“Μεγάλωσαν τα γένια μας
η ψυχή μας αλλιώτεψε
αγριεμένο το σκυλί
γαυγίζει τη φωνή του
βοήθα καλέ μου μη φαγωθούμε
μεταξύ μας.”
(Κ Χ Μύρης – Γιάννης Μαρκόπουλος – Νίκος Ξυλούρης)
του Νίκου Ι. Καραβέλου
Να λοιπόν το σχέδιο! Η διασπορά διχόνοιας ανάμεσα στους Έλληνες. Κι ακόμη (γιατί όχι) ο εμφύλιος. Ένα από τα εργαλεία; Τα εμβόλια!
Είναι λόγος διαμάχης; Ουδέποτε ένα εμβόλιο, ένα φάρμακο, μια ουσία μπορεί να διχάζει. Ποτέ το “εμβόλιο” (από το ρήμα εμβάλλω= βάζω μέσα) δεν είναι σε θέση να καταστήσει τους φίλους εχθρούς, τους αγαπημένους πολέμιους, τους συζύγους ξένους. Σε καμιά περίπτωση, από μόνο του ένα μπουκαλάκι άγνωστο υγρό, δεν μπορεί να χωρίσει τη χώρα.
Γιατί κανείς δεν μπορεί να πείσει ούτε τα βρέφη ότι μια ιατρική πράξη μπορεί να είναι αναγκαστική, γιατί το εμβόλιο είναι ιατρική πράξη, οπότε και τα νήπια γνωρίζουν ότι η ιατρική πράξη θέλει συναίνεση και μάλιστα απαλλαγμένη από πλάνη, απάτη ή απειλή και ότι η συναίνεση αυτή οποτεδήποτε ανακαλείται και παύει ισχύουσα.
Αυτά τα γνωρίζουν και τα μειράκια (τα παιδάκια) αλλά τα αγνοούν -ή κάνουν πως τα αγνοούν- όσοι βάζουν τον όρκο τους στην άλλη τσέπη από εκείνη που χώνουν το συμφέρον τους, οι νομικοί που ανταλλάσσουν την νομική αξιοπρέπεια με την επιστημονική αναξιοπρέπεια, οι τρακαδόροι της πολιτικής, όσοι δεν ντρέπονται, και όσοι διδάσκουν συνταγματικό δίκαιο με την τήβεννο του εκάστοτε Μητσοτάκη.
Α! να μην το ξεχάσω, και ο κ. Πικραμένος! Τον θυμάστε; Είναι από εκείνους τους πρώην δικαστές που, προφανώς, ουδέποτε αγάπησαν τη δουλειά τους, κι έτσι μόλις πήραν τη σύνταξη, έτρεξαν στο φυσικό τους στοιχείο, την πολιτική, για… να μας σώσουν, κάτι που δεν μπορούσαν να πράξουν ως δικαστές!
Αυτός, λοιπόν, ο δικαστής, μας ισοπέδωσε δίνοντας την αμίμητη ατάκα, πως ο στανικός εμβολιασμός που επιβάλλει ο “εργοδότης του”, είναι υποχρεωτικός μεν αλλά όχι αναγκαστικός! Κατά τον κ. δικαστή, ουδείς σε καθίζει με το ζόρι να σε εμβολιάσει. Απλώς σε απολύουν. Αυτή η σοφία ανεφλέγη εν τω στόματι του ανδρός.
Αυτοί οι απίθανοι προωθούν προς ψήφιση στο κοινοβούλιο, το χειρότερο νομικό εξάμβλωμα που τόλμησε ποτέ να εφεύρει και η πλέον ανίατη αρρωστημένη σκέψη. Προσπαθώ να φανταστώ εκείνους τους ουτιδανούς που μορφοποίησαν σε νομικό κείμενο αυτή την αλητεία. Άνθρωποι θα καταστρέφονται νέοι και γέροι. Παιδιά θα κοιτούν θλιμμένα την απελπισία του γονιού τους. Και δεν υπάρχει, ξέρετε, τίποτε πικρότερο από το βλέμμα ενός παιδιού!
Αυτοί οι μάστορες του κακού ενεργούν με τη σιγουριά της σιωπής, με τη δύναμη της υποκρισίας, με τη βεβαιότητα της άσεμνης θρασύτητας. Αδίστακτοι εραστές της εξουσίας.
Να τελειώνουμε.
Εχθρός δεν είναι, δεν μπορεί να είναι, ο ανεμβολίαστος ή ο εμβολιασμένος. Δηλαδή ο αδελφός, ο φίλος, ο σύντροφος μέχρι χτες. Εχθρός είναι το κτήνος που σε σπρώχνει με τέχνη σε μια μορφή εμφυλίου. Εχθρός είναι ο βρώμικος πλούτος των εταιριών, οι λακέδες που,με ευθύνη μας, μας κυβερνούν. Εχθροί οι “λύκοι” που ντύθηκαν πρόβατα, εχθροί οι “δημοκράτες” ναζιστές, οι κακοποιοί που δεν σέβονται τη νομιμότητα στην οποία ορκίζονται, εχθρός ο κυβερνητικός προπαγανδιστής, ο εκβιαστής του κοινού ποινικού δικαίου.
Αυτός είναι ο εχθρός!
Ο Νίκος Ι. Καραβέλος είναι Δικηγόρος – Συγγραφέας.
Στη φωτο: έργο του Κυριάκου Κατζουράκη από τη συλλογή του «Αναφορά στην Γκουέρνικα».
Αφήστε ένα σχόλιο