητή αντιστοιχεί περίπου ένας νεκρός άμαχος… Στη μέχρι σήμερα σύγκρουση η Ουκρανία έχει υποστεί απώλειες πιθανά άνω των 300.000 νεκρών στρατιωτών. Οι Ρώσοι πιθανότατα υπέφεραν απώλειες 35.000 – 40.000 νεκρών στρατιωτών. Άρα έχουμε, ας πούμε, 350.000 νεκρούς μαχητές. Επομένως, θα πρέπει να αντιστοιχούν 350.000 νεκροί πολίτες, χρησιμοποιώντας ιστορικά παραδείγματα. Αντίθετα, ο αριθμός των Ουκρανών [αμάχων] νεκρών είναι εκπληκτικά χαμηλός. Δεν γνωρίζουμε ακόμη τους συνολικούς αριθμούς, αλλά είναι κάτω από 10.000, ίσως λίγο πάνω από 10.000, αλλά δεν είναι πολύ μεγαλύτεροι από αυτούς.
Έτσι, μεμιάς έχουμε μια τεράστια απόκλιση μεταξύ του αριθμού των νεκρών αμάχων και του αριθμού των νεκρών μαχητών. Σε σχέση με το ιστορικό προηγούμενο του ενός προς ένα… είναι πολύ λιγότερο από αυτό. Εάν έχουμε 350.000 νεκρούς μαχητές, η αναλογία ενός προς δέκα θα ισοδυναμούσε με 35.000 νεκρούς αμάχους. Έχουμε το ένα τρίτο αυτού, επομένως μιλάμε για αναλογία θυμάτων μεταξύ των αμάχων 3% αντί για ένα προς ένα.
Ο αριθμός των νεκρών [αμάχων] είναι εκπληκτικά χαμηλός. Πώς γίνεται αυτό; Γνωρίζουμε από τη Διεθνή Αμνηστία, από την Washington Post και άλλους ότι οι Ουκρανοί χρησιμοποιούν τους Ουκρανούς αμάχους ως ανθρώπινες ασπίδες. Οι περισσότεροι από τους Ουκρανούς πολίτες πέθαναν επειδή η ουκρανική κυβέρνηση τους έχει θέσει σε κίνδυνο, κατά παράβαση του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, χρησιμοποιώντας τους ως ανθρώπινες ασπίδες.
Οι Ρώσοι, από την άλλη… Έχουμε κάποιες περιπτώσεις όπου οι Ρώσοι σκότωσαν αμάχους. Ο πόλεμος είναι κόλαση και υφίστασαι παράπλευρες απώλειες και κάνεις πράγματα που δεν θέλεις… Ποιος ξέρει, ίσως κάποιες από αυτές τις περιπτώσεις να αποδειχθούν μεμονωμένα εγκλήματα πολέμου. Αλλά δεν μπορείς να κάθεσαι και να λες, επειδή έχεις ένα παράδειγμα ρωσικού τανκ που πυροβολεί ένα πολιτικό αυτοκίνητο, σκοτώνοντας έναν γέρο και μια γυναίκα, ότι η Ρωσία διεξάγει έναν πόλεμο κατά παράβαση του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, γιατί τα στοιχεία είναι τελείως διαφορετικά.
Οι Ρώσοι κάνουν τα πάντα για να μην στοχοποιήσουν περιοχές αμάχων. Η στόχευσή τους είναι πολύ ακριβής, χτυπούν κρίσιμες υποδομές σε μια στιγμή σχεδιασμένη να ελαχιστοποιεί τις ανθρώπινες απώλειες. Όταν χάνονται άνθρωποι σε αυτές τις περιοχές, είναι επειδή η ουκρανική αεράμυνα είτε δεν πέτυχε τον ρωσικό πύραυλο και χτύπησαν οι ίδιοι ένα κτίριο, είτε εξέτρεψε έναν ρωσικό πύραυλο προς ένα κτίριο. Αλλά όταν οι βόμβες της Ρωσίας χτυπούν τους στόχους τους, οι στόχοι είναι αποκλειστικά στρατιωτικού χαρακτήρα με ελάχιστες απώλειες πολιτών.
Αν ρίξετε μια ματιά στις μάχες σε αστικές περιοχές όπως η Μαριούπολη, γνωρίζουμε ότι οι Ουκρανοί, ειδικά οι νεοΝαζί [το σύνταγμα του Αζόφ], κρατούσαν ομήρους εκατοντάδες Ουκρανούς πολίτες σε κτίρια που είχαν καταλάβει με στρατιωτική σκοπιά, προκαλώντας ουσιαστικά τους Ρώσους να καταστρέψουν το κτίριο.
Πώς απάντησαν οι Ρώσοι;
Δεν κατέστρεψαν το κτίριο. Αντίθετα, οι Ρώσοι πολέμησαν σώμα με σώμα με την ουκρανική άμυνα, υποφέροντας μεγάλες απώλειες για να φτάσουν στους αμάχους που είχαν παγιδευτεί στο κτίριο και να τους απεγκλωβίσουν πριν ξεκινήσουν την τελική επίθεση στο κτίριο. Αυτό επαναλαμβανόταν ξανά και ξανά και ξανά.
Οι Ρώσοι δεν συμμορφώνονται απλά με το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο — αλλά κατέβαλαν πολύ περισσότερες προσπάθειες, γιατί σύμφωνα με το ανθρωπιστικό δίκαιο δεν ήταν υποχρεωμένοι να το κάνουν αυτό. Αφού οι Ουκρανοί μετέτρεψαν αυτό το κτίριο σε στρατιωτικό αντικείμενο που εμπόδιζε τους στρατιωτικούς στόχους της Ρωσίας, τότε η Ρωσία είχε κάθε δικαίωμα να εφαρμόσει την απαραίτητη δύναμη για την εξάλειψη αυτής της απειλής, και εάν πεθάνουν άμαχοι κατά τη διαδικασία αυτή θεωρούνται παράπλευρη απώλεια.
Αντίθετα, οι Ρώσοι κάνουν τα πάντα για να αποφύγουν τις παράπλευρες απώλειες. Οι Ρώσοι θυσιάζουν τις ζωές των στρατιωτών τους για να σώσουν ανθρώπινες ζωές. Οι Ρώσοι αιχμαλωτίζουν Ουκρανούς αιχμαλώτους πολέμου και τους φέρονται καλά. Και όχι μόνο τον μέσο Ουκρανό — αιχμαλωτίζουν Ναζί, ανθρώπους με σβάστικες, με τατουάζ, ανθρώπους που τα κινητά τους τηλέφωνα τούς δείχνουν να διαπράττουν φρικτά εγκλήματα κατά πολιτών, εναντίον Ρώσων στρατιωτών και αντί να τους εκτελέσουν ή να τους βασανίσουν, [οι Ρώσοι] τους μεταφέρουν και τους αντιμετωπίζουν σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο. Τους παρέχουν στέγη, τροφή, ιατρική περίθαλψη και τους δίνουν πρόσβαση στον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό. Σε πολλές περιπτώσεις τους ανταλλάσσουν με Ρώσους αιχμαλώτους πολέμου.
Οι Ουκρανοί, όταν αιχμαλωτίζουν Ρώσους – το γνωρίζουμε πλέον αποδεδειγμένα, μέσα από βίντεο, εκτελούν πολλούς Ρώσους. Βασανίζουν τους Ρώσους, κάνουν ιατρικούς πειραματισμούς – ευνουχισμό – σε Ρώσους κρατούμενους, τους ξυλοκοπούν και όταν τους αφήνουν ελεύθερους, οι Ρώσοι βρίσκονται σε φρικτή ψυχική και σωματική κατάσταση.
Το συμπέρασμα είναι ότι η ουκρανική κυβέρνηση διεξάγει τη σύγκρουση σε ευθεία παραβίαση κάθε κανόνα… εκτελούν κρατούμενους – πολίτες. Έρχονται [οι Ουκρανοί] και πραγματοποιούν εκκαθαριστικές επιχειρήσεις όπου αρπάζουν πολίτες, τους κατηγορούν για συνεργάτες και τους εκτελούν. Έχουμε Ουκρανούς στρατιωτικούς που καυχιούνται, λέγοντας ότι όταν τελειώσει ο πόλεμος, [η κυβέρνηση] θα «πρέπει να κάνει μια απογραφή για να ανακαλύψει πόσους ανθρώπους σκοτώσαμε, γιατί τους σκοτώνουμε κατά χιλιάδες και απλά πετάμε τα πτώματα».
[1] Εννοεί την Ανατολική Ουκρανία, το Ντονμπάς. (ΣτΜ).
Βλέπε τις άλλες αναρτήσεις των Κεφαλαίων του βιβλίου “Καλύπτοντας τις Εξελίξεις στην Ουκρανία” του Σκοτ Ρίττερ και της Άνιας Κ:
– Καλύπτοντας τις Εξελίξεις στην Ουκρανία: 4. «Το ΝΑΤΟ είναι μια Συμμορία» (συνέντευξη 28/7/2023)
– Καλύπτοντας τις Εξελίξεις στην Ουκρανία: 5. Ευχαριστώ, Αλλά Όχι (συνέντευξη 27/1/2023)
– Καλύπτοντας τις Εξελίξεις στην Ουκρανία: 10. Ώρα Σφυροκοπήματος (συνέντευξη 13/3/2023)
Αφήστε ένα σχόλιο