Σχόλιο του Σπύρου Στάλια

Συνοψίζοντας και απ’ ότι κατάλαβα:

Έως το 2010 λειτουργούσαν 5 συστήματα ασφαλείας που εγκαταλείφθηκαν λόγω υψηλού κόστους συντήρησης. Το σύστημα αυτό συνεχώς βανδαλιζόταν από μια τάξη που ζει στην Ελλάδα πέραν των ορίων του Νόμου. Μεγάλη ανοχή.

Το 2014 υπεγράφη η περίφημη σύμβαση 717 για την αναβάθμιση της ασφαλείας της κυκλοφορίας των τραίνων. Με την σύμβαση αυτή υποτίθεται ότι το έργο θα ολοκληρωνότανε το αργότερο το 2016.

Η σύμβαση δεν υλοποιήθηκε ποτέ με ευθύνη κυρίως του πολιτικού συστήματος, και εγκαταλείφθηκε το 2017. Από τότε έγιναν κάποιες ενέργειες αλλά δεν έγινε κάτι σπουδαίο, απλά η συμφωνία παρατάθηκε το 2021.

Τι σημαίνει διοικητικά  «Τραίνο στην Ελλάδα»; Σημαίνει ότι σε μια χώρα με 11 εκατ. κατοίκους μια εταιρεία χωράει. Όλα τα άλλα -σπάσιμο της εταιρείας για λόγους ανταγωνισμού και μείωση του κόστους λειτουργίας- είναι μπούρδες,  είναι προφάσεις για κλοπή.

Σήμερα για να αποφασισθεί κάτι για τα Τραίνα εμπλέκονται : 1) η Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας, 2) το ΤΑΙΠΕΔ, 3) ο ΟΣΕ, 4) η ΤΡΑΙΝΟΣΕ, 5) η ΓΑΙΑΟΣΕ, 6) ο ΕΡΓΟΣΕ και 7) η Ρυθμιστική Αρχή Σιδηροδρόμων. Προσθέσετε τώρα Υπουργεία, Κόμματα, Βουλευτές, Συνδικαλιστές, Συμφέροντα και Πιστωτές!

Συμπέρασμα: Δεδομένων αυτών πρέπει να παραδεχτούμε ότι έχουμε ελάχιστα δυστυχήματα. Ο Θεός της Ελλάδος είναι μεγάλος και μάλλον Σιδηροδρομικός.

Ο Σπύρος Στάλιας είναι Οικονομολόγος Ph.D