Στη φωτο: «Οι Ισραηλινοί στρατιώτες απλώς ακολουθούν εντολές», σκίτσο του Carlos Latuff.
του Kit Klarenberg*
Μετάφραση, αρχική δημοσίευση: Σεισάχθεια**
Kit Klarenberg 16/01/2025
Δίκτυο Σεισάχθεια 20/01/2025
Στις 23 Δεκεμβρίου 2024, η ισραηλινή εφημερίδα Haaretz δημοσίευσε μια εξαιρετική έρευνα για τον «αντίκτυπο» της «βαρβαρότητας» της σιωνιστικής κατοχικής δύναμης στην «ψυχική υγεία» αυτών που την ασκούσαν. Πιο συγκεκριμένα, την «ηθική βλάβη» που υπέστησαν οι στρατιώτες του Τελ Αβίβ κατά τη διάρκεια της διάπραξης μιας απροκάλυπτης γενοκτονίας στη Γάζα.
Ενώ καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια να παρουσιάσει τους Ισραηλινούς ως τα υπέρτατα θύματα του ολοκαυτώματος που διαπράττουν στον 21ο αιώνα, το ελάχιστα προβεβλημένο άρθρο των μέσων ενημέρωσης προσέφερε μια εις βάθος και πρωτοφανή εικόνα της ρουτίνας των φρικαλεοτήτων που προκαλεί η σιωνιστική οντότητα στους Παλαιστίνιους, πριν και μετά την 7 Οκτωβρίου 2023.

Παλαιστίνιοι τρέχουν καθώς οι στρατιώτες του IDF πυροβολούν εναντίον τους κατά τη διάρκεια της Πρώτης Ιντιφάντα, Ιανουάριος 1988.
Ο συγγραφέας του άρθρου, μαζί με έναν «αξιωματικό κοινωνικής πρόνοιας» των IDF, είχαν διεξάγει δεκαετίες νωρίτερα ακαδημαϊκή έρευνα σχετικά με το γιατί οι στρατιώτες του Τελ Αβίβ διαπράττουν συστηματικά τις πιο σαδιστικές φρικαλεότητες που μπορεί να φανταστεί κανείς εναντίον αθώων Παλαιστινίων. Η έρευνα αυτή ακολούθησε την πρώτη Ιντιφάντα, από το 1987 έως το 1993, κατά τη διάρκεια της οποίας η οντότητα κατέστειλε βάναυσα τη δίκαιη παλαιστινιακή αντίσταση στην παράνομη και ανήθικη κατοχή των ιστορικών εδαφών τους από το Ισραήλ. Η κοινή έρευνα των δύο ανδρών απέδωσε πληθώρα στοιχείων από πρώτο χέρι για τη σιωνιστική αγριότητα, με τους στρατιώτες των IDF να τους «εκδηλώνονται» ανοιχτά.
Οι δύο άνδρες εντόπισαν διακριτές «ομάδες» στρατιωτών των IDF, «με βάση τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους». Πρώτον, μια «αδίστακτη και αναίσθητη» φατρία, η οποία «διέπραττε τις πιο σοβαρές φρικαλεότητες» και «έβλεπε τη βιαιότητα ως έκφραση δύναμης και ανδρισμού». Η «δύναμη» που ένιωθαν υπηρετώντας στον γενοκτόνο στρατό του Ισραήλ ήταν «μεθυστική».
Ένας από αυτούς περιέγραψε με υπερηφάνεια πώς δεν είχε «κανένα πρόβλημα» να κακοποιεί και να δολοφονεί γυναίκες, αναφέροντας πώς είχε κλωτσήσει μια Παλαιστίνια τόσο δυνατά που τα κόκαλα στη βουβωνική χώρα της είχαν «σπάσει» και γι’ αυτό «δεν μπορεί σήμερα να κάνει παιδιά» :
«Είναι σαν ναρκωτικό… νιώθεις ότι είσαι ο νόμος, ότι εσύ φτιάχνεις τους κανόνες. Λες και από τη στιγμή που φεύγεις από το μέρος που λέγεται Ισραήλ και μπαίνεις στη Λωρίδα της Γάζας, γίνεσαι Θεός».
Εν τω μεταξύ, ένας άλλος δράστης των IDF «πυροβόλησε έναν Άραβα τέσσερις φορές στην πλάτη» από απόσταση μόλις 10 μέτρων, «και τη γλίτωσε, επικαλούμενος αυτοάμυνα». Ο δολοφόνος παραδέχτηκε ότι επρόκειτο για μια «εν ψυχρώ δολοφονία» και ότι «κάναμε τέτοια πράγματα κάθε μέρα». Ένας άλλος υπενθύμισε ότι ένας νεαρός Παλαιστίνιος περπατούσε ήσυχα σε έναν δρόμο, κοιτάζοντας τη δουλειά του, όταν οι σιωνιστικές δυνάμεις άνοιξαν πυρ. «Μπαμ, μια σφαίρα στο στομάχι» και “πέθαινε στο πεζοδρόμιο”. Οι ισραηλινοί δράστες στη συνέχεια απομακρύνθηκαν «αδιάφορα» από το θύμα τους.
Ισοπεδώνοντας τη Γάζα
Σύμφωνα με την Haaretz, «οι στρατιώτες αυτοί δεν έχουν τύψεις και δεν ανέφεραν καμία ηθική βλάβη». Παρ’ όλα αυτά, ορισμένοι από τους εμπλεκόμενους γενοκτόνους, εγκληματίες πολέμου «καταδικάστηκαν από στρατοδικεία» για τις φρικιαστικές πράξεις τους, αφήνοντάς τους ένα αίσθημα «πικρίας και προδοσίας». Οι δολοφόνοι που παρέμειναν ατιμώρητοι υποστηρίχθηκαν εμμέσως από «μια μικρή ιδεολογικά βίαιη ομάδα [που] υποστήριζε τη βαρβαρότητα».
Οι τελευταίοι αν και δεν «συμμετείχαν» άμεσα στις δολοφονίες, «πίστευαν στην υπεροχή της εβραϊκής φυλής και συμπεριφέρονταν υποτιμητικά προς τους Άραβες», και ως εκ τούτου έκαναν τα στραβά μάτια αποφασιστικά.
Εν τω μεταξύ, μια «μεγάλη ομάδα» στρατιωτών των IDF «που δεν ήταν επιρρεπείς στη βία» κατέστη τελικά ανάλγητη και απάνθρωπη υπό την επιρροή των ανωτέρων τους και των «κανόνων» που επικρατούσαν στη μονάδα τους. «Ένιωθα σαν… ναζί… ήταν σαν να ήμασταν εμείς οι Ναζί και αυτοί οι Εβραίοι», κατέθεσε ένα μέλος αυτού του αποσπάσματος.
Ένας άλλος κατέθεσε πώς ένας «νέος διοικητής», κατά τη διάρκεια της «πρώτης περιπολίας» που έκαναν μαζί του, τις πρώτες πρωινές ώρες, ακρωτηρίασε φρικτά ένα ανυπεράσπιστο παιδί από την Παλαιστίνη:
«Δεν υπάρχει ψυχή στους δρόμους, μόνο ένα μικρό τετράχρονο αγόρι που παίζει στην άμμο στον κήπο του. Ξαφνικά ο διοικητής έτρεξε, άρπαξε το αγόρι και του έσπασε το χέρι στον αγκώνα και το πόδι… Πάτησε τρεις φορές το στομάχι του και έφυγε. Μου είπε: «Αυτά τα παιδιά πρέπει να σκοτώνονται από την ημέρα που γεννιούνται. Όταν ένας διοικητής το κάνει αυτό, κατόπιν γίνεται νόμιμο».
Ωστόσο, ορισμένοι στρατεύσιμοι των IDF «αντιτάχθηκαν στην επιρροή ανάλγητων και ιδεολογικά φανατικών ομάδων» και στην «κουλτούρα» του στρατού της σιωνιστικής οντότητας, πήραν τολμηρά «ηθική θέση και κατήγγειλαν τις φρικαλεότητες» των οποίων υπήρξαν μάρτυρες, αν όχι άμεσα συμμετέχοντες. Παρόλο που «αρχικά εκφοβίστηκαν από κτηνώδεις διοικητές», έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου.
Η ανταμοιβή τους ήταν η «σοβαρή παρενόχληση και ο εξοβελισμός» από τις σιωνιστικές αρχές. Ένας από αυτούς απολύθηκε οριστικά λόγω των αποκαλύψεών του. «Τραυματισμένοι και καταθλιπτικοί, εγκατέλειψαν στη συνέχεια το Ισραήλ».
Ένας άλλος καταγγέλλων, ο οποίος τόλμησε να εκφράσει την προσωπική του αντίθεση στις επίσημες εντολές που ισοδυναμούσαν με «ισοπέδωση της Γάζας» και απαιτούσαν «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας», υποβλήθηκε σε «σοβαρό κοινωνικό αποκλεισμό» για την άρνησή του να συμμορφωθεί και την προθυμία του να δημοσιοποιήσει τις φρικιαστικές αποστολές που του είχαν ανατεθεί και τις οποίες επιχείρησε να καταγγείλει.
Ως αποτέλεσμα, εκφοβίστηκε και πιέστηκε να εγκαταλείψει τη μονάδα του και επέστρεψε στην πολιτική ζωή «ψυχικά συντετριμμένος». Μια τέτοια κακομεταχείριση είναι αναμενόμενη, δεδομένης της γενικής θεσμικής κουλτούρας των IDF και της εγγενώς γενοκτονικής φύσης της σάπιας ιδεολογίας του Σιωνισμού.
Ο αδελφός ενός Ισραηλινού στρατιώτη δηλώνει ότι μπήκε στη Γάζα «για να πάρει εκδίκηση από τα γυναικόπαιδα». Στην κηδεία του Ισραηλινού στρατιώτη Shuva’el Ben Natan, ο αδελφός του είπε ότι «μπήκε στη Γάζα για να πάρει εκδίκηση από όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους – γυναίκες, παιδιά, όλους όσους έβλεπε». Ο πατέρας του θρηνούσε περιγράφοντας τις «βόλτες» τους, κατά τη διάρκεια των οποίων πυροβολούσαν Παλαιστίνιους που πετούσαν πέτρες, με σκοπό «να τους θέσουν υπό έλεγχο και να τους ανατινάξουν από απόσταση».
Στο βίντεο: Ο θρήνος στην κηδεία του Ισραηλινού στρατιώτη Shuvael Ben-Natan.
Όπως επισημαίνει η Haaretz, αρκετοί εγκληματίες πολέμου των IDF εκφώνησαν πανηγυρικούς επικήδειους στην κηδεία τον Οκτώβριο του 2024 του Shuvael Ben-Natan, του στρατιώτη των IDF ο οποίος σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια της εισβολής του Τελ Αβίβ στον Λίβανο τον ίδιο μήνα.
Ένας από αυτούς καυχιόταν ότι ο νεκρός σύντροφός του «είχε μπει στη Γάζα για εκδίκηση», ενώ ένας άλλος διηγούνταν με έξαρση πώς ο Ben-Natan είχε δολοφονήσει έναν 40χρονο Παλαιστίνιο «που μάζευε ελιές με τα παιδιά του στη Δυτική Όχθη». Άλλοι θυμήθηκαν με νοσταλγία πώς ο νεκρός φίλος τους «ανέβασε το ηθικό τους στη Γάζα, βάζοντας φωτιά – χωρίς να έχει σχετική διαταγή – σε ένα σπίτι».
Πρόκειται για σαδιστές
Οι συμπολεμιστές του Μπεν-Νατάν εκμεταλλεύτηκαν επίσης την κηδεία του για να «[ομολογήσουν] τη δέσμευσή τους να συνεχίσουν τους εμπρησμούς και την εκδίκηση στη Γάζα, τον Λίβανο και τη Δυτική Όχθη». Σήμερα γινόμαστε μάρτυρες αηδιαστικών σκηνών που εκτυλίσσονται σε πραγματικό χρόνο. Εν τω μεταξύ, άλλες ανάλογες, αν όχι χειρότερες σιωνιστικές θηριωδίες, που διαπράττονται σε μαζικά «κέντρα κράτησης» όπως το Sde Teiman είναι καλά κρυμμένες από το κοινό.
Η Haaretz αναφέρεται στη «σοβαρή σεξουαλική κακοποίηση» στην οποία υποβάλλονται οι Παλαιστίνιοι κρατούμενοι στο χώρο αυτό ως «μικρόκοσμο της κτηνωδίας στον τρέχοντα πόλεμο».
Οι βιασμοί και τα σεξουαλικά βασανιστήρια στο Sde Teiman είναι τόσο διαδεδομένα και τόσο αμείλικτα που ένας «υψηλόβαθμος γιατρός» έχει σημάνει συναγερμό στις αρχές. Ως αποτέλεσμα, εννέα έφεδροι στρατιώτες του IDF «συνελήφθησαν ως ύποπτοι για βαρύ σοδομισμό και άλλες μορφές κακοποίησης».
Η Haaretz υποστηρίζει ότι υπάρχουν επίσης 36 συνεχιζόμενες έρευνες για τους θανάτους Παλαιστινίων κρατουμένων στο Sde Teiman από τις 7 Οκτωβρίου 2023. Οι «ανώνυμοι στρατιώτες» που ερωτήθηκαν από την εφημερίδα έδωσαν άφθονες αποδείξεις για το πώς «λόγοι μίσους και εκδίκησης έχουν καταστήσει φυσιολογική την κακομεταχείριση των κρατουμένων» στην εγκατάσταση.
Αυτές περιελάμβαναν «συχνή βάναυση και αυθαίρετη βία, ταπείνωση και εξευτελισμό, σκόπιμη στέρηση τροφής και άλλες καταχρηστικές πρακτικές». Μια «νεαρή φοιτήτρια» που είχε στρατευθεί στις IDF και υπήρξε μάρτυρας από πρώτο χέρι της αγριότητας στο Sde Teiman μίλησε για μια πληθώρα «σαδιστών», «που τους αρέσει να κάνουν τους άλλους να υποφέρουν».
Ανέφερε ότι ήταν «πολύ ενοχλητικό… να βλέπεις πόσο εύκολα και γρήγορα οι απλοί άνθρωποι μπορούν να αποστασιοποιηθούν και να μην βλέπουν την πραγματικότητα μπροστά στα μάτια τους όταν βρίσκονται σε μια δύσκολη και σοκαριστική ανθρώπινη κατάσταση».
Ένας «έφεδρος γιατρός» που μετατέθηκε στο Sde Teiman επανέλαβε τα σχόλιά τους (σ.μ. των ανώνυμων συναδέλφων του), κάνοντας λόγο για «πλήρη απανθρωποποίηση» ολόκληρης της στρατιωτικής εγκατάστασης. Είναι εντυπωσιακό, ωστόσο, ότι οι δηλώσεις τους αναδεικνύουν στενή προσωπική συνενοχή με τις φρικιαστικές πράξεις που διαπράττονται κατά αθώων Παλαιστινίων κρατουμένων στο χώρο, για τις οποίες ο συνάδελφός τους ήταν τόσο θορυβημένος.
Η προφανής έλλειψη μεταμέλειας των γιατρών για την προσωπική τους κακομεταχείριση των αιχμαλώτων ήταν γραμμένη πάνω τους. Δικαιολογούσαν λακωνικά τις πράξεις τους «εξομαλύνοντας» τις φρικτές κακοποιήσεις που διαπράττονταν στο κέντρο κράτησης:
«Δεν τους αντιμετωπίζουμε πραγματικά σαν ανθρώπινα όντα… Το πιο δύσκολο πράγμα για μένα είναι… αυτό δεν το ένιωσα… Με ενοχλεί που δεν με ενόχλησε».
Μια άλλη έφεδρος των IDF που έχει τοποθετηθεί εκεί – περιγράφεται ως «συγκρατημένη» από την Haaretz – λέγεται ότι διατήρησε τα ηθικά της «πρότυπα» «δραπετεύοντας από τις εγκαταστάσεις». Ισχυρίζεται ότι «φοβήθηκε» από την εκτεταμένη «απανθρωποποίηση» και τις «επικίνδυνες συμπεριφορές» που συνάντησε εκεί. Οι εμπειρίες της ήταν τόσο «τραυματικές» που κατάφερε να «απελευθερωθεί» από τα καθήκοντά της «με τη βοήθεια ψυχιάτρου».
Γενικότερα, κατήγγειλε, ότι τέτοιες προοπτικές έχουν «γίνει πιο φυσιολογικές στην κοινωνία μας». Η Haaretz συμφωνεί, σημειώνοντας ότι οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι επιδίδονται τακτικά σε «ρητορική μίσους και εκδίκησης».
Αυτή η ανοιχτή ενθάρρυνση, σε κρατικό επίπεδο, της ασύδοτης σφαγής – η οποία αποτελεί αδιάψευστη απόδειξη της γενοκτονικής πρόθεσης της σιωνιστικής οντότητας – συμβαδίζει με την «αποδυνάμωση» των «πολιτικών και στρατιωτικών δικαστικών συστημάτων» του Ισραήλ. Η τεκμηρίωση των τερατωδών πράξεων που διέπραξαν οι στρατιώτες των IDF είναι τεράστια σε μέγεθος.
Συχνά βιντεοσκοπούν τους εαυτούς τους να κακοποιούν και να σκοτώνουν αιχμαλώτους, να πυροβολούν Παλαιστίνιους που ανεμίζουν λευκές σημαίες, να σφάζουν γυναίκες και παιδιά, να λεηλατούν εγκαταλελειμμένα σπίτια, να καταστρέφουν αδικαιολόγητα εγκαταλελειμμένες περιουσίες και πολλά άλλα. Παρά αυτή την πληθώρα αποδεικτικών στοιχείων, οι επίσημες έρευνες για τις καταχρήσεις των IDF, πόσο μάλλον οι διώξεις, ήταν «ελάχιστες».
Τα μεγαλύτερα μέσα ενημέρωσης έχουν εμπλακεί σε μια συνωμοσία σιωπής σχετικά με τη γενοκτονία της Γάζας. Η αποστασιοποίηση, η αποφθεγματική γλώσσα, η παράλειψη και άλλα τεχνάσματα χρησιμοποιούνται συστηματικά για να ελαχιστοποιήσουν ή να δικαιολογήσουν ευθέως την λυσσαλέα εξόντωση του παλαιστινιακού λαού από την σιωνιστική οντότητα.
Οι αποκαλύψεις και η καταδίκη που προέκυψαν από την έρευνα της Haaretz δεν θα εμφανιστούν ποτέ στα δυτικά μέσα ενημέρωσης. Ωστόσο, είναι σαφές ότι ο συντάκτης της θεωρεί ότι οι καταχρήσεις των IDF είναι θεμελιωδώς παρεκκλίνουσες και αιρετικές, που προκύπτουν από «τη διαφθοροποιό επιρροή αναίσθητων και ιδεολογικά βίαιων στρατιωτικών».
Στην πραγματικότητα, οι φρικαλεότητες ήταν και είναι πάντα μέρος της δράσης των IDF. Εξάλλου, η υπόσταση του σιωνισμού είναι εξαρτημένη από την εθνοκάθαρση, τον εκτοπισμό του πληθυσμού και την κλοπή γης. Επομένως, ο στρατός του αναπόφευκτα θα ενεργεί αναλόγως.
Η διχοτόμηση της Παλαιστίνης προτάθηκε για πρώτη φορά από τη βρετανική Επιτροπή Peel τον Οκτώβριο του 1937. Πολλοί Σιωνιστές ήταν δυσαρεστημένοι που το τμήμα της παλαιστινιακής επικράτειας που τους παραχωρήθηκε ήταν πολύ μικρό. Ωστόσο, ο David Ben-Gurion, που θεωρείται ευρέως ως ο ιδρυτής του Ισραήλ και ο πρώτος πρωθυπουργός του, απέρριψε σθεναρά και με επιχειρήματα τις ανησυχίες τους:
“Αυτή η αύξηση της κατοχής δεν είναι σημαντική μόνο από μόνη της, αλλά και επειδή μας επιτρέπει να ενισχύσουμε τη δύναμή μας, Και συνεπώς κάθε αύξηση της δύναμης συμβάλλει στην κατοχή της γης στο σύνολό της. Η εγκαθίδρυση ενός κράτους, έστω και σε τμήμα της γης, είναι… μια ισχυρή ενθάρρυνση για τις ιστορικές μας προσπάθειες να απελευθερώσουμε ολόκληρη τη χώρα”.
* Ο Kit Klarenberg είναι ερευνητής δημοσιογράφος που διερευνά τον ρόλο των μυστικών υπηρεσιών στη διαμόρφωση της πολιτικής και των αντιλήψεων που συνακόλουθα προκαλούν. Συγγραφέας πληθώρας άρθρων, είναι ιδρυτής της ιστοσελίδας kitklarenberg.com.
** Πηγή: Seisaxthia
Μετάφραση από το kitklarenberg.com
Αφήστε ένα σχόλιο