Άρθρο του γιατρού R. M. Huffman που δημοσιεύθηκε στο Russia Today.

Μετάφραση Ουρανός Κώστας

Κάποιοι γιατροί συζητούν ανοιχτά την άρνηση θεραπείας ασθενών που αρνούνται, για οποιονδήποτε λόγο, να κάνουν το εμβόλιο. Αυτό θα δημιουργούσε επικίνδυνο προηγούμενο και θα κατέρριπτε θεμελιώδεις αρχές της ιατρικής πρακτικής.

Ένα ύπουλο συναίσθημα έχει αρχίσει να κάνει μετάσταση σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Βρετανία, το οποίο εκφράζεται από πολιτικούς, ειδήμονες και -το πιο ανησυχητικό- από τους ίδιους τους γιατρούς: ότι οι ανεμβολίαστοι που προσβάλλονται από το Covid-19 θα πρέπει να αρνούνται την ιατρική περίθαλψη.

Το πράγμα χειροτερεύει. Μια πρώην γερουσιαστής των ΗΠΑ από το Μιζούρι, η Claire McCaskill, θέλει επίσης να αυξηθούν τα ασφάλιστρα των ανεμβολίαστων. Ο Piers Morgan, η βρετανική τηλεοπτική προσωπικότητα, απαιτεί από τους σχεδόν 8 εκατομμύρια οπαδούς του στο Twitter να τους αρνηθεί το NHS (National Health Service) να τους διαθέσει νοσοκομειακά κρεβάτια. Ένας γιατρός επειγόντων περιστατικών στην Αριζόνα σχολιάζει σε ένα βίντεο κλιπ με ανθρώπους χωρίς μάσκα σε ένα παντοπωλείο με το μήνυμα: “Αφήστε τους να πεθάνουν”. Ένας χειρουργός ήπατος στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης προτείνει ότι η άρνηση του εμβολίου Covid θα πρέπει να αντιμετωπίζεται από τους γιατρούς ως λειτουργική εντολή μη διασωλήνωσης/μη αναζωογόνησης.

Αυτές δεν είναι ούτε προσωπικές σκέψεις ούτε ήσυχες συζητήσεις με καταπονημένους συναδέλφους: πρόκειται για εκκλήσεις για δράση, που κοινοποιούνται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και προορίζονται για δημόσια κατανάλωση.

Αυτό θα πρέπει να σας τρομοκρατεί.

Οι γιατροί μεταφράζουν αυτές τις προφορικές επιθέσεις σε πράξη. Οι γιατροί στη Φλόριντα οργάνωσαν μια εικονική αποχή, απογοητευμένοι που τα νοσοκομεία τους γεμίζουν. Μια ομάδα εργασίας στο Βόρειο Τέξας αναγκάστηκε να ανακαλέσει μια πρόταση για την κατανομή κλινών ΜΕΘ με βάση την κατάσταση εμβολιασμού και όχι την ανάγκη. Ένας οικογενειακός ιατρός στην Αλαμπάμα απομακρύνει όλους τους ασθενείς που επέλεξαν να μην εμβολιαστούν, είτε ήταν άρρωστοι είτε όχι.

Η ιατρική κοινότητα στη Δύση ακροβατεί στα όρια της φιλοσοφικής ατασθαλίας, και για χάρη του παρόντος και του μέλλοντος των ασθενών, τα μέλη της πρέπει να κάνουν ένα βήμα πίσω και να θυμηθούν γιατί και πώς κάνουμε τη δουλειά μας.

Ένα θεμελιώδες δόγμα της ιατρικής πρακτικής είναι η μη βλάβη, η οποία συνοψίζεται στο λατινικό primum non nocere -πρώτα, μην κάνεις κακό. Σε τηλεοπτικές δηλώσεις στις 2 Ιουνίου του τρέχοντος έτους, ο Πρόεδρος Joe Biden δήλωσε για τα τρία διαθέσιμα εμβόλια Covid: “Το συμπέρασμα είναι το εξής – σας το υπόσχομαι: Είναι ασφαλή. Είναι ασφαλή”. Το μήνυμα αυτό έχει επαναληφθεί, χωρίς επιφύλαξη, από ισχυρούς φορείς, από τις διοικήσεις των νοσοκομείων που επιβάλλουν τον εμβολιασμό του προσωπικού, μέχρι τις επαγγελματικές οργανώσεις: “Το εμβόλιο είναι ασφαλές”.

Επιτρέψτε μου να γίνω σαφής: πιστεύω ότι ο εμβολιασμός είναι μία από τις σημαντικότερες θεραπευτικές καινοτομίες στην ιστορία της ιατρικής. Τα εμβόλια έχουν σώσει εκατομμύρια και εκατομμύρια ζωές. Τούτου λεχθέντος, πιστεύω επίσης ότι ο τρόπος με τον οποίο αυτά τα εμβόλια Covid, με τους νέους μηχανισμούς δράσης τους, έχουν παρουσιαστεί στο κοινό – ως μια ασημένια σφαίρα, μια λύση που όποιος την αρνείται είναι ηλίθιος, ένα καρφί στο φέρετρο του κορονοϊού – είναι ανειλικρινής, υπερβολικός και απλώς δεν δικαιολογείται από τα υπάρχοντα δεδομένα.

Υπάρχουν ορισμένες ενδείξεις ότι τα εμβόλια μπορεί να μην είναι απολύτως ασφαλή για όλους. Το VAERS – το Σύστημα Αναφοράς Ανεπιθύμητων Γεγονότων Εμβολίων της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών – υποδεικνύει ότι, ενώ τα ανεπιθύμητα συμβάντα είναι εξαιρετικά σπάνια, περιλαμβάνουν παράλυση, φλεγμονή της καρδιάς, θρόμβους αίματος και θάνατο. Αυτά έχουν σε μεγάλο βαθμό απορριφθεί με την αιτιολογία ότι η αναφορά VAERS δεν τεκμηριώνει την αιτιώδη συνάφεια και ότι μεμονωμένες περιπτώσεις – όπως η παρουσιάστρια του BBC που πέθανε αφού έλαβε το εμβόλιο – δεν αποτελούν δεδομένα, και όλα αυτά είναι πραγματικά γεγονότα.

Ωστόσο, οι φαρμακευτικές θεραπείες, ιδίως οι νέες, δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται ως “αθώες μέχρι να αποδειχθεί η ενοχή τους”. Αντίθετα, όλα τα πιθανά ανεπιθύμητα συμβάντα πρέπει να διερευνώνται διεξοδικά και επίσημα ως επακόλουθα του φαρμάκου, διότι ενίοτε η πραγματική βλάβη είναι χειρότερη από ό,τι φανταζόταν κανείς, όπως ανακάλυψε η Merck, ως γνωστόν, με το εγκεκριμένο από τον FDA Vioxx στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Έρευνα που δημοσιεύθηκε στο ιατρικό περιοδικό Lancet υπολόγισε ότι 88.000 Αμερικανοί υπέστησαν καρδιακές προσβολές από τη λήψη του Vioxx και 38.000 από αυτούς πέθαναν.

Δεν υπάρχει καμία απόδειξη σε αυτό το στάδιο ότι οι εμβολιασμοί Covid είναι οριακά τόσο επικίνδυνοι όσο αυτό. Όμως η γενική απόρριψη των πιθανών κινδύνων από την ιατρική βιομηχανία, σε σημείο που να επιβάλλει εντολές εμβολιασμού σε νέους, υγιείς πληθυσμούς, όπως αυτοί που υπηρετούν στον αμερικανικό στρατό, προδίδει τη δέσμευσή της για τη μη πρόκληση βλαβών και θα κοστίσει ζωές.

Καμία ιατρική θεραπεία δεν είναι ακίνδυνη, αλλά η συγκατάθεση μετά από ενημέρωση – μια άλλη θεμελιώδης αρχή της ιατρικής – απαιτεί ακόμη και οι ελάχιστοι κίνδυνοι να συσχετίζονται με ακρίβεια με τον ασθενή. Ένα μικροσκοπικό ποσοστό δεν σημαίνει ασήμαντος αριθμός- τουλάχιστον 6.000 (και αυξάνονται) θάνατοι που αποδίδονται στον εθελοντικό εμβολιασμό Covid σύμφωνα με το VAERS είναι διπλάσιοι από τους θανάτους από τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Αυτό δεν μπορεί να παραμεριστεί με ένα σχόλιο περί “στατιστικής σημαντικότητας”.

Ίσως στην πιο ανεύθυνη περίπτωση παράλειψης επισήμανσης του κινδύνου, το Αμερικανικό Κολέγιο Μαιευτικής και Γυναικολογίας και η Εταιρεία Μητρικής-Εμβρυϊκής Ιατρικής δήλωσαν απερίφραστα ότι “ο εμβολιασμός είναι ασφαλής πριν, κατά τη διάρκεια ή μετά την εγκυμοσύνη”, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι δεν έχει γίνει ποτέ καμία δοκιμή για να ελεγχθεί διεξοδικά αυτή η παραδοχή.

Στην ιατρική, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου ένας αμελητέος κίνδυνος ωθεί ωστόσο σε δραστικές ενέργειες. Μια χούφτα μόνο αναφορές που περιγράφουν χαμηλή αρτηριακή πίεση κατά τη διάρκεια μιας επέμβασης σημαίνει ότι αν έχετε πάρει φαιντερμίνη, που συνήθως συνταγογραφείται για την απώλεια βάρους, μια ημέρα πριν από την χειρουργική επέμβαση, η επέμβασή σας θα ακυρωθεί σχεδόν σίγουρα. Το 2003, ο FDA έδωσε για το διαδεδομένο φάρμακο droperidol (που συνταγογραφείται για να βοηθήσει στη ναυτία και τον εμετό που προκαλούν παρενέργειες άλλων φαρμάκων) προειδοποίηση για σοβαρές παρενέργειες, παρά τις περισσότερες από τρεις δεκαετίες ευρείας χρήσης του χωρίς ούτε μία αναφορά περίπτωσης επιβεβαιωμένων καρδιακών επιπλοκών σε αντιεμετικές δόσεις.

Κάθε αναισθησιολόγος θα συμπεριλάβει τον κίνδυνο καρδιακής προσβολής ή εγκεφαλικού επεισοδίου στην προεγχειρητική του συζήτηση με τον ασθενή, ανεξάρτητα από το πόσες χιλιάδες αδιατάρακτες αναισθησίες έχει χορηγήσει. Οι γιατροί ιστορικά ανησυχούσαν για τον απειροελάχιστο κίνδυνο και κατέβαλαν συντονισμένες προσπάθειες για την ανάλογη ενημέρωση και προστασία του ασθενούς. Η συλλογική μας αποτυχία να κάνουμε το ίδιο στην περίπτωση των νέων εμβολίων Covid-19 είναι ασυνείδητη και άξια απορίας.

Στη σύγχρονη ιατρική, η αυτονομία των ασθενών είναι ιερή και απαραβίαστη. Δεν μπορεί να γίνει μια ιατρική παρέμβαση με τη βία- το πιο γνωστό παράδειγμα είναι ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά μπορούν να αρνηθούν τη μετάγγιση αίματος, ακόμη και ως σωτήριο μέτρο, και ένας γιατρός αγνοεί αυτή την επιθυμία με μεγάλο επαγγελματικό κίνδυνο.

Οι αρνητές του εμβολίου Covid-19 παρουσιάζονται σε μεγάλο βαθμό στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τόσο στα παραδοσιακά όσο και στα κοινωνικά, ως σκόπιμα αδαείς, που έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου από θεωρητικούς της αντιεπιστημονικής συνωμοσίας. Με τέτοιους χαρακτηρισμούς δεν εξηγείται η επιφυλακτικότητα ενός πρώην στελέχους της Pfizer, ή ενός καρδιολόγου και παθολόγου που έχει συγγράψει εκατοντάδες δημοσιευμένες εργασίες, ή χιλιάδων γιατρών και νοσηλευτών που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα κατά του Covid εδώ και δεκαοκτώ μήνες και έχουν δει από κοντά την καταστροφή που μπορεί να προκαλέσει.

Οι πραγματικοί λόγοι είναι πολλοί: Η δυσπιστία που γεννήθηκε από την αλλαγή των θέσεων του Anthony Fauci και στη συνέχεια του τότε Γενικού Υγειονομικού Διευθυντή Jerome Adams  στην τηλεόραση, μια ένδειξη ότι τα στοιχεία για τη μακροπρόθεσμη αποτελεσματικότητα είναι αδύναμα και μπορεί να μειώνονται. Η ηθική αντίρρηση για τη φαρμακευτική θεραπεία που αναπτύχθηκε με τη χρήση κυτταρικών σειρών από έμβρυα που έχουν υποστεί εκλεκτική έκτρωση. Η προσωπική αξιολόγηση των κινδύνων και των οφελών του εμβολίου έναντι του Covid με βάση την ηλικία και την υγεία. Ακόμη και έτσι, η εγκυρότητα του λόγου δεν έχει σημασία. Η βούληση των ασθενών πρέπει να γίνεται σεβαστή χωρίς εξαίρεση. Το αντίθετο σημαίνει ότι αλλάζει ριζικά η σχέση μεταξύ ασθενούς και γιατρού.

Όμως, ίσως πρέπει να το αλλάξουμε. Δεν έχει σημασία ότι κανείς δεν επιδιώκει να κολλήσει Covid, ή ότι η “επικίνδυνη συμπεριφορά” τους περιλαμβάνει απλώς φυσιολογικές δραστηριότητες της καθημερινής ζωής, ή ότι τα ερωτήματα σχετικά με την ασφάλεια των εμβολίων αυξάνονται. Ίσως αν οι αποφάσεις ενός ατόμου κρίνονται από την ιατρική βιομηχανία ως ανεύθυνες και μη ασφαλείς, αυτό θα πρέπει να αποκλείει τη φροντίδα – νοσηλεία, απελευθερώνοντας πόρους – κρεβάτια, χρήματα, χρόνο των γιατρών – για ασθενείς που πραγματικά δείχνουν ενδιαφέρον για την υγεία τους.

Φανταστείτε όμως το προηγούμενο που θα δημιουργούσε αυτό. Το φορτίο ασθενειών του δυτικού κόσμου βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στις κακές συνήθειες των ασθενών, κυρίως στη χρήση καπνού, στην κατάχρηση αλκοόλ και στην υπερκατανάλωση θερμίδων και στον καθιστικό τρόπο ζωής που οδηγούν σε εκτεταμένη παχυσαρκία (με ποσοστό στις ΗΠΑ 42% και αυξανόμενο). Αυτά κοστίζουν στον φορολογούμενο εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, απορροφώντας τεράστιους πόρους, και – αν δεν αλλάξουν οι συνήθειες – θα καταστήσουν τελικά την περίθαλψη μάταιη, να είναι στην καλύτερη περίπτωση προσωρινά μέτρα.

Κάποιος θα μπορούσε να αντιτείνει ότι αυτές οι συμπεριφορές δεν επηρεάζουν τους άλλους, σε αντίθεση με την αποτυχία προστασίας από μια μεταδοτική ασθένεια. Αγνοώντας το γεγονός ότι τα εμβόλια Covid δεν εμποδιζουν τη νόσηση και τη μετάδοση, θα εφαρμόσουμε αυτό το πρότυπο στους ομοφυλόφιλους άνδρες με AIDS; Στους χρήστες ενδοφλέβιων ναρκωτικών με ηπατίτιδα C; Στους εργαζόμενους στο σεξ με σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα; Στους μεθυσμένους οδηγούς που προκαλούν θανατηφόρα τροχαία ατυχήματα; Από τη στιγμή που οι υγειονομικοί αυτοανακηρύσσονται διαιτητές του ποιος δικαιούται θεραπεία, δεν υπάρχει καμία αρχή που να περιορίζει αυτόν τον αυτοδιορισμό στο “αλλά μόνο σε ανεμβολίαστους ασθενείς με Covid, και έχει και συνέχεια”. Είναι μια τρομακτική προοπτική.

Για τους γιατρούς, τους νοσηλευτές και όλους όσοι εμπλέκονται στην παροχή ιατρικής φροντίδας, αυτό που πρέπει να γίνεται είναι απλό: θεραπεύστε τον ασθενή. Φροντίστε τον αγγειοπαθή που κάνει το έκτο bypass και εξακολουθεί να καπνίζει δύο πακέτα την ημέρα. Φροντίστε τον ασθενή με χρόνιο πόνο που ζυγίζει τρεις φορές περισσότερο από ό,τι ο σκελετός του σχεδιάστηκε για να αντέξει. Φροντίστε τον εγκληματία που έσπασε τον καρπό του κυνηγημένος από την αστυνομία και πέφτοντας πάνω σε μια πενταμελή οικογένεια, σκοτώνοντας τους τέσσερις από αυτούς. Φροντίστε τον μεθυσμένο με συγκέντρωση αλκοόλ στο αίμα 0,441, που επέστρεψε στα επείγοντα για άλλη μια φορά. Φροντίστε τον άνδρα που έχωσε έναν φακό τόσο βαθιά στο παχύ έντερό του, ώστε πρέπει να υποβληθεί σε εγχείρηση για να τον αφαιρέσει. Φροντίστε τους όλους με την ίδια εξαιρετική φροντίδα που θα παρέχετε σε οποιονδήποτε άλλον.

Και φροντίστε τους ανεμβολίαστους με τον ίδιο τρόπο που φροντίζετε τους εμβολιασμένους.

Εγώ το έκανα και θα συνεχίσω να το κάνω.

Παρέχουμε φροντίδα με βάση την ανάγκη, όχι με βάση τη δική μας αντίληψη για το ποιος την δικαιούται. Κουνήστε το κεφάλι σας να καθαρίσει την ομίχλη της απογοήτευσης που έχει δημιουργηθεί κατά τη διάρκεια της πανδημίας του Covid. Θυμηθείτε γιατί επιλέξατε αυτό το άχαρο, δύσκολο, έντιμο επάγγελμα. Κάνε τη δουλειά σου.

Και αν δεν μπορείς, σε παρακαλώ, σε παρακαλώ πήγαινε να κάνεις κάτι άλλο.

Πηγή:  Russia Today