Περιχαράκωση στην ιδεολογική καθαρότητα ή ύστατη προσπάθεια ανατροπής του κατοχικού καθεστώτος;

Το έτος ορόσημο του εορτασμού των 200 χρόνων από την επανάσταση του 1821 βρίσκει τη πατρίδα μας υπό την αόρατη κατοχή ενός αέναου χρέους και των ασφυκτικών δεσμεύσεων που προέρχονται από την υπογραφή των γαλάζιων πράσινων και ροζ μνημονίων , στριμωγμένη στα σχοινιά από την τουρκική επιθετικότητα τη δική της αφέλεια και εθελοδουλεία σε όλα τα μέτωπα από τον Έβρο και το Αιγαίο ως τη Κύπρο αλλά και ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης-χωματερή ψυχών. Ταυτόγχρονα η πανδημία με τα lockdown και η αναποτελεσματική αντιμετώπιση της ,τόσο για τη δημόσια υγεία με τους παραπάνω από 6000 θανάτους συμπολιτών μας όσο και για την οικονομία με τα χιλιάδες λουκέτα επιχειρήσεων και την έκρηξη της ανεργίας, έχει οδηγήσει τη κοινωνία σε αδιέξοδο.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχοντας απολέσει τον έλεγχο επιδίδεται σε ρεσιτάλ πρωτοφανούς αστυνομοκρατίας και καταστολής της όποιας κοινωνικής αντίδρασης. Μάλιστα επειδή προφανώς δεν αρκεί η αποχαύνωση που προσφέρουν αφειδώς τα απολύτως εξαρτώμενα ΜΜΕ κρατικά και ιδιωτικά , ο πρωθυπουργός μιμούμενος τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σκέφτεται (;) και την φίμωση των social media αναφέροντας χαρακτηριστικά στη Βουλή: «Έτσι όπως λειτουργούν σήμερα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και οι αλγόριθμοι των μεγάλων πλατφορμών που χρησιμοποιούν στην ουσία, αναπαράγουν και επιβραβεύουν τις όποιες απόψεις μπορεί να ήδη έχουν, δημιουργούν στεγανά, στεγανά έντασης, όχι διαλόγου, στεγανά οπού ανατροφοδοτούνται τα στερεότυπα τα οποία έχουμε και αυτό είναι κακό για την Δημοκρατία μας, είναι κακό για το επίπεδο του διαλόγου μας, διότι εγκλωβίζονται με αυτό τον τρόπο οι νέοι στις απόψεις τους χωρίς να αναπτύσσουν την κριτική τους σκέψη, χωρίς να αμφισβητούν αυτό το οποίο βλέπουν, αυτό το οποίο οποιοσδήποτε μπορεί αν τους σερβίρει».

Αυτή η ζοφερή κατάσταση οδηγεί όλους εμάς που διαφωνούμε ριζικά με την ροή των πραγμάτων μετά την ανατροπή του μεγαλειώδους ΟΧΙ του δημοψηφίσματος ,να βάλουμε το δάχτυλο επί τον τύπον των ήλων, αντικρίζοντας κατάματα το πρόβλημα της εκπροσώπησης αυτής της πλειοψηφικής μερίδας του ελληνικού λαού ,που δεν θα σταματά στην είσοδο στη βουλή μιας διαφορετικής φωνής αλλά και στη προοπτική ανάληψης της εξουσίας . Αν στις εκλογές του Σεπτέμβρη 2015 η συγκρότηση ενός μετώπου απέτυχε (λόγω έλλειψης χρόνου ή εσφαλμένων εκτιμήσεων της εκλογικής δυναμική της ΛΑΕ) ή το 2019 λόγω μικροκομματικών διαφορών, οι επόμενες όποτε και αν γίνουν είναι κομβικής σημασίας.

Στο πλαίσιο αυτό την Κυριακή 25/10/2020 στο Αθηναίων Πολιτεία, στο Θησείο, παρευρέθηκαν σε μια ανοικτή συνάντηση εκπρόσωποι και μέλη κομματικών σχηματισμών (ΑΚΕΠ, ΔΗΚΚΙ, ΕΠΑΜ, ΑΚΚΕΛ, ΕΚΑΔ) πολιτικές προσωπικότητες όπως ο τ. υπουργός, Π. Λαφαζάνης, εκπρόσωποι κοινωνικών φορέων και ενεργοί πολίτες.

Η συνάντηση του Θησείου κατέληξε σε τρεις άξονες πολιτικής στόχευσης, ως αφετηρία για να συγκροτηθεί το Συμμαχικό σχήμα του Δημοκρατικού Πατριωτισμού:

1. Την ανατροπή του καθεστώτος μνημονιακής κατοχής και εκποίησης της Ελλάδας, το οποίο πλέον σήμερα απειλεί ανοικτά ακόμη και την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας, το ενιαίο και αδιαίρετο της εθνικής μας επικράτειας.
2. Την αποκατάσταση της Εθνικής Ανεξαρτησίας, της κρατικής κυριαρχίας και της αυτοδιάθεσης του ελληνικού λαού, αποτινάσσοντας το καθεστώς ασφυκτικής υποτέλειας που έχουν επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ στις δύο κρατικές υποστάσεις της πατρίδας μας, Ελλάδα και Κύπρο.
3. Την αποκατάσταση με κάθε δυνατό τρόπο της δημοκρατικής και κοινωνικής ομαλότητας, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτήν, οι οποίες ουσιαστικά καταλύθηκαν από τον σφετερισμό, προς όφελος, πρωτίστως, των ξένων δανειστών και των εγχώριων κυρίαρχων κύκλων.

Αυτοί οι τρεις κωδικοποιημένοι βασικοί άξονες πρέπει να αποτελέσουν τον οδηγό για τη συγκρότηση μιας ευρύτατης λαϊκής συμμαχίας που θα ξεπερνά τα στεγανά αριστεράς-δεξιάς χωρίς την αυτοκατάργηση και αυτολογοκρισία των συμμετεχόντων αλλά το γόνιμο διάλογο. Προσωπικά οι μόνοι όροι που θα έβαζα είναι ο αποκλεισμός των φασιστών και των υπηρετών της μνημονιακής κατοχής.