του Brian Berletic*
μετάφραση Φλώρα Παπαδέδε

Journal-neo.su, 13/05/2025

Παρά τα πολλά χρόνια καταστροφικών στρατιωτικών και οικονομικών πιέσεων, το κίνημα Ανσάρ Αλλάχ[1] της Υεμένης συνεχίζει να αψηφά τις επιχειρήσεις των ΗΠΑ, εκθέτοντας την αυξανόμενη συρρίκνωση της αμερικανικής στρατιωτικής ισχύος στην περιοχή.

Η Υεμένη, ένα έθνος με περίπου 30 εκατομμύρια κατοίκους, είναι ένα από τα φτωχότερα έθνη στη Γη. Έχει υποφέρει δεκαετίες πολιτικής αστάθειας, συμπεριλαμβανομένης μιας επιχείρησης αλλαγής καθεστώτος που οργανώθηκε από τις ΗΠΑ το 2011, ακολουθούμενη από έναν σχεδόν 7ετή πόλεμο που εξαπέλυσε εναντίον της η Συμμαχία  του Περσικού Κόλπου υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας, εξοπλισμένη και υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ. Ο πόλεμος περιελάμβανε αεροπορικές επιδρομές και χερσαία εισβολή, μαζί με οικονομικές κυρώσεις και ναυτικό αποκλεισμό. Στη συνέχεια, ο ΟΗΕ κήρυξε την Υεμένη σε κατάσταση μιας από τις χειρότερες ανθρωπιστικές κρίσεις στον κόσμο, αφού σχεδόν το 14% του πληθυσμού έχει εκτοπιστεί λόγω της σύγκρουσης.

Οι ΗΠΑ παραμένουν μια επικίνδυνη απειλή για τα έθνη που στοχεύουν

Από τότε, οι ΗΠΑ πραγματοποιούν απευθείας επιθέσεις στην Υεμένη. Τόσο η προηγούμενη κυβέρνηση Μπάιντεν, όσο και η τρέχουσα κυβέρνηση Τραμπ έχουν πραγματοποιήσει στρατιωτικές εκστρατείες σε μια προσπάθεια να υποτάξουν τους Άνσαρ Αλλάχ (συχνά αναφερόμενους ως «Χούθι») – την στρατιωτική και πολιτική οργάνωση που διοικεί την πρωτεύουσα της Υεμένης και τις πόλεις κατά μήκος της δυτικής ακτής της χώρας.

Η πιο πρόσφατη στρατιωτική εκστρατεία περιελάμβανε επιθέσεις σε δημόσιες υποδομές, συμπεριλαμβανομένου ενός μεγάλου λιμανιού και, σύμφωνα με πληροφορίες, μιας δεξαμενής νερού.

Μια διαρροή μηνυμάτων μεταξύ του Υπουργού Άμυνας των ΗΠΑ, Πιτ Χέγκσεθ, του Αντιπροέδρου των ΗΠΑ και άλλων ανώτερων αξιωματούχων αποκαλύπτουν την σκόπιμη στόχευση και την πλήρη καταστροφή κτιρίων κατοικιών με σκοπό τη δολοφονία ενός και μόνο ύποπτου εχθρού.

Παρά την τεράστια δύναμη του αμερικανικού στρατού και την παρατεταμένη ωμότητα που έχουν εφαρμόσει οι ΗΠΑ στην Υεμένη, οι Ανσάρ Αλλάχ παραμένουν μια βιώσιμη πολιτική και στρατιωτική οργάνωση. Συνεχίζουν να στοχεύουν και να καταστρέφουν αμερικανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη που διεξάγουν επιτήρηση και επιθέσεις στον εναέριο χώρο της Υεμένης. Επίσης,  οι Ανσάρ Αλλάχ στοχεύουν αμερικανικά πολεμικά πλοία στην Ερυθρά Θάλασσα, εν μέσω ενός πολύ ευρύτερου αποκλεισμού που έχουν επιβάλει σε πλοία με προορισμό το Ισραήλ και πρόσφατα σε αμερικανικές αποστολές πετρελαίου.

Ενώ το Ανσάρ αλλάχ έχει επανειλημμένα ισχυριστεί ότι στόχευσε και ανάγκασε αμερικανικά πολεμικά πλοία να αποχωρήσουν, ένα πρόσφατο άρθρο του CNN φαίνεται να επιβεβαιώνει ότι πράγματι τα drones και οι πύραυλοι κατά πλοίων που στοχεύουν αμερικανικά πλοία όχι μόνο τα έχουν αναγκάσει να κάνουν ελιγμούς αποφυγής, αλλά έχουν επίσης προκαλέσει υλικές απώλειες, συμπεριλαμβανομένου ενός πολεμικού αεροσκάφους F-18 αξίας 60 εκατομμυρίων δολαρίων.

Το άρθρο παραδέχεται:

Ένας Αμερικανός αξιωματούχος δήλωσε ότι οι αρχικές αναφορές από το σημείο έδειξαν ότι το Τρούμαν έκανε μια απότομη στροφή για να αποφύγει τα πυρά των Χούθι, κάτι που συνέβαλε στην πτώση του μαχητικού αεροσκάφους στη θάλασσα. Οι αντάρτες Χούθι της Υεμένης ισχυρίστηκαν τη Δευτέρα ότι εξαπέλυσαν επίθεση με drones και πυραύλους στο αεροπλανοφόρο, το οποίο βρίσκεται στην Ερυθρά Θάλασσα, στο πλαίσιο της μεγάλης επιχείρησης του αμερικανικού στρατού εναντίον της οργάνωσης που υποστηρίζεται από το Ιράν.

Άλλα δυτικά μέσα ενημέρωσης έχουν παραδεχτεί την απώλεια πολλαπλών drones, αξίας 30 εκατομμυρίων δολαρίων έκαστο, πάνω από την Υεμένη. Ένα άρθρο της France 24, στις 29 Απριλίου 2025, ανέφερε ότι οι ΗΠΑ είχαν χάσει έως και 7 drones MQ-9 Reaper τους προηγούμενους 2 μήνες.

Τα αμερικανικά drones χρησιμοποιούνται για την αναγνώριση και την καθοδήγηση πυρομαχικών σε στόχους. Έχουν ένα ανώτατο όριο ύψους πτήσης συγκρίσιμο με τα σύγχρονα επανδρωμένα πολεμικά αεροσκάφη, όπως το αμερικανικό F-35 Lightning. Η τακτική απώλεια drones MQ-9 πάνω από την Υεμένη υποδηλώνει ότι οι Ανσάρ Αλλάχ διαθέτουν συστήματα αεράμυνας ικανά να φτάσουν επίσης σε υψόμετρα στα οποία επιχειρούν επανδρωμένα αμερικανικά πολεμικά αεροσκάφη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι ΗΠΑ έχουν αποτύχει μέχρι στιγμής να εδραιώσουν αεροπορική υπεροχή στον εναέριο χώρο της Υεμένης κι αναγκάζονται να πραγματοποιούν επιθέσεις από απόσταση.

Οι επιθέσεις από απόσταση περιλαμβάνουν τη χρήση κατευθυνόμενων πυραύλων ακριβείας μεγάλου βεληνεκούς που εκτοξεύονται από σημεία πολύ πέρα ​​από την εμβέλεια των εχθρικών συστημάτων αεράμυνας. Οι πύραυλοι στη συνέχεια ταξιδεύουν στον εχθρικό εναέριο χώρο για να χτυπήσουν τους στόχους τους. Ενώ το προφανές πλεονέκτημα αυτής της στρατηγικής είναι η αποφυγή των εχθρικών συστημάτων αεράμυνας, υπάρχουν πολλά μειονεκτήματα, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης πυρομαχικών από απόσταση, τα οποία είναι ακριβά και κατασκευάζονται σε σχετικά μικρές ποσότητες. Τα εχθρικά συστήματα ραντάρ μπορούν να ανιχνεύσουν όπλα από απόσταση καθώς ταξιδεύουν στον εναέριο χώρο τους, επιτρέποντάς τους να αναχαιτίσουν ενδεχομένως τον εισερχόμενο πύραυλο. Παρέχει επίσης στο προσωπικό και τον εξοπλισμό χρόνο να καλυφθούν πριν τα πυρομαχικά από απόσταση φτάσουν στον στόχο τους.

Δυτικά[2] μέσα ενημέρωσης αναφέρουν ότι το Ανσάρ Αλλάχ διαθέτει πυραύλους εδάφους-αέρος από το Ιράν. Δηλαδή τα συστήματα αεράμυνας Barq-1 και Barq-2[3]. Αυτά είναι συγκρίσιμα με το ρωσικής κατασκευής σύστημα αεράμυνας Buk[4], που ενώ θεωρείται σύστημα αεράμυνας «μεσαίας εμβέλειας», είναι ικανό να στοχεύει σύγχρονα πολεμικά αεροσκάφη στο μέγιστο ύψος πτήσης τους.

Τα Δυτικά μέσα ενημέρωσης έχουν επίσης παρατηρήσει τη χρήση από τις ΗΠΑ αεροσκαφών ηλεκτρονικού πολέμου εναντίον στόχων σε όλη την Υεμένη, οπλισμένων με κατευθυνόμενους πυραύλους κατά της ακτινοβολίας που έχουν σχεδιαστεί για να ανιχνεύουν και να εστιάζουν σε σήματα ραντάρ. Τέτοιοι πύραυλοι χρησιμοποιούνται ως μέρος αποστολών «καταστολής της εχθρικής αεράμυνας», είτε για να αναγκάσουν τους χειριστές αεράμυνας να απενεργοποιήσουν τα ραντάρ τους για να αποτρέψουν την καταστροφή τους, είτε για να στοχεύσουν και να καταστρέψουν το ραντάρ εάν δεν απενεργοποιηθεί. Είτε απενεργοποιημένα, είτε κατεστραμμένα, τα συστήματα ραντάρ δεν είναι σε θέση να στοχεύσουν και να καταστρέψουν τα εισερχόμενα πολεμικά αεροσκάφη, επιτρέποντας τη διεξαγωγή αεροπορικών επιδρομών.

Παρά τις ξεκάθαρες δυνατότητες, η ανίχνευση και η καταστολή εχθρικών συστημάτων αεράμυνας είναι επικίνδυνη και περίπλοκη. Το γεγονός ότι το Ανσάρ Αλλάχ εξακολουθεί να ανιχνεύει και να καταρρίπτει τακτικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη MQ-9 σημαίνει ότι οι αποστολές καταστολής της εχθρικής αεράμυνας των ΗΠΑ δεν έχουν καταφέρει να καταστρέψουν την αεράμυνα του Ανσάρ Αλλάχ και να εδραιώσουν αεροπορική υπεροχή στην Υεμένη.

Οι περιορισμοί της στρατιωτικής ισχύος των ΗΠΑ έχουν αποκαλυφθεί σταθερά στις πρόσφατες συγκρούσεις. Ο πόλεμος δι’ αντιπροσώπων των ΗΠΑ στη Συρία και τώρα οι στρατιωτικές επιχειρήσεις της εναντίον της Υεμένης έχουν αναγκάσει τα πολεμικά αεροσκάφη των ΗΠΑ να διεξάγουν επιθέσεις από απόσταση λόγω της αδυναμίας καταστροφής ή αποφυγής των ρωσικών και ιρανικών συστημάτων αεράμυνας. Η μεταφορά αμερικανικών όπλων στην Ουκρανία και η αποτυχία τους στο πεδίο της μάχης έχουν εκθέσει περαιτέρω τα όρια της στρατιωτικής ισχύος των ΗΠΑ.

Παρ’ όλ’ αυτά, οι ΗΠΑ παραμένουν μια επικίνδυνη απειλή για τα έθνη που στοχεύουν. Στη Συρία, οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν ασύμμετρη στρατιωτική ισχύ με τη μορφή ένοπλων μισθοφόρων, οικονομικού πολέμου και πολιτικής παρέμβασης για να πετύχουν εκεί που απέτυχε η αεροπορική τους ισχύς. Ενώ η απόκλιση μεταξύ της στρατιωτικής ισχύος των ΗΠΑ και αυτής των εθνών που στοχεύουν έχει μειωθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, η τεράστια γκάμα οικονομικών και πολιτικών όπλων των Αμερικάνων παραμένει ισχυρή εναλλακτική λύση.

Μόνο ο χρόνος θα δείξει εάν ο αναδυόμενος πολυπολικός κόσμος μπορεί να κλείσει την ψαλίδα σε σχέση με αυτά τα πλεονεκτήματα των ΗΠΑ, με τον ίδιο τρόπο που το έκανε σε σχέση με τα ταχύτατα συρρικνούμενα στρατιωτικά πλεονεκτήματα της Αμερικής.

Σημειώσεις της μεταφράστριας

[1] Αραβικά: أنصار الله, λατινικά: AnsarAllah, κυριολεκτικά: Αντάρτες του Θεού. Το εθνικό-λαϊκό και στρατιωτικό κίνημα της Υεμένης, που διέσωσε την τιμή της ανθρωπότητας μπροστά στη γενοκτονία των Παλαιστινίων από ΗΠΑ-Ισραήλ-ΕΕ.
Στη Δύση, τα μέλη του κινήματος αποκαλούνται συχνά ως Χούθι, λόγω της ομώνυμης ηγεσίας τους που προέρχεται σε μεγάλο βαθμό από τη φυλή Χούθι. Ιδρύθηκε το 1994 κυρίως από Ζαϊντί Σιίτες, με πρώτο ηγέτη τον Χουσεΐν αλ Χούθι, ο οποίος δολοφονήθηκε το 2004 κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων εναντίον της επέμβασης των ΗΠΑ στο Ιράκ. Το κίνημα ιδρύθηκε ως αντίδραση αμερικανικές παρεμβάσεις και στη μετατροπή της Υεμένης σε προτεκτοράτο των ΗΠΑ και της Σαουδικής Αραβίας με τη συνεργασία της πρώην κυβέρνησης της Υεμένης και ενάντια στην περιθωριοποίηση των περιοχών των Χούθι στη Σάαντα.
Το 2004 υπό την ηγεσία του Ανσάρ Αλλαχ ξέσπασε λαϊκή εξέγερση και ο πρώτος εμφύλιος πόλεμος μεταξύ του λαού της Υεμένης και των κυβερνητικών στρατευμάτων που υποστηρίζονταν από τη Σαουδική Αραβία. Ο πρώτος εμφύλιος έληξε με νίκη του Ανσάρ Αλλάχ το 2010, που εδραίωσε τις θέσεις του στη Βόρεια Υεμένη.
Το 2011 ξέσπασε η Επανάσταση της Υεμένης στην οποία συμμετείχε και στη συνέχεια ηγήθηκε το Ανσάρ Αλλάχ. Το λαϊκό κίνημα κατακτούσε όλο και περισσότερες περιοχές της Υεμένης και στις 6 Φεβρουαρίου 2015 κατέλαβε την πρωτεύουσα Σαναά και την εξουσία, μαχόμενο εναντίον μισθοφορικών στρατευμάτων του Ισλαμικού Κράτους (ISIS) και της Αλ Κάιντα, που χρηματοδοτούνταν από τη Σαουδική Αραβία.
Στις 27 Μαρτίου 2015, η Συμμαχία του Κόλπου (ΗΠΑ, Σαουδική Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Αίγυπτος, Σουλτανάτο του Μπαχρέιν, Κατάρ, Κουβέιτ, Ιορδανία, Μαρόκο και Σουδάν) κήρυξαν τον πόλεμο στον λαό της Υεμένης, καταγγέλλοντάς τους ως τρομοκράτες (sic!) και ξεκίνησαν τις αεροπορικές επιδρομές και το ναυτικό αποκλεισμό της χώρας. Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ συμμετείχε ενεργά στον ναυτικό αποκλεισμό, που όπως αναγνωρίζουν οι ανθρωπιστικές οργανώσεις, ήταν ο κύριος παράγοντας για το ξέσπασμα λιμού στην Υεμένη, που είχε σαν συνέπεια 150.000 νεκρούς από πείνα (7,5% του πληθυσμού). Η Συμμαχία αποσύρθηκε στις αρχές του 2023 και η Σαουδική Αραβία σύναψε εκεχειρία, μη κατορθώνοντας να καταβάλει το λαϊκό κίνημα της Υεμένης.
Το εθνικό-λαϊκό κίνημα των Ανταρτών του Θεού, όπως δηλώνει στο πρόγραμμά του, συνιστά εθνική δύναμη αντίστασης, υπερασπιζόμενο όλους τους Υεμενίτες από εξωτερικές επιθέσεις και επιρροές. Οι Ανσάρ Αλλάχ αγωνίζονται «για πράγματα που όλοι οι Υεμενίτες λαχταρούν: κυβερνητική λογοδοσία, τέλος στη διαφθορά, υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, δίκαιες τιμές καυσίμων, ευκαιρίες εργασίας για τους απλούς Υεμενίτες και το τέλος της δυτικής επιρροής.»
Το κίνημα δε συνιστά αποκλειστικά ομάδα Ζαϊντί Σιϊτών. Έχει καταφέρει να συσπειρώσει στον σκοπό του πολλούς ανθρώπους έξω από τις παραδοσιακές τους πεποιθήσεις και κατόρθωσε να συμμαχήσει και να στρατολογήσει πολλούς  Σουνίτες Μουσουλμάνους. Το Ανσάρ Αλλάχ πέτυχε να κινητοποιήσει όχι μόνο τους βόρειους Ζαϊντί Σιίτες, αλλά και τους κατοίκους των περιοχών που κατοικούνται κυρίως από Σουνίτες Σαφίτες. (Οι Ζαϊντί αποτελούν περίπου το 25% του πληθυσμού της Υεμένης και οι Σουνίτες το 75%.)
Μετά την άνοδό τους στην εξουσία το 2015, οι Ανσάρ Αλλάχ συνέτριψαν τους Σαλαφιστές στην Περιφέρεια Σάαντα και εξάλειψαν την παρουσία της Αλ Κάιντα στις περιοχές που βρίσκονται υπό τον έλεγχό τους. Οι Ανσάρ Αλλάχ θεωρούν την Αλ Κάιντα ως «Σαλαφιστές τζιχαντιστές» και ως εκ τούτου «θανάσιμους εχθρούς».
Ακόμα και τα Δυτικά ΜΜΕ αναγνωρίζουν ότι το Ανσάρ Αλλάχ συνιστά τη σημαντικότερη εθνική δύναμη και αποτελεί πλέον ένα από τα πιο σταθερά και οργανωμένα κοινωνικά και πολιτικά κινήματα στην Υεμένη.

[2] Τα συστήματα αεράμυνας της Υεμένης παρουσιάστηκαν δημόσια ήδη από τις 21/09/2023, κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής παρέλασης για την ένατη επέτειο της Επανάστασης, στην πρωτεύουσα Σαναά.

[3] Ο πύραυλος αεράμυνας Barq-1, έχει βεληνεκές 50 χλμ., φτάνει στόχους σε υψόμετρο 15 χλμ. και διαθέτει προηγμένες, εξελιγμένες τεχνολογίες που του επιτρέπουν να παρακολουθεί και να χτυπά εύκολα στόχους.
Ο πύραυλος αεράμυνας Barq-2, έχει βεληνεκές 70 χλμ., φτάνει στόχους σε υψόμετρο 20 χλμ. και διαθέτει υψηλή ικανότητα ελιγμών, που του επιτρέπει να καταδιώκει και να στοχεύει εύκολα μαχητικά αεροσκάφη.
Οι πύραυλοι Barq-1 και Barq-2 είναι συγκρίσιμοι με τον αντίστοιχο Ιρανικό  Taer 2 (Πουλί), έναν πύραυλο εδάφους-αέρος μεσαίας εμβέλειας, καθοδηγούμενο από ραντάρ στερεού καυσίμου, σχεδιασμένο για άμυνα έναντι εναέριων απειλών σε υψόμετρα έως 25-27 χλμ. και απόσταση έως 50 χλμ. Προορίζεται για χρήση ως μέρος του συστήματος αεράμυνας Raad και παρουσιάζει ομοιότητες με τον σοβιετικό πύραυλο 9M317, όπως ακριβώς το σύστημα αεράμυνας Raad με το σύστημα πυραύλων Buk.

[4] Το Buk (Οξιά), είναι μια οικογένεια αυτοκινούμενων πυραυλικών συστημάτων εδάφους-αέρος μεσαίου βεληνεκούς που αναπτύχθηκαν από τη Σοβιετική Ένωση και στη συνέχεια τη Ρωσική Ομοσπονδία, σχεδιασμένα για την αντιμετώπιση πυραύλων κρουζ, έξυπνων βομβών και αεροσκαφών καθώς και μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Διαθέτει εμβέλεια 140 χλμ. και χτυπά στόχους σε υψόμετρο από 60 μέτρα έως 25 χλμ.

* Ο Brian Berletic είναι γεωπολιτικός ερευνητής και συγγραφέας με έδρα την Μπανγκόκ, πρώην αξιωματικός του Αμερικανικού Σώματος Πεζοναυτών.

Δείτε προηγούμενη αρθρογραφία του Brian Berletic που δημοσιεύσαμε στην Ξαστεριά:
– Στις 22/05/2025: Οι ΗΠΑ Παριστάνουν τον «Μεσολαβητή» στον Δικό τους Πόλεμο εναντίον της Ρωσίας
– Στις 17/12/2024: Συζήτηση για την Απώλεια της Συρίας και τις αιτίες της από τους Danny Haiphong και Brian Berletic
– Στις 02/11/2024: Τα Δυτικά ΜΜΕ προτρέπουν το κοινό: Πιστέψτε τα ψέματά μας, όχι τα ίδια σας τα μάτια
– Στις 19/06/2024: Τα μοιραία ελαττώματα που υπονομεύουν την Αμυντική Βιομηχανική Βάση των ΗΠΑ

Πηγή: Journal-neo.su