του Hans Drager

 ‘‘Το να είναι κανείς ενήμερος, στις μέρες μας, σημαίνει ότι έχει αντιληφθεί τα εξής: …’’

Με αφορμή της νόσου του κορωνοϊού που κηρύχθηκε από τον ΠΟΥ σε πανδημία  και των περιοριστικών μέτρων που την συνοδεύουν, όπως τα λουκέτα (‘lock down’), η αποφυγή κοινωνικών επαφών (‘social distancing’), ο εξαναγκαστικός εμβολιασμός και το ψηφιακό πράσινο πιστοποιητικό εμβολιασμού (‘green pass’), εν συντομία: η δικτατορία των εξαναγκαστικών εμβολιασμών, δημοσιεύουμε εδώ τον πρόλογο του ιδρυτή της Σοσιαλιστικής Κοινότητας Ασθενών (SPK), Wolfgang Huber, Dr. med., στην αγγλική έκδοση του βιβλίου SPK – Aus der Krankheit eine Waffe Machen [‘SPK – Turn Illness into a Weapon’].

Ο πρόλογος με τίτλο Iatro-Imperialism γράφτηκε το 1993. Όμως, προβλέπει όλα αυτά τα μέτρα με σχεδόν προφητική προνοητικότητα και ταυτόχρονα ανοίγει μια προοπτική για την υπέρβασή τους.

Το βιβλίο του SPK, που εκδόθηκε για πρώτη φορά στη Γερμανία το 1972 με έναν πρόλογο του Ζαν-Πωλ Σαρτρ και σήμερα βρίσκεται στην 6η έκδοσή του, έχει μεταφραστεί σε 5 άλλες ευρέως διαδεδομένες γλώσσες. Εκτός από τη γερμανική και την αγγλική έκδοση, υπάρχει εδώ και καιρό μια γαλλική, μια ιταλική και πρόσφατα επίσης μια ισπανική έκδοση.

Μια ελληνική μετάφραση εκδόθηκε το 1983 από τις εκδόσεις Κομούνα, αλλά με τον παραπλανητικό τίτλο “SPK – Οι ψυχασθενείς ενάντια στο κεφάλαιο“. Η αλλαγή αυτή στον αρχικό τίτλο του βιβλίου έγινε αυθαίρετα από τον εκδότη, προφανώς για να καταστήσει το βιβλίο ελκυστικό στο ελληνικό κοινό, το οποίο είχε ευαισθητοποιηθεί εκείνη την εποχή από τα ψυχιατρικά σκάνδαλα, όπως ο εξοστρακισμός των ψυχασθενών και ο αποκλεισμός τους στην ψυχιατρική αποικία στο νησί της Λέρου. Επιπλέον, οι προσπάθειες της αγγλοσαξονικής ψυχιατρικής να διασωθεί τουλάχιστον ως ‘αντι’- ψυχιατρική τράβηξαν την προσοχή του κοινού και στην Ελλάδα.

Το ίδιο το βιβλίο του SPK έχει την ελάχιστη σχέση με αυτές τις προσπάθειες για τη διάσωση της ψυχιατρικής. Ο Jean-Paul Sartre παρατηρεί στον πρόλογό του: «Με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον διάβασα το βιβλίο σας. Η αντιψυχιατρική οφείλει να αλλάξει ριζικά και σε βάθος. Το βιβλίο σας θα το καθιστούσε αυτό εφικτό. Ωστόσο, αυτό από μόνο του μάλλον έχει τη μικρότερη σημασία. Εκείνο που πραγματικά έχει σημασία, αυτό το βρήκα στο βιβλίο σας.»

Ωστόσο, η ελληνική έκδοση έχει τύχει μεγάλης προσοχής και χωρίς τον πρόλογο του Γάλλου φιλοσόφου. Έχει γίνει, τρόπον τινά, υποχρεωτικό ανάγνωσμα στα μαθήματα ανθρωπιστικών και κοινωνικών επιστημών των μεγαλύτερων ελληνικών πανεπιστημίων. Πολλοί μεταπτυχιακοί φοιτητές αναφέρονται στο βιβλίο στις διπλωματικές τους διατριβές.

Όχι μόνο σε πανεπιστημιακό επίπεδο αλλά και στον ευρύτερο κύκλο των κοινωνικών κινημάτων αυτό το βιβλίο εξακολουθεί να τυγχάνει μεγάλης προσοχής. Για παράδειγμα, πρόσφατα η εφημερίδα δρόμου ΑΠΑΤΡΙΣ αφιέρωσε ένα ολόκληρο κεφάλαιο στο SPK σε ένα άρθρο για τα ψυχιατρικά ιδρύματα.  Βλέπε https://apatris.info/asyla-mia-istoria-egkleismoy-poy-den-teleionei-pote/ και τη διόρθωσή μου επ’ αυτού: https://apatris.info/mia-diorthosi-gia-to-keimeno-asyla-mia/

Σήμερα η ελληνική έκδοση έχει εξαντληθεί. Μεμονωμένα αντίτυπα μπορούν να βρεθούν σε πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες, όπως το ΑΠΘ ή το Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Μια βελτιωμένη και διευρυμένη νέα εκδοχή της ελληνικής έκδοσης είναι υπό προετοιμασία.

Ο πρόλογος του Wolfgang Ηuber έχει τίτλο Ιατρο-Ιμπεριαλισμός

Αντί μια εισαγωγή στο κείμενο, λίγα λόγια για τον συγγραφέα του κειμένου, τον Wofgang Huber, ιδρυτή της Σοσιαλιστικής Κοινότητας Ασθενών (SPK) και ασθενή του Μετώπου Ασθενών (PF) ήδη από το ξεκίνημα, καθώς και για την ίδια τη Σοσιαλιστική Κοινότητα Ασθενών, τη συνέχειά της στο Μέτωπο Ασθενών και την επικαιρότητά των.

Η ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΣΘΕΝΩΝ (SPK) – η οποία ιδρύθηκε και εξουσιοδοτήθηκε από τον καθηγητή Huber, WD, Dr.med., ιατρός, αλλά και καταρτισμένος φιλόσοφος, ο οποίος εφαρμόζει στην πράξη την αρρώστια ως μέσο επαναστατικής γνώσης, συνειδητοποίησης και αλλαγής [pathopraktizierender Philosoph], ψυχολόγος, ιατρός με εξειδίκευση στην φυσιολογία και στην βιοχημεία, νευρολόγος, δυστυχώς και ψυχίατρος, καθώς επίσης συγγραφέας, μεταφραστής, βιρτουόζος μουσικός και εκπαιδευτικός μουσικής – το SPK και η διαρκής συνέχιση του ως ΜΕΤΩΠΟ ΑΣΘΕΝΩΝ (Patients’ Front – PF), σήμερα ως PF / SPK (H) (1965 έως σήμερα) έγινε δημοσίως γνωστή το 1970.

Το 1970, ασθενείς από όλα τα κοινωνικά στρώματα οργανώθηκαν στη Σοσιαλιστική Κοινότητα Ασθενών (SPK) στην Πανεπιστημιακή Κλινική της Χαϊδελβέργης – την πρώτη αυτοοργάνωση ασθενών παγκοσμίως! Κατάργησαν τη σχέση γιατρού-ασθενούς προκειμένου να δώσουν από κοινού μια συλλογική λύση στην ασθένειά τους και προχώρησαν σε κατά μέτωπο επίθεση κατά της εξουσίας των γιατρών, τόσο στη θεωρία όσο και στην πράξη.

Η αντίδραση της ιατρικής τάξης: εναντίον των αυτοοργανωμένων ασθενών πρέπει να επέμβουμε με τανκς.

Ο αγώνας των ασθενών του SPK – ο οποίος στη μονιμότητα και τη συνέχειά του συνεχίζεται μέχρι σήμερα από το Μέτωπο Ασθενών (PF) – κατά της ιατρικής τάξης, κατά της Ιατροκρατίας σε παγκόσμια κλίμακα, είναι ένας αγώνας που έχει γίνει δημόσια γνωστός και στην Ελλάδα, όπως μπορεί να διαβάσει κανείς στην πολύγλωσση ιστοσελίδα του SPK/PF(H) στη διεθνή δημόσια βιβλιοθήκη των εξειδικευμένων για κάθε νόσο εφαρμογών του.  http://www.spkpfh.de/index_greek.html

Στο παράρτημα του αναμνηστικού  εγκώμιου για τα 25 SPK υπάρχει ένας χρονολογικός πίνακας με την ιστορία του SPK και του PF στα ελληνικά: http://www.spkpfh.de/Festschrift_Greek.html

Σε αυτόν τον ιστότοπο μπορείτε να βρείτε, επίσης στα ελληνικά, τα θεμελιώδη γραπτά – Ιατροκρατία, Ιατραρχία, και (στα αγγλικά) Ιατροκλαστία – του ιδρυτή του SPK, Wolfgang Huber.

Δεν υπάρχουν μονάδες SPK/PF μόνο στη Γερμανία. Μεταξύ άλλων, υπάρχουν επίσης μονάδες SPK/PF στην Κολομβία, την Ιταλία, την Ισπανία, τον Καναδά, την Αυστρία και τη Μπραζίλια.

Οι επιθέσεις του Υπερεθνικού Μετώπου Ασθενών στρέφονται ενάντια σε όλες τις μορφές ιατρικής εξουσίας, οι ποικίλες μορφές της οποίας εκδηλώνονται, π.χ., με τη αφαίρεση οργάνων (organ harvesting), την ευθανασία (ευθαΝΑΖΙσμος), τη γενετική γενοκτονία και τους ιατροβιοντικούς πολέμους που διεξάγονται από τους γιατρούς, όπως τελευταία με την αφορμή του πολέμου κατά του λεγόμενο Κορωνοϊού (για λεπτομέρειες δείτε την ιστοσελίδα του SPK/PF).

Η πιο φημισμένη μεταξύ των πολλών δημοσιεύσεων του PF / SPK (H) είναι το βιβλίο SPK – Aus der Krankheit eine Waffe machen [SPK – Turn Illness into a Weapon] με έναν πρόλογο από τον ιδρυτή της SPK, Huber, WD, και ένα πρόλογο του Jean-Paul Sartre.

Πρόλογος του Wofgang Huber, ιδρυτής του SPK (Σοσιαλιστική Κοινότητα Ασθενών), στην αγγλική έκδοση του βιβλίου SPK – Aus der Krankheit eine Waffe machen / SPK – Turn Illness into a Weapon
(SPK – Να μεταβάλουμε την αρρώστια σε όπλο) – (1993)

Ιατρο-Ιμπεριαλισμός

Το να είναι κανείς ενήμερος, στις μέρες μας, σημαίνει ότι έχει αντιληφθεί τα εξής: Η μεγαλύτερη βιομηχανία δεν είναι πια εκείνη που παράγει όπλα, ηλεκτρονικούς υπολογιστές, αυτοκίνητα ή διαστημόπλοια. Η μεγαλύτερη βιομηχανία στις μέρες μας είναι εκείνη που προσποιείται ότι παράγει υγεία, δηλαδή κάτι που δεν υπήρχε ποτέ και που δεν πρόκειται ποτέ να υπάρχει παρά μόνο ως ένα προϊόν αυταπάτης που τροφοδοτεί τον Ναζισμό σε όλες τις ποικίλες μορφές του στο παρελθόν και στο μέλλον (HEILwesen). Ο Καπιταλισμός αποσπά τα μεγαλύτερα κέρδη του από αυτήν την κορυφαία βιομηχανία και δεν είναι πια μακριά η ημέρα όπου ο μισός πληθυσμός του δυτικού κόσμου, είτε θα απασχολείται σε κλινικές είτε θα εκμεταλλεύεται σε αυτές, και ο άλλος μισός, υπό άλλη μορφή και συγκεκριμένα ως ιατρικά υποδουλωμένοι ασθενείς (doctor-patients, Arztpatienten). Πρόκειται για ένα περιστροφικό σύστημα. Με σκοπό τη διασκέδαση; Μόνο για τον κάθε πλανητάρχη (Για χάρη του θεού!) ή τον κάθε αστρικό κυβερνήτη.

Ο αναγνώστης των ακόλουθων σελίδων, για αυτόν το λόγο, δεν καλείται καθόλου να θεωρεί τον όρο ταξικός ανταγωνισμός ως τίποτα άλλο παρά μόνο ένα μαρξιστικό απολίθωμα. Αλήθεια, ο Hegel, ο διάσημος προκάτοχος του Marx, προσδοκούσε στην εξαφάνιση του ταξικού ανταγωνισμού λόγω του αποικισμού, το επιχείρημα της αστικής τάξης του 19ου αιώνα. Όμως εδώ και πολύ καιρό ο ταξικός ανταγωνισμός έχει επιστρέψει, όχι στα εργοστάσια, τα οποία κυβερνούνται έτσι και αλλιώς από τα συνδικάτα και τους αφεντικούς, μα έχει επιστρέψει στις κλινικές, όπου κυβερνούν οι ιατροί, οι οποίοι υποδουλώνουν και εκμεταλλεύονται τους ασθενείς και παράγουν το απατηλό εμπόρευμα υγεία σε όλα αυτά τα εργοστάσια, ανεξαρτήτως όλων των συνδικαλιστικών δραστηριοτήτων, ανεξαρτήτως όλων των ανταρτικών δράσεων.

Εν γένει ο ταξικός ανταγωνισμός τίθεται σήμερα είτε ως ειδοποιημένη αρρώστια (Kankheit als Gattung, specified illness, in-dividualisierte Gattung, in-dividualized illness, εξ-α-τομικευμένη αρρώστια) εν προκειμένου να δημιουργηθεί το ανθρώπινο είδος, είτε ως ιατρο-επαγγελματικός ειδικολογισμός που σκοπεύει στην τελική του καταστροφή (το ανθρώπινο ΕΙΔΟΣ ενάντια στην ΤΑΞΗ της καταστροφής και της ‘Τελικής Λύσης’ του ζητήματος του ανθρώπινου είδους) (die MenschenGATTUNG gegen deren Zerstörungs- und EndlösungsKLASSE). Τούτος είναι ο ταξικός ανταγωνισμός στις ημέρες μας, και είναι το μοναδικό πραγματικό πρόβλημα που πρέπει να λυθεί.

Επαναλαμβάνουμε: Ασθενείς με συναφείς προς το ανθρώπινο είδος πρακτικές ενάντια στους εξειδικευμένους ηλίθιους κάθε είδους (Kranke mit Gattungsbezug gegen Fachidioten jeder Sorte).

Όλοι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι ο ταξικός ανταγωνισμός έχει εξαφανιστεί εδώ και πολύ καιρό και ότι τώρα θα πρέπει να σωθεί το γρηγορότερο δυνατόν το ανθρώπινο είδος (Τι πρέπει να σωθεί? Ενάντια σε ποιόν και ενάντια σε τι πρέπει να σωθεί ‘τι πράγμα’?!), όπως οι ποικίλοι Gorbaciov και Dutschke καθώς και ο Francis Fukuyama, οι οποίοι εκστομίσουν ευκαιριακά τη λέξη ‘είδος’, δεν είχαν ποτέ καμία συναφή σχέση ούτε με το πρόβλημα ούτε με τη λύση του, σε αντίθεση με τον γέρο Hegel, ο οποίος ίσως είχε κάποια συνάφεια. Πρέπει εδώ να υπενθυμίσουμε ότι για τον Hegel ήταν αποκλειστικά η αρρώστια να αναπαριστά το είδος στο επίπεδο του ανθρώπινου γένους, όπως επίσης και την αποτυχία του είδους, λόγω της διαλεκτικής του. Επομένως, είναι απόλυτα σαφής, σύμφωνα και με τον Hegel, ότι το ζήτημα πώς να επιτυγχάνεται το ανθρώπινο είδος είναι συνδεόμενο με το ζήτημα πώς να πραγματοποιηθούν οι ανθρώπινες κοινότητες, ενώ η αποτυχία του ανθρώπινου είδους, η οποία αποτυχία βιώνεται από κάθε μεμονωμένο και απομονωμένο άτομο ξεχωριστά, συνδέεται με το ιατρικό σύστημα, το οποίο – horribili dictu – είναι καταδικασμένο στην αιώνια αποτυχία, από την αρχή της ύπαρξης του, επειδή, με τα λόγια του Hegel, τα οποία επαναφέρω εδώ με τα δικά μου λόγια: “Krankheit … das INDIVIDUUM, sich gleichsam mit sich selbst beGATTEND”, hinzuzufügen: … unTEILbar unHEILbar [Η αρρώστια … το INDIVIDUUM (ΑΤΟΜΟ), ως εκ τούτου, συνουσιαζοντας με τον ίδιο του τον εαυτό”, να προστεθεί: … αΔΙΑΙΡΕτος, ανΙΑτος].

Και ο Ιμπεριαλισμός συνεχίζει να υπάρχει. Και δεν λες τίποτα! Πως?! Και που?! Εν τω μεταξύ μπορείτε να ξεχάσετε το γεωγραφικό χάρτη και ό,τι συνδέεται με αυτόν τον όρο στα βιβλία του Marx και του Lenin, καθώς επίσης και ό,τι ξέρετε για την ελευθερία και τον ολοκληρωτισμό, τη διδακτορία και τη δημοκρατία (κατά την έκδοση περί του τέλους – της – ιστορίας του Fukuyama).

Πάρε τον άτλαντα της ιατρικής και δες πως ο εγκέφαλος σου κατέστη αποικία και κυβερνάται από ονόματα (και τις αντίστοιχες μεθόδους ιατρικής!) όπως εκείνων των Parkinson, Alzheimer, Bleuler κλπ., το στομάχι σου από τον Billroth, ο λαιμός σου από τον θυρεοειδή αδένα του Basedow, οι μύες σου και η (ίσως δήθεν υστερική) συμπεριφορά σου από το Charcot και το Freud, και να συσχετίσεις όλα αυτά με ό,τι έχουν γράψει οι Μαρξιστές για τον Ιμπεριαλισμό – βρισκόμενοι, τότε, ακόμα πολύ μακριά από την λεγόμενη ελεύθερη αγορά, τον σημερινό Ιμπεριαλισμό γύρω από την τράπεζα οργάνων. Ενός Ιμπεριαλισμού που σήμερα εμπορεύεται π.χ. με τα όργανα παιδιών, κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο με τον οποίο εμπορεύεται, όπως έχει καταγραφτεί στα μαρξιστικά βιβλία, με μακρινές χώρες και μακρινούς λαούς.

Σε ακόμα πιο μακρινές εποχές υπήρξαν αστρολογικοί χάρτες στις οποίες ο κυβερνήτης του εγκεφάλου σου ονομαζόταν Σελήνη (Luna) ή Καρκίνος, ο κυβερνήτης των μυών σου Άρης, κλπ. Φέροντας εκείνα τα αρχαία ονόματα, τα οποία ωστόσο συνεχίζουν να αντιπροσωπεύουν ακόμα σήμερα υπάρχοντες πύλες εισβολής και τράπεζες ανταλλαγής για ακόμα κι άλλους δαίμονες και διαβόλους, κατέχοντες και κατατρύχοντας, με συμφέρον πάντα τον Ιμπεριαλισμό, εχθροί όμως κάθε επανάστασης η οποία είναι συναφή προς τα κοσμικά και τα κοινωνικά, βεβαιότατα! (κοσμικό-κοινωνική επανάσταση).

Στο μέλλον θα υπάρχουν όλο και περισσότερες ομάδες, που θα έχουν δημιουργηθεί χάρη των ειδοποιημένων δυνάμεων της αρρώστιας (special forces of illness), οι οποίες θα αναπτύξουν μια πραγματική εξατομίκευση (in-dividuation) (MFE – Πολυ-Εστιακός Επεκτατισμός). Μια τέτοια ειδοποιημένη δύναμη της αρρώστιας είναι η μανία, η οποία, εάν εξελιχθεί συλλογικά, δρα σαν μουσικό είδος (musical species, Musikgattungswesen, δηλ. σαν ένα εξατομικευμένο ον μουσικής, καθόλου ανέπαφο), το οποίο σκοτώνει κάθε πειθαρχεία δια της υπερβατικότητας (Transcendence). Ακριβώς με το ίδιο τρόπο με το οποίο μια κοινότητα αναπτύσσει τους αυτο-ελεγμένους σωματικούς εθισμούς της, στην εξάσκηση σώμα με σώμα, επειδή τότε ο εθισμός θα γίνει ένα θανατηφόρο όπλο ενάντια σε κάθε είδους ναρκωτικών και φαρμάκων, μεταβάλλοντας όλα τα σώματα σε ένα εύκρατο είδος (σώμα θερμότητας, απείθαρχος), επομένως δια μέσου της εγκατοίκησης (through immanence, βλ. ‘Ιμμανενδισμός’, ‘πανταχού παρουσία’). Μπορεί κανείς να διαιρέσει μια μελωδία, την θερμότητα, μια αρρώστια ή ένα άλλο είδος? Φυσικά όχι, διότι οι α-τομι(η)-κότητες (in-divid-ualities) ή είναι ά-τομα (in-divid-uals, δηλ. μη διαιρέσιμοι) ή είναι διασπάσιμες, και επομένως δεν ήταν ά-τομα.

Ίσως ο Πλάτωνας και ο Bergson ξέχασαν να το αναφέρουν σε κείνη την τελειότητα την οποία έχουμε ανάγκη σήμερα για να γίνουμε ικανοί για δράση, και ο Πλούτωνας, ομαδοποιώντας το αστάθμητο με την βαρύτητα και την βαρύτητα με το αστάθμητο, έχει γίνει έξαλλος και καταφεύγει σε σεισμούς.

Κάντε χρήση των δικών σας εμπειριών περί της αρρώστιας και βάλτε την φαντασία σε δράση.

Αυτά εννοούνται εν προκειμένου να είναι κανείς ενήμερος στις ημέρες μας.

Το να μεταβάλλουμε την αρρώστια σε όπλο είναι η πρώτη αστραφτερή ματιά σε ένα μέλλον που πρέπει να πραγματοποιηθεί, απαλλαγμένο από ονόματα, κυβερνήτες, εργοστάσια της υγείας κλπ (τα οποία είναι όλα υποταγμένα στην ‘τελική λύση’). Εμείς το ονομάζουμε Ουτο-πάθεια, δηλ πραγματοποίηση της ουτοπίας εδώ και τώρα δια μέσου της αρρώστιας (Utopathie).

Let´s go west,

Gold´ illness dawns best

Wofgang Huber