του Γιώργου Γεωργή

Στον πόλεμο στην Ουκρανία, στα ενεργειακά κ.λπ., όλο και περισσότερο, οι τοποθετήσεις των πολιτικών ηγετών, των παραγόντων που λογίζονται στη λεγόμενη «σωστή πλευρά της ιστορίας», φαντάζουν να κινούνται στον αντίποδα της κοινής λογικής. Το αυτό παρατηρείται με την ειδησεογραφία και τις αναλύσεις στα αλληλοδιαφημιζόμενα ως «έγκριτα» και «ανεξάρτητα» Δυτικά ΜΜΕ, ακόμα και στα «αντισυστημικά», που καυχώνται πως δεν λογοδοτούν σε κυβερνήσεις ή συμφέροντα, αλλά αποκλειστικά στη δημοσιογραφική δεοντολογία για την αναζήτηση της «αλήθειας» και φυσικά στο κοινό τους.

Ίσως η περίπτωση των συνεχών βομβαρδισμών του πυρηνικού σταθμού στη Ζαπορίζιε να είναι η πλέον αποκαλυπτική αυτού του διαζυγίου με την κοινή λογική: οι Ρώσοι καταγγέλλονται ανοικτά πως βομβαρδίζουν τον -από τους ίδιους υπονομευμένο με εκρηκτικά(!;)- πυρηνικό σταθμό που βρίσκεται ήδη, από την αρχή του πολέμου, στην κατοχή τους!!! Άλλοτε πάλι -επί το «αντικειμενικότερο»- αναφέρεται πως «Μόσχα και Κίεβο αλληλοκατηγορούνται» για τους βομβαρδισμούς στο σταθμό και στο Ενερκγοντάρ, την Ουκρανική πόλη όπου κατοικούν, μαζί με τις οικογένειές τους, οι εργαζόμενοι στον εν λόγω σταθμό. Η πόλη αυτή, παρεμπιπτόντως, βρίσκεται επίσης στη κατοχή τους. Τι συμφέρον έχουν οι Ρώσοι να βομβαρδίζουν εγκαταστάσεις και πόλεις που βρίσκονται υπό την κατοχή τους; Τι θα κέρδιζαν από κάτι τέτοιο; Φαντάζει εντελώς ακατάληπτο, έξω από κάθε λογική… Ποιος άλλος λοιπόν μπορεί να βομβαρδίζει, αν όχι το ουκρανικό καθεστώς; Ποιος εκτιμά πως θα έχει όφελος από αυτό το έγκλημα πολέμου; Έτσι χαρακτηρίζεται από το Διεθνές Δίκαιο ο βομβαρδισμός πυρηνικών σταθμών: έγκλημα πολέμου…

Για την αντιμετώπιση της σοβαρής κι επικίνδυνης αυτής κατάστασης, συναντήθηκαν ο Μακρόν και ο Ζελένσκι, προκειμένου ο πρώτος να πιέσει τη Μόσχα! Όταν ο Ζελένσκι είναι ο μόνος που μπορεί να σταματήσει τους βομβαρδισμούς, τι ακριβώς μπορεί να κάνει η Μόσχα;

Ο Ουκρανός Πρόεδρος θρασύτατα ζήτησε «να δημιουργηθεί μια σαφής περίμετρος ασφαλείας»! Ζήτησε, δηλαδή, την αποχώρηση των στρατιωτών της ρωσικής φρουράς, και την παράδοσή του πυρηνικού σταθμού και της παρακείμενης πόλης στον Ουκρανικό στρατό ή -έστω- στους ΝΑΤΟϊκούς συμμάχους, εκπαιδευτές και προμηθευτές του… προκειμένου να πάψει να διαπράττει έγκλημα πολέμου, βομβαρδίζοντας εγκαταστάσεις και άμαχους Ουκρανούς συμπατριώτες του που κατοικούν κι εργάζονται στη Ζαπορίζιε. Mε τη σειρά του ο Γάλλος Πρόεδρος δήλωσε: «ο μόνος τρόπος για να αποκατασταθεί η ασφάλεια στον πυρηνικό σταθμό της Ζαπορίζιε είναι να αποσυρθούν τα ρωσικά στρατεύματα»! Με τη βοήθεια του Μακρόν, της συλλογικής Δύσης και των εξωνημένων ΜΜΕ, ο Ζελένσκι «πουλάει προστασία» στον πυρηνικό σταθμό από το πυροβολικό του… Μαφιόζικη λογική! Παραλογισμοί, όχι μόνο του Ουκρανικού φασισμού, αλλά κυρίως της «δημοκρατικής» Δύσης, των «φιλελεύθερων» Δυτικών πατρώνων του. Χωρίς τη βοήθειά τους άλλωστε, δεν θα ήταν δυνατό να επιδίδεται σε πυρηνική τρομοκρατία και εκβιασμούς!

Οι Ουκρανικές δυνάμεις μπορούν και βομβαρδίζουν τις εγκαταστάσεις του μεγαλύτερου πυρηνικού σταθμού της Ευρώπης χάρη στα μεγάλου βεληνεκούς όπλα που τους έδωσε πρόσφατα η Δύση. Χωρίς αυτά τα όπλα το Κίεβο δεν θα ήταν σε θέση να απειλεί την ανθρωπότητα με πυρηνική καταστροφή από τη Νικόπολη, το Κρίβοϊ Ρογκ και το Ντνεπροπετρόφσκ. Επομένως, προκειμένου «να δημιουργηθεί μια σαφής περίμετρος ασφαλείας» που θα στερεί από το καθεστώς του Κιέβου την ευχέρεια να ασκεί πυρηνική τρομοκρατία, το λογικότερο είναι να του αφαιρεθούν είτε τα συγκεκριμένα δυτικά όπλα, είτε τα ως άνω εδάφη που χρησιμοποιεί για βάση πυρός. Αυτό όμως υπερβαίνει τη βούληση της ηγεσίας του Δυτικού κόσμου…

Με τον ίδιο τρόπο, στον αντίποδα της κοινής λογικής κινούνται και οι παράνομες αντιρωσικές κυρώσεις: κλέβουν τα κατατεθειμένα σε δυτικές τράπεζες διαθέσιμα αποθεματικά της Ρωσίας και κατάσχουν ρωσικές περιουσίες, διότι έχουν την απαίτηση να παραιτηθεί η τελευταία από το δικαίωμά της σε αυτοάμυνα και υπεράσπιση της εθνικής της κυριαρχίας και προστασίας των λαών των Λαϊκών Δημοκρατιών στο Ντονμπάς. Επιδιώκουν απροκάλυπτα την -με κάθε τρόπο- αλλαγή της πολιτικής ηγεσίας στη Ρωσία, ενώ ταυτόχρονα την καταγγέλλουν θρασύτατα πως υπονομεύει την πολιτική σταθερότητα των Δυτικών κυβερνήσεων. Η ηγεσία της ΕΕ φαίνεται να τα καταφέρνει πολύ καλύτερα, χωρίς καμιά βοήθεια από τη Μόσχα!

Ας πάρουμε τα γεγονότα από την αρχή:

Το ΝΑΤΟ επεκτάθηκε προς Ανατολάς κουρελιάζοντας διεθνείς δεσμεύσεις και χαρακτηρίζοντας τη «σύμμαχο» -τότε- Ρωσία ως «απειλή προς ανάσχεση»! Συλλογικά η Δύση αρνήθηκε να τιμήσει υπογεγραμμένες «συμφωνίες κοινής συλλογικής ασφάλειας», να συνυπολογίσει νόμιμα συμφέροντά και ανησυχίες της Ρωσίας. Επικρότησε το ότι στην Ουκρανία απαγορεύτηκαν πολιτικά κόμματα, κλείσανε ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί κι εφημερίδες, χαρακτηρίζοντάς την «φιλελεύθερη» και «δημοκρατική»! Επικρότησε ακόμα και την σύμφυση του Ουκρανικού ναζισμού, της «ιστορίας», των «ηρώων» και των εμβλημάτων του με το Ουκρανικό έθνος και το κράτος του. Άλλωστε έλαβε υπό την προστασία της κι εκπαίδευε τα ναζιστικά τάγματα, που ως Ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις, για μία ολόκληρη οκταετία διεξήγαγαν εμφύλιο και σφαγές αμάχων ρωσόφωνων Ουκρανών πολιτών στο Ντονμπάς. Κι αυτό παρά το ότι Γερμανία και Γαλλία ήταν εγγυητές προκειμένου να εφαρμόσει το Κίεβο τις Συνθήκες του Μινσκ! Η συλλογική Δύση αγνόησε -μέχρι τέλους- τις προειδοποιήσεις της Μόσχας. Αρνήθηκε ακόμα και την τελευταία στιγμή να απαντήσει στις προτάσεις και τις αιτιάσεις της.

Τι νομίζετε ότι θα έκανε μια οποιαδήποτε μη εξωνημένη κυβέρνηση; Μια στοιχειωδώς πατριωτική ηγεσία; Θα υποτάσσονταν στους Δυτικούς; Θα περίμενε; Θα τους έλεγε και μπράβο που στήνουν ένα επιθετικά ρωσοφοβικό, πυρηνικό, ΝΑΤΟϊκό προγεφύρωμα στα σύνορά τους; Κουφό δεν είναι; Τι σχέση έχει με τα παραπάνω το αν εμείς, ή η Δύση, ή οποιοσδήποτε χαρακτηρίζει αυταρχική ή δημοκρατική τη Ρωσία και τον Πούτιν «φασίστα» ή ό,τι άλλο;

Στην ενέργεια και την οικονομία: Αποφασίζουν οι G7 να επιβάλουν «πλαφόν» στην τιμή του Ρωσικού πετρελαίου και Φυσικού Αερίου και δει αποκλειστικά. Ταυτόχρονα καταγγέλλουν ως εκβιασμό την καθόλα φυσιολογική άρνηση των Ρώσων να πουλήσουν στην τιμή που θέλουν να τους επιβάλουν οι ίδιοι ως αγοραστές! Δεν είναι παράλογο; Ενώ εντάσσουν στις κυρώσεις τη μη λειτουργία του καθόλα έτοιμου Nord Stream 2, αλλά και την μη επισκευή των τουρμπίνων του Nord Stream 1, ταυτόχρονα καταγγέλλουν τον Πούτιν πως κλείνει τις στρόφιγγες! Και μάλιστα ότι τις κλείνει πριν προφτάσουν να «απεξαρτηθούν» πρώτοι από το αέριο που μεταφέρουν!

Κι όμως, ακόμα και τώρα, με «κλειστές τις στρόφιγγες», Ρωσικό είναι το Φυσικό Αέριο που εισάγεται καθημερινά στην Ευρώπη -και σε αυτήν ακόμα την Ουκρανία- από τον αγωγό στην Τουρκία και τους παλιούς Σοβιετικούς αγωγούς που διέρχοναι την εμπόλεμη Ουκρανία! Ρωσικό αέριο από ρωσικούς αγωγούς! Για τέτοια «απεξάρτηση» μιλάμε… Δεν είναι αναμενόμενο, δεν δικαιούται ο Πούτιν, ως αντίμετρο στις -παράνομες κατά το Διεθνές Δίκαιο- αντιρωσικές κυρώσεις να τους κλείσει κι αυτούς;

Πόσες φορές δεν δήλωσε ο «Ύπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας», ο Ζοζέπ Μπορέλ, ο κεντρικός διπλωμάτης της ΕΕ, πως η «φασιστική Ρωσία» και το «φασιστικό καθεστώς της» πρέπει να ηττηθούν στο πεδίο της μάχης! Να χάσει τον πόλεμο που κατά Μπάιντεν διεξάγεται μέχρι «τελευταίου Ουκρανού»! Φαντάζει λογικό όλο αυτό; Και μάλιστα από «φιλειρηνικούς» διπλωμάτες και κορυφαίους ηγέτες; Έτσι θα σταματήσουν τον πόλεμο; Η ηγεσία της ΕΕ δεν φαίνεται διατεθειμένη να επενδύσει στην επίτευξη ειρήνης στην Ουκρανία και γενικότερα. Παραμένει προσηλωμένη στο να καταστήσει τη σύγκρουση διαρκή. Αδιαφορούν για το τι συνεπάγεται, τι στοιχίζει αυτό σε πόνο κι ανθρωπιστική καταστροφή στην Ουκρανία. Αδιαφορούν για το βαρύ τίμημα που καλούνται να πληρώσουν οι οικονομίες και οι λαοί της ΕΕ, ανάμεσά τους και ο Ελληνικός. Ποιων τα συμφέροντα εξυπηρετούν; Αν όχι του διεθνούς μαυραγοριτισμού;

Άλλοτε, λέγανε «γάτος γ@μεί και γάτος σκούζει», ή επί το ευγενέστερο «φωνάζει ο κλέφτης να φοβηθεί ο νοικοκύρης»… Τώρα κοτσάρουν ένα «σωστή πλευρά της ιστορίας» και καθαρίζουν τόσο με το Διεθνές Δίκαιο, όσο και με την κοινή λογική!

Ο ολοένα και εντεινόμενος οικονομικός πόλεμος που κήρυξαν στη Ρωσία, διεξάγεται στα πλαίσια του ακήρυχτου κι ωστόσο καθόλα πραγματικού μακροχρόνιου υβριδικού πολέμου ενάντια σε έθνη και λαούς. Πρόκειται για ένα διαρκή και πολύπλευρο πόλεμο των Δυτικών για παγκόσμια κυριαρχία που ξεκίνησε με τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου και τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Στα πλαίσια αυτού του πολέμου εντάσσονται οι αντιρωσικές κυρώσεις. Ούτε η ακρίβεια, ούτε η επισιτιστική κρίση, ούτε τα προβλήματα με τις εφοδιαστικές αλυσίδες, ούτε η «ενεργειακή κρίση» οφείλονται στην ένοπλη σύγκρουση Ρωσίας και Ουκρανίας. Προηγούνταν αυτής όπως άλλωστε και οι δυτικές αντιρωσικές κυρώσεις. Οι προσπάθειες της Δύσης, των ΗΠΑ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ για περικύκλωση, απομόνωση και υποταγή της Ρωσίας και άλλων κρατών και κυβερνήσεων, συνδέονται με τους δικούς τους κυρίως ανταγωνισμούς και υλοποιούνταν, άλλοτε με τη βαρβαρότητα της ένοπλης βίας (Ιράκ, Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Συρία κ.α.) και άλλοτε με οικονομικούς και πολιτικούς εκβιασμούς, με  «κίνητρα» και κυρίως με τη βαρβαρότητα των κυρώσεων.

Στην τωρινή τους πρωτοφανή μορφή κι έκταση οι αντιρωσικές κυρώσεις, αντί να γονατίσουν τη Ρωσία, αντί να τσακίσουν το φρόνημα του λαού της, αντί να απονομιμοποιήσουν την πολιτική της ηγεσία, επιβαρύνουν περισσότερο τους λαούς και τις οικονομίες του τρίτου κόσμου, της Ευρώπης αλλά και των ΗΠΑ. Δημιουργούν στη Δύση και ειδικά στην ΕΕ, συνθήκες τεχνητών ελλείψεων σε ενέργεια καύσιμα και προϊόντα. Τρέφουν την ύφεση και τον στασιμοπληθωρισμό! Οδηγούν ακόμα και βιομηχανικούς κολοσσούς στο λουκέτο και εκατοντάδες χιλιάδες ευρωπαίους στην ανεργία και την εξαθλίωση. Καλούμαστε δηλαδή, ως ευρωπαίοι, εμπόλεμοι πλέον, να θυσιάσουμε τον τρόπο ζωής και το επίπεδο διαβίωσης των οικογενειών μας, στις γεωπολιτικές σκακιέρες των ισχυρών της Δύσης. Αδιαφορούν για τους λαούς και τα εθνικά τους συμφέροντα, τις ελπίδες και τις επιδιώξεις τους! Από τις κυβερνήσεις μας, οι Ευρωπαϊκοί λαοί, μαζί και ο Ελληνικός, αντιμετωπιζόμαστε ως αναλώσιμοι για λογαριασμό των συμφερόντων των χρηματαγορών, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των κάκιστων πολιτικών επιλογών των ηγεσιών τους!

Ας πάρουμε το παράδειγμα του ενεργειακού τομέα, που η ΕΕ «απελευθέρωσε» από εθνικά βαρίδια, όπως το δημόσιο συμφέρον, και τον παρέδωσε στα χρηματιστήρια, τις αγορές και τις κυρώσεις. Η ενέργεια ήταν, είναι και θα παραμείνει, από τους πλέον καθοριστικούς παράγοντες της σημερινής συστημικής κρίσης. Τώρα όμως, οι αντιρωσικές κυρώσεις καθώς πολλαπλασιάζουν την καταστροφικότητα της κρίσης, δημιουργούν παράλληλα επενδυτικές ευκαιρίες στη κερδοσκοπική ασυδοσία. Συνιστούν εύφορο έδαφος για την καλλιέργεια του διεθνούς μαυραγοριτισμού, ιδιαίτερα στους τομείς του επισιτισμού και της ενέργειας. Σημαία ευκαιρίας του, η «απεξάρτηση» της ΕΕ από τη Ρωσία! Πώς αλλιώς θα γίνονταν ανταγωνιστικό το Αμερικανικό LNG; Πώς θα περνούσαν στα αζήτητα και θα ακυρώνονταν επενδύσεις δισεκατομμυρίων; Όπως ο Nord Stream 2, που δεν μπήκε ποτέ σε λειτουργία! Πώς θα έμπαιναν στο κάδρο επενδύσεις μεταφοράς υποδοχής κι αξιοποίησης του LNG; Πώς θα στήνονταν γεωπολιτικά παιχνίδια, χωρίς τις υποκριτικές κραυγές για τις «απειλές» και το «κλείσιμο της στρόφιγγας από τους Ρώσους»; Παιχνίδια ιδιαίτερα προσοδοφόρα στα διεθνή χρηματιστήρια, ειδικά για όσους έχουν εσωτερική πληροφόρηση, ή και τα στήνουν. Παιχνίδια που επιτρέπουν να δαιμονοποιούνται έθνη, λαοί και κυβερνήσεις κατά το δοκούν. Παιχνίδια που νομιμοποιούν την κρατική χρηματοδότηση όσων μονοπωλούν τις ενεργειακές αγορές σε εθνική και ευρωπαϊκή κλίμακα με κρατικές επιδοτήσεις τιμολογίων, που, ειρήσθω εν παρόδω, έχουν κοντά ποδάρια και καμία αποτελεσματικότητα. Επιτρέπουν όμως στις κυβερνήσεις, αλλά και στους «αντιπολιτευόμενους» να επιδεικνύουν ένα κάποιο «κοινωνικό» ή φιλολαϊκό προσωπείο, την ίδια στιγμή που φορτώνουν το κόστος της κρίσης, ήτοι τα έσοδα του ενεργειακού μαυραγοριτισμού και των αγοραίων κερδοσκοπικών παιγνίων στους λαούς, τα γνωστά και μόνιμα υποζύγια των εθνικών προϋπολογισμών.

Το απροκάλυπτο αυτό επικοινωνιακό δούλεμα από συστημικά κόμματα και ΜΜΕ, που βιώνουμε καθημερινά, επιτρέπει να παρουσιάζονται οι εκάστοτε στρατηγικές αποφάσεις των κυρίαρχων ελίτ ως πολιτικός «μονόδρομος» (Τher Ιs Νo Αlternative / TINA), που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης ή κριτικής. Οι εκάστοτε πολιτικοί, ως διαχειριστές αυτών των αποφάσεων, υπόκεινται σε κριτική και πολεμική αλλά μόνο για την ευρηματικότητα, την αποτελεσματικότητα στην υλοποίηση κι εφαρμογή τους. Καταλήγουν δε εξιλαστήρια θύματα, αρκεί να διασώζεται έτσι, να μένει στο απυρόβλητο της λαϊκής οργής, ο εκάστοτε πολιτικός «μονόδρομος».

Χθες ήταν η πράσινη ανάπτυξη και οι «μνημονιακές δεσμεύσεις», μετά η περιστολή δικαιωμάτων κι ελευθεριών, η επιβολή της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Σήμερα, λοιδορείται -ούτε να συζητηθεί δεν επιτρέπεται- η διαφορετική στάση απέναντι στη Ρωσία και τον πόλεμο. Ό,τι και να στοιχίζει αυτό σε θανάτους, καταστροφές κι ανθρώπινη δυστυχία. Ό,τι κι αν σημαίνουν για τον περίφημο φιλελευθερισμό και την ελευθεροτυπία της Δύσης οι απαγορεύσεις και το φίμωμα των Ρωσικών ΜΜΕ. Με τον τρόπο αυτό μένουν στο απυρόβλητο οι αιτίες, το πώς και το γιατί, της τωρινής δυναμικής της κρίσης: των αυξήσεων των τιμών, του κόστους παραγωγής, τόσο στην ενέργεια, όσο και στα τρόφιμα και γενικά. Στο απυρόβλητο οι αιτίες για τα λουκέτα και την ανεργία. Άλλωστε, στέκουμε στη «σωστή πλευρά της ιστορίας» ή διαφορετικά «Τher Ιs Νo Αlternative, is there?»

Σε αυτό το παιχνίδι πολιτικών ρόλων των ηγεσιών και των διαμορφωτών κοινής γνώμης επιδιώκεται η συναίνεση όλων μας, ή έστω η ανοχή μας, σε ότι αποκαλείται «σωστή πλευρά της ιστορίας»: Οι μεν, διότι «ανήκουμε στη Δύση», χωρίς την οποία χανόμαστε! Οι δε, διότι ο πόλεμος χαρακτηρίζεται «ιμπεριαλιστικός και από τις δύο πλευρές», επομένως ληστρικός και κατακτητικός και από την πλευρά της Ρωσίας… Επιδιώκεται συνάμα, το βάθεμα της διάσπασης του λαού μας με προκατακλυσμιαίους πολιτικοϊδεολογικούς όρους, σε «υγιώς» σκεπτόμενους νοικοκυραίους, ή «εθνικιστές» και σε «απάτριδες διεθνιστές», «μπάχαλους», «δικαιωματιστές» ή «μιάσματα».

«Δεξιοί», «κεντρώοι» και «αριστεροί» καλούμαστε να πληρώνουμε με τον ιδρώτα και το αίμα, το δικό μας και των παιδιών μας, τις επιλογές, την μαυραγορίτικη κερδοσκοπία και την υποκρισία των εγχώριων ελίτ, των πολιτικών εκφραστών και συμμάχων τους στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Την απάντησή μας, όλοι εμείς, οφείλουμε να τη δώσουμε και πολιτικά με μια μεγάλη πατριωτική συμμαχία ανατροπής.

Αν υπερασπιζόμαστε την ειρήνη και τη δημοκρατία, τον «άρτο τον επιούσιο» και το δικαίωμα σε μόρφωση, πολιτισμό, υγεία, ενέργεια και αξιοπρέπεια, γνωρίζουμε ότι δε μπορεί να είναι αποτελεσματικός ο αγώνας ενάντια στην ακρίβεια, την κρίση, την εθνική καταστροφή που μας απειλεί, ότι δεν μπορούμε να ελπίζουμε, να παλεύουμε για εθνική κυριαρχία, οικονομική ανασύνταξη και κοινωνική προκοπή, αν -ταυτόχρονα- δεν σταθούμε ενεργητικά ενάντιοι στο ΝΑΤΟϊκό πόλεμο στην Ουκρανία και μαχητικοί διεκδικητές της άμεσης απεμπλοκής της χώρας μας από αυτόν!

Ο Γιώργος Γεωργής είναι μέλος του Εθνικού Συντονιστικού Συμβουλίου του ΕΠΑΜ.