Σημείωμα της Μεταφράστριας:
Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και όπως πάντα ζωντανή και απολαυστική ανάλυση του Μαράτ Χαϊρουλλίν για το Ρωσικό πετρέλαιο. Η ανάλυση αφενός ξεσκεπάζει όλα τα μυθεύματα της δυτικής προπαγάνδας (από τον «σκιώδη στόλο» ως τις «ουρές στα ρωσικά βενζινάδικα») και αφετέρου λύνει πολλές απορίες. Όπως, για παράδειγμα, γιατί Άγγλοι, Γάλλοι, Δανοί, Βαλτικοί και άλλες «δημοκρατικές» δυνάμεις επιχειρούν πειρατικά ρεσάλτα σε ρωσικά πετρελαιοφόρα. Γιατί η τόση λύσσα των ΗΠΑ ενάντια στην Ινδία και γιατί στήνουν ναυτικό αποκλεισμό της Βενεζουέλας. Επίσης, μας δίνει μια ιδέα για την ουσία της συζήτησης περί υδρογονανθράκων μεταξύ Πούτιν και Τραμπ, για την οποία ακούμε διάφορα. Spoiler alert 1: Όσοι πρόσφατα προφήτεψαν συμφωνία παραχώρησης ρωσικών υδρογονανθράκων σε αμερικανικά μονοπώλια, θα απογοητευτούν πολύ. Spoiler alert 2: Οι προσεκτικοί αναγνώστες θα διαπιστώσουν πως δεν «εγείρεται ζήτημα για το επίπεδο νοημοσύνης του Ουκρανικού έθνους» μόνο, αλλά σαφέστατα και του Ελληνικού… Καλή σας ανάγνωση.

Έρευνα του Μαράτ Χαϊρουλλίν*
μετάφραση Φλώρα Παπαδέδε

maratkhairullin.substack.com, 09/10/2025

Οι Αμερικανοί συχνά ρωτούν: «Πες μου για τους αγώνες σου που διαμόρφωσαν την προσωπικότητά σου».

Η ουσία είναι απλή: για να γίνεις κάποιος, πρέπει να μάθεις να ξεπερνάς τις δυσκολίες.

Η εμπειρία της χώρας μας από την Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση είναι ανεκτίμητη από αυτή την άποψη. Χωρίς αυτόν τον πόλεμο, η Ρωσία θα είχε παραμείνει στο περιθώριο και υπηρέτρια της Δύσης σε διάφορους βασικούς βιομηχανικούς κλάδους. Θα δώσω μόνο ένα παράδειγμα. Το πιο εντυπωσιακό και ταυτόχρονα αόρατο, για τον μέσο άνθρωπο, κατόρθωμα έχει επιτευχθεί σε έναν τομέα που βρίσκεται κυριολεκτικά μπροστά στα μάτια όλων.

Μιλάμε για την εξόρυξη, την επεξεργασία και το εμπόριο πετρελαίου και προϊόντων πετρελαίου.

Σε αυτόν τον κλάδο είχε δημιουργηθεί η πιο άδικη ανισορροπία: η χώρα μας είναι ο δεύτερος (και μερικές φορές ο πρώτος) μεγαλύτερος παραγωγός υδρογονανθράκων στον κόσμο. Είναι ένας από τους παγκόσμιους ηγέτες στην επεξεργασία και την εξαγωγή τους. Αλλά πριν ξεκινήσει ο πόλεμος με τον ουκρανικό εθνικισμό, ένα τεράστιο μέρος των κερδών σε ολόκληρη την αλυσίδα (από την παραγωγή έως την πώληση του τελικού προϊόντος) κατέληγε με κάποιο τρόπο στη Δύση. Και μετά, μέσα σε μόλις τρία χρόνια, η Ρωσία, με ελάχιστο κόστος, κάλυψε μια πορεία -για την οποία ακόμη και η Κίνα χρειάστηκε να ξοδέψει δύο δεκαετίες και τεράστια χρηματικά ποσά- και άλλαξε ριζικά την κατάσταση.

Ας ξεκινήσουμε με την τρέχουσα πραγματικότητα. Σήμερα, όλα τα μέσα ενημέρωσης διαδίδουν μια ακόμη ιστορία τρόμου που φέρει την υπογραφή του Ζελένσκι: «Η Ουκρανία έχει καταστρέψει περισσότερο από το 40% της δυναμικότητας επεξεργασίας των ρωσικών διυλιστηρίων. Η χώρα πρόκειται να αντιμετωπίσει ελλείψεις βενζίνης και ντίζελ. Ταυτόχρονα, η τιμή του ρωσικού πετρελαίου στον κόσμο θα μειωθεί (το γιατί δεν εξηγείται, απλώς έτσι θέλει η Δύση) και ο προϋπολογισμός της Ρωσίας θα καταρρεύσει. Χα, χα Ρώσοι! Παραδοθείτε!»

[Σημείωση του μεταφραστή: Ένας Ρώσος φίλος μας έστειλε αυτό το βίντεο από το τοπικό του βενζινάδικο στα μέσα Σεπτεμβρίου]:

 

Ας ξεκινήσουμε να καταρρίπτουμε αυτή την ψευτιά με το ερώτημα: πόσο πετρέλαιο επεξεργάζεται η ίδια η Ουκρανία; Η σωστή απάντηση είναι σχεδόν μηδέν. Ταυτόχρονα, το γειτονικό κράτος έλαβε ως δώρο από τη Σοβιετική Ένωση ένα πολύ ισχυρό πετροχημικό συγκρότημα: 6 διυλιστήρια με συνολική ικανότητα επεξεργασίας 50 εκατομμυρίων τόνων πετρελαίου. Πετρέλαιο που η Ουκρανία λάμβανε, φυσικά, με αδελφική αγάπη από τη Ρωσία.

Μέχρι το 2022, το τελευταίο διυλιστήριο, στο Κρεμεντσούκ, έπαψε εντελώς να υπάρχει. Καταβάλλονται περιοδικές προσπάθειες για την επανεκκίνησή του, αλλά περιπολούμε αυστηρά για να διασφαλίσουμε ότι η Ουκρανία δεν παραβιάζει τις Ρωσικές κυρώσεις.

Σε αυτό το σημείο, είναι αδύνατο να αντισταθεί κανείς στις συγκρίσεις. Η γειτονική μικρή Λευκορωσία έλαβε δύο διυλιστήρια από την ΕΣΣΔ, τα οποία και διατήρησε προσεκτικά. Τώρα, η χώρα επεξεργάζεται περίπου 22 εκατομμύρια τόνους αδελφικού πετρελαίου και πουλάει τα μισά από τα μεταποιημένα προϊόντα σε 100 χώρες σε όλο τον κόσμο – η ζήτηση είναι σταθερή και συνεχής. Πολύ καλά χρήματα για τον προϋπολογισμό της Λευκορωσίας – αυτή είναι η αξία της καλής γειτονίας. Στην περίπτωση της Ουκρανίας – αυτό είναι το τίμημα της ηλιθιότητας.

Και τώρα ας σκεφτούμε, γιατί η Ουκρανία, μη έχοντας δική της παραγωγή, δεν αντιμετωπίζει ιδιαίτερη έλλειψη καυσίμων; Σωστά – τα εισάγει. Η αγορά αποφάσισε ότι η χώρα πρέπει να ζει χωρίς δική της επεξεργασία και εξόρυξη και εκείνη δεν ανησυχεί ιδιαίτερα για αυτό. Αυτό βέβαια, εγείρει και πάλι το ζήτημα του επιπέδου νοημοσύνης του έθνους – φυσιολογικοί ηγέτες σε μια χώρα θα ήταν πολύ αναστατωμένοι με αυτό.

Αυτά είναι δωρεάν χρήματα – μια τεράστια χώρα παραγωγός πετρελαίου δίπλα σε έναν αδελφό Σλαβικό λαό (αυτό ονειρεύομαι κι όχι μια διαδρομή από τους Βαράγγους στους Έλληνες), αλλά τα κατέστρεψαν όλα και είναι και χαρούμενοι γι’ αυτό.

Και τώρα ας θυμηθούμε τα αρχικά δεδομένα. Ουκρανία:

1) επίπεδο παραγωγής [πετρελαίου] σχεδόν μηδέν,

2) επίπεδο επεξεργασίας πετρελαίου μηδέν.

Αναρωτιέται λοιπόν κανείς, γιατί η Ρωσία, η οποία κολυμπάει στο δικό της πετρέλαιο και τη βενζίνη, θα πρέπει απαραίτητα να χρεοκοπήσει ή να περιέλθει σε κατάρρευση λόγω έλλειψης καυσίμων; Επειδή το θέλουν ο Ζελένσκι και η Δύση;

Τώρα, ας δούμε την πραγματική κατάσταση. Η Ρωσία διαθέτει περίπου 32 μεγάλα διυλιστήρια (μεγάλο σημαίνει ικανότητα επεξεργασίας άνω των 5 εκατομμυρίων τόνων ετησίως) και περίπου 80 μίνι-εργοστάσια. Συνολικά, αυτά τα εργοστάσια μπορούν να επεξεργαστούν έως και 370 εκατομμύρια τόνους πετρελαίου ετησίως. Το 2024, επεξεργάστηκαν 270 εκατομμύρια.

Ταυτόχρονα, περισσότερο από το μισό της παραγόμενης βενζίνης και του ντίζελ εξάγεται παγκοσμίως. Με άλλα λόγια, η Ρωσία μπορεί, ανά πάσα στιγμή, χρησιμοποιώντας μηχανισμούς της αγοράς, να μειώσει τις εξαγωγές πετρελαϊκών προϊόντων προς το συμφέρον της δικής της αγοράς.

Για αυτό υπάρχει, για παράδειγμα, ο μηχανισμός «αποσβέσεως» (επιστροφή μέρους των φόρων στις εταιρείες) ή ο μηχανισμός πώλησης βενζίνης μέσω του χρηματιστηρίου (οι εταιρείες μπορούν να υποχρεωθούν να πουλήσουν περισσότερα στην εγχώρια αγορά).

Για παράδειγμα, το 2024, η Ρωσία παρήγαγε 266 χιλιάδες τόνους ντίζελ ημερησίως. Οι μισοί εξήχθησαν. Για να αντισταθμιστεί, λοιπόν, ένα υποθετικό έλλειμμα 40% στην εγχώρια αγορά, θα ήταν αρκετό να ανακατευθυνθούν 50 χιλιάδες τόνοι ντίζελ ημερησίως στην εγχώρια αγορά. Αυτό θα μπορούσε να γίνει με τη μείωση των φόρων ή με κάποιο είδος επιστροφής φόρου εξόρυξης ορυκτών (ΦΕ). Υπάρχουν πολλοί μηχανισμοί.

Το κύριο είναι ότι αυτό το ντίζελ υπάρχει – εδώ είναι, αρκεί απλώς να ανοίξετε τις κάνουλες.

Για να προκληθεί πλήρης έλλειψη καυσίμων στη Ρωσία, χρειάζεται όχι μόνο να καταρρεύσει όλη η διύλιση πετρελαίου (φανταστείτε ξανά τη γιγάντια μηχανή που αντλεί 370 εκατομμύρια τόνους πετρελαίου ετησίως), αλλά και να σταματήσει εντελώς η παραγωγή πετρελαίου (600 εκατομμύρια τόνοι ετησίως, υπόψιν) επειδή η διύλιση πετρελαίου δεν μπορεί να σταματήσει αν συνεχίσει να παράγεται πετρέλαιο. Ας θυμηθούμε την Τσετσενία της δεκαετίας του ’90, όπου κάθε χωριό ήταν περιτριγυρισμένο από «σαμοβάρια» – εγκαταστάσεις παραγωγής καυσίμων από οικοτεχνίες (εδώ η λέξη «σαμοβάρι» σημαίνει «σπιτικό, σχεδόν φτιαγμένο στο πόδι», μια ιδιοκατασκευή).

Όπως είπε ένας διάσημος χαρακτήρας: «Δεν μπορείς να κάθεσαι σε δύο άλογα με ένα πισινό»[1]. Με άλλα λόγια, όλες αυτές οι κραυγές για επιθέσεις σε διυλιστήρια δεν είναι τίποτα άλλο παρά ιστορίες με μπαμπούλες.

Επιπλέον, ο βομβαρδισμός των διυλιστηρίων μας έχει ήδη αναγκάσει τη Ρωσία να αρχίσει να αναπτύσσει προγράμματα ικανά να αντισταθμίσουν τις απώλειες. Για παράδειγμα, σε κυβερνητικό επίπεδο, εκπονούνται σχέδια για τη μαζική κατασκευή νέων διυλιστηρίων – κυρίως μίνι εργοστασίων ή ακόμα και μίνι εργαστηρίων. Η τοπική δραστηριότητα θα κρίνει τα πάντα[2], όπως και στην Ουκρανία. Η οποία κατέστρεψε τα διυλιστήριά της με τα ίδια της τα χέρια, τα οποία βομβαρδίζονται σφοδρά, ωστόσο δεν υφίσταται σημαντική έλλειψη.

Και τώρα φτάνουμε ομαλά σε αυτές ακριβώς τις λύσεις που έχουν κάνει την πετρελαϊκή μας βιομηχανία ακόμη πιο κερδοφόρα και ανθεκτική από την έναρξη της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης. Πριν από τον πόλεμο, το κύριο πρόβλημα στις εξαγωγές υδρογονανθράκων μας ήταν η έλλειψη πλήρους κύκλου (από το πηγάδι έως την παράδοση στον τελικό πελάτη). Η κύρια εξαγωγή του πετρελαίου και των καυσίμων μας (περίπου το 70%) πραγματοποιείται παραδοσιακά δια θαλάσσης — με δεξαμενόπλοια.

Αυτό ήταν το πιο αδύναμο σημείο της πετρελαϊκής μας βιομηχανίας. Μιλούσαμε γι’ αυτό για χρόνια σε όλα τα επίπεδα, όλοι έγνεφαν με κατανόηση και δεν έκαναν τίποτα. Γιατί να ασχοληθούμε όταν υπάρχουν εξαιρετικά Ελληνικά δεξαμενόπλοια, δηλαδή μια έτοιμη λύση σε μια βολική τιμή.

Αλλά ξάφνου ο κοκκινιστός κόκκορας λάλησε. Τα δεξαμενόπλοια εξαφανίστηκαν και αμέσως, με ταχύ ρυθμό, αναπτύξαμε τον δικό μας στόλο πετρελαιοφόρων. Στην αρχή των κυρώσεων το 2022, είχαμε 17 δεξαμενόπλοια. Το δεύτερο τρίμηνο του 2023, ο στόλος πετρελαιοφόρων αυξήθηκε κατά 75 δεξαμενόπλοια. Τον Δεκέμβριο του 2023, προστέθηκαν άλλα 10. Ταυτόχρονα, εμφανίστηκε ένας στόλος δεξαμενόπλοιων για την εξαγωγή βενζίνης και ντίζελ.

Μέχρι το τέλος του 2024, ο στόλος δεξαμενόπλοιων της Ρωσίας εκτιμάτο σε 410 πλοία, κυρίως της κλάσης “Aframax”[3] (δηλαδή μεγάλων). Μέχρι το δεύτερο εξάμηνο του 2025, ο αριθμός των δεξαμενόπλοιων είχε ήδη ξεπεράσει τα 500.

Αλλά αυτό δεν είναι όλο. Τα δεξαμενόπλοιά μας, που ονομάζονται «Στόλος της Ελευθερίας» («Σκιώδης Στόλος»[4] από τη Δύση), άρχισαν να μεταφέρουν όχι μόνο ρωσικό αλλά και ιρανικό και βενεζουελάνικο πετρέλαιο. Πλησιάζουμε έως και στο 35% των θαλάσσιων εξαγωγών αυτών των χωρών. Φανταστείτε, η ηλίθια Δύση ήθελε να μπλοκάρει το θαλάσσιο πετρελαϊκό μας εμπόριο, αλλά εμείς όχι μόνο τους στείλαμε στο διάολο, αλλά ταυτόχρονα ξεμπλοκάραμε τις κυρώσεις κατά του Ιράν και της Βενεζουέλας, από τις οποίες αυτές οι χώρες υπέφεραν εδώ και δεκαετίες. Τι πλήγμα για την οικονομία της Ρωσίας!

Η «Άγνωστη Ασία» αντιπροσωπεύει πλέον περίπου 1,25 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου την ημέρα.

Το θαλάσσιο εμπόριο πετρελαίου είναι γενικά μια πολύπλοκη επιχείρηση. Άλλα έθνη αφιερώνουν δεκαετίες στη μάθησή του. Επομένως, η χώρα μας μπορεί να χαρακτηριστεί ως ιδιοφυΐα από αυτή την άποψη. Ήμασταν τόσο προσηλωμένοι στην επιτυχία, που μόλις παρουσιάστηκε η ευκαιρία, εισήλθαμε αμέσως στην παγκόσμια αγορά και αρχίσαμε να αναπτυσσόμαστε με ξέφρενους ρυθμούς.

Όλο και περισσότερες χώρες στρέφονται στις εταιρείες μας επειδή, για παράδειγμα, τα αμερικανικά και ευρωπαϊκά πλοία δεν επιτρέπεται πάντα να περνούν από τους Χούθι[5], αλλά τα δικά μας – κανένα πρόβλημα. Υπάρχουν ήδη παραδείγματα όπου τα δεξαμενόπλοιά μας άρχισαν (για λόγους ασφαλείας) να μεταφέρουν Σαουδαραβικό πετρέλαιο – μεταφέρεται ασφαλέστερα έτσι.

Στην ημερήσια διάταξη βρίσκεται η δημιουργία ενός πλήρους στόλου εμπορευματοκιβωτίων «Σβόμποντα» (ελευθερία). Δηλαδή, η Ρωσία, μια κλασική χερσαία δύναμη, σε μια στιγμή, πήρε μια γεύση και άρχισε να παίρνει ένα κομμάτι της πίτας από τις ναυτικές δυνάμεις – την Αμερική και τη Βρετανία (Ποιος είπε «Μην τα βάζετε με τους Ρώσους;[6]»). Ταυτόχρονα, δημιουργήσαμε τον δικό μας ασφαλιστικό τομέα τόσο για τα φορτία πετρελαίου όσο και για τα ίδια τα δεξαμενόπλοια.

Προηγουμένως, σε αυτήν την αγορά πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, κυριαρχούσαν οι Βρετανικές και οι Ευρωπαϊκές εταιρείες. Τώρα, υπάρχει μια εναλλακτική λύση με τη μορφή των Ρωσικών εταιρειών. Σήμερα, περίπου το 30% του παγκόσμιου πετρελαίου και των παραγώγων του ασφαλίζεται από τις εταιρείες μας. Η ίδια ιστορία ισχύει και για την αγορά ελεγκτικών και λογιστικών υπηρεσιών: όπου μας δημιούργησαν δυσκολίες, αρχίσαμε να αναπτυσσόμαστε με επιτυχία.

Με απλά λόγια, πριν από τις κυρώσεις, δεν μπορούσαμε καν να ονειρευτούμε πως θα έχουμε τον δικό μας στόλο τάνκερ. Και τώρα έχουμε έναν. Οι Άγγλοι έχτισαν την αγορά ναυτικής ασφάλισης για τους εαυτούς τους εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Και τώρα μπαμ – το 30% του πιο επικερδούς τμήματος ανήκει στη Ρωσία. Και οι Βρετανοί δεν εισπράττουν τίποτα από εμάς – η Ρωσοφοβία τους κοστίζει πραγματικά ακριβά.

Αυτά είναι τα κύρια αποτελέσματα της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης, τα οποία δεν κουράζομαι ποτέ να επαναλαμβάνω – έχουμε ήδη νικήσει.

Δεν νικήσαμε απλώς και ξανά τους κακούς Ναζί, αλλά αναδιαμορφώνουμε ολόκληρο τον κόσμο, κάνοντάς τον πιο δίκαιο. Μην φοβάστε τις δυσκολίες. Αν ο Θεός θέλει να τιμωρήσει ένα έθνος, του στερεί τον σκοπό της ύπαρξής του. Κοιτάξτε την Αμερική, τη Βρετανία, την Ευρώπη – έχουν φτάσει σε ένα πρωτοφανές επίπεδο ευημερίας και έχουν σταματήσει να αναπτύσσονται.

Επιπλέον, έφτασαν σε αυτόν τον κορεσμό σε βάρος των άλλων… Η ώρα της κρίσης έφτασε…

Και για άλλη μια φορά, πρέπει να είμαστε περήφανοι για τη χώρα μας.

Υποσημειώσεις:

[1] Σημείωση του Μεταφραστή από τα Ρωσικά: Ο Μαράτ εννοεί ότι αν υπάρχουν πολλές μικρές παραγωγικές μονάδες καυσίμων ταυτόχρονα, θα είναι πολύ δύσκολο να εξαλειφθεί ένα τέτοιο δίκτυο. Επειδή αυτή η «σπιτική παραγωγή» μπορεί να εμφανιστεί σαν τα μανιτάρια σε διάφορα μέρη. Γι’ αυτό χρησιμοποιεί ως παράδειγμα την Τσετσενία, όπου οι Ρώσοι πολέμησαν εναντίον τέτοιας παραγωγής (κυριολεκτικά μέσα σε γκαράζ) για ένα μεγάλο και δύσκολο χρονικό διάστημα.
Η φράση «седалища не хватит на две эти лошади» (κυριολεκτικά ‘η σέλα δεν φτάνει για δυο άλογα’) προέρχεται από τη δημοφιλή σοβιετική ταινία του 1984, Формула любви (Ελιξίριο της Αγάπης), μια παρωδία της εποχής της Αικατερίνης της Μεγάλης, με ήρωα ένα μάγο τσαρλατάνο, τον κόμη Καλιόστρο.

[2] Рыночек все порешает, как он порешал на Украние στο αρχικό κείμενο. Ο μεταφραστής στα αγγλικά το αποδίδει ως «The market will solve everything, as it did in Ukraine» (Η αγορά θα λύσει τα πάντα, όπως έκανε στην Ουκρανία). Δεδομένου ότι η φράση αυτή ερχόταν σε αντίθεση με την άποψη του Χαϊρουλλίν για την «ελεύθερη αγορά», εκφρασμένη σε πολλά άρθρα του αλλά κι εδώ (παράγραφος 9) έγινε αντιπαραβολή με το πρωτότυπο ρωσικό κείμενο. Рыночек σημαίνει κυριολεκτικά «μικρή αγορά, αγορούλα» και χρησιμοποιείται για να δηλώσει την άτυπη αγορά των πρωτογενών παραγωγών, το παζάρι ή τη «λαϊκή» όπως θα λέγαμε στα ελληνικά. Κατά συνέπεια και σε συνάφεια με τα λεγόμενα της παραγράφου, την αμέσως προηγούμενη αναφορά στο παράδειγμα της Τσετσενίας του ’90 και πολλές αναφορές στο ρόλο της «οικοτεχνίας» στην Ουκρανία που έχουμε δει και σε άλλες μεταφράσεις (π.χ. Drones), είναι σαφές πως εννοεί την τοπική λαϊκή δραστηριότητα. (ΣτΜ).

[3] Τα πλοία Aframax είναι ένας τύπος δεξαμενόπλοιου (τάνκερ) με χωρητικότητα μεταξύ 80.000 και 120.000 μετρικών τόνων. Ο όρος προέρχεται από την συντόμευση AFRA ( Average Freight Rate Assessment).
Λόγω του ευνοϊκού τους μεγέθους, τα δεξαμενόπλοια Aframax μπορούν να εξυπηρετήσουν τα περισσότερα λιμάνια στον κόσμο. Εξυπηρετούν και περιοχές που δεν έχουν πολύ μεγάλα λιμάνια ή υπεράκτιους τερματικούς σταθμούς πετρελαίου για να φιλοξενήσουν πολύ μεγάλους μεταφορείς αργού πετρελαίου. Τα δεξαμενόπλοια κατηγορίας Aframax χρησιμοποιούνται σε μεγάλο βαθμό στη Μαύρη Θάλασσα, στη Βόρεια Θάλασσα, στην Καραϊβική, στη Θάλασσα της Νότιας και Ανατολικής Κίνας και στη Μεσόγειο. (ΣτΜ).

[4] Shadow Fleet: η Δύση ονομάζει «σκιώδη» τον Ρωσικό στόλο στα πλαίσια του πολέμου προπαγάνδας, αφήνοντας τη φαντασία να κινείται μεταξύ παράνομου και πειρατικού. Φυσικά, η μόνη «παρέκκλιση» του Ρωσικού στόλου είναι πως η Ρωσία δεν ασφαλίζει πλέον τα πλοία και τα εμπορεύματά της σε βρετανικές ή άλλες δυτικές εταιρείες, παρά σε δικές της, κινεζικές, ινδικές και άλλων χωρών. (ΣτΜ).

[5] Η κυβέρνηση και το Κίνημα Ανσάρ Αλλάχ της Υεμένης που ασκούν έλεγχο στο στενό Μπαμπ αλ Μαντέμπ της Ερυθράς Θάλασσας.

[6] Εννοεί τη διάσημη ρήση του πρώτου Γερμανού Καγκελάριου (1871 – 1890), Όττο φον Μπίσμαρκ: «Ποτέ μην τα βάζεις με τη Ρωσία. Θα απαντήσει σε οποιαδήποτε από τις πανουργίες σου με τις δικές της απρόβλεπτες τρέλες.»

* Ο Μαράτ Χαϊρουλλίν (Мараτ Хайруллин/Marat Khairullin) γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1969, στο Στεπνογκόρσκ του Καζακστάν της τότε ΕΣΣΔ. Είναι στρατιωτικός ανταποκριτής, ντοκυμαντερίστας και δημοσιογράφος. Από τον Μάρτιο του 2022 βρίσκεται συνεχώς στη ζώνη της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης. Στον τομέα της πληροφόρησης και της ανθρωπιστικής βοήθειας, ο Μαράτ Χαϊρουλλίν συνεργάζεται με την 1η Σλαβική Ταξιαρχία Φρουρών, η οποία διεξάγει επί του παρόντος πολεμικές επιχειρήσεις στον τομέα του Κρασνοαρμέισκ (Ποκρόφσκ). Δημοσιεύει καθημερινές ανταποκρίσεις και χάρτες από το μέτωπο στη σελίδα του Marat Khairullin Substack. Το αγγλόφωνο κανάλι του στο Telegram είναι t.me/EastCalling. Ως στρατιωτικός ανταποκριτής, εργάστηκε στο Αφγανιστάν, τη Συρία, το Ιράκ και την Τσετσενία.

Πηγή: maratkhairullin.substack.com 
(Μετάφραση από τα Ρωσικά στα Αγγλικά: Zinderneuf)