του Δημήτρη Καζάκη

Πώς ονομάζεται αυτός που δεν μπορεί να διακρίνει το ψέμα από την αλήθεια; Μπουρδολόγος; Αερολόγος; Βλάκας; Σαχλαμάρας επί το επιεικέστερο; Μωρός, για τους πιο αρχαιοπρεπείς; Πτωχός τω πνεύματι, κατά το «μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι» του ευαγγελιστή Ματθαίου; Ή μήπως μαλάκας, κατά το «φιλοκαλούμεν τε γάρ μετ’ ευτελείας και φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας» του Θουκυδίδη; Ειλικρινά, δεν γνωρίζω τι ταιριάζει καλύτερα.

Ποιο είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του; Το γεγονός – όπως είπαμε – ότι δεν μπορεί να ξεχωρίσει την αλήθεια από το ψέμα. Και το χειρότερο ξέρετε ποιο είναι; Του είναι παντελώς αδιάφορο. Τον ενδιαφέρει μόνο το δικό του αφήγημα, δηλαδή το τι πιστεύει ο ίδιος. Τίποτε άλλο. Κοινώς «ζαμάν φου» κατά το ελληνικώς λεγόμενο.

Τα παλιά χρόνια τέτοιους έβρισκε κανείς στην υπηρεσία της κυρίαρχης πολιτικής και της ακαδημαϊκής απολογητικής. Όμως, τις τελευταίες δεκαετίες ολόκληρο το σύστημα παιδείας έχει μετατραπεί σε αληθινή βιομηχανία παραγωγής στρατιών για να προμηθεύσει τις τεράστιες ανάγκες των επαγγελματικών μηχανισμών της πολιτικής, της τέχνης και της ακαδημαϊκής επιστήμης.

Ωστόσο ο κ. Βαρουφάκης και οι ισχυρισμοί του κατορθώνουν συχνά – δεν ξέρω πώς και γιατί – να με ξαφνιάζουν, διότι ξεπερνούν κάθε γλωσσοπλαστική ικανότητα τουλάχιστον των δικών μου φτωχών ελληνικών.

Δεν μιλώ για το αναμάσημα των εμετών περί «διπλού νομίσματος» που επιχείρησε να εισάγει ως υπουργός οικονομικών στην Ελλάδα το 2015 ως «παράλληλο σύστημα πληρωμών με την έκδοση IOU» έχοντας τη συνδρομή του ευαγούς ιδρύματος της Goldman Sachs, στελεχών Λονδρέζικου Hedge Fund και Deutsche Bank, όπως και του τρισμέγιστου ευεργέτη της ανθρωπότητας, Τζορτζ Σόρος, αλλά τώρα μετονόμασε σε «Δήμητρα». Όχι, δεν πρόκειται γι’ αυτό.

Όσο ύπουλο και ειδεχθές σχέδιο για τη χώρα κι αν είναι, δεν παύει να είναι μια πρόταση που οφείλουμε να συζητήσουμε το περιεχόμενό της και να αποδείξουμε – για πολλοστή φορά – ότι πρόκειται ουσιαστικά για μια επανάληψη του συστήματος «σκριπ» της κυβέρνησης του Σωτηρίου Σωτηρόπουλου (Μάιος-Οκτώβριος 1893), που σκαρφίστηκε ο μεγαλοαπατεώνας χρηματιστής Συγγρός και ο αγγλικός τραπεζικός οίκος Χάμπρο μαζί με το Παλάτι. Γι’ αυτό όμως θα μας δοθεί η ευκαιρία να γράψουμε άλλη φορά.

Αυτό που με εντυπωσίασε είναι ο ισχυρισμός των δικών του – κατά μάνα, κατά κύρη, κατά γιο και θυγατέρα, όπως λέει κι ο λαός μας – ότι τις τράπεζες στα τέλη Ιουνίου 2015 δεν τις έκλεισε η κυβέρνηση Τσίπρα με την υπογραφή φαρδιά πλατιά και του κ. Βαρουφάκη, αλλά ο Ντράγκι. Έτσι, σύμφωνα με το ΜέΡΑ25, είναι «τιμή μας και καμάρι μας, οι επιθέσεις τους και τα ψέματά τους», υποστηρίζοντας, ότι «το 2015 τις τράπεζες τις έκλεισε ο Ντράγκι (η ΕΚΤ) στο πλαίσιο Οικονομικής Τρομοκρατίας – σε αγαστή συνεργασία με τον Στουρνάρα & ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που τον παρακαλούσαν να τις κλείσει ώστε να υποκύψει ο λαός μας στα μνημόνιά του. Όποιος το αρνείται, τάσσεται με το θύτη – Ντράγκι», ισχυρίζεται, επίσης το γραφείο Τύπου, προσθέτοντας ότι «πριν κλείσει τις τράπεζες, ο Ντράγκι ζήτησε νομική γνωμάτευση από νομική εταιρεία, γιατί δεν ήταν σίγουρος αν το κλείσιμο ήταν νόμιμο».

Προφανώς κάτι περίεργο συμβαίνει εδώ. Διότι είτε πάσχουν από παράκρουση οι κύριοι του ΜέΡΑ25 και θεωρούν πώς κυβέρνηση στην Ελλάδα τον Ιούνιο του 2015 ήταν ο Ντράγκι, η ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ο Στουρνάρας και δεν ξέρω ποιος άλλος, εκτός από τον κ. Τσίπρα με υπουργό οικονομικών τον κ. Βαρουφάκη. Εκτός κι αν είναι ο τρόπος τους για να ομολογήσουν ότι πολύ πριν το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 είχαν παραδώσει τη διακυβέρνηση της χώρας στους «θεσμούς» των δανειστών. Κι ας έπαιζαν το γνωστό σήριαλ κακής πρόζας «σκληρή διαπραγμάτευση» για κατανάλωση του φιλοθεάμονος κοινού.

Ποιος λοιπόν έκλεισε τις τράπεζες;

Οποιοσδήποτε δεν πάσχει από την εν λόγω παράκρουση γνωρίζει ότι οι τράπεζες έκλεισαν με εντολή Τσίπρα και Βαρουφάκη. Φυσικά κατόπιν εντολής των Ντράγκι & Σία, προκειμένου να τρομοκρατήσουν τους συνταξιούχους και γενικά τον ελληνικό λαό μπροστά στο δημοψήφισμα. Να περάσει δηλαδή ο εντελώς ανυπόστατος φόβος πώς έτσι και ψηφίσει ΟΧΙ στα μνημόνια ο λαός, θα χάσει τις αποταμιεύσεις του και δεν θα μπορεί να έχει μισθούς και συντάξεις.

Είχε τότε τη δυνατότητα ο Ντράγκι ως επικεφαλής της ΕΚΤ να κλείσει τις τράπεζες στην Ελλάδα; Όχι, καμιά δυνατότητα. Δεν είχε ούτε καν την αρμοδιότητα να υπαγορεύσει το κλείσιμο σε μια κυβέρνηση. Πολύ περισσότερο σε μια κυβέρνηση που υποτίθεται ότι «διαπραγματευόταν σκληρά» για να μην έρθει 3ο μνημόνιο.

Το κλείσιμο των τραπεζών έγινε με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) της κυβέρνησης Τσίπρα με τίτλο: Τραπεζική αργία βραχείας διάρκειας (ΦΕΚ, 28 Ιουνίου 2015, Τεύχος Πρώτο, Αρ. Φύλλου 65). Μία ακριβώς εβδομάδα πριν το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου.

Σύμφωνα με την ΠΝΠ: «η χρονική περίοδος από 28 Ιουνίου έως και 6 Ιουλίου κηρύσσεται τραπεζική αργία.» Για ποιο λόγο; Για «την έκτακτη περίπτωση εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης να προστατευθεί το ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα και η ελληνική οικονομία εν γένει από την έλλειψη ρευστότητας που προκάλεσε η απόφαση του Eurogroup της 27ης Ιουνίου 2015 να αρνηθεί την επέκταση της δανειακής συμφωνίας της Ελλάδας.»

Υπήρχε «έλλειψη ρευστότητας»;

Υπήρχε έλλειψη ρευστότητας λόγω απόφασης του Eurogroup να αρνηθεί την επέκταση της δανειακής σύμβασης της Ελλάδας; Όχι. Πρόκειται για αισχρό ψέμα. Κι όχι μόνο αυτό. Η επίκληση της έλλειψης ρευστότητας γίνεται για να τρομοκρατηθεί ο κόσμος. Μιας και η τραπεζική ρευστότητα δεν εξαρτιόταν τότε από «την επέκταση της δανειακής συμφωνίας της Ελλάδας», αλλά κυρίως από την χρηματοδότηση διαμέσου του Μηχανισμού Έκτακτης Ρευστότητας, (ELA) όπως τον είχαν βαφτίσει οι γραφειοκράτες της Φρανκφούρτης.

Ο ELA (Emergency Liquidity Assistance) ήταν το ακρωνύμιο με το οποίο ήθελαν να συγκαλύψουν από το κοινό το γεγονός ότι η έκτακτη ρευστότητα δεν ήταν της ΕΚΤ, δεν ερχόταν απ’ έξω, αλλά από μέσα. Ήταν δηλαδή χρήμα σε ευρώ που δημιουργούσε η ίδια η Τράπεζα της Ελλάδας με βάση το άρθρο 14 παρ. 4 του καταστατικού του ευρωσυστήματος. Με απλά λόγια, η Τράπεζα της Ελλάδας «έκοβε» ευρώ και το παρείχε με δική της ευθύνη ως ρευστότητα στις εγχώριες τράπεζες, χωρίς να το παίρνει από την ΕΚΤ.

Ο ELA, ο οποίος δεν προβλέπεται από καμιά συνθήκη λειτουργίας του ευρωσυστήματος, επινοήθηκε όταν πρώτη η Ιρλανδία «έκοψε» πάνω από 100 δις ευρώ για να χρηματοδοτήσει την ενσωμάτωση των τραπεζικών ζημιών στο δημοσιονομικό της έλλειμμα το 2009. Τα επιτελεία της ευρωζώνης κατάλαβαν αμέσως το κίνδυνο και έτρεξαν να εφεύρουν τον ELA, προκειμένου ο πολίτης να μην αντιληφθεί ότι με βάση το καταστατικό του ευρωσυστήματος, οι εθνικές αρχές μιας χώρας έχουν δικαίωμα να προβαίνουν σε πράξεις νομισματικής πολιτικής χωρίς την εκ των προτέρων έγκριση, ή παροχή της ΕΚΤ.

Κι έτσι στην Ελλάδα, που από το 2011 έως το 2018 χρησιμοποιήθηκε η επίκληση του ELA για να χρηματοδοτηθούν οι τράπεζες με ρευστότητα που κατασκεύαζε η «δημιουργική λογιστική» της Τράπεζας της Ελλάδας κι όχι η ΕΚΤ, ακούγαμε τι; Ακούγαμε για «παλέτες» δήθεν με χαρτονομίσματα ευρώ που κατέφθαναν εκτάκτως από το εξωτερικό για να μην εξανεμιστεί η ρευστότητα στα ΑΤΜ και τις τράπεζες. Τέτοια κοροϊδία, σπάνια συναντά κανείς στην παγκόσμια ιστορία.

Η Τράπεζα της Ελλάδας για να προμηθεύσει ρευστότητα, που η ίδια δημιουργούσε από το πουθενά, το μόνο που απαιτούσε ήταν να καταθέτουν οι εγχώριες τράπεζες περιουσιακά στοιχεία, όπως επενδυτικούς τίτλους και τίτλους του ελληνικού δημοσίου, που δεν αποδεχόταν ως εγγύηση η ΕΚΤ. Κι έτσι στήθηκε ένα είδος «αλληλόχρεου λογαριασμού» με τον οποίο οι εγχώριες τράπεζες προμηθεύονταν με επιτόκιο, ευρώ ελληνικής επινόησης.

Ο πίνακας που παραθέτουμε παρουσιάζει από τους Λογαριασμούς Εκτός Ισολογισμού (Τάξεως) της Τραπέζης της Ελλάδος, τα Περιουσιακά στοιχεία αποδεκτά από την Τράπεζα της Ελλάδος (κι όχι από το ευρωσύστημα) ως ασφάλεια για πράξεις έκτακτης παροχής ρευστότητας προς τα πιστωτικά ιδρύματα. Δείτε την εξέλιξη των μηνιαίων υπολοίπων για το 2015 σε δις ευρώ.

Οι τράπεζες κατέθεταν κάθε μήνα στον «αλληλόχρεο λογαριασμό» με την Τράπεζα της Ελλάδας περιουσιακά στοιχεία, τα οποία συχνά ήταν ειδικά ομόλογα, ή εγγυήσεις που τους παραχωρούσε το υπουργείο οικονομικών – χωρίς κανένα αντίκρισμα, ή μεταπωλητική αξία στην αγορά ομολόγων – και ο κεντρικός τραπεζίτης τους έδινε άφθονο χρήμα κατά παραγγελία. Δείτε τι έγινε στους επίμαχους μήνες. Από 34,8 δις ευρώ περιουσιακά στοιχεία των τραπεζών για παροχή έκτακτης ρευστότητας τον Ιανουάριο του 2015, εκτινάχθηκαν σε 158 δις ευρώ τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου.

Στις 29 Ιουνίου επίσημα οι τράπεζες δεν ξανάνοιξαν. Παρόλα αυτά ο επόμενος μήνας, Ιούλιος, έκλεισε με νέα αύξηση των περιουσιακών στον «αλληλόχρεο» κατά 6,4 δις ευρώ, φτάνοντας το ύψος των 164,4 δις ευρώ. Πού ήταν λοιπόν η «έλλειψη ρευστότητας» που επικαλέστηκε η κυβέρνηση Τσίπρα για να κλείσει τις τράπεζες; Πώς είναι δυνατόν να υπάρξει «έλλειψη ρευστότητας» όταν οι τράπεζες το μόνο που είχαν να κάνουν ήταν να ενεχυριάσουν στην Τράπεζα της Ελλάδας ειδικά ομόλογα – χωρίς αντίκρισμα – και εγγυήσεις του δημοσίου προκειμένου να αντλήσουν χρήμα;

Πώς είναι δυνατόν να καταθέτουν οι εγχώριες τράπεζες περιουσιακά τους στοιχεία για να αντλήσουν επιπλέον ρευστότητα τον μεν Ιούνιο σε σχέση με τον Μάιο, σχεδόν 2 δις ευρώ επιπλέον και να μην έχουν διαθέσιμα 400 εκατομμύρια για την πληρωμή των συντάξεων της 1ης Ιουλίου; Πού πήγαν όλα αυτά τα δεκάδες δις που πήραν οι τράπεζες ενόσω ήταν κλειστές – για λόγους μάλιστα «έλλειψης ρευστότητας» – όλους τους επόμενους μήνες;

Η συνωμοσιολογία και η αληθινή συνωμοσία

Για όλα αυτά υπάρχει μόνο η συνωμοσιολογία για ηλίθιους. Οι σκοτεινοί τύποι σαν τον Ντράγκι που εξαφάνισαν ως δια μαγείας τη ρευστότητα με την αθώα κυβέρνηση να κοιτά ανήμπορη. Μόνο και μόνο για συγκαλυφθεί η προφανής συνωμοσία της κυβέρνησης Τσίπρα με τα επιτελεία του ευρωσυστήματος προκειμένου να οδηγήσουν τον ελληνικό λαό σ’ ένα δημοψήφισμα υπό καθεστώς τρομοκρατίας και να του αποσπάσουν τη συναίνεση για το 3ο και χειρότερο μνημόνιο.

Με την ΠΝΠ θέλησαν να τρομοκρατήσουν τον ελληνικό λαό, ότι χωρίς δανειακή σύμβαση με τους «θεσμούς» των Ευρωπαίων δανειστών, δεν θα μπορούσαμε ούτε καν να έχουμε τράπεζες και ρευστότητα για τις καθημερινές πληρωμές. Τις τράπεζες ο κ. Τσίπρας με τον κ. Βαρουφάκη τις έκλεισαν το Σαββατοκύριακο πριν ξεκινήσει η πληρωμή των συντάξεων της αρχής Ιουλίου.

Ήθελαν τους συνταξιούχους ομήρους, όπως τους είχαν υποδείξει οι ειδικοί ψυχολογικού πολέμου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να υποστηριχθεί μαζικά το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα. Φυσικά, υπό καθεστώς μιας απίστευτης τρομοκρατίας, στο οποίο επιδόθηκαν όλα τα ΜΜΕ της εποχής, αλλά και οι επώνυμοι αστέρες της πολιτικής, του θεάματος και του ακροάματος εντός και εκτός Ελλάδος.

Αυτή είναι η αλήθεια. Και σ’ αυτή τη συνομωσία της κυβέρνησης Τσίπρα συμμετείχαν άπαντες οι υπουργοί με πρώτο τον καθ’ ύλην αρμόδιο υπουργό κ. Βαρουφάκη. Μαζί με την κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία ως πρόεδρος της Βουλής έπρεπε να θέσει συνταγματικό θέμα τόσο για την έκδοση ΠΝΠ, όσο και για το κλείσιμο των τραπεζών, το οποίο δεν νοείται ούτε καν σε περίοδο πολέμου!

Χαρείτε λοιπόν στην εικόνα που παραθέτουμε από το οικείο ΦΕΚ του Εθνικού Τυπογραφείου, τα ονόματα όσων συναίνεσαν στο κλείσιμο των τραπεζών. Τόσο του κ. Βαρουφάκη, ως αρμόδιου υπουργού, όσο και των υπολοίπων του τότε υπουργικού συμβουλίου. Συμπεριλαμβανομένων του κ. Λαφαζάνη, του κ. Ήσυχου, του κ. Στρατούλη και άλλων πάλαι ποτέ Ηρακλειδών του αντιμνημονίου, που συμμετείχαν στη συνωμοσία λόγω τυφλού κομματικού πατριωτισμού. «Για να μην ρίξουμε την κυβέρνηση της αριστεράς,» όπως δικαιολογήθηκε κάποτε ο κ. Λαφαζάνης

Κανείς από όλους αυτούς τους κυρίους δεν είχε το μεγαλείο ψυχής να ζητήσει ταπεινά ένα συγνώμη, έστω, από τον ελληνικό λαό για τις καταστροφικές επιλογές του. Είναι προτιμότερο το ψευδές αφήγημα ότι έπεσαν θύματα κάποιας δήθεν άλλης σκοτεινής συνωμοσίας κι όχι της δικής τους.

Ούτε βέβαια επιθυμούν τον ανοιχτό και δημόσιο πολιτικό διάλογο για να ξεκαθαριστούν τα πράγματα. Τον απέτρεψαν με κάθε τρόπο τότε, όπως το ίδιο κάνουν και σήμερα. Δίκιο είχαν τότε, δίκιο και τώρα.

Για την ιστορία…

Θέλουμε επίσης να σημειώσουμε ότι η Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθήνας τότε, αμέσως μετά το κλείσιμο των τραπεζών, ξεκίνησε προδικαστική έρευνα για το παράνομο της πράξης. Η έρευνα αυτή γρήγορα εξελίχθηκε σε διερεύνηση εκ μέρους της Εισαγγελίας, πράξεων εσχάτης προδοσίας και σφετερισμού εξουσίας του κυβερνώντος πολιτικού προσωπικού με αφορμή μεν το κλείσιμο των τραπεζών, αλλά για το σύνολο της περιόδου των μνημονίων.

Για την έρευνα αυτή γνωρίζω όχι από «ράδιο αρβύλα», αλλά γιατί κλητεύθηκα επανειλημμένα από την Εισαγγελία προκειμένου να καταθέσω όσα γνωρίζω και τεκμηριώνουν πράξεις εσχάτης προδοσίας κατά το Σύνταγμα και τον ισχύοντα Ποινικό Κώδικα. Όσα δηλαδή έλεγα και έγραφα τότε δημόσια. Έστω κι αν η λίστα Παπά τότε, όπως και η λίστα Πέτσα σήμερα με είχαν αποκλείσει από τα μεγάλα μέσα μαζικής εξαπάτησης.

Μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 και τον σχηματισμό κυβέρνησης Τσίπρα, η έρευνα της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθήνας πνίγηκε. Η διακομματική μαφία που ελέγχει την ανώτατη δικαιοσύνη ένιωσε πλέον ότι δεν απειλείται από το εκλογικό αποτέλεσμα και επενέβη. Υφάρπαξε, ουσιαστικά υπεξαίρεσε τη δικογραφία και την κλείδωσε στο αρχείο. Τη στιγμή μάλιστα που η Εισαγγελία ήταν έτοιμη να προχωρήσει σε εγκλήσεις για ανωμοτί εξηγήσεις κυβερνητικών στελεχών, βουλευτών και κρατικών αξιωματούχων που συνέδραμαν στις πράξεις εσχάτης προδοσίας.

Να ένα ακόμη θλιβερό αποτέλεσμα της μεγάλης αποχής εκείνης της εκλογικής αναμέτρησης που επέτρεψε να εκλεγεί η μνημονιακή κυβέρνηση του Τσίπρα. Να τι καταφέρνει η αποχή και το «δεν γίνεται τίποτε»!

Να τι καταφέρνει επίσης και η άρνηση συνεργασίας της τότε ΛΑΕ – των τότε αποχωρησάντων από το ΣΥΡΙΖΑ στελεχών και βουλευτών – με το ΕΠΑΜ, που θα επέτρεπε την είσοδο στη βουλή και των δύο δυνάμεων. Κι επομένως θα υπήρχαν φωνές στο ελληνικό κοινοβούλιο, που θα επέτρεπαν να μην περάσει απαρατήρητη η υφαρπαγή της δικογραφίας περί εσχάτης, όπως και τόσα άλλα σκάνδαλα σε βάρος του δημοκρατικού πολιτεύματος, του λαού και της πατρίδας.

Όμως βλέπετε οι ηγέτες της ΛΑΕ – που τόσο εύκολα παγιδεύτηκαν από τις συνωμοσίες της κυβέρνησης του δικού τους κόμματος, ώστε να μας οδηγήσουν στο 3ο και χειρότερο μνημόνιο – χαρακτήριζαν το ΕΠΑΜ τότε «εθνικιστικό» και «ακροδεξιό». Όπως ακριβώς το χαρακτήρισε κι ο κομματικά αργόμισθος εκπρόσωπος τύπος του ΜέΡΑ25, όταν το ΕΠΑΜ ζήτησε επίσημα συνάντηση προκειμένου να διερευνηθεί η «σοβαρότητα» του κ. Βαρουφάκη όταν στην ΔΕΘ τον περασμένο Σεπτέμβριο μίλησε για συνεργασίες.

Τώρα πολλοί απ’ αυτούς ζητούν ξανά τη ψήφο του ελληνικού λαού, χωρίς να έχουν κάνει ούτε καν μια τυπική δημόσια αυτοκριτική. Όσο για τους φθηνούς λεονταρισμούς, ας είχαν τα κότσια να τους επιδείξουν όταν βρίσκονταν στην κυβέρνηση. Ας είχαν τα κότσια να τους επιδείξουν όταν επιβλήθηκε στη χώρα μας ανοιχτή δικτατορία με την εργαλειοποίηση της πανδημίας για να αναβιώσουν την πάλαι ποτέ «φυλετική υγιεινή» της υποχρεωτικότητας των ιατρικών πρωτοκόλλων. Ας είχαν τα κότσια να τους επιδείξουν όταν τα πειραματικά σκευάσματα συμφερόντων Pfizer, κλπ., επιβάλλονταν με το έτσι γουστάρω στον ελληνικό λαό. Ας είχαν τα κότσια να τους επιδείξουν ζητώντας σήμερα την καταγγελία και διαγραφή του χρέους του κράτους και των πολιτών που βρίσκεται στα χέρια της ΕΚΤ, των funds και των τραπεζών.

Θα τολμήσουν; Ναι, όπως τόλμησαν και τότε!

Ο Δημήτρης Καζάκης είναι Πρόεδρος του ΕΠΑΜ και επικεφαλής της ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ.
Πρώτη δημοσίευση του άρθρου στο ιστολόγιο του Δ. Καζάκη dimitriskazakis.blogspot στις 25/4/2023.