Γράφει ο Ιωάννης Πάλμος, οφθαλμίατρος

ΓΙΑΤΙ ΛΟΙΠΟΝ ΑΝ ΚΑΙ ΕΚΑΝΑ ΕΚΟΥΣΙΩΣ ΤΙΣ ΔΥΟ ΠΡΩΤΕΣ ΔΟΣΕΙΣ ΘΑ ΑΠΟΦΥΓΩ ΟΣΟ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΟΣΕΣ ΕΠΟΝΤΑΙ, ΦΟΒΟΥΜΑΙ ΠΟΛΛΕΣ.

Τον προσωπικό μου κίνδυνο σοβαρής νόσης ή και θανάτου από τον ιό τον γνωρίζω από την Άνοιξη του 2020, ευτυχώς υπήρξαν κάποιοι σοβαροί επιστήμονες (όχι ο Σαρηγιάννης, ο Τζανάκης κι ο Καπραβέλος, ούτε καν ο Τσιόδρας, μιλάω για σοβαρά άτομα!) που το εκτίμησαν αυτό με όση ακρίβεια είναι δυνατόν. Είναι λοιπόν αυτός ο κίνδυνος για εμένα 1/30 να νοσήσω σοβαρά ΑΝ έρθω σε επαφή με τον ιό και 1/300 να πεθάνω, πάντα αναφερόμαστε σε θανάτους ΜΕ covid, όχι απαραίτητα ΑΠΟ, ακόμα κι ο ΕΟΔΥ έτσι τους αναφέρει. Δεν ξέρω πόσο πολύ το εκτιμάει καθένας αυτό ως σοβαρό ή όχι, ξέρω ωστόσο ότι ακόμα κι αν δεν υπήρχε η επιδημία η πιθανότητα ενός ατόμου 66 ετών με σχετικά καλή υγεία (τέλεια δεν είναι δυνατόν!) να πεθάνει μέσα στο τρέχον έτος είναι ήδη σημαντικά μεγαλύτερη από 1/300. Το βλέπουμε και γενικότερα εξ άλλου πως κατά το 2020 οι θάνατοι που απεδόθησαν στον ιό ήταν το 3,5% του συνόλου, κατά το 2021 δείχνει ότι θα είναι λίγο πάνω από το 10%.

Σκέφτηκα ωστόσο την άνοιξη φέτος, όταν αποφάσισα να εμβολιασθώ με τις δύο πρώτες δόσεις, πως εγώ ΑΝΗΚΩ όντως σε ευπαθή ομάδα λόγω της ηλικίας μου, πως απο την δική μου ηλικία προέρχονται οι περισσότερες σοβαρές νοσήσεις και οι θάνατοι, αυτά δηλαδή που μας παρουσιαζόταν ως η αιτία που υπήρχαν τα lockdowns με κάθε καταστροφικό αποτέλεσμα που είχαν αυτά (για να μην αναφερθώ στις γελοιότητες που μας παρουσίαζαν ως επιστήμη!) σκέφτηκα πως “Ο.Κ. αν είναι να κρατάνε όλη την κοινωνία δέσμια εσαεί δήθεν (έστω και πως το εννοούν!) για να προστατεύσουν τις ζωές κάποιων μεσηλίκων και υπερηλίκων, τότε αυτοί οι συγκεκριμένοι μεσήλικες και υπερήλικες έχουν μια ηθική υποχρέωση να “απελευθερώσουν” την υπόλοιπη κοινωνία από τα δεσμά των περιοριστικών μέτρων έστω και εκτιθέμενοι οι ίδιοι σε κάποιον μικρό κίνδυνο από κάποιο νέο εμβόλιο που είχε φταχτεί πολύ βιαστικά και μάλλον δεν είχε δοκιμαστεί επαρκώς. Ήξερα πως ΕΜΕΙΣ θα ήμασταν τα πειραματόζωα όπου θα γινόταν οι μελέτες αλλά το έβρισκα αποδεκτό και έντιμο αφού εμείς επίσης κινδυνεύαμε πρωτίστως από τον ιό άρα εμείς προσδοκούσαμε και την προστασία του “εμβολίου”, με την ελπίδα πως πρώτον αυτό που μας παρουσίαζαν ως εμβόλιο θα ήταν όντως εμβόλιο και θα παρείχε μια μακροχρόνια ανοσία μετά τις δύο δόσεις και δεύτερον πως θα άφηναν έτσι ήσυχους τους νεότερους και κυρίως τα παιδιά από τον εμβολιασμό πόσο μάλλον από κάθε μορφής υποχρεωτικότητα.

Δυστυχώς τίποτα από τα δύο δεν επαληθεύτηκε! Αυτό που παρουσιαζόταν ως “εμβόλιο” (δεν είναι ουσιαστικά!) δεν παρέχει ούτε καν σοβαρή 6μηνη προστασία διότι ακόμα κι αν δεχθούμε ότι στο 15ήμερο μετά τη δεύτερη δόση η προστασία έναντι σοβαρών νοσήσεων και θανάτων είναι 90% (που αμφιβάλλω βασίμως αν ισχύει!), αλλά στο 6μηνο πέφτει στο 10% προφανώς η μείωση γίνεται βαθμιαία, άρα στη καλύτερη περίπτωση η μέση προστασία να είναι 50% αναφερόμενοι πάντα στις σοβαρές εκφάνσεις της ίωσης διότι η μέση προστασία έναντι της μεταδοτικότητος θα είναι πολύ μικρότερη, ίσως ούτε καν 20-30%.

Το ακόμα χειρότερο όμως που διεπίστωσα μετά τον πλήρη εμβολιασμό μου είναι πως (ενδεχομένως λόγω της κακής αποδοτικότητός του εμβολίου) μετά από τους ευπαθείς άνοιξε η όρεξή τους και θέλουν να εμβολιάσουν το σύνολο του πληθυσμού, ακόμα κι όσους έχουν ΗΔΗ νοσήσει (κατά παράβασιν πάσης προηγούμενης ιατρικής πρακτικής και γνώσης!) που είναι σαφέστατο ότι ΔΕΝ το χρειάζεται, με την αφελή πρόφαση του “τείχους ανοσίας”. Δεν ξέρω αλήθεια ποιός τις σκέφτηκε αυτές τις ανοησίες κι αν όντως τις πιστεύουν, πως δηλαδή ένα εμβόλιο που δεν παρέχει σοβαρή ατομική προστασία θα δημιουργήσει επαρκή συλλογική.
Δύο μόνο αιτίες μπορώ να φανταστώ γι’ αυτό.

1. Την απληστία των φαρμακευτικών εταιρειών και όλων των προπαγανδιστών/προωθητών των προϊόντων τους (είναι πάρα πολλοί και σε καίριες θέσεις) για χρήμα και

2. Την απληστία των κυβερνώντων για απόλυτο έλεγχο του λαού, η ευκαιρία που τους παρέχει η επιδημία είναι πολύ καλή για να την αφήσουν να πάει χαμένη.

Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και το ότι με την πάροδο του χρόνου μάθαμε (όσο κι αν προσπάθησαν πεισματικά να το αποκρύψουν, μην τυχόν και χαλάσει η μπίζνα) ότι το εμβόλιο έχει πολλές παρενέργειες (κάποιες μέτριες βίωσα ο ίδιος μετά τη δεύτερη δόση) ορισμένες από τις οποίες είναι (σπανίως ομολογώ) πολύ σοβαρές έως και θανατηφόρες, εξηγείται νομίζω γιατί αποφάσισα να μην κάνω την τρίτη δόση. Διότι αμ που δεν μου προσφέρει σοβαρή και διαρκή προστασία, αμ που έχει σοβαρές παρενέργειες οι οποίες δεν ξέρουμε αν με την επαναληπτικότητα καθίστανται σοβαρότερες, κάτι τέτοιο όντως διαφαίνεται.

Οπότε ο μόνος λόγος που θα το έκανα θα ήταν για να συνεχίσει να ισχύει το covid pass μου υποτασσόμενος και συμμετέχων στη προσπάθεια του καθεστώτος για πλήρη κοινωνικό έλεγχο, είναι πλέον εξόφθαλμη η επιδίωξή του από την ενορχηστρωμένη προπαγάνδα των πουλημενων ΜΜΕ, όπου η κάθε Καινούργιου, Σκορδά, Μπιμπίλας και Μπουρδούμης αυτοανακηρύσσονται σε ειδικούς περί την επιδημιολογία και δίνουν συμβουλές στο πόπολο και συγνώμη κιόλας αλλά το να μου δίνει ιατρικές συμβουλές η Καινούργιου το βρίσκω αρκετά σόλοικο και δεν το δέχομαι!

Η κατάσταση μοιάζει απελπιστική και ειλικρινά η ΜΟΝΗ ελπίδα προέρχεται από την πληροφορία πως το 40% τως σωμάτων ασφαλείας και του μονίμου προσωπικού του στρατού παραμένουν ενσυνειδήτως ανεμβολίαστοι, προφανώς κυρίως οι πιο νέοι και μάχιμοι (που εν τέλει ιατρικά σωστή επιλογή έχουν κάνει διότι δεν το χρειάζονται!) και που σημαίνει πως ένα άλλο μεγάλο ποσοστό έχει υποχρεωθεί να εμβολιασθεί παρά την θέληση του κι αυτό μάλλον δεν θα τους αρέσει.

Τα απολυταρχικά καθεστώτα δεν στέκονται χωρίς την στήριξη των πραιτωριανών τους, ούτε καν οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες δεν το είχαν κατορθώσει αυτό.

Υ.Γ. Ακόμα κι η θεωρητική προστασία κατά 50% είναι τελικά πλασματική διότι αναφέρεται σε κάποιο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Όντως αν κάνει κάποιος κάθε 6 μήνες μια δόση έχει 50% (ας δεχθούμε) λιγότερες πιθανότητες να νοσήσει σοβαρά μέσα στον επόμενο χρόνο, επειδή όμως δεν καταλείπεται μόνιμη ανοσία (δεν ξέρω αν πόσο κατανοητό γίνεται ότι ΕΔΩ ακριβώς βρίσκεται η ουσία!) η πιθανότητα να συμβεί αυτό απλά μετατίθεται στο μέλλον.

Αν κάποιος λόγω εμβολιαστικής προστασίας δεν νοσήσει σοβαρά μέσα στο 2021 και 2022 μπορεί κάλλιστα αυτό να συμβεί το 2023. Σε ορισμένους αυτό το κέρδος χρόνου μπορεί να φαίνεται αρκετό, προσωπικά ωστόσο αυτή η αναμονή με εξοντώνει. Ας νοσήσω λοιπόν όποτε τύχει με τις όποιες συνέπειες να τελειώνουμε!

Πηγή: enromiosini.gr