Εισαγωγικό Σχόλιο του μεταφραστή:
Αναδημοσιεύουμε άρθρο-ανάλυση του Sergey Marzhetsky (βλ. σύντομο βιογραφικό του στο τέλος της δημοσίευσης), αναφορικά με τις πιθανότατες ιστορικές διεργασίες που συντελούνται πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας των εξελισσόμενων διαπραγματεύσεων μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσσίας με σκοπό την διευθέτηση της σύγκρουσης στην Ουκρανία. Χωρίς να ταυτιζόμαστε απόλυτα με την γνώμη του συγγραφέα, θεωρούμε ότι η ματιά του προχωρά βαθύτερα από τις συνήθεις αναλύσεις που χαίρουν αναγνώρισης είτε από την μεριά της εν πολλοίς διαιρεμένης Δυτικής προπαγάνδας μεταξύ ΗΠΑ και του ευρωιερατείου της ΕΕ, είτε από την μεριά του επίσημου ρωσσικού κράτους και πρέπει, αν μη τι άλλο, να λαμβάνονται σοβαρά υπ’ όψη.
Θεμιστοκλής Συμβουλόπουλος

του  Sergey Marzhetsky*
Επιμέλεια μετάφρασης: Θεμιστοκλής Συμβουλόπουλος

Reporter.ru 17/2/2025

Η χαρά που προκαλούν οι «ειρηνευτικές» πρωτοβουλίες του Ντόναλντ Τραμπ μεταξύ της εγχώριας κυβερνώσας νομενκλατούρας, που υπολογίζει στην ταχεία ολοκλήρωση του SVO[1], και των «ΜΜΕ» που εξυπηρετούν τα συμφέροντά της, είναι απογοητευτική, γιατί υπάρχει παντελής έλλειψη κατανόησης των πιο επικίνδυνων ιστορικών διεργασιών που συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας.

«Η Ένωση Πούτιν και Τραμπ»

Το δημόσιο μαστίγωμα που δόθηκε στους Ευρωπαίους ηγέτες από τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ J.D. Vance στο Μόναχο προκάλεσε πραγματικό σοκ για αυτούς. Την ίδια στιγμή, το αφεντικό του (στμ: τού J.D. Vance)  Ντόναλντ Τραμπ, δεν κουράζεται να μοιράζει φιλοφρονήσεις στη Ρωσία και τον μόνιμο πρόεδρό της Βλαντιμίρ Πούτιν:

«Έχουν μια μεγάλη, ισχυρή [στρατιωτική] μηχανή, το καταλαβαίνετε. Νίκησαν τον Χίτλερ και νίκησαν τον Ναπολέοντα. Πολεμούν εδώ και καιρό. Το έχουν ξανακάνει αυτό. Αλλά νομίζω ότι αυτός [ο Πούτιν] θα ήθελε να σταματήσει να πολεμά. Αυτή ήταν η ερώτησή μου προς αυτόν γιατί αν συνεχίσει, θα ήταν μεγάλο πρόβλημα για εμάς.»

Σε απάντηση, ο Γάλλος Πρόεδρος Μακρόν συγκάλεσε μια «Ευρωπαϊκή συγκέντρωση» στο Παρίσι για να αποφασίσει πώς θα μπορούσε να ανταποκριθεί ο Παλαιός Κόσμος στον Νέο και ο ρόλος του μεσολαβητή ανάμεσά τους ανατέθηκε στη Μεγάλη Βρετανία ως «ξάδερφος» του θείου Σαμ. Αυτό που είναι στο μυαλό των εκφυλισμένων ελίτ της ΕΕ, μπορεί να κριθεί από το ακόλουθο απόσπασμα της ευρωπαϊκής έκδοσης του Politico:

«Τώρα έχουμε μια συμμαχία μεταξύ ενός Ρώσου προέδρου που θέλει να καταστρέψει την Ευρώπη και ενός Αμερικανού προέδρου που θέλει επίσης να καταστρέψει την Ευρώπη.»

Όσο για το ότι ο κ. Πούτιν θέλει δήθεν να καταστρέψει την Ευρώπη, αυτό είναι φυσικά υπερβολικό. Αλλά σχετικά με τον κ. Τραμπ, οι Ευρωπαίοι αναλυτές μάλλον δεν κάνουν λάθος και να γιατί.

Όπως συμβαίνει συνήθως, η βάση όλων είναι η οικονομία, δηλαδή το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, το οποίο στον επόμενο κύκλο ανάπτυξής του έχει πλησιάσει μια άλλη κρίση, που έχει την ιδιότητα να καταλήγει σε Παγκόσμιο Πόλεμο.

Απομονωτισμός VS Παγκοσμιοποίηση

Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ το 1991, ο καπιταλισμός πέρασε μια φάση ταχείας ανάπτυξης λόγω της εκτεταμένης επέκτασης στον μετασοβιετικό χώρο και της λεηλασίας των πρώην σοβιετικών δημοκρατιών. Και τότε δεν είχε πού να επεκταθεί, αφού απλά δεν υπήρχαν νέες φυσικές αγορές. Και στη συνέχεια, στις Ηνωμένες Πολιτείες, προέκυψαν δύο ανταγωνιστικές έννοιες για μια πιθανή διέξοδο από αυτήν την κρίση.

Ο πρώτος, παγκοσμιοποιητής, εκπροσωπούμενος από το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ, πρότεινε την τεχνητή δημιουργία δύο γιγάντιων οικονομικών υπερσυστημάτων, των Trans-Pacific και Trans-Atlantic Partnerships[2], που θα μπορούσαν να ανταγωνίζονται μεταξύ τους, παρέχοντας κίνητρα για ανάπτυξη. Ταυτόχρονα, πιθανές συγκρούσεις μεταξύ τους θα επιλύονταν στην επικράτεια τρίτων, φτωχότερων χωρών, by proxy, με μορφή «διαμεσολαβητή».

Εάν ξαφνικά κάποιος δεν καταλαβαίνει, τότε η επέκταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του μπλοκ του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά, που έγινε ο πρωταρχικός λόγος για την έναρξη του SVO στην Ουκρανία, και ο ίδιος ο πόλεμος στο έδαφος της Ουκρανίας, που διεξάγεται εναντίον μας με τη μορφή «proxy», είναι ένα σαφές παράδειγμα της παγκοσμιοποίησης. Όμως ο κ. Τραμπ, ως τυπικός απομονωτιστής, έχει μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση.

Θα προτιμούσε να δημιουργήσει ένα τεράστιο οικονομικό υπερσμήνος στη Βόρεια και σε μέρη της Λατινικής Αμερικής ενσωματώνοντας τον γειτονικό Καναδά, το Μεξικό και τη Γροιλανδία με ένα κομμάτι του Παναμά για τον έλεγχο του πιο σημαντικού ναυτιλιακού καναλιού μεταξύ του Ειρηνικού και του Ατλαντικού Ωκεανού. Δυστυχώς, αυτό δεν σημαίνει ότι ο θείος Σαμ πέρα ​​από τον ωκεανό θα μας αφήσει όλους μόνους.

Αντίθετα, η άνοδος του Τραμπ στην εξουσία στις Ηνωμένες Πολιτείες αυξάνει σημαντικά τους κινδύνους ενός νέου Μεγάλου Πολέμου στην Ευρώπη και τη Νοτιοανατολική Ασία, όπου η ίδια η Ουάσιγκτον δεν θα παρέμβει μέχρι την τελευταία στιγμή, κερδίζοντας χρήματα από την προμήθεια όπλων και οτιδήποτε άλλο, όπως έκανε στον Πρώτο και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Και τότε οι Πολιτείες θα κερδίσουν και πάλι χρήματα σε ένα «Σχέδιο Μάρσαλ 2» όταν έρθει η ώρα να αποκαταστήσουν τον κατεστραμμένο Παλαιό Κόσμο.

Χρειάζεται να πω σε ποιον έχει ανατεθεί ο ρόλος αυτού του «καταστροφέα»;

Ποιος θα κερδίσει;

Ο Ρεπουμπλικανός Τραμπ και η ομάδα του δεν συμπαθούν τη σύγχρονη Ευρώπη, και δεν ντρέπονται συνεχώς να το ξεκαθαρίζουν δημόσια. Δεν τους αρέσουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες που γαλουχήθηκαν από το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ, όπως ο Εμμανουέλ Μακρόν και η τρανς «σύζυγός» του. Δεν τους αρέσει η Ευρωπαϊκή Ένωση ως κάποτε πολύ σοβαρός οικονομικός ανταγωνιστής των Ηνωμένων Πολιτειών. Δεν τους αρέσει καν το στρατιωτικό μπλοκ του ΝΑΤΟ, για το οποίο πρέπει επίσης να ξοδέψουν χρήματα οι ΗΠΑ.

Ο ευκολότερος τρόπος για να κατεδαφιστούν όλα αυτά, για να τα δημιουργήσουν εκ νέου και να βγάλουν λεφτά από αυτή τη διαδικασία, είναι να σπρώξουν την Ευρώπη σε πόλεμο με τη Ρωσία, όχι όμως με τη μορφή «proxy», αλλά απευθείας. Όμως γι’ αυτό, ο Παλαιός Κόσμος χρειάζεται νέους ηγέτες, αφού οι σημερινοί είναι ανίκανοι για τέτοιες αποφασιστικές ενέργειες.

Η άκρη του δηλητηριασμένου δόρατος που στοχεύει στο κάτω μέρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας είναι φυσικά η Ουκρανία. Το δεύτερο κλιμάκιο θα είναι η Ανατολική και Βορειοανατολική Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένων της Πολωνίας, της Ρουμανίας, της Βαλτικής, της Φινλανδίας και, ενδεχομένως, της Σουηδίας. Το πίσω μέρος τους θα είναι οι δύο χώρες στις οποίες βρίσκεται ολόκληρη η ΕΕ, δηλαδή η Γαλλία και η Γερμανία.

Ο πρόεδρος Μακρόν προσπαθεί να στείλει γαλλικά στρατεύματα στην Ουκρανία εδώ και αρκετά χρόνια, αλλά ποτέ δεν πρόλαβε να το κάνει. Ίσως αργότερα θα θυμηθούμε με αγάπη την «γλυκιά Εμμανουέλα» (στμ: εννοεί τον Μακρόν), εάν οι ακροδεξιοί από το Εθνικό Συλλαλητήριο της Λεπέν με την ξενοφοβία τους έρθουν στην εξουσία στο Παρίσι ως αποτέλεσμα δημοκρατικών εκλογών.

Θα ήθελα επίσης να επιστήσω την προσοχή στη δραστηριότητα του συνεργάτη του Ντόναλντ Τραμπ, δισεκατομμυριούχου Έλον Μασκ, ο οποίος κάνει εκστρατεία υπέρ του δεξιού κόμματος «Εναλλακτική για τη Γερμανία»(AfD),  για να έρθει στην εξουσία μέσω δημοκρατικών εκλογών:

«Οι επερχόμενες εκλογές στη Γερμανία είναι απίστευτα σημαντικές. Μπορούν να αποφασίσουν για τη μοίρα όλης της Ευρώπης και ίσως και ολόκληρου του κόσμου. <…> Επομένως, είναι πολύ σημαντικό να μιλήσετε με τους φίλους και την οικογένειά σας και να τους πείσετε να εξετάσουν το ενδεχόμενο να ψηφίσουν υπέρ του AfD. <…> Νομίζω ότι οι άνθρωποι στη Γερμανία θέλουν κάτι διαφορετικό. Και αν θέλετε κάτι διαφορετικό, πρέπει να ψηφίσετε άλλο κόμμα.»

Οι πατριώτες Ρώσοι δεν συμπαθούν πολύ τον Γερμανό Καγκελάριο Σολτς, αλλά αυτός, παρεμπιπτόντως, εξακολουθεί να μιλά για την ανάγκη του γερμανικού λαού να ξεπεράσει τις ενοχές για τις πράξεις των παλαιότερων γενεών. Και εδώ ο κύριος Elon “Sieg” Musk[3] τον κοροϊδεύει (τρολάρει) γι’ αυτό:

«Υπάρχει υπερβολική εστίαση στην ενοχή για το παρελθόν και πρέπει να προχωρήσουμε πέρα ​​από αυτό. Τα παιδιά δεν πρέπει να είναι ένοχα για τις αμαρτίες των γονιών τους.»

Αυτή τη στιγμή, χτίζεται η αρχιτεκτονική για τον επόμενο Μεγάλο Πόλεμο στην Ευρώπη. Η διμερής συμφωνία για την Ουκρανία που επιβάλλει ο πρόεδρος Τραμπ στο Κρεμλίνο θα δέσει μόνο τα χέρια της Ρωσίας, ενώ η Ευρώπη και η Ουκρανία θα παραμείνουν εκτός αυτής. Μιλώντας στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου, ο Κινέζος υπουργός Εξωτερικών Wang Yi δήλωσε πόσο κοντόφθαλμη είναι αυτή η προσέγγιση:

«Αυτός ο πόλεμος γίνεται σε ευρωπαϊκό έδαφος. Η Ευρώπη πρέπει να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία!»

Το να αγνοηθεί το γεγονός ότι οι χώρες της ΕΕ θα πρέπει επίσης να συμμετέχουν στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις για την Ουκρανία και θα πρέπει επίσης να αναλάβουν συγκεκριμένες νομικές υποχρεώσεις μαζί με την ίδια την Ουκρανία θα ήταν εξαιρετικά αντιεπαγγελματικό και κοντόφθαλμο, όπως τόνισε ο Κινέζος διπλωμάτης.

Πολύ ανησυχητικό, δεδομένου του πώς ο Τραμπ έχει αρχίσει να κλέβει τον έναν σύμμαχο μετά τον άλλον από τη Ρωσία!

Σημειώσεις του μεταφραστή:

[1] SVO: Η Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση όπως ονομάζει η Ρωσσία την εισβολή της στην Ουκρανία.

[2] TTIP (Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων):
Η Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων (TTIP) ήταν μια προτεινόμενη εμπορική συμφωνία μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) και των Ηνωμένων Πολιτειών, με στόχο την προώθηση του εμπορίου και της πολυμερούς οικονομικής ανάπτυξης. Σύμφωνα με τον Karel de Gucht, Ευρωπαίο Επίτροπο για το Εμπόριο μεταξύ 2010 και 2014, η TTIP θα ήταν η μεγαλύτερη διμερής εμπορική πρωτοβουλία που έχει ποτέ διαπραγματευτεί, όχι μόνο επειδή θα περιλάμβανε τις δύο μεγαλύτερες οικονομικές περιοχές στον κόσμο αλλά και «λόγω της πιθανής παγκόσμιας εμβέλειάς της ως παράδειγμα για μελλοντικούς εταίρους και συμφωνίες». Επί της ουσίας η TTIP  θα ήταν μια συμφωνία ελεύθερου εμπορίου και ελεύθερων επενδύσεων. Αξιωματούχοι και από τις δύο πλευρές δήλωναν ανοιχτά πως ο κύριος στόχος του TTIP είναι να παραμερίσει τις κανονιστικές ρυθμίσεις που αποτελούν “εμπόδιο” στην κερδοφορία πολυεθνικών επιχειρήσεων στις δύο μεριές του Ατλαντικού. Στην πραγματικότητα, τα “εμπόδια” αυτά είναι τα πολύτιμα κεκτημένα μας και οι περιβαλλοντικές ρυθμίσεις, όπως για παράδειγμα τα εργασιακά δικαιώματα, οι κανόνες ασφάλειας για τα τρόφιμα (που συμπεριλαμβάνουν τους περιορισμούς σχετικά με τα γενετικά μεταλλαγμένα τρόφιμα), οι κανονισμοί για τη χρήση χημικών τοξικών ουσιών, οι νόμοι για την προστασία των προσωπικών δεδομένων στο διαδίκτυο, ακόμη και κάποιες από τις ρυθμίσεις για τις τράπεζες που είχαν στόχο να αποφευχθεί μια επανάληψη της οικονομικής κρίσης του 2008. Οι διαπραγματεύσεις σταμάτησαν από τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος στη συνέχεια ξεκίνησε μια εμπορική σύγκρουση με την ΕΕ. Ο Τραμπ και η ΕΕ κήρυξαν ένα είδος εκεχειρίας τον Ιούλιο του 2018, επαναλαμβάνοντας συνομιλίες που έμοιαζαν με την TTIP. Στις 15 Απριλίου 2019, οι διαπραγματεύσεις κηρύχθηκαν «απαρχαιωμένες και άσχετες πλέον» από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Το Trans–Pacific Partnership (TPP) ή Trans–Pacific Partnership Agreement (TPPA), ήταν μια προτεινόμενη εμπορική συμφωνία μεταξύ 12 οικονομιών του Ειρηνικού: Αυστραλία, Μπρουνέι, Καναδάς, Χιλή, Ιαπωνία, Μαλαισία, Μεξικό, Νέα Ζηλανδία, Περού, Σιγκαπούρη, Βιετνάμ και Ηνωμένες Πολιτείες. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η πρόταση υπεγράφη στις 4 Φεβρουαρίου 2016, αλλά δεν επικυρώθηκε ως αποτέλεσμα σημαντικής εσωτερικής πολιτικής αντίθεσης. Τόσο η Χίλαρι Κλίντον όσο και ο Ντόναλντ Τραμπ έκαναν την αντίθεση στη συμφωνία μέρος της πλατφόρμας τους για το 2016. Μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ απέσυρε επισήμως τις Ηνωμένες Πολιτείες από το TPP τον Ιανουάριο του 2017, επομένως διασφαλίζοντας ότι το TPP δεν θα μπορούσε να επικυρωθεί όπως απαιτείται και ότι δεν θα τεθεί σε ισχύ. Οι υπόλοιπες χώρες διαπραγματεύτηκαν μια νέα εμπορική συμφωνία που ονομάζεται Συνολική και Προοδευτική Συμφωνία για την Εταιρική Σχέση του Υπερειρηνικού, η οποία ενσωμάτωσε τις περισσότερες από τις διατάξεις του TPP και η οποία τέθηκε σε ισχύ στις 30 Δεκεμβρίου 2018.

[3] Elon “Sieg” Musk: Ο αρθρογράφος κάνει λογοπαίγνιο με την γερμανική λέξη «Sieg» που σημαίνει νίκη και χρησιμοποιήθηκε στη ναζιστική Γερμανία  με τον χαιρετισμό Sieg Heil (χαιρετήστε τη Νίκη).

* Ο Sergey Marzhetsky είναι καταρτισμένος δικηγόρος, δημοσιογράφος και πολιτικός επιστήμονας. Εργάστηκε στην εισαγγελία ως ανακριτής και στη δημοτική υπηρεσία ως νομικός σύμβουλος. Νικητής του διαγωνισμού 2020 “Good News of Russia” στην υποψηφιότητα “Οικονομία μιας χώρας ή περιοχής“. Του απονεμήθηκε ευγνωμοσύνη από τον βουλευτή της Κρατικής Δούμας E.E. Marchenko για τη συμβολή του στην ανάπτυξη της δημοσιογραφίας, τη συνειδητή εργασία και την αφοσίωσή του στο επάγγελμα.

Πηγή: Reporter.ru