Η Κρυμμένη Ιστορία: Πώς το ‘Ισραήλ’ απέκτησε πυρηνικά όπλα

Ο Κιτ Κλάρενμπεργκ αποκαλύπτει το πρόγραμμα πυρηνικών όπλων της σιωνιστικής οντότητας και τη σκοτεινή, κρυφή ιστορία του, που συνεχίζει να υποδαυλίζει την παγκόσμια αστάθεια ενώ ταυτόχρονα διαφεύγει κάθε έλεγχο.

του Kit Klarenberg*
μετάφραση Φλώρα Παπαδέδε

Al Mayadeen English, 13/06/2025

Στις 13 Ιουνίου, η σιωνιστική οντότητα πραγματοποίησε μια ευρεία, απρόκλητη, εγκληματική στρατιωτική επίθεση στο Ιράν, για να πλήξει υποτίθεται την προσπάθεια της Ισλαμικής Δημοκρατίας να αναπτύξει πυρηνικά όπλα. Η Τεχεράνη έχει απορρίψει επανειλημμένα κάθε υπόνοια ότι τρέφει τέτοιες φιλοδοξίες και μια εκτίμηση της Υπηρεσίας Εθνικών Πληροφοριών των ΗΠΑ, τον Νοέμβριο του 2007, εξέφραζε «μεγάλη πεποίθηση ότι το φθινόπωρο του 2003» η χώρα «σταμάτησε» κάθε έρευνα στον τομέα. Αυτή η εκτίμηση παρέμεινε αμετάβλητη για αρκετά χρόνια και φέρεται να τη συμμερίζεται και η Μοσάντ.

Αντιθέτως, ο Μπενιαμίν Νετανιάχου δηλώνει σχεδόν κάθε χρόνο ότι το Ιράν απέχει ελάχιστα χρόνια από το να γίνει πυρηνική δύναμη και ως εκ τούτου προτρέπει σε στρατιωτική δράση. Οι ανησυχίες τού επί χρόνια Ισραηλινού ηγέτη είναι νοσηρά ειρωνικές, δεδομένου ότι το πρόγραμμα πυρηνικών όπλων του Τελ Αβίβ είναι το χειρότερα κρυμμένο «μυστικό» στις διεθνείς υποθέσεις. Επί δεκαετίες, πολλοί αξιωματούχοι και εξέχουσες προσωπικότητες της οντότητας έχουν ουσιαστικά – ή ακόμα και άμεσα – παραδεχτεί αυτή την τερατώδη ικανότητα. Επιπλέον, το «Ισραήλ» είναι ρητά και δημόσια προσηλωμένο στην «Επιλογή Σαμψών[1]».

Υπό την τρομακτική της αιγίδα, εάν η οντότητα αισθανθεί ότι απειλείται επαρκώς, διατηρεί το δικαίωμα να πραγματοποιήσει προληπτικά πυρηνικά πλήγματα όχι μόνο σε περιφερειακούς αντιπάλους, αλλά ακόμα και στους Δυτικούς χορηγούς της. Όπως καυχήθηκε ο ολλανδικής καταγωγής Ισραηλινός στρατιωτικός θεωρητικός, Μάρτιν βαν Κρέβελντ, τον Σεπτέμβριο του 2003:

«Διαθέτουμε αρκετές εκατοντάδες ατομικές κεφαλές και πυραύλους και μπορούμε να τις εκτοξεύσουμε σε στόχους προς όλες τις κατευθύνσεις, ίσως ακόμη και στη Ρώμη. Οι περισσότερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες είναι στόχοι… Έχουμε την ικανότητα να πάρουμε όλο τον κόσμο μαζί μας. Και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι η καταστροφή θα συμβεί πριν καταρρεύσει το Ισραήλ».

Παρά τις στυγερές αυτές αποκαλύψεις, η σιωνιστική οντότητα εμμένει αυστηρά σε μια πολιτική «σκόπιμης ασάφειας», αρνούμενη να επιβεβαιώσει ή να αρνηθεί επίσημα ότι διαθέτει πυρηνικά όπλα. Όταν ένας από τους υπουργούς του Μπενιαμίν Νετανιάχου υποστήριξε ανοιχτά τη χρήση πυρηνικών όπλων στη Γάζα, τον Νοέμβριο του 2023, επιπλήχθηκε και τέθηκε σε διαθεσιμότητα. Μια τέτοια τιμωρία ωχριά σε σύγκριση με την τύχη του Μορντεχάι Βανούνου, ενός πρώην Ισραηλινού πυρηνικού τεχνικού που αποκάλυψε λεπτομέρειες για το πρόγραμμα πυρηνικών όπλων του Τελ Αβίβ, στα βρετανικά μέσα ενημέρωσης το 1986.

Η Μοσάντ του έστησε παγίδα παρασέρνοντάς τον στη Ρώμη, όπου οι Ιταλοί τον παρέδωσαν στη σιωνιστική οντότητα και στη συνέχεια, καταδικάστηκε σε μυστική δίκη. Ο Βανούνου πέρασε ακολούθως 18 χρόνια στη φυλακή, τα περισσότερα από τα οποία σε απομόνωση. Από την απελευθέρωσή του το 2004, έχει υποστεί ένα ευρύ φάσμα περιορισμών στην ελευθερία λόγου και τις κινήσεις του και έχει επανειλημμένα συλληφθεί και φυλακιστεί για παραβίαση των αυστηρών όρων της υπό όρους αποφυλάκισής του. Σε όλη αυτή την περίοδο, πολυάριθμοι οργανισμοί, συμπεριλαμβανομένης της Διεθνούς Αμνηστίας, έχουν καταδικάσει τις κατάφωρες παραβιάσεις των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Βανούνου από το Τελ Αβίβ.

Την εποχή της ηρωικής καταγγελίας του Βανούνου, οι δυτικές κυβερνήσεις και οι μυστικές υπηρεσίες γνώριζαν – και ανησυχούσαν βαθιά – επί σχεδόν τρεις δεκαετίες για την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων από το «Ισραήλ». Το πώς η σιωνιστική οντότητα απέκτησε πυρηνικά όπλα είναι μια ελάχιστα γνωστή ιστορία, με κλοπές, εξαπατήσεις, σκιώδη κατασκοπευτικά παιχνίδια, επικίνδυνες συνεννοήσεις και άλλα. Οι πλήρεις διαστάσεις της παραμένουν ασαφείς ακόμα και σήμερα. Ωστόσο, δεδομένων των τρεχόντων γεγονότων, είναι ζωτικής σημασίας να ειπωθούν τώρα όσα είναι γνωστά για αυτή την άθλια κρυφή ιστορία.

‘Τοις Μετρητοίς’

Το πρόγραμμα πυρηνικών όπλων του «Ισραήλ» υπήρξε, εξαρχής, «ένα μυστικό μέσα στο μυστικό». Το 1957, η Γαλλία υπέγραψε μια μυστική συμφωνία με την σιωνιστική οντότητα, η οποία οδήγησε στη δημιουργία των πυρηνικών εγκαταστάσεων της Ντιμόνα. Το Παρίσι προφανώς δεν γνώριζε ότι το συγκρότημα θα αποτελούσε σύντομα τη βάση μιας μυστικής υπόγειας εγκατάστασης επανεπεξεργασίας, ικανής να παράγει πλουτώνιο οπλικής ποιότητας. Οι ΗΠΑ φαίνεται πως αγνοούσαν την ύπαρξη της Ντιμόνα, πόσο μάλλον τη χρήση της για την παραγωγή πυρηνικών όπλων, μέχρι τον Δεκέμβριο του 1960.

Εκείνο τον μήνα, μια απόρρητη αξιολόγηση της CIA περιέγραφε τις «επιπτώσεις της απόκτησης πυρηνικών όπλων από το Ισραήλ». Το έγγραφο εξέφραζε ελάχιστες αμφιβολίες ότι ο «κύριος σκοπός» της Ντιμόνα ήταν η «παραγωγή πλουτωνίου για όπλα» και περιέγραφε λεπτομερώς τις πολλαπλές σοβαρές επιπτώσεις που θα είχε η προσπάθεια του Τελ Αβίβ να αποκτήσει πυρηνικά. Καταρχάς, η αποκάλυψη θα προκαλούσε αναπόφευκτα «ανησυχία» στη Βόρεια Αφρική και τη Δυτική Ασία, ωθώντας ενδεχομένως τα «απειλούμενα» αραβικά και μουσουλμανικά κράτη να στραφούν στη Σοβιετική Ένωση για στρατιωτική βοήθεια.

Επιπλέον, η CIA προέβλεψε ότι τα δυτικά συμφέροντα στην περιοχή θα μπορούσαν να δεχθούν επίθεση σε ευρύτερο επίπεδο και η ισραηλινή πρωτοβουλία «θα μπορούσε να άρει ορισμένα από τα εμπόδια στην ανάπτυξη πυρηνικών όπλων» σε άλλα μέρη του κόσμου. Στις 19 Ιανουαρίου 1961, την ημέρα πριν από την ορκωμοσία του, ο Τζον Φ. Κένεντι και η εισερχόμενη κυβέρνησή του επισκέφθηκαν τον Λευκό Οίκο για να συναντηθούν με τον απερχόμενο πρόεδρο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ. Το πυρηνικό πρόγραμμα του «Ισραήλ» απασχόλησε ευρέως τις συζητήσεις μεταξύ των δύο πολιτικών.

Στις 31 Ιανουαρίου του ίδιου έτους, ο Κένεντι συναντήθηκε με τον απερχόμενο πρέσβη των ΗΠΑ στο «Ισραήλ», Όγκντεν Ράιντ, για μια ολοκληρωμένη ενημέρωση. Αποχαρακτηρισμένα αρχεία αναφέρονται στο «ειδικό ενδιαφέρον» του Προέδρου για τη Ντιμόνα. Ενόσω ήταν μέλος του Κογκρέσου κατά τη δεκαετία του 1950, ο Κένεντι είχε επανειλημμένα λάβει σταθερή θέση όχι μόνο κατά της διάδοσης των πυρηνικών όπλων, αλλά και κατά των δοκιμών, πιστεύοντας ότι οι δεύτερες θα ενθάρρυναν την πρώτη. Ήταν αμετάκλητα αντίθετος στο να εξασφαλίσει το Τελ Αβίβ πυρηνικά όπλα και αμέσως μόλις ανέλαβε τα καθήκοντά του, άρχισε να πιέζει έντονα τον τότε Ισραηλινό πρωθυπουργό, Νταβίντ Μπεν Γκουριόν, να επιτρέψει στις ΗΠΑ να πραγματοποιήσουν επιθεωρήσεις στη Ντιμόνα.

Ο Ράιντ είπε στον Κένεντι πως θεωρούσε ότι τις «διαβεβαιώσεις» του Μπεν Γκουριόν πως η Ντιμόνα ήταν ένας απλός «ερευνητικός αντιδραστήρας», που προοριζόταν να «εξυπηρετήσει τις ανάγκες της βιομηχανίας, της γεωργίας, της υγείας και της επιστήμης», μπορούσαν να τις πάρουν «τοις μετρητοίς». Ο Πρόεδρος διαφώνησε έντονα και ενημέρωσε τον Ισραηλινό Πρωθυπουργό με σαφήνεια ότι οι τακτικές επιθεωρήσεις στη Ντιμόνα ήταν βασική προϋπόθεση για την ομαλοποίηση των σχέσεων ΗΠΑ-Ισραήλ. Το Τελ Αβίβ τελικά αναδιπλώθηκε τον Μάιο του 1961 και μια αμερικανική ομάδα επιθεώρησης στάλθηκε στο σημείο.

Η έκθεσή τους κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Ντιμόνα προοριζόταν αυστηρά για σκοπούς παραγωγής πυρηνικής ενέργειας, χωρίς στρατιωτική εφαρμογή. Αυτό το ψευδές εύρημα οφείλεται στους Γάλλους και Ισραηλινούς τεχνικούς που ψεύδονταν ωμά στους Αμερικανούς επιθεωρητές, ενώ παράλληλα κατέβαλαν εκτεταμένες προσπάθειες για να καμουφλάρουν και να αποκρύψουν τις περιοχές του εργοστασίου που ήταν αφιερωμένες στην έρευνα και ανάπτυξη πυρηνικών όπλων. Μόλις τον Μάρτιο του 1967, μια έκθεση της Υπηρεσίας Πληροφοριών και Έρευνας του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ αποκάλυψε αυτή τη χονδροειδή απάτη και πως το Τελ Αβίβ είχε την ικανότητα να παράγει πυρηνικά όπλα στο συγκρότημα.

«Φρικτά Ανίκανη»

Στο μεταξύ, πολλαπλές έρευνες των ΗΠΑ για τη Ντιμόνα κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα με την πρώτη. Ωστόσο, μέχρι τον θάνατό του τον Νοέμβριο του 1963, ο Κένεντι παρέμεινε πεισμένος ότι η σιωνιστική οντότητα ήταν αποφασισμένη να αναπτύξει πυρηνικά όπλα και μπορεί να το είχε ήδη κάνει. Έξι μήνες πριν από τη δολοφονία του, έγραψε ένα ιδιωτικό τηλεγράφημα στον Μπεν Γκουριόν, προειδοποιώντας για «τις ανησυχητικές επιπτώσεις στην παγκόσμια σταθερότητα που θα συνόδευαν την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων από το Ισραήλ». Τόνισε επίσης το «επείγον» των τακτικών επιθεωρήσεων της Ντιμόνα.

Δεδομένης της βαθιάς εχθρότητας του Προέδρου απέναντι στις πυρηνικές φιλοδοξίες του «Ισραήλ», δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι εδώ και χρόνια αφθονούν οι θεωρίες ότι το Τελ Αβίβ εμπλέκεται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στη δολοφονία του. Το 2004, ο Μορντεχάι Βανούνου απηύθυνε ρητά αυτή την κατηγορία, δηλώνοντας ότι υπήρχαν «σχεδόν βέβαιες ενδείξεις» ότι ο Κένεντι δολοφονήθηκε λόγω της «πίεσης που άσκησε» στον Μπεν Γκουριόν για να «ρίξει φως στον πυρηνικό αντιδραστήρα της Ντιμόνα». Έκτοτε δεν έχουν προκύψει αδιάσειστα στοιχεία που να υποστηρίζουν αυτόν τον ισχυρισμό, αν και ευαίσθητα έγγραφα που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα με εντολή του Ντόναλντ Τραμπ δείχνουν αναμφισβήτητα προς αυτή την κατεύθυνση.

Το 1992, ο ερευνητής δημοσιογράφος Σάμουελ Κατζ υπέθεσε ότι ο βετεράνος αρχηγός της αντικατασκοπείας της CIA, ο Τζέιμς Άνγκλετον (James Jesus Angleton), διηύθυνε κρυφά επί χρόνια την παράνομη βοήθεια της Υπηρεσίας στο πρόγραμμα πυρηνικών όπλων του «Ισραήλ». Σήμερα, τα πρόσφατα αποχαρακτηρισμένα αρχεία για τον JFK αποκαλύπτουν με σαφήνεια πώς ο Άνγκλετον, που ήταν ένας από τους ιδρυτές της CIA, καταχράστηκε συστηματικά τη θέση του για να βοηθήσει την σιωνιστική οντότητα καθ’ όλη τη διάρκεια της μακράς θητείας του. Μεταξύ των πρόσφατα αποχαρακτηρισμένων αρχείων είναι ένα υπόμνημα του Ιουνίου 1953 όπου αναφέρεται ότι η κύρια πηγή πληροφοριών του Άνγκλετον ήταν το «Ισραήλ».

Άλλα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα δείχνουν ότι ο Άνγκλετον διηύθυνε ουσιαστικά μια CIA εντός της CIA, με το Τελ Αβίβ τον τελικό ωφελούμενο. Μια έκθεση του FBI του Ιουνίου 1975 σχετικά με τις «ικανότητες συλλογής πληροφοριών από το Ισραήλ» στις ΗΠΑ, περιγράφει λεπτομερώς την «ειδική σχέση» του Άνγκλετον με την οντότητα, σημειώνοντας ότι παρέδιδε συστηματικά «εξαιρετικά ευαίσθητες πληροφορίες» αυτοπροσώπως στην πρεσβεία του «Ισραήλ» στην Ουάσινγκτον. Ταυτόχρονα, το FBI βρισκόταν στο 10ο έτος της έρευνάς του για το πώς 93 κιλά ουρανίου υψηλού εμπλουτισμού εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς από την Εταιρεία Πυρηνικών Υλικών και Εξοπλισμού (NUMEC[2]) της Ουάσινγκτον.

Επίκεντρο της έρευνας του FBI ήταν ο πρόεδρος της NUMEC, Ζάλμαν Σαπίρο, ένας σκληροπυρηνικός Σιωνιστής με υψηλού επιπέδου κυβερνητικές επαφές και σημαντικά επιχειρηματικά συμφέροντα στο «Ισραήλ». Αυτά περιλάμβαναν μια σύμβαση για την κατασκευή πυρηνικών γεννητριών. Επισήμως, το σκάνδαλο της NUMEC παραμένει άλυτο μέχρι σήμερα, παρά τις εξειδικευμένες έρευνες από την Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας, το FBI, τη CIA και άλλες κυβερνητικές υπηρεσίες των ΗΠΑ που διήρκεσαν πολλά χρόνια. Μια φαρμακερή έκθεση του 1978 από τον Γενικό Ελεγκτή της Ουάσιγκτον κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι ανακριτικές αρχές σαμποτάρισαν σκόπιμα τις έρευνές τους για το περιστατικό, προς όφελος της σιωνιστικής οντότητας:

Υπήρχε ένα προφανές κίνητρο για τη CIA, το FBI και άλλους που δεν «επιθυμούσαν» να λύσουν το αίνιγμα για το πού κατέληξε το χαμένο εμπλουτισμένο ουράνιο της NUMEC. Όπως δήλωσε ο ειδικός ερευνητής για τη δολοφονία του Κένεντι, Τζέφερσον Μόρλεϊ, στα κυρίαρχα ειδησεογραφικά δίκτυα, ο Τζέιμς Άνγκλετον έθεσε τον φερόμενο ως δολοφόνο του Προέδρου, τον Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ, υπό την παρακολούθηση της CIA τον Νοέμβριο του 1959. Αυτό ισοδυναμούσε με εντατική «παρακολούθηση της πολιτικής του δράσης, της προσωπικής του ζωής, των ταξιδιών του στο εξωτερικό, των επαφών του» μέχρι την ημέρα που δολοφονήθηκε ο Πρόεδρος. Ο Μόρλεϊ εξήγησε τη σημασία αυτής της παρακολούθησης ως εξής:

«Ο Άνγκλετον είχε ένα αρχείο 180 σελίδων για τον Όσβαλντ πάνω στο γραφείο του, μια εβδομάδα πριν ο Κένεντι πάει στο Ντάλας, τον Νοέμβριο του 1963… Αυτό που εγείρει, λοιπόν, αυτή η ιστορία είναι το ερώτημα: ήταν η CIA απίστευτα, φρικτά ανίκανη όσον αφορά στον Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ ή μήπως ο Άνγκλετον διηύθυνε στην πραγματικότητα μια επιχείρηση εμπλέκοντας τον Όσβαλντ;»

Διευκρινιστικές υποσημειώσεις της Μεταφράστριας:

[1] Η Επιλογή Σαμψών είναι η στρατηγική αποτροπής του Ισραήλ, η οποία βασίζεται σε μαζικά αντίποινα με πυρηνικά όπλα ως «έσχατη λύση» εναντίον μιας χώρας της οποίας ο στρατός έχει εισβάλει ή/και καταστρέψει μεγάλο μέρος του Ισραήλ. Αξιωματούχοι του έχουν επίσης χρησιμοποιήσει τον όρο για να αναφερθούν και σε καταστάσεις όπου μη πυρηνικοί παράγοντες έχουν απειλήσει αντίποινα με συμβατικά όπλα.
Το όνομα προέρχεται από τον βιβλικό Ισραηλίτη κριτή Σαμψών, ο οποίος έσπασε τις κολώνες ενός ναού των Φιλισταίων, γκρεμίζοντας την οροφή και σκοτώνοντας τον εαυτό του και χιλιάδες Φιλισταίους που τον είχαν αιχμαλωτίσει, κραυγάζοντας «ἀποθανέτω ἡ ψυχή μου μετὰ τῶν ἀλλοφύλων».

[2] Η NUMEC – Nuclear Materials and Equipment Corporation, ήταν μια εταιρεία με έδρα την Πενσυλβάνια, η οποία ερευνήθηκε για σημαντικές απώλειες ουρανίου υψηλού εμπλουτισμού. Οι απώλειες, συνολικού ύψους μεταξύ 91-272 κιλών, εγείρουν υποψίες για εκτροπή τους προς το πρόγραμμα πυρηνικών όπλων του Ισραήλ. Η NUMEC ιδρύθηκε από τον Zalman M. Shapiro, έναν χημικό που συμμετείχε στο πρόγραμμα πυρηνικών υποβρυχίων Nautilus και άλλα. Αργότερα διαπιστώθηκε ότι η εταιρεία είχε τη μεγαλύτερη απώλεια αποθέματος ουρανίου υψηλού εμπλουτισμού μεταξύ των εμπορικών εγκαταστάσεων των ΗΠΑ.

* Ο Kit Klarenberg είναι δημοσιογράφος-ερευνητής που διερευνά τον ρόλο των μυστικών υπηρεσιών στη διαμόρφωση της πολιτικής και των αντιλήψεων. Αποκαλυπτικά ρεπορτάζ του για τον πόλεμο στην Ουκρανία, τη γενοκτονία στη Γάζα και πολλά άλλα δημοσιεύονται στον ανεξάρτητο ιστότοπο ειδήσεων The Grayzone (https://thegrayzone.com/) και στο Al-Mayadeen Media Network, ένα ανεξάρτητο αραβικό δορυφορικό ειδησεογραφικό κανάλι, που εδρεύει στην πρωτεύουσα του Λιβάνου, τη Βηρυτό (https://english.almayadeen.net/).

Πηγή: english.almayadeen.net