της Dagmar Henn*

Εισαγωγή για την Ξαστεριά: Hans Drager

Το ακόλουθο άρθρο για την ειδησεογραφική πλατφόρμα Russia Today (RT) δεν είναι πλέον διαθέσιμο από την Τετάρτη, 2 Μαρτίου 2022. Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του μη δημοκρατικά εκλεγμένου υπερεθνικού εκτελεστικού οργάνου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ανακοίνωσε ότι δεν θα επιτρέψει “στους πιστούς του Κρεμλίνου να διαδώσουν τα δηλητηριώδη ψέματά τους για να δικαιολογήσουν τον πόλεμο του Πούτιν ή να σπείρουν τους σπόρους της διαίρεσης στην Ένωσή μας“.

Από την απαγόρευση επηρεάζονται τα παρακλάδια του RT English, RT UK, RT DE, RT France και RT Spain, καθώς και το Sputnik. Οι φορείς εκμετάλλευσης καλωδιακής και δορυφορικής τηλεόρασης δεν επιτρέπεται πλέον να μεταδίδουν τα προγράμματά τους στην ΕΕ. Οι πάροχοι διαδικτύου πρέπει επίσης να αποκλείσουν την πρόσβαση στους ιστότοπους των μέσων ενημέρωσης και οι πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης πρέπει επίσης να αποκλείσουν το RT και το Sputnik στην ΕΕ, σύμφωνα με δημοσιεύματα των μέσων ενημέρωσης. Αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο ως μαζική λογοκρισία.

Η απαγόρευση του RT στην ΕΕ συνδέεται με πολλές πτυχές υποκρισίας – επιπλέον, περιορίζει τις πληροφορίες που είναι διαθέσιμες στους πολίτες: Εξαιτίας της απαγόρευσης του ρωσικού κρατικού ραδιοτηλεοπτικού φορέα, αυτοί επιστρέφουν όλο και περισσότερο στα προϊόντα των εγχώριων διαμορφωτών της κοινής γνώμης. Και πολλοί συντάκτες των ευρωπαϊκών μέσων ενημέρωσης σήμερα είναι ασυγκράτητοι στην (“αντι”-) πολεμική προπαγάνδα τους: Καμία απαίτηση δεν είναι αρκετά επικίνδυνη γι’ αυτούς και κανένας ισχυρισμός δεν είναι αρκετά αστήρικτος για να μην τους επιτραπεί να το προβάλουν “κατά της Ρωσίας”, για τα συμφέροντα των ΗΠΑ και για τον επανεξοπλισμό.

Η απαγόρευση όχι μόνο διαψεύδει τη ρητορική περί ελευθερίας του Τύπου των πολιτικών της ΕΕ, αλλά έρχεται επίσης σε αντίθεση με τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Tο άρθρο 11 υπό τον τίτλο “Ελευθερία της έκφρασης και της πληροφόρησης” αναφέρει:

(1) Κάθε άτομο έχει δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης. Το δικαίωμα αυτό περιλαμβάνει την ελευθερία της γνώμης και της λήψης και διάδοσης πληροφοριών και ιδεών χωρίς παρεμβάσεις από τη δημόσια εξουσία και ανεξαρτήτως εθνικών συνόρων.

(2) Η ελευθερία των μέσων ενημέρωσης και η πολυφωνία τους είναι σεβαστές.

Η αρχισυντάκτρια του RT Μαργαρίτα Σιμόνιαν σχολίασε την απαγόρευση ως εξής:
“Σας ευχαριστούμε φυσικά για τον υψηλό έπαινο του γεωπολιτικού μας δυναμικού, μια τέτοια απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης δείχνει ποιος αξίζει τι, και κυρίως τι αξίζει η περιβόητη ευρωπαϊκή δημοκρατία. Αν ήταν κατά του πολέμου, αντί να απαγορεύουν το RT και το Sputnik, δεν θα έριχναν όπλα στην Ουκρανία από την πρώτη στιγμή“.

Πολλά ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης συμπεριφέρονται στο σημερινό “αντιπολεμικό πνεύμα” σχεδόν πιο τσιριχτά απ’ ό,τι κατά τη διάρκεια των επιθετικών πολέμων των ΗΠΑ που υπερασπίστηκαν τα τελευταία χρόνια. Ο πόλεμος στην Ουκρανία, ο οποίος είναι καταδικαστέος, παρουσιάζεται σήμερα ως κάτι πρωτοφανές, πράγμα που συνιστά έναν ακραίο ωραιοποιημένο υποβιβασμό εκείνων των πολέμων που πολλοί Ευρωπαίοι συντάκτες έχουν συνοδεύσει με μεγάλη κατανόηση, συμπεριλαμβανομένων των εκατομμυρίων νεκρών και προσφύγων. Η δήλωση αυτή δεν υποβαθμίζει τα σημερινά δεινά των Ουκρανών αμάχων – αλλά η διαφορετική στάθμιση των πολεμικών δεινών σε πολλά ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης κάνει τον σημερινό “ειρηνισμό” να φαίνεται μάλλον υποκριτικός.

Επί του παρόντος, χρησιμοποιούνται κυρίως τα μέσα της σύντμησης και της παράλειψης: Κατά συνέπεια, η ιστορία αρχίζει μόνο με τη ρωσική εισβολή. Η Ανατροπή του Μεϊντάν, τα ναζιστικά τάγματα, η απειλή της επέκτασης του ΝΑΤΟ, οι Κόκκινες Γραμμές της Ρωσίας και οι πολυετείς επιθέσεις του Κιέβου στο Ντονμπάς, είναι επομένως άνευ σημασίας για την εκτίμηση της κατάστασης.

Ως εκ τούτου, ακολουθεί το πρώτο από μια σειρά άρθρων που αναφέρονται στο ιστορικό, το οποίο αποκρύπτεται σκόπιμα, και στο πλαίσιο της σύγκρουσης.

Hans Drager

Donbass – Ήταν γενοκτονία σύμφωνα και με το Διεθνές Δίκαιο

Της Dagmar Henn. Δημοσιεύθηκε στο Russia Today 23.02.2022
Μετάφραση, φωτο και λεζάντες: Hans Drager

Ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς είναι τόσο πεπεισμένος ότι ο πόλεμος στο Ντονμπάς δεν έχει καμία σχέση με γενοκτονία, ώστε γελάει γι’ αυτό μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες. Αλλά κάνει λάθος- θα έπρεπε να είχε μελετήσει τους φακέλους λίγο πιο διεξοδικά πριν από το τελευταίο του ταξίδι στη Μόσχα. Επειδή η πλήρης αδιαφορία του για το θέμα αυτό, μπορεί να συνέβαλε στο να επιτρέψει η Ρωσική Ομοσπονδία να συμβεί μια οικονομική αυτοκτονία της Γερμανίας.

Το διεθνές δίκαιο ορίζει τη γενοκτονία στο άρθρο 6 του Διεθνούς Ποινικού Κώδικα. Λέει:

(1) Όποιος, με πρόθεση να καταστρέψει, εν όλω ή εν μέρει, μια εθνική, φυλετική, θρησκευτική ή εθνική ομάδα ως τέτοια,

  1. σκοτώνει ένα μέλος της ομάδας
  2. προκαλεί σοβαρή σωματική ή ψυχική βλάβη σε μέλος της ομάδας, ιδίως του είδους που αναφέρεται στο άρθρο 226 του Ποινικού Κώδικα,
  3. θέτει την ομάδα σε συνθήκες διαβίωσης που ενδέχεται να επιφέρουν τη φυσική καταστροφή της εν όλω ή εν μέρει,
  4. επιβάλλει μέτρα που αποσκοπούν στην παρεμπόδιση των γεννήσεων εντός της ομάδας,
  5. μεταφέρει με τη βία ένα παιδί της ομάδας σε άλλη ομάδα, τιμωρείται με ισόβια κάθειρξη.

Ας ρίξουμε λοιπόν μια ματιά στην εξέλιξη προς και στον εμφύλιο πόλεμο στην Ουκρανία για να δούμε αν υπάρχουν σε αυτόν περιστατικά που ανταποκρίνονται στον ορισμό της γενοκτονίας σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.

Τι γίνεται, για παράδειγμα, με το κάλεσμα του Κολομόισκι στα μέσα Απριλίου 2014, όταν ο τότε κυβερνήτης του Ντνεπροπετρόφσκ επικηρύσσει τα κεφάλια των “αυτονομιστών”; Μήπως αυτό συνέβαλε ενδεχομένως στα γεγονότα της Οδησσού; Αυτό δεν ήταν ήδη ένα κάλεσμα για γενοκτονία, αφού όποιος τάχθηκε υπέρ της διατήρησης του ρωσικού πολιτισμού και της ρωσικής γλώσσας στην Ουκρανία θεωρούνταν “αυτονομιστής” ακόμη και τότε;

Επίσης, τον Απρίλιο, υπήρχε ήδη η είδηση ότι το Υπουργείο Υγείας της Ουκρανίας είχε διατάξει τον μοναδικό ουκρανικό παραγωγό ινσουλίνης να μειώσει τις παραδόσεις προς τα νοτιοανατολικά κατά 65%. Στην πραγματικότητα, εκείνη την εποχή, η ινσουλίνη δεν ήταν πλέον διαθέσιμη στα νοτιοανατολικά. Αυτό αντιστοιχεί στην παράγραφο 1.3.

Στα τέλη Απριλίου 2014, το Κίεβο απέκλεισε τη διώρυγα της Βόρειας Κριμαίας για να διακόψει την υδροδότηση της Κριμαίας. Αυτή είναι η μόνη ανοιχτή πράξη πολέμου που η Ουκρανία τόλμησε να διαπράξει εναντίον της Κριμαίας- αλλά και πάλι – δεν είναι περίπτωση 1,3;

Η σφαγή της Οδησσού δεν χρειάζεται να εξεταστεί λεπτομερώς εδώ- αυτή εμπίπτει αναμφίβολα στην παράγραφο 1.1. Αλλά υπάρχουν πολλά άλλα γύρω και μετά από αυτήν.

Στις 2 Μαΐου 2014, υπήρξε η πολύ μεγάλη εξαίρεση, ένα άρθρο για το Σλαβιάνσκ στην εφημερίδα Die Zeit που για πρώτη φορά απεικόνιζε πραγματικά την αλήθεια: “Εδώ, στα περίχωρα του Σλαβιάνσκ, βρίσκεται σε εξέλιξη μια στρατιωτική επιχείρηση με στόχο να επανέλθει η εξουσία στην ανατολική Ουκρανία στην κυβέρνηση του Κιέβου. Ο στρατός έχει περικυκλώσει την πόλη από όλες τις πλευρές. Ήρθε για να απελευθερώσει την πόλη. Αλλά οι απελευθερωτές δεν είναι ευπρόσδεκτοι εδώ”.

Μαριούπολη, 09.05.2014, όταν η Εθνική Φρουρά εισέβαλε στην πόλη και πυροβόλησε αδιακρίτως στο πλήθος. Ένα γεγονός που εκείνη την εποχή τουλάχιστον το βρετανικό τηλεοπτικό κανάλι ITV σχολίασε: “Αυτός είναι ένας περίεργος τρόπος για να πειστούν οι απλοί άνθρωποι ότι έχουν μέλλον σε μια ενωμένη Ουκρανία”.

Αντιπαράθεση μεταξύ ντόπιων και ουκρανικών δυνάμεων στη Μαριούπολη, 9 Μαΐου 2014.

Βλ. ITV News Europe Editor James Mates reports on a day of violence in the eastern Ukrainian city of Mariupol.

Παρεμπιπτόντως, αυτό που συνέβη στη Μαριούπολη προκάλεσε ένα τελευταίο ξέσπασμα αντίδρασης στον βρετανικό Τύπο. Ακόμη και ο Guardian ανέφερε τι πραγματικά συνέβη εκείνη την εποχή:
“Μετά την αποχώρηση του ουκρανικού στρατού υπήρχε μια ατμόσφαιρα οργής στη Μαριούπολη, η οποία ενισχύθηκε από το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι ήταν υπό την επήρεια των προηγούμενων εορτασμών για την Ημέρα της Νίκης. Κάποιοι καυγάδες ξέσπασαν στο πλήθος, αλλά ο περισσότερος θυμός στράφηκε κατά του Κιέβου.
“Δεν θα ζήσουμε ποτέ ξανά με αυτούς τους βρωμοφασίστες… Η Ουκρανία τελείωσε”, είπε ο Βλαντιμίρ, 27 ετών. “Φανταστείτε να έρθουν εδώ την Ημέρα της Νίκης και να προκαλέσουν κάτι τέτοιο”.

Στο καφενείο Arbat, με τις λίμνες αίματος να είναι ακόμα ορατές στο έδαφος έξω από αυτό, μια από τις σερβιτόρες είπε στην Λένα ότι τρεις άοπλοι άνδρες είχαν πυροβοληθεί από Ουκρανούς στρατιώτες.
“Μέχρι σήμερα δεν ήμουν υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς, αλλά αφού είδα αυτό, νιώθω ότι θέλω να πάρω κι εγώ ένα όπλο και να σκοτώσω αυτούς τους τύπους”, είπε.”

Στην Οδησσό, τουλάχιστον, ήταν ακόμα δυνατό να ισχυριστεί κανείς ότι ήταν πολιτικοί αντίπαλοι. Στη Μαριούπολη απλώς πυροβόλησαν εναντίον ανθρώπων που γιόρταζαν την Ημέρα της Νίκης, κάτι που ήταν επίσης σύνηθες στην Ουκρανία μέχρι το πραξικόπημα. Αλλά όπως και τα γεγονότα στην Οδησσό, έτσι και αυτά στη Μαριούπολη δεν αναφέρθηκαν στον γερμανικό Τύπο. Στη Ρωσία, ωστόσο, το είχαν αναφέρει – εκείνη την ημέρα, ένας δημοσιογράφος του RT πυροβολήθηκε στη Μαριούπολη.

Δύο ημέρες αργότερα, πραγματοποιήθηκε το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία στο Ντονμπάς. Υπήρξε επίσης επίθεση σε εκλογικό κέντρο στο Κρασνοαρμένσκ. Το ZDF επρόκειτο αργότερα να πουλήσει τα πλάνα ως “αυτονομιστική τρομοκρατία”.

Στα μέσα Μαΐου, το Σλαβιάνσκ ήταν ήδη περικυκλωμένο και βομβαρδιζόταν με βαρύ πυροβολικό. Κλειδωμένος σημαίνει ότι οι είσοδοι στην πόλη είναι αποκλεισμένες από τον ουκρανικό στρατό, η παροχή νερού έχει διακοπεί, οι ανθρωπιστικές μεταφορές, όπως τα τρόφιμα, παρεμποδίζονται.

Μια ματιά στους νόμους του πολέμου λέει ότι η καταστροφή ζωτικής σημασίας μη στρατιωτικών υποδομών, είναι εξίσου έγκλημα πολέμου με την παρεμπόδιση των ανθρωπιστικών προμηθειών. Στην πραγματικότητα, θα πρέπει επίσης να εξασφαλιστεί ένας διάδρομος διαφυγής για τον άμαχο πληθυσμό. Αντ’ αυτού, η πόλη βομβαρδίστηκε και σφραγίστηκε από άρματα μάχης και πυροβολικό. Και για άλλη μια φορά οι άνθρωποι στο Ντονμπάς καθώς και στη Ρωσία μπόρεσαν να παρακολουθήσουν αυτή την εξέλιξη από πολύ κοντά, ενώ στα μέσα ενημέρωσης εδώ δεν συνέβη.

Μετά τα γεγονότα στην Οδησσό και τη Μαριούπολη, ποια είναι η συνέχεια του πολέμου του ουκρανικού στρατού στο Σλαβιάνσκ; Αν ο στόχος ήταν “μόνο” η αποπομπή, οι διάδρομοι διαφυγής θα ήταν ορθάνοιχτοι. Εάν ο στόχος ήταν η πραγματική επανένταξη στην Ουκρανία, θα είχε ληφθεί σχολαστική μέριμνα για να μην καταστραφεί η μη στρατιωτική υποδομή. Αλλά μια πολιορκία με στόχο την πείνα του πληθυσμού προκαλεί μια πολύ διαφορετική μνήμη στο συλλογικό μυαλό της Ρωσίας. Αυτό του Λένινγκραντ. Και ο στόχος των Ναζί στην πολιορκία του Λένινγκραντ ήταν η εξόντωση του πληθυσμού, η γενοκτονία.

Στις 30 Μαΐου 2014, έγινε προσπάθεια να μεταφερθούν εκατό παιδιά από το Σλαβιάνσκ στην Κριμαία. Το λεωφορείο δεν επιτρεπόταν να φύγει από την πόλη, η οποία βρισκόταν υπό συνεχή βομβαρδισμό.

Στις 06/06, το μήνυμα της G7 προς το Κίεβο ήταν: “Ενθαρρύνουμε τις ουκρανικές αρχές να διατηρήσουν μια μετριοπαθή προσέγγιση στη συνέχιση των επιχειρήσεων για την αποκατάσταση του νόμου και της τάξης”. Την ημερομηνία αυτή, το Σλαβιάνσκ βρισκόταν ήδη υπό συνεχή πυρά για αρκετές ημέρες. Στις 08.06, ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγερ δήλωσε: “Το αποτέλεσμα των στρατιωτικών επιχειρήσεων στην ανατολική Ουκρανία δεν πρέπει να είναι ότι οι αυτονομιστές αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη υποστήριξη”.

Η περιγραφή των πολεμικών ενεργειών από τον δυτικό Τύπο; “Έγιναν νέες μάχες στην πόλη Σλαβιάνσκ στην ανατολική Ουκρανία που κατέχουν φιλορώσοι αυτονομιστές. Πέντε κτίρια έχουν υποστεί σοβαρές ζημιές, αναφέρει δημοσιογράφος του AP”. Τα μόνα πέντε κτίρια που αναφέρονται ως κατεστραμμένα κατά τη διάρκεια ολόκληρης της πολιορκίας του Σλαβιάνσκ.

Στις 11.06. εμφανίζονται στοιχεία για τη χρήση βομβών φωσφόρου. Υπάρχουν επίσης πλάνα τραυματιών με αντίστοιχα εγκαύματα. Οι βόμβες φωσφόρου πέφτουν σε κατοικημένες περιοχές. Ο φώσφορος καίγεται στο δέρμα κατά την επαφή και οι αναθυμιάσεις είναι εξαιρετικά τοξικές. Η χρήση εμπρηστικών όπλων εναντίον αμάχων ή σε περιπτώσεις που μπορεί να υπάρξουν “παράπλευρες απώλειες” απαγορεύεται σύμφωνα με τα Πρόσθετα Πρωτόκολλα της Σύμβασης της Γενεύης του 1977. Αυτό είναι το επόμενο έγκλημα πολέμου.

Στις 12.06. η κυβέρνηση Ποροσένκο ισχυρίζεται ότι υπάρχουν διάδρομοι διαφυγής από το Σλαβιάνσκ. Ο τοπικός πληθυσμός το διαψεύδει αυτό. Ο Ουκρανός υπουργός Άμυνας δηλώνει ότι ο πληθυσμός πρέπει να σταλεί σε στρατόπεδα φιλτραρίσματος.

Στις 16.06. η Kyivpost αναφέρει ότι στα μέλη του ουκρανικού στρατού θα δοθεί δωρεάν γη στα νοτιοανατολικά. Μια ανακοίνωση με υπόκωφο τόνο. Εξάλλου, ακόμη και στο Ντονμπάς η γη δεν είναι άκληρη – ό,τι δίνεται πρέπει πρώτα να ληφθεί από κάποιον. Ακόμα δεν υπάρχει γενοκτονία;

Στις 23 Ιουνίου, αναφέρεται ότι τα ουκρανικά στρατεύματα άρχισαν να ναρκοθετούν την περιοχή γύρω από το Σλαβιάνσκ. Στις 2 Ιουλίου, η Γερμανίδα πολιτικός Marie-Luise Beck έδωσε συνέντευξη στο ραδιόφωνο Deutschlandfunk, στην οποία εξήγησε ότι τα ουκρανικά στρατεύματα είχαν σπάσει μια προσωρινή εκεχειρία καθαρά από ενδιαφέρον για τον άμαχο πληθυσμό, επειδή το ηλεκτρικό ρεύμα και το νερό στην περιοχή δεν λειτουργούσαν πλέον… Την ίδια μέρα, οι πολιτοφύλακες στο Κραματόρσκ, το οποίο είναι περικυκλωμένο με τον ίδιο τρόπο όπως το Σλαβιάνσκ, ανέφεραν ότι πάνω από εκατό κτίρια είχαν υποστεί ζημιές από τους βομβαρδισμούς και ότι ορισμένα είχαν καταστραφεί εντελώς. Το BBC τουλάχιστον είχε ακόμα την αξιοπρέπεια να αναφερθεί σε αυτό.

Βλ. Ukraine crisis: ‘Kramatorsk hit by wave of shelling’ BBC News.

Ukrainian BM-30 Smerch launchers during a military parade

Μεταξύ άλλων, το Κραματόρσκ βλήθηκε από εκτοξευτές πυραύλων BM-30, Smerch, όπως μπορούσε να αναγνωριστεί από τα υπολείμματα των βλημάτων, και τα ακριβή πυρομαχικά ήταν επίσης αναγνωρίσιμα, 9M55K. Εκείνη την εποχή, έψαξα να βρω τι ήταν: “Αυτά τα πράγματα περιέχουν το καθένα 72 κομμάτια υποπυρομαχικών, καθένα από τα οποία διαιρείται πάλι σε 400 θραύσματα, δηλαδή 72 x 400 = 28.800 μεταλλικά θραύσματα ανά πύραυλο, καθένα από τα οποία μπορεί να είναι θανατηφόρο. Μια ομοβροντία 12 ρουκετών ισοδυναμεί με 345.600 τέτοια θραύσματα”.

Αυτά τα πυρομαχικά είχαν αναπτυχθεί από τη Σοβιετική Ένωση για να χρησιμοποιηθούν εναντίον εχθρικών στρατευμάτων. Τώρα αυτά τα πυρομαχικά εκτοξεύονταν από τον ουκρανικό στρατό σε πόλεις, σε πλατείες ή στη μέση αγορών. Δεν υπήρχε γενοκτονία;

Παρεμπιπτόντως, η βρετανική Daily Mail κάνει έναν παραλληλισμό με την Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα σε ένα πλούσια εικονογραφημένο άρθρο για τις επιθέσεις κατά του άμαχου πληθυσμού στο Ντονμπάς στις 03.07.2014 και το υπογραμμίζει με αντίστοιχες φωτογραφίες. Αν ακόμη και οι Βρετανοί σκοντάφτουν στις ομοιότητες, οι οποίες συνίστανται, μεταξύ άλλων, στην πλήρη αδίστακτη συμπεριφορά απέναντι στον άμαχο πληθυσμό, πώς πρέπει να το δουν εκείνοι που ήταν ο στόχος της Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα;

Δεν υπάρχουν ακόμη στοιχεία για το τι συνέβη σε αυτές τις περιοχές του Ντονμπάς που κατέλαβε ο ουκρανικός στρατός. Μόνο φήμες. Αλλά υπάρχουν μέρη που ανακαταλήφθηκαν αργότερα από τις δημοκρατίες του Ντονμπάς. Και υπάρχουν δηλώσεις της ηγεσίας του Κιέβου που ενισχύουν επανειλημμένα τους παραλληλισμούς με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στις 12.07 ο Ποροσένκο δηλώνει ότι για κάθε συμμετέχοντα στην αντιτρομοκρατική επιχείρηση που σκοτώνεται, εκατοντάδες “αυτονομιστές” θα πρέπει να πληρώσουν με τη ζωή τους. Ο Ποροσένκο μεγάλωσε επίσης στη Σοβιετική Ένωση και, ως εκ τούτου, γνωρίζει τις διαταγές της Βέρμαχτ για αντίποινα σε επιθέσεις ανταρτών. Ήξερε λοιπόν ποια μνήμη επικαλούνταν. Ο γερμανικός Τύπος αναδημοσίευσε τη δήλωση αυτή χωρίς σχόλια – την ίδια ημέρα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Seibert δήλωσε ότι η Μέρκελ νουθέτησε τον Ποροσένκο “να διατηρήσει την αναλογικότητα στη νόμιμη δράση του κατά των αυτονομιστών και να προστατεύσει τον άμαχο πληθυσμό”.

Για να είναι ξεκάθαρα τα ιστορικά προηγούμενα, εδώ είναι το πρωτότυπο. Τέλεξ του διοικητή της Βέρμαχτ στα νοτιοανατολικά, Βίλχελμ Λίστ, με ημερομηνία 04.10.1941 (Κατάλογος “Εγκλήματα της Βέρμαχτ”, σ. 516):

“Εάν σημειωθούν απώλειες Γερμανών στρατιωτών ή Volksdeutsche, οι εδαφικά υπεύθυνοι διοικητές μέχρι τον διοικητή συντάγματος διατάσσουν αμέσως την εκτέλεση των αιχμαλώτων με τις ακόλουθες σειρές:

(α) για κάθε Γερμανό στρατιώτη ή Volksdeutsche (άνδρες, γυναίκες ή παιδιά) που σκοτώνεται ή δολοφονείται, 100 αιχμαλώτους ή ομήρους

β) για κάθε τραυματισμένο Γερμανό στρατιώτη ή εθνογερμανό 50 αιχμαλώτους ή ομήρους.

Οι εκτελέσεις θα γίνουν από τα στρατεύματα”.

[Ο List ήταν ο αρχιστράτηγος της 12ης Στρατιάς, η οποία εισέβαλε στην Ελλάδα στις 6 Απριλίου 1941, και διορίστηκε Διοικητής της Βέρμαχτ στα Νοτιοανατολικά (WBSO), με έδρα τη Θεσσαλονίκη, ως ο ανώτατος εκπρόσωπος της Βέρμαχτ μετά την κατάληψη της χώρας στις 9 Ιουνίου 1941. Σε αυτόν υπάγονταν ο Διοικητής Αιγαίου-Θεσσαλονίκης, ο Διοικητής Νότιας Ελλάδας και ο Διοικητής Σερβίας. Με την ιδιότητά του αυτή, μετέφερε τη διαταγή του Κάιτελ στις 16 Σεπτεμβρίου 1941, η οποία εισήγαγε την αναλογία θανάτωσης έως και 1:100 ομήρων στα Βαλκάνια στο πλαίσιο υπερβολικών “μέτρων εξιλέωσης”. Σημείωση του μεταφραστή]

Και τότε συνέβη το MH17 (Πτήση MH17), και όλα όσα συνέβησαν στις δημοκρατίες του Ντονμπάς εξαφανίστηκαν τελικά πίσω από ένα τείχος σιωπής.

Εν τω μεταξύ, τα όπλα που στρέφονται κατά των κατοίκων από τους Ουκρανούς γίνονται όλο και μεγαλύτερα. Στις 30 Ιουλίου, ήταν ήδη ένας πύραυλος U Totschka (ονομασία Σκαραβαίος του ΝΑΤΟ), με πολεμική κεφαλή μισού τόνου, του οποίου τα θραύσματα διαδίδονται σε 30.000 τετραγωνικά μέτρα. Ενδεικτικά, ένας Ουκρανός δημοσιογράφος δήλωσε σε τηλεοπτική εκπομπή ότι υπάρχουν «πάρα πολλοί απολύτως άχρηστοι άνθρωποι στην περιοχή του Ντονμπάς… Πρέπει να κατανοήσουμε και να συνειδητοποιήσουμε το ουκρανικό εθνικό συμφέρον και απλά να χρησιμοποιήσουμε το Ντονμπάς ως πόρο Δεν έχω συνταγή για το πώς να λύσουμε το πρόβλημα του “Ντονμπάς”, αλλά το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να γίνει είναι το εξής: απλά πρέπει να σκοτώσουμε ένα μέρος των κατοίκων».

Ο εν λόγω κύριος είναι αρθρογράφος του περιοδικού “Ukrainian Week”. Το εν λόγω βίντεο έχει έκτοτε διαγραφεί από το YouTube. Αυτό ισχύει για τα περισσότερα αποδεικτικά στοιχεία βίντεο. Αλλά ένα βίντεο που δείχνει τα απομεινάρια των οχημάτων πολιτών που δέχτηκαν πυρά από τα ουκρανικά στρατεύματα εξακολουθεί να υπάρχει.

Βλ. Near Rassypnoe: The road to the Death – ENG SUBS

Το σκηνικό που παρατηρήθηκε στις μάχες γύρω από το Σλαβιάνσκ επαναλήφθηκε σε μεγαλύτερη κλίμακα στο Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ. Έγιναν προσπάθειες να τους περικυκλώσουν και να καταστρέψουν την υποδομή τους. Οι δρόμοι προς τα ρωσικά σύνορα, η προφανής οδός διαφυγής για τους κατοίκους, βομβαρδίστηκαν ιδιαίτερα έντονα. Αν επρόκειτο για θέμα μετατόπισης, αυτό δεν θα είχε συμβεί.

Τον Σεπτέμβριο, αφού πραγματοποιήθηκε η πρώτη ανταλλαγή κρατουμένων μέσω του Μινσκ Ι, εμφανίστηκαν επίσης οι πρώτες αναφορές για βασανιστήρια κρατουμένων και αυθαίρετες δολοφονίες. Υπάρχει ένα βίντεο από εκείνη την εποχή, γυρισμένο από δημοσιογράφους της Komsomolskaya Pravda, στο οποίο οι αποφυλακισμένοι κρατούμενοι ερωτώνται αμέσως μετά την παράδοση, δηλαδή σε μια κατάσταση όπου οι προηγούμενες συνεννοήσεις ήταν αδύνατες. Οι αφηγήσεις τεκμηριώνουν τις κατηγορίες.

Μαζικοί τάφοι βρέθηκαν στα μέρη του Ντονμπάς από τα οποία εκδιώχθηκαν εκ νέου τα ουκρανικά στρατεύματα. Αυτό συμφωνεί με τις δηλώσεις των κατοίκων αυτών των τόπων, αλλά φυσικά δεν είναι στοιχεία που θα αναγνώριζε κανείς στη Δύση. Όπως ακριβώς και τα βίντεο φρικαλεοτήτων που αρέσκονταν να αναρτούν τα μέλη του Δεξιού Τομέα, όπως πλάνα από εκτελέσεις διαφόρων ειδών, δεν θα λαμβάνονταν σοβαρά υπόψη στη Γερμανία. Αλλά υπάρχει ήδη μια ειδική εισαγγελία στη Μόσχα που ασχολείται με αυτό το θέμα από το καλοκαίρι του 2014. Θα υπέθετα ότι τα έγγραφα που υποσχέθηκε η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα στον καγκελάριο Σολτς προέρχονται από το έργο αυτών των εισαγγελέων. Και όταν σκέφτομαι όλα αυτά που είδα η ίδια το 2014/2015 σε βίντεο που δυστυχώς δεν είναι πλέον προσβάσιμα λόγω των διαγραφών του YouTube, έχει σίγουρα δίκιο ότι αυτές οι εικόνες είναι τρομερές.

Αλλά πίσω στην αρχική ερώτηση. Το είδος του πολέμου που διεξάγεται από τον ουκρανικό στρατό συμμορφώνεται πλήρως με τη διατύπωση της § 6 του άρθρου 1.3 του Γερμανικού Διεθνούς Ποινικού Κώδικα: “θέτει την ομάδα σε συνθήκες ζωής που ενδέχεται να επιφέρουν τη φυσική καταστροφή της εν όλω ή εν μέρει”. Και η ουκρανική πλευρά δεν έχει καν κρύψει τις προθέσεις της. Μόνο που οι Γερμανοί πολιτικοί και τα μέσα ενημέρωσης δεν άκουσαν ποτέ προσεκτικά.

Εκείνοι που δεν παραχωρούν διαδρόμους διαφυγής για τους πολίτες και βάζουν κατοικημένες περιοχές υπό τα πυρά του πυροβολικού, σαμποτάρουν την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, φυσικού αερίου και νερού, προσπαθούν ακόμη και να εμποδίσουν την παροχή τροφίμων, σκοπεύουν αναμφισβήτητα στη γενοκτονία. Ήρθε η ώρα να λάβετε υπόψη αυτό το γεγονός.

* Dagmar Henn, δημοτική σύμβουλος του Αριστερού Κόμματος στο δημοτικό συμβούλιο του Μονάχου από το 2008 έως το 2014. Δημοσιογράφος, αρθρογραφεί για την Linke Zeitung και το γερμανικό τμήμα του Russia Today.