του Ιωάννη Χαραλαμπόπουλου

Τα αποτελέσματα των χθεσινών ευρωεκλογών, είναι άκρως απογοητευτικά έως και τραγελαφικά και εγκυμονούν ιδιαίτερη ανησυχία. Κατά πρώτον, η τεράστια σε ποσοστό αποχή, κυμαινόμενη περί το 60%, εγείρει θέμα νομιμοποιήσεως, από ηθικής, πολιτικής και συνταγματικής απόψεως, της όλης διαδικασίας. Όταν ένα ποσοστό της τάξεως του 60% απέχει από την εκλογική διαδικασία, εκφράζοντας κατ΄ αυτό τον τρόπο απογοήτευση, απάθεια ή εναντίωση προς τον θεσμό, τις διαδικασίες ή/και τα υφιστάμενα κόμματα, σημαίνει ότι η πλειοψηφία των ψηφοφόρων, απεχθάνεται, απορρίπτει ή δεν εμπιστεύεται τους υφιστάμενους πολιτικούς φορείς, αρνούμενη να εναποθέσει την ψήφο της και συνάμα τις προσδοκίες της στους κατερχόμενους υποψηφίους και σχήματα.
Η αποχή, συνιστά πολιτική στάση και όχι απάθεια, όταν συνοδεύεται από δυναμική εναντίωση προς το καθεστώς και τις εκφάνσεις του. Όταν εξαντλείται στην μη προσέλευση στην κάλπη, αποτελεί έκφραση απάθειας, φαινόμενο απολίτικης στάσεως, ή στην καλυτέρα των περιπτώσεων, μία παθητική αντίδραση που δεν μπορεί να έχει καμία εξέλιξη ούτε να προκαλέσει κάποια θετική διεργασία…

Έπειτα, η πτωτική τάση της ΝΔ, που ουσιαστικά, ως πραγματικό ποσοστό επί του εκλογικού σώματος, κατέγραψε περί το 10% (αυτό το ποσοστό προκύπτει υπολογίζοντας το ποσοστό της επί του συνόλου του εκλογικού σώματος και όχι επί των ψηφισάντων, όπως με αλχημικό τρυκ κάνει το σύστημα), όπως και η πτωτική τάση του Σύριζα, δείχνει την βαθειά κρίση αξιοπιστίας και φερεγγυότητας που διέρχονται τα κόμματα εξουσίας, κουβαλώντας στις πλάτες τους μύρια δύο αμαρτήματα..

Την ίδια ώρα, ανησυχητική άνοδο παρουσιάζει το “Κόμμα Ισότητας, Ειρήνης, Φιλίας” (ΚΙΕΦ), το μειονοτικό κόμμα που ίδρυσε ο άνθρωπος της Άγκυρας Αχμέτ Σαδίκ στην Θράκη, και το οποίο κόμμα παρουσίασαν τα τουρκικά μμε ως “το κόμμα των Τούρκων της Δυτικής Θράκης”.
Πρόκειται για έναν μηχανισμό που μόνο “ειρήνη και φιλία” δεν ευαγγελίζεται, τουναντίον ενσπείρει ανθελληνικό μίσος, αποκαλεί τους μουσουλμάνους της Θράκης ως “Τούρκους”, παραβιάζοντας κατάφορα τη Συνθήκη της Λωζάνης και δρα υποσκάπτοντας την εθνική μας υπόσταση. Εάν εφαρμόζονταν οι όροι της Συνθήκης της Λωζάνης, όσοι εγκάθετοι της ΄Αγκυρας δήλωναν “Τούρκοι” θα έπρεπε να είχαν απελαθεί από το ελληνικό έδαφος και το κόμμα αυτό να είχε απαγορευθεί. Άραγε, ποιά θα μπορούσε αντίστοιχα να ήταν η τύχη κόμματος που θα αποτολμούσαν να συστήσουν επιβιώσαντες Κωνσταντινουπολίτες ή μικρασιάτες στα όρια του σημερινού τουρκικού κράτους, αυτοπροσδιοριζόμενοι ως “Έλληνες”; Ρητορικής φύσεως φυσικά το ερώτημα, διότι τέτοιο κόμμα δεν θα επέτρεπαν όχι να αναγνωρισθεί, αλλά ούτε καν συζητηθεί επισήμως ενώπιον αρχών, οι Τούρκοι…
Είναι προφανές, ότι οι εγκάθετοι της Άγκυρας, απεργάζονται την άλωση της Θράκης, δια της δημιουργίας πολιτικών τετελεσμένων, που θα αποτελέσουν πρόκριμα για απαίτηση διενέργειας μελλοντικά δημοψηφίσματος στην περιοχή…

Εκείνο που είναι αξιοπρόσεκτο, όσον αφορά τις εγχώριες πολιτικές επιλογές, είναι η εντυπωσιακή άνοδος της “Ελληνικής Λύσεως”, η είσοδος στο ευρωκοινοβούλιο της Α. Λατινοπούλου, η ενίσχυση της “Νίκης” και η συμμετοχή 2-3 ακόμη πολιτικών φορέων ακροδεξιάς εκδοχής και παραλλαγής, με χαμηλά βέβαια ποσοστά.
Η εκλογική ενίσχυση της συστημικής ακροδεξιάς (Βελόπουλος, Νατσιός, Λατινοπούλου), η εκλογική δηλαδή κατάφαση που απέσπασαν πολιτικοί φορείς οι οποίοι δεν διαφοροποιούνται καίρια από το καθεστώς, υϊοθετούν όμως μία συνθηματολογία σε καίρια θέματα που εμφανίζεται ελκυστική και ψηφοσυλλεκτική έναντι των μαζών, γι΄ αυτό και απέδωσε, δείχνει ότι ένα ποσοστό της κοινωνίας θέλει να εκφράσει μία διαμαρτυρία, απρόθυμο ωστόσο να έρθει σε ρήξη αληθινή με το σύστημα και ως εκ τούτου υϊοθετεί και αρκείται στον ενστερνισμό συντηρητικών συστημικών επιλογών.
…
Από τη στιγμή που ο λαός (θέλει να) αγνοεί την πολιτική συμπόρευση του Βελόπουλου και της “Ελληνικής Λύσης” με την κυβέρνηση Μητσοτάκη και αρκείται στο να παραπείθεται από μερικές κορώνες του για τα εθνικά θέματα, παραβλέποντας την ψήφιση σωρείας νομοσχεδίων της ΝΔ στη Βουλή από τον Βελόπουλο, παραβλέποντας ότι ξεκίνησε από το ΠΑΣΟΚ, πήγε στον ΛΑΟΣ, ψήφισε το πρώτο Μνημόνιο που άνοιξε τις πύλες της κολάσεως στην Ελλάδα και εν συνεχεία συστρατεύθηκε κατά την περίοδο 2012-2015 με τη ΝΔ προτού συστήσει το δικό του κόμμα, είναι άξιος της τύχης του…
Αφού ψήφισε το πρώτο μνημόνιο που άνοιξε τον ασκό του Αιόλου και συμπορεύθηκε με τη μνημονιακή/κατοχική κυβέρνηση Παπαδήμου, ο Βελόπουλος απεχώρησε από τον ΛΑΟΣ όταν όλα κατέρρεαν και προσχώρησε την τριετία 2012-2015 στη ΝΔ. Απεχώρησε στη συνέχεια για να ιδρύσει το δικό του κόμμα. Και τώρα… “αγωνίζεται” εναντίον όλων αυτών που και ο ίδιος προκάλεσε με την πολιτική στάση του. Πόσο μεγάλος εμπαιγμός…
Από τη στιγμή που εμπιστεύεται πολιτικά εξαπτέρυγα του συστήματος όπως την μέχρι χθες συστρατευόμενη με τη ΝΔ Λατινοπούλου και οψίμως… αφυπνισμένη (τώρα ξαφνικά “ανακάλυψε” πόσο… καταστροφική είναι η πολιτική που και η ίδια στήριζε και βάλθηκε να μας… σώσει), κοροϊδεύει εξώφθλαμα τον εαυτό του. Εθελοτυφλεί… και αυτοπαγιδεύεται σε καταστροφικές πλάνες…
Η Λατινοπούλου μας καλεί να την ψηφίσουμε για να… “αγωνισθεί” εναντίον όλων εκείνων τα οποία μέχρι εχθές στήριζε και υπό την σημαία των οποίων πολιτευόταν…

Για να μην υϊοθετήσουμε την μανιαδάκειο ρήση σύμφωνα με την οποία “λαός σημαίνει σκατά και σύννεφα”, όπου, σύμφωνα με τον διατυπώσαντα αυτή την άποψη, ο όρος “σκατά” υποδηλώνει την ηθική ποιότητα του λαού, ο δε όρος “σύννεφα” το ευμετάβλητο αυτού…

Τα ακροδεξιά συστημικά κόμματα, αποτελώντας ένα καθεστωτικό ανάχωμα και συνάμα μία βαλβίδα εκτονώσεως, εκμεταλλεύθηκαν την αγωνία πατριωτών για τα εθνικά θέματα, εμφανίστηκαν υπέρμαχοι του οικογενειακού θεσμού ενάντια στην ομοφυλοφιλία, προέταξαν θέσεις πατριωτικές εκφράζοντας τις εναγώνιες διερωτήσεις του κόσμου για την πληθυσμιακή αντικατάσταση, την διαφθορά, την κατακρήμνιση των αξιών, την οικονομική ένδεια, την ακρίβεια, την αγωνία για το μέλλον και την κοινωνική σήψη, την παραγωγική αποσάθρωση της χώρας και πέτυχαν να συσπειρώσουν ένα ευάριθμο κοινό που μεταφράστηκε σε σοβαρά εκλογικά ποσοστά στην κάλπη.
Σε μία καίρια στιγμή που το σύστημα υφίσταται φθορές ως προς τα κύρια κόμματα εξουσίας που το στηρίζουν, αναδεικνύει τα νέα του ακροδεξιά συστημικά αναχώματα προκειμένου να εκτονώσουν και να ποδηγετήσουν τη λαϊκή οργή… Και σε οιαδήποτε καίρια φάση, σε οποιαδήποτε κρίσιμη στιγμή που το σύστημα θα χρειαστεί εξώφθλαμα στήριξη, τα κόμματα αυτά, θα σπεύσουν να αποκαλύψουν τον ρόλο τους, μεταβαλλόμενα σε δεκανίκι του κατεστημένου, πανομοιότυπα όπως έπραξε και ο ΛΑΟΣ του 2010-11, στηρίζοντας τη μνημονιακή κυβέρνηση, επιλογή που στάθηκε και η αιτία του πολιτικού αφανισμού του ανεπιστρεπτί…