του Όθωνα Κουμαρέλλα

Όπως είναι γνωστό τα λεγόμενα «κυβερνητικά» κόμματα, που διεκδικούν για ακόμη μια φορά την ψήφο μας, είναι καταχρεωμένα. Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία οι συνολικές δανειακές υποχρεώσεις των κομμάτων και ειδικότερα της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ και δευτερευόντως του ΚΚΕ, προσεγγίζουν, εάν δεν ξεπερνούν, τα 850 εκατομμύρια ευρώ, με προοπτική το 2024 να ξεπεράσουν το 1 δισεκατομμύριο. Ειδικά το χρέος προς τις τράπεζες της ΝΔ ξεπερνούν σήμερα τα 430 εκατομμύρια ευρώ, ενώ του ΠΑΣΟΚ είναι πάνω από 300!

Η «κουλτούρα» πληρωμών

Βέβαια, τα στελέχη των κομμάτων αυτών και ειδικότερα των τριών «κυβερνητικών» δεν χάνουν ευκαιρία, να μας νουθετούν, για το πόσο κρίσιμο είναι για την εθνική μας οικονομία να είμαστε συνεπείς στην εξυπηρέτηση των οφειλών μας. Με την «κουλτούρα» πληρωμών και τη μη διαταραχή της, να διέπει κάθε κυβερνητική νομοθετική παρέμβαση σε σχέση με τα λεγόμενα «κόκκινα» δάνεια κι όχι μόνον.

Έτσι, νομοθετήθηκε η πώληση των ενεργητικών των τραπεζών σε διάφορα funds ακόμη και στο 2% της ονομαστικής αξίας των δανείων, με το δικαίωμα αυτά τα funds να διεκδικούν υπό την απειλή των πλειστηριασμών το 100% της ονομαστικής αξίας της οφειλής. Ενώ, απαγορεύθηκε, για την προστασία αυτής της «κουλτούρας» στους οφειλέτες να εξαγοράσουν την οφειλή τους ακόμη και στο διπλάσιο ή τριπλάσιο της αξίας που καταβάλουν τα funds. Πάνω απ’ όλα να μη διαταραχθεί η… «κουλτούρα» πληρωμών και ζημιωθούν οι τράπεζες και οι υπ’ αυτές εταιρείες εκμετάλλευσης και διαχείρισης των δανείων.

Όμως κανείς δεν αναφέρεται στην «κουλτούρα» πληρωμών που διέπει τα ίδια τα κόμματα και τα στελέχη τους που μας κουνούν το δάκτυλο.

Διότι εάν με βάση τα πορίσματα της εξεταστικής επιτροπής της βουλής υπό το κ. Φάμελλο το 2016 το συνολικό χρέος των κομμάτων ανέρχονταν σε 417 εκατομμύρια ευρώ, σήμερα το χρέος αυτό, όπως είπαμε, ξεπερνά τα 850 εκατομμύρια, έχοντας υπερδιπλασιαστεί. Αυτό σημαίνει, ότι η εξυπηρέτηση των κομματικών χρεών χωλαίνει σοβαρά και ήδη τα δάνεια αυτά πρέπει να έχουν κατακοκκινίσει.

Εάν λάβουμε μάλιστα υπ’ όψιν μας ότι η κρατική επιχορήγηση κατ’ έτος δεν ξεπερνά συνολικά τα 20 εκατομμύρια ευρώ (μόλις 7,5 εκατομμύρια η ΝΔ και 6 ο ΣΥΡΙΖΑ), ενώ η ανώνυμη χρηματοδότηση των κομμάτων μέσω κουπονιών δεν ξεπερνά συνολικά, επίσης, τις μόλις 400 χιλιάδες ευρώ, προκύπτει ένα σοβαρό ερώτημα, εάν και κατά πόσο εξυπηρετούνται τα κομματικά δάνεια. Ενώ, στο βαθμό που εξυπηρετούνται, από που προέρχονται τα χρήματα αυτά;

Εάν για παράδειγμα πάρουμε τη Νέα Δημοκρατία με το ογκώδες χρέος των 430 εκατομμυρίων ευρώ, χωρίς φυσικά να γνωρίζουμε τις λεπτομέρειες, όσον αφορά στη χρονική διάρκεια των δανείων, το ύψος του επιτοκίου κτλ. Τότε ακόμη κι αν η μέση διάρκεια του δανεισμού είναι τα 10 χρόνια και το μέσο επιτόκιο ένα ελάχιστο 3%, έχουμε στη δεκαετία να οφείλει ένα συνολικό ποσό 498 εκατομμυρίων, ήτοι ετήσιες δόσεις τουλάχιστον 49,8 εκατομμυρίων ευρώ, τα οποία θα πρέπει να εκταμιεύονται από τα ταμεία του κόμματος κάθε χρόνο.

Πόθεν;;;

Όσο κι αν είναι η μέση διάρκεια του δανεισμού και όσο να είναι το μέσο επιτόκιο που τον βαρύνει τα πράγματα δεν αλλάζουν -ενδεχομένως να αποδεικνύονται πολύ χειρότερα. Απαιτείται για την εξυπηρέτηση του δανεισμού ετησίως ένα -τηρουμένων των αναλογιών- κολοσσιαίο ποσό. Αφού η κρατική χρηματοδότηση δεν ξεπερνά πχ τα 7,5 εκατομμύρια τον χρόνο για τη ΝΔ, και τα κουπόνια δεν φτάνουν ούτε για ζήτω. Χωρίς μάλιστα να υπολογίζουμε τις λοιπές λειτουργικές δαπάνες των κομμάτων, που δεν είναι καθόλου μικρές κυρίως για τα τρία «κυβερνητικά», με συνέπεια να δημιουργούνται ακόμη μεγαλύτερα ελλείματα και ανάγκη προσφυγής σε νέο δανεισμό. Από που, λοιπόν, βρίσκονται αυτά τα χρήματα;

Τα «κυβερνητικά» κόμματα στην ιδιοκτησία των τραπεζών

Χαθήκαμε στη… μετάφραση; Όχι βέβαια! Τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά, και σε αυτήν τους την απλότητα, οφείλεται η δυσκολία για την κατανόησή τους.

Τα δάνεια αυτά εξυπηρετούνται μέσω της ανακύκλωσής τους από τις ίδιες τις τράπεζες, σε βάρος των φορολογουμένων, των καταθετών, και των υπολοίπων δανειοληπτών με τη δαμόκλειο σπάθη της κατάσχεσης περιουσιακών στοιχείων πάνω από τα κεφάλια τους.

Επί της ουσίας οι τράπεζες μέσω του δανεισμού έχουν εξαγοράσει -και μάλιστα πολύ φθηνά για τις ίδιες- πλήρως τα κόμματα και δια μέσου αυτών ελέγχουν απολύτως την πολιτική ζωή και την πορεία του τόπου, σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα και τις αντίστοιχες επιδιώξεις.

Οι τραπεζίτες γνωρίζουν, ότι αυτά τα χρέη των «κυβερνητικών» κομμάτων δεν πρόκειται να αποπληρωθούν ποτέ, ενώ μέσω της αενάου ανακύκλωσής τους με περαιτέρω δανεισμό, απομυζώνται πόροι από την κοινωνία και ξεπλένεται ταυτόχρονα μπόλικο μαύρο χρήμα. Μαύρο χρήμα από trafficking, εμπορία ναρκωτικών, όπλων και ό,τι άλλο έχει να κάνει με το οργανωμένο έγκλημα και τη μαφία σε επίπεδο κορυφής.

Διπλό και τρίδιπλο το κέρδος για τις τράπεζες λοιπόν! Και μην απορούμε για ό,τι μας συμβαίνει. Δεν πρόκειται για απλή εξάρτηση των κομμάτων αυτών από τις τράπεζες εξ αιτίας του δανεισμού τους. Πρόκειται για καθαρή εξαγορά, έστω κι αν για κάποια από αυτά δεν είναι πλήρως ολοκληρωμένη! Έστω κι εάν τυπικά δεν έχει υπογραφεί συμβόλαιο μεταβίβασης στις τράπεζες της πλήρους κυριότητας, νομής και κατοχής των κομμάτων αυτών, υπό την μορφή περιουσιακού στοιχείου. Εξ άλλου κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει, ούτε να ομολογηθεί δημόσια. Και δεν είναι απλά ο… καπιταλισμός… χαζούλη, με το ΚΚΕ να έχει κι αυτό μερικά εκατομμύρια δανεισμό από τράπεζες στις πλάτες του -κι ας το εξυπηρετεί, η εξάρτησή του είναι δεδομένη.

Φυσικά, η Δικαιοσύνη ελεγχόμενη σχεδόν πλήρως από την εκτελεστική εξουσία, δηλαδή αφανώς από τις ίδιες τράπεζες, πραγματικούς ιδιοκτήτες των κομμάτων εξουσίας, ποιεί τη νήσσα, είτε κάνει ότι, είτε πραγματικά, δεν γνωρίζει. Με τους δικαστές και τους όποιους οικονομικούς εισαγγελείς να έχουν μετατραπεί και αυτοί σε ακούσιους (δηλαδή χωρίς οι ίδιοι να το αντιλαμβάνονται και να το θέλουν) μισθωτούς υπαλλήλους των τραπεζών. Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που τα στελέχη των κομμάτων βρίσκονται στην ίδια υπηρεσία, αδυνατώντας να σπάσουν τον γόρδιο δεσμό, ακόμη και εάν το αντιλαμβάνονταν και το ήθελαν.

Οι ηγεσίες των κομμάτων, όμως, και το ξέρουν και δεν τους ενοχλεί, στον βαθμό που διασφαλίζεται η πολιτική μακροημέρευσή τους, φουσκώνοντας ταυτόχρονα τα προσωπικά τους πορτοφόλια με καταθέσεις σε… εξωτικούς παράδεισους. Δεν είναι τυχαίο τελικά, που με το ίδιο «μοντελάκι» καταχρέωσαν και ξεπουλούν τη χώρα. Και φύκια υπάρχουν πολλά για να μας τα πουλάνε για μεταξωτές κορδέλες!

Εν όψει των εκλογών

Ας τα έχουμε όλα αυτά υπ’ όψιν μας στον δρόμο προς την κάλπη. Πρώτον, έχετε πάντα πρόχειρη μια… βρεγμένη σανίδα, για όποιον πολιτευτή σας μιλήσει για «κουλτούρα» πληρωμών και τη διαφύλαξή της σε σχέση με τα κόκκινα δάνεια και τους πλειστηριασμούς.

Μετά, και κυρίως, θα πρέπει να γνωρίζετε, ότι επιλέγοντας ένα από τα τρία «κυβερνητικά» κόμματα (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ), δεν επιλέγετε τίποτε διαφορετικό από ένα και μόνον «κόμμα» στις τρεις του εκδοχές, καθώς και στην τέταρτη -την αποχή. Τις Τράπεζες και τη μαφία!

Φυσικά είναι δικαίωμα του καθενός τι θα επιλέξει, και δεν είμαι από αυτούς που θα υποδείξω εγώ στον καθένα τι θα πράξει. Ωστόσο, κανείς δεν θα μπορεί μετά τις εκλογές να υποστηρίξει, ότι δεν ήξερε.

Τώρα ξέρουν, πολύ καλά, όλοι! Τα στοιχεία είναι δημόσια, συνεπώς γνωστά κι εν πολλοίς αναλυμένα και επεξηγημένα.

Όμως, η ψήφος του καθένα στις τράπεζες και το οργανωμένο έγκλημα πάει πολύ, για να θεωρεί μετά τον εαυτόν του αθώο και άμοιρο ευθυνών, μεμψιμοιρώντας ταυτόχρονα για την κατάσταση γύρω του, ή και του ιδίου!

Πηγή: Αιρετικές Ιδέες