του Παντελή Μάγκου
Το κέντρο για την Ασφάλεια της Υγείας JOHNS HOPKINS, έγινε πολύ γνωστό στο ευρύ κοινό όταν μετά το ξέσπασμα της πανδημίας του Covid-19, έγινε γνωστό πως ελάχιστους μόλις μήνες πριν, τον Οκτώβρη του 2019, είχε διοργανώσει το Event 201, μια υψηλού επιπέδου άσκηση προσομοίωσης μιας πανδημίας που οφειλόταν σε έναν κορονωϊό.
Αυτή δεν ήταν φυσικά η μόνη «άσκηση» που είχε εκπονήσει το Κέντρο τα τελευταία χρόνια, με διακηρυγμένο στόχο να προετοιμάσει τους υπευθύνους πολιτικής και λήψης αποφάσεων σε θέματα δημόσιας υγείας, ως προς το ενδεχόμενο να βρεθεί η ανθρωπότητα αντιμέτωπη με κάποιον θανατηφόρο ιό.
Το Κέντρο, που σαφώς αποτελεί ένα μέγιστο think tank στα ζητήματα προετοιμασίας από πανδημικές απειλές, και με τη δυνατότητα να θεωρείται πως εκφράζει αυθεντίες, συγκεντρώνει την προσοχή και καθοδήγηση τεράστιων ιδιωτικών και κυβερνητικών εγκεφάλων (και κεφαλαίου) για τις αποφάσεις που καλούνται να λάβουν σε παγκόσμιο επίπεδο.
Τον Οκτώβρη του 2017, δυο χρόνια πριν τη διεξαγωγή του event 201 το οποίο σχεδόν φωτογράφιζε τον SARS-COV2 αλλά και το συνολικό αφήγημα αντιμετώπισης της πανδημίας που συμπτωματικά είδαμε να εφαρμόζεται όμοια και απαράλλαχτα σε όλα τα κράτη, το Κέντρο ολοκλήρωσε μια άλλη άσκηση με το όνομα SPARS Pandemic Scenario 2025 – 2028
Η αφήγηση της άσκησης SPARS Pandemic περιλαμβάνει ένα μελλοντικό σενάριο που απεικονίζει επικοινωνιακά διλήμματα σχετικά με τα ιατρικά αντίμετρα που θα μπορούσαν να εμφανιστούν στο «όχι και τόσο μακρινό μέλλον», και να προετοιμάσει τους συμμετέχοντες σε ιδέες και πρακτικές αντιμετώπισης των διαφόρων προβλημάτων που θα καλούνταν να αντιμετωπίσουν. Έχει μεγάλη σημασία να δει κανείς την πρόβλεψη για την επικοινωνιακή αντιμετώπιση των μέτρων που θα λαμβάνονταν και την παρέμβαση των «ιθυνόντων» στα μέσα από τα οποία θα μπορούσαν να εκφραστούν ανεπιθύμητες αντιδράσεις από τους πολίτες.
Την επίσημη προβολή του SPARS Pandemic Scenario μπορείτε να δείτε εδώ:
Από το σχετικό Book που κυκλοφόρησε το Κέντρο, και το οποίο αξίζει να δει κανείς για να αντιληφθεί πως αυτά τα Κέντρα εργάζονται για την προετοιμασία πολιτικών βασισμένων στα εμβόλια, τις οποίες θεωρούν πως πρέπει να εφαρμόσει συντεταγμένα ολόκληρος ο πλανήτης, παραθέτω σε μετάφραση το Κεφάλαιο 17 που αφορά στο χειρισμό της υπόθεσης περί τραυματισμών από τα εμβόλια:
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17 – VACCINE INJURY
Σε αντίθεση με την ιστορία της Alyssa Karpowitz, δεν ήταν όλες οι αλλαγές στη γνώμη υπέρ των μηνυμάτων δημόσιας υγείας. Καθώς περνούσε ο καιρός και εμβολιάζονταν όλο και περισσότεροι άνθρωποι σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες, άρχισαν να εμφανίζονται ισχυρισμοί για ανεπιθύμητες παρενέργειες. Αρκετοί γονείς ισχυρίστηκαν ότι τα παιδιά τους παρουσίαζαν νευρολογικά συμπτώματα παρόμοια με εκείνα που παρατηρήθηκαν σε ζώα που εκτέθηκαν στο εμβόλιο GMI. Μέχρι τον Μάιο του 2027, η ανησυχία των γονέων γύρω από αυτόν τον ισχυρισμό είχε ενταθεί σε σημείο που έφτασε στο σημείο να υποβληθούν αγωγές. Τον ίδιο μήνα, μια ομάδα γονέων των οποίων τα παιδιά εμφάνισαν νοητική υστέρηση ως αποτέλεσμα εγκεφαλίτιδας μετά τον εμβολιασμό με Corovax μήνυσε την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, απαιτώντας την άρση της ασπίδας ευθύνης που προστάτευε τις φαρμακευτικές εταιρείες που ήταν υπεύθυνες για την ανάπτυξη και την παραγωγή του Corovax.
Μια αυξανόμενη ομάδα των εναγόντων απέσυρε γρήγορα την αγωγή της όταν έμαθε ότι το Εθνικό Καταπιστευματικό Ταμείο Αποζημίωσης Βλαβών από Εμβόλια (NVICTF) και μια έκτακτη πίστωση κονδυλίων που εγκρίθηκε από το Κογκρέσο στο πλαίσιο του νόμου PREP υπήρχαν για να παρέχουν οικονομική αποζημίωση σε όσους επηρεάστηκαν αρνητικά από το εμβόλιο Corovax, προκειμένου να καλύψουν τα έξοδα υγειονομικής περίθαλψης και άλλα συναφή έξοδα. Δεδομένης της θετικής αντίδρασης στην αντίδραση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης και του γεγονότος ότι η πλειονότητα των πολιτών των ΗΠΑ που ήταν πρόθυμοι να εμβολιαστούν είχαν ήδη εμβολιαστεί, η αρνητική δημοσιότητα γύρω από τις ανεπιθύμητες ενέργειες είχε μικρή επίδραση στα ποσοστά εμβολιασμού σε εθνικό επίπεδο. Η εστίαση στις ανεπιθύμητες παρενέργειες, ωστόσο, είχε ως αποτέλεσμα τη σημαντική αύξηση του αριθμού των αιτήσεων αποζημίωσης που υποβλήθηκαν και πολλοί άρχισαν να ανησυχούν για τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις που θα μπορούσε να έχει το Corovax στην υγεία τους. Η ανησυχία αυτή ήταν ιδιαίτερα έντονη μεταξύ ορισμένων Αφροαμερικανών γονέων, οι οποίοι συνέχισαν να αμφισβητούν τα κίνητρα της κυβέρνησης όσον αφορά την εκστρατεία εμβολιασμού Corovax.
Ενώ το FDA, το CDC και άλλες υπηρεσίες ήταν απασχολημένες με την έρευνα πιθανών συνδέσεων μεταξύ Corovax και των αναφερόμενων νευρολογικών παρενεργειών, οι προσπάθειές τους υπονομεύονταν συνεχώς από επιδημιολογικές αναλύσεις που παρήγαγαν διάφορα μη κυβερνητικά άτομα και ομάδες. Μία δημοφιλής επιστημονική blogger, η EpiGirl, για παράδειγμα, άρχισε να δημοσιεύει διαδραστικούς χάρτες της συχνότητας εμφάνισης των παρενεργειών του Corovax τον Απρίλιο του 2027. Για να δημιουργήσει τους χάρτες, η EpiGirl συνέλεξε ανέκδοτα ανεπιθύμητων παρενεργειών του Corovax χρησιμοποιώντας το Facebook, το Twitter και το YouTube και τα συνδύασε με δεδομένα που κατέβασε από το Σύστημα Αναφοράς Ανεπιθύμητων Συμβάντων Εμβολίων (VAERS) του HHS, ένα εθνικό πρόγραμμα επιτήρησης της ασφάλειας των εμβολίων που συντηρείται από το CDC και τον FDA. Η EpiGirl ενθάρρυνε επίσης όσους από τους συνδρομητές της ήταν χρήστες προϊόντων Apple να μοιράζονται μαζί της δεδομένα υγείας μέσω των εφαρμογών ResearchKit και HealthKit της Apple.
Κατά συνέπεια, οι χάρτες της EpiGirl κοινοποιήθηκαν ευρέως στους κύκλους των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και συμπεριλήφθηκαν ακόμη και σε τοπικά και εθνικά δελτία ειδήσεων.
Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση άρχισε να ανησυχεί για την εγκυρότητα των ανεκδοτολογικών δεδομένων της EpiGirl και την ευρεία κοινοποίηση πληροφοριών ασθενών μέσω του διαδικτύου. Τα δεδομένα της EpiGirl έδειξαν σημαντικά υψηλότερο ποσοστό εμφάνισης σχεδόν κάθε αναφερόμενης παρενέργειας- ωστόσο, οι ομοσπονδιακοί αξιωματούχοι πίστευαν ότι αυτό οφείλονταν σε μεγάλο βαθμό σε διπλές καταχωρίσεις που προέκυψαν από τη συγκέντρωση δεδομένων από πολλαπλές πηγές. Επιπλέον, τα δεδομένα της EpiGirl δεν προσπαθούσαν να εξετάσουν την αιτία των αναφερόμενων παρενεργειών, παρά μόνο το ποσοστό εμφάνισης.
Η δημοσίευση παρόμοιων αποτελεσμάτων από οργανώσεις όπως η Patients-Like-Me, μια ομάδα που συνδέεται στενά με το κίνημα της φυσικής ιατρικής, νομιμοποίησε περαιτέρω αυτές τις ανεξάρτητες αναφορές. Η κυβέρνηση προσπάθησε να απαντήσει σε αυτούς τους ισχυρισμούς μέσω επίσημων δελτίων τύπου, αλλά αυτά δεν ήταν ούτε τόσο οπτικά ελκυστικά ούτε τόσο διαδραστικά όσο οι χάρτες της EpiGirl και, ως εκ τούτου, αγνοήθηκαν σε μεγάλο βαθμό.
Ενώ η ομοσπονδιακή κυβέρνηση φάνηκε να έχει αντιμετωπίσει κατάλληλα τις ανησυχίες γύρω από τις οξείες παρενέργειες του Corovax, οι μακροπρόθεσμες, χρόνιες επιπτώσεις του εμβολίου ήταν ακόμη σε μεγάλο βαθμό άγνωστες. Προς το τέλος του 2027, άρχισαν να εμφανίζονται αναφορές για νέα νευρολογικά συμπτώματα. Αφού δεν παρουσιάστηκαν ανεπιθύμητες παρενέργειες για σχεδόν ένα χρόνο, αρκετοί λήπτες του εμβολίου άρχισαν σιγά-σιγά να εμφανίζουν συμπτώματα όπως θολή όραση, πονοκεφάλους και μούδιασμα στα άκρα τους. Λόγω του μικρού αριθμού αυτών των περιπτώσεων, η σημασία της συσχέτισής τους με το Corovax δεν προσδιορίστηκε ποτέ. Από τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο στο 2030, οι διαχρονικές μελέτες που ξεκίνησαν από το NIH στην αρχή του προγράμματος εμβολιασμού δεν έχουν φτάσει στον επόμενο γύρο συλλογής δεδομένων, οπότε η επίσημη ανάλυση για τα συμπτώματα αυτά δεν έχει ακόμη διεξαχθεί. Επιπλέον, τα κρούσματα αυτά προέκυψαν από την αρχική ομάδα των ληπτών εμβολίων -αυτούς που βρίσκονταν σε πληθυσμούς υψηλού κινδύνου, συμπεριλαμβανομένων εκείνων με άλλα υποκείμενα ζητήματα υγείας, γεγονός που καθιστά όλο και περισσότερο δύσκολο να προσδιοριστεί ο βαθμός στον οποίο τα συμπτώματα αυτά σχετίζονται με τον εμβολιασμό.
Καθώς προέκυπταν αυτές οι περιπτώσεις, οι ασθενείς άρχισαν να υποβάλλουν αιτήσεις αποζημίωσης βάσει του νόμου PREP. Λόγω της παρατεταμένης αβεβαιότητας σχετικά με τις πιθανές συνδέσεις μεταξύ του εμβολιασμού και των αναφερόμενων νευρολογικών συμπτωμάτων, τα αιτήματα αποζημίωσης τέθηκαν σε επ’ αόριστον αναμονή περαιτέρω ανάλυσης των δεδομένων. Αρκετοί από αυτή την πληθυσμιακή ομάδα, οι περισσότεροι από τους οποίους υποστήριζαν αρχικά ανυποχώρητα το εμβόλιο Corovax, κατέφυγαν γρήγορα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να δημοσιοποιήσουν τα προβλήματά τους.
Παρά τις σχετικά λίγες αναφορές νευρολογικών συμπτωμάτων, η ανταπόκριση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης ήταν τεράστια. Μετά από την αρχική επιτυχία που σημείωσαν οι πολιτικές αποζημίωσης του PREP Act και δουλεύοντας επιμελώς για να εξασφαλίσουν τη διαφάνεια καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας υποβολής αιτήσεων και αξιολόγησης των αιτημάτων, η HHS αιφνιδιάστηκε από το νέο γύρο αρνητικής δημοσιότητας. Πιέστηκαν από το κοινό και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να χορηγήσουν αποζημίωση σε όσους ισχυρίζονταν μακροχρόνιες επιπτώσεις από το Corovax, παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχαν δεδομένα που να υποστηρίζουν αυτούς τους ισχυρισμούς.
Επιδεικνύοντας μια θεμελιώδη παρανόηση της επιστημονικής έρευνας, πολλοί απαίτησαν αποδείξεις ότι τα εμβόλια δεν προκαλούσαν μακροχρόνιες επιπτώσεις. Ο Υπουργός Υγείας και Πρόνοιας Nagel υποστήριξε σθεναρά και δυνατά την απόφαση να αναβληθεί η αξιολόγηση όλων των ισχυρισμών για μακροχρόνιες παρενέργειες και κάλεσε μια ανεξάρτητη έρευνα του Κογκρέσου για να διασφαλιστεί ότι ο νόμος PREP εφαρμόστηκε σωστά.
Εκτός από τα αιτήματα για άμεση αποζημίωση, το Κογκρέσο αντιμετώπισε δημόσια πίεση για αύξηση των PREP Act με έκτακτα κονδύλια. Ενώ η αρχική κατανομή των κονδυλίων ήταν επαρκής για την παροχή αποζημίωση για τις οξείες παρενέργειες, η προοπτική μακροπρόθεσμων επιπτώσεων και δυνητικά μόνιμης αναπηρίας δημιούργησαν ανησυχίες ότι θα χρειάζονταν πρόσθετοι πόροι στο εγγύς μέλλον.
Το άρθρο μπορείτε να το βρείτε και εδώ
Αφήστε ένα σχόλιο