του Hans Drager

Οι περισσότεροι άνθρωποι συνδέουν την ηθική με πομπώδη λόγια και  με προτροπές προς τον απλό λαό (“Ου ποιήσεις / μη ….” κλπ), παλαιότερα κυρίως από θρησκευτικούς φύλακες της ηθικής, σήμερα αποτελεί κυρίως το προνόμιο ελιτίστικων καπριτσιόζων. Ποιος δεν γνωρίζει την ατάκα από την Όπερα της Πεντάρας του Μπ. Μπρεχτ στη μπαλάντα ‘Τι κάνει ο άνθρωπος για να ζήσει’: «Εσείς που μας ζητάτε ενάρετα να ζούμε και να αποφεύγουμε το αμαρτωλό… ακούστε και τεντώστε το αυτί: Όπως και να το γυρίζετε, η μάσα πρώτα και μετά η ηθική».

Ποιος πλέον σήμερα συνδέει εξαρχής την “ηθική” με τις προσπάθειες του Αριστοτέλη να καταρτίσει σε αυτήν ένα δίδαγμα για την ελεύθερη, αυτοκαθοριζόμενη πράξη του ατόμου και να δώσει έτσι στους συγχρόνους του έναν πρακτικό οδηγό για την ενεργό συμμετοχή τους στη ζωή της “πόλις”, δηλαδή στη ζωή της κοινότητας;

Όσον αφορά την τρέχουσα κατάσταση του κόσμου, οι ηθικολόγοι αυτοαποκαλούνται ‘βιοηθικολόγοι’, κάτι σαν φύλακες της ηθικής της ζωής. Εν όψει των μέτρων που διατάσσονται από τους γιατρούς και εφαρμόζονται από τους πολιτικούς με πρόσχημα την καταπολέμηση του κορωνοϊού, αυτοί οι αυτόκλητοι φύλακες της ηθικής της ζωής λάμπουν πάνω απ’ όλα με τη “φλύαρη σιωπή” τους. “Τα υπόλοιπα είναι”, όπως το έθεσε εύστοχα το Μέτωπο Ασθενών SPK/PF(H) πριν από χρόνια σε μια επίθεση εναντίον ενός ιατρικού συνεδρίου για την Βιοϊατρική στο Ισπανικό Διεθνές Πανεπιστήμιο του Σανταντέρ: “η πιστοποίηση των τετελεσμένων γεγονότων από την ιατρική τάξη και τους γενετικούς μηχανικούς της. Αυτοί οι βιο-ηθικολόγοι και οι επαγγελματικές στρατιές τους προτιμούν να φουσκώνουν τον ιατρο-καπιταλισμό από τον οποίο ζουν όλο και πιο πολύ. Ένας ανθρωπιστικός μανδύας είναι γρήγορα διαθέσιμος όταν πρόκειται να θρηνήσουμε θύματα. Εξάλλου, ο όποιος ανθρωπισμός είναι ως επί το πλείστών απλώς ένας λεγόμενος ανθρωπισμός, που εξαντλείται στο μίσος για την αρρώστια και στην εκμετάλλευση της αρρώστιας“. http://www.spkpfh.de/UIMP_FB.htm

Έτσι στη Γερμανία, για παράδειγμα, η πρόεδρος της Επιτροπής Ηθικής, η κ. Alena Buyx, ιατρός και καθηγήτρια ιατρικής ηθικής και επιστημών υγείας στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου, περιοδεύει από talk show σε talk show, κυρίως με υψωμένο δείκτη και απειλητική διάθεση, για να καταστήσει ελκυστικό τον εμβολιασμό με τα εμβόλια mRNA με βάση τη γενετική τεχνολογία των εταιρειών Pfizer/BionTech, Moderna και AstraZeneca

Δεν θεωρεί μόνο τους ανεμβολίαστους έμμεσα υπεύθυνους (παραθέτοντας όσα λένε οι νοσηλευτές) για τη δυσμενέστερη φροντίδα των καρδιοπαθών, για παράδειγμα. «Προκειμένου να αυξηθεί η προστασία από τον εμβολιασμό», υποστηρίζει, «είναι επίσης απαραίτητο να πυροβολούμε από διαφορετικές οπτικές γωνίες» και προειδοποιεί «ότι ο εμβολιασμός αποτελεί ηθική υποχρέωση». Για την αντιμετώπιση των μέτρων κατά του κορωνοϊού που περιορίζουν τα θεμελιώδη δικαιώματα, συνέστησε επίσης «μια αφανή και όσο το δυνατόν πιο ήπια για τα θεμελιώδη δικαιώματα αύξηση της πίεσης»:

«Αυτό που πρέπει να κάνουμε τώρα είναι να εξετάσουμε βήμα προς βήμα πώς μπορούμε να το κάνουμε με τρόπο που να προστατεύει όσο το δυνατόν περισσότερο τα θεμελιώδη δικαιώματα, αλλά και να εισάγει αρκετά μέτρα. Και πρέπει να τα κλιμακώσουμε βήμα προς βήμα, ας πούμε».[ https://www.zdf.de/gesellschaft/markus-lanz/markus-lanz-vom-2-november-2021-100.html ]

Σύμφωνα με τη νομική του εντολή, το Γερμανικό Συμβούλιο Ηθικής και Δεοντολογίας έχει ως αποστολή να εξετάζει ηθικά, κοινωνικά, επιστημονικά, ιατρικά και νομικά ζητήματα και να αναλύει τις πιθανές συνέπειες για το άτομο και την κοινωνία των μέτρων που προτείνει. Σύμφωνα με τον ίδιο τον ορισμό του, είναι ανεξάρτητο, τα 26 μέλη του “ασκούν το αξίωμά τους προσωπικά και ανεξάρτητα“, δεν μπορούν να είναι ενεργά μέλη της Ομοσπονδιακής Βουλής ή της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης ή του Κοινοβουλίου ενός ομόσπονδου κρατιδίου ή της κυβέρνησης ενός ομόσπονδου κρατιδίου ( Με τις συστάσεις του Ελληνικού Συμβουλίου Βιοηθικής ασχολήθηκε η κ. Νέλλη Ψαρού στο άρθρο της Απολύσεις Ανεμβολίαστων χωρίς ταμείο ανεργίας, άρθρο 25, και σύσταση Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής της 30.07.2021. Βλέπε https://xasteria.org/index.php/2021/07/30/post_14439/ )

Για παράδειγμα, μια μελέτη που διεξήχθη από μέλη του Συμβουλίου Ηθικής και Δεοντολογίας (η Buyx κ.ά.) για το θέμα του παιδικού εμβολιασμού έχει ως εξής: “Η μελέτη μας έδειξε ότι το πρότυπο έντυπο συγκατάθεσης που σχεδιάστηκε από την AKEK (Μόνιμη Ομάδα Εργασίας των Γερμανικών Ερευνητικών Επιτροπών Ηθικής και Δεοντολογίας) παρέχει κατάλληλες για την ηλικία πληροφορίες που επιτρέπουν στην ηλικιακή ομάδα στην οποία απευθύνεται να δώσει τη συγκατάθεσή της μετά από ενημέρωση. Τα ευρήματά μας υποστηρίζουν περαιτέρω την πρόταση ότι οι έφηβοι ηλικίας μόλις 12 ετών είναι σε θέση να κατανοήσουν τα βασικά στοιχεία ενός εντύπου συγκατάθεσης και να λάβουν τεκμηριωμένη απόφαση“. Βλέπε https://bmcmedethics.biomedcentral.com/articles/10.1186/s12910-021-00661-z

Επιβεβαιώνοντας την ικανότητα συναίνεσης, οι Buyx κ.ά. παρέχουν τη βάση για την υπονόμευση του δικαιώματος των γονέων να αποφασίζουν για τον εμβολιασμό των παιδιών τους με τα “εμβόλια” γενετικής μηχανικής. Σκεφτείτε: Η συναίνεση σε ένα γενετικό πείραμα έχει εντελώς διαφορετικές διαστάσεις, τόσο από τεχνολογική άποψη όσο και από άποψη υγείας, από πολλά άλλα ζητήματα (πώληση τσιγάρων και αλκοόλ σε ανηλίκους, επίσκεψη σε ντίσκο κ.λπ.).

Σύμφωνα με την Alena Buyx, «η σωστή κατανόηση της ελευθερίας» εκ μέρους των πολιτών εκφράζεται με το γεγονός ότι συμβαδίζουν με τα πάντα:

«Και έχουμε ένα πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού που έχει συμμετάσχει σε όλα, που έχει εμβολιαστεί πολύ γρήγορα και εξακολουθεί να είναι πρόθυμο να συνεχίσει να το κάνει. Έτσι, είμαι πραγματικά αρκετά αισιόδοξος για το πώς έχει αλλάξει η αντίληψή μας για την ελευθερία».

Ακολουθεί μια επιλογή από επιστολές αναγνωστών σε δημοσιεύματα σχετικά με τη δραστηριότητα της κας Buyx, που δημοσιεύθηκαν στο γερμανικό ιστότοπο της Nachdenkseiten. Βλέπε https://www.nachdenkseiten.de/?p=77718  «Η κ. Μπούιξ είναι μία από τις χειρότερες “εμπρηστές” που κυκλοφορούν σήμερα στα talk shows».
«Το κακό είναι ότι αργότερα δεν θα μπορέσετε ποτέ να αποδείξετε άμεσα την ενοχή αυτών των συμβατών με το σύστημα καριεριστών για οποιαδήποτε ζημιά έχουν κάνει».
«Απλώς βάζουν τη βενζίνη και τα σπίρτα, τους δικαιολογούν και τους επαινούν».

Πολλά θα μπορούσαν να προστεθούν σχετικά με τις υπηρεσίες που παρέχονται από αυτού του είδους “φρουρών της ηθικής” στον πόλεμο κατά του κορωνοϊού, ή μήπως θα έπρεπε να πούμε με μεγαλύτερη ακρίβεια, στον πόλεμο κατά όσων δεν θέλουν να εμβολιαστούν. Εδώ, ωστόσο, πρέπει να αντιπαρατεθεί με το λαμπρό παράδειγμα μιας καθηγήτριας ηθικής που παίρνει πραγματικά στα σοβαρά την αριστοτελική διδασκαλία της ηθικής για την ελεύθερη αυτοκαθοριζόμενη πράξη.

Hans Drager

«Μην παραιτηθείτε από τα δικαιώματά σας!»

Η εξαιρετική ομιλία της Dr. Julie Ponesse, καθηγήτριας Ηθικής στο Huron University College του Οντάριο, Καναδάς, που αρνήθηκε να υποταχθεί στην ιατρική δικτατορία του εξαναγκαστικού εμβολιασμού.

Εξακολουθούν να υπάρχουν! Ηθικολόγοι που πραγματικά υποστηρίζουν την ηθική αντί να μετατρέπουν αυτό που συνήθως εννοείται ως ηθική στο αντίθετό της. Στη Γερμανία, ομιλήτριες όπως η Alena Buyx ευλογούν τις πιο ανήθικες ενέργειες. Θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι όσοι έχουν υιοθετήσει αυτή τη σπουδαία λέξη έχουν υποταχθεί πλήρως στην ιδεολογία της Νέας Κανονικότητας. Αλλά μια καθηγήτρια ηθικής από τον Καναδά αποδεικνύει ότι υπάρχουν ακόμη καίριοι διανοητές σε αυτή τη συντεχνία. Η Dr. Julie Ponesse, καθηγήτρια ηθικής η οποία διδάσκει στο Huron University College του Οντάριο εδώ και 20 χρόνια, έδειξε πυγμή. Η άρνησή της να υποταχθεί στα αξιώματα της νέας κανονικότητας, οδήγησε στον αποκλεισμό της από την πανεπιστημιούπολη. Παρ’ όλα αυτά, παρέμεινε σταθερή και πιστή στις αξίες της. Σε μια πύρινη ομιλία, ενθάρρυνε το ακροατήριο να υπερασπιστούν και τα δικά τους ανθρώπινα δικαιώματα, η οποία δημοσιεύτηκε από το Brownstone Institute στις 3 Νοεμβρίου 2021 και την οποία παραθέτουμε παρακάτω.

Αλλά ας ξεκινήσουμε με το “μάθημα” ηθικής που οδήγησε στην απόλυσή της από το πανεπιστήμιο.

Ένα μάθημα ηθικής

Στις 7 Σεπτεμβρίου είχε αναρτήσει στο διαδίκτυο ένα βίντεο στο οποίο δίδασκε μαθήματα ηθικής με βάση τον υποχρεωτικό εμβολιασμό για τους καθηγητές του πανεπιστημίου της. Σε αυτό, περιέγραφε γιατί είναι ανήθικο να την αναγκάζουν, ως δασκάλα, να εμβολιαστεί. Στη συνέχεια τέθηκε σε διαθεσιμότητα και τελικά απολύθηκε.

Το βίντεο έχει αναρτηθεί στο https://www.youtube.com/watch?v=8uVHeZg9oz0 . Ακολουθεί η απομαγνητοφώνηση του μαθήματος:

«Ονομάζομαι Julie Ponesse και αυτό το μήνυμα αφορά τον υποχρεωτικό εμβολιασμό. Είμαι καθηγήτρια ηθικής στο Huron Collega του Πανεπιστημίου του Δυτικού Οντάριο. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια στον Καναδά. Σήμερα θα σας δώσω ένα σύντομο κείμενο σχετικά με την γενικώς αποδεκτή ηθική του εξαναγκασμού των ανθρώπων σε ιατρικές παρεμβάσεις. Εγώ η ίδια θα αποτελέσω παράδειγμα. Ο εργοδότης μου, μόλις μου επέβαλλε να εμβολιαστώ κατά του Covid-19. Αν θέλω να συνεχίσω να εργάζομαι στο επάγγελμά μου ως καθηγήτρια, θα πρέπει να εμβολιαστώ.

Το δίλημμά μου είναι το εξής: Το πανεπιστήμιό μου, με προσλαμβάνει ως αυθεντία στον τομέα της ηθικής. Έχω διδακτορικό στην ηθική και την αρχαία φιλοσοφία. Και είμαι εδώ για να σας πω ότι είναι ηθικά λάθος να αναγκαστεί κάποιος να εμβολιαστεί. Αν σας συμβεί αυτό, δεν χρειάζεται να το κάνετε. Αν δεν θέλετε να εμβολιαστείτε, μην εμβολιαστείτε. Τέλος της συζήτησης. Αυτό είναι προσωπική σας υπόθεση. Αλλά δεν είναι αυτή η προσέγγιση του Πανεπιστημίου του Δυτικού Οντάριο, το οποίο ξαφνικά απαιτεί να εμβολιαστώ αμέσως ή να μην εμφανιστώ στην εργασία μου. Με την έναρξη της σχολικής χρονιάς σε λίγες ημέρες, πρόκειται να απολυθώ μετά από 20 χρόνια στη δουλειά. Επειδή δεν πρόκειται να ανεχθώ να μου κάνουν ένεση με ένα πειραματικό εμβόλιο. Έχω εμβολιαστεί πολλές φορές στη ζωή μου, αλλά ποτέ δεν με ανάγκασαν να εμβολιαστώ. Ήταν πάντα η επιλογή μου. Δεν εργάζομαι σε περιβάλλον υψηλού κινδύνου.

Δεν είμαι γιατρός στα επείγοντα περιστατικά. Είμαι δασκάλα. Είμαι καθηγήτρια πανεπιστημίου. Δουλειά μου είναι να διδάσκω τους μαθητές να σκέφτονται κριτικά και να θέτουν ερωτήσεις που μπορεί να καταρρίψουν ένα ψευδές επιχείρημα. Ερωτήσεις όπως, “Ποιος το λέει αυτό; Ποια είναι η αρχή που δίνει αυτές τις οδηγίες; Πρέπει να τους εμπιστευτώ να ελέγχουν το σώμα μου; Ως καθηγήτρια, δεν χρειάζεται να παρακολουθώ τις ειδήσεις για να μάθω αν τα εμβόλια Corona είναι ασφαλή. Διαβάζω ιατρικά περιοδικά και συμβουλεύομαι τους συναδέλφους μου που είναι καθηγητές επιστήμης και ιατρικής. Μου έχουν πει γιατροί ότι υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες για το πόσο ασφαλή είναι αυτά τα εμβόλια. Υπάρχουν ερωτήματα σχετικά με το πόσο καλά λειτουργούν.

Κανείς δεν μπορεί να μου υποσχεθεί ότι αν εμβολιαστώ δεν θα κολλήσω το Covid-19 ή δεν θα μεταδώσω το Covid-19. Αλλά τελικά, τίποτα από αυτά δεν έχει σημασία, επειδή είμαι καθηγήτρια ηθικής και είμαι Καναδή. Έχω το δικαίωμα να αποφασίζω τι μπαίνει στο σώμα μου και τι όχι, ανεξάρτητα από τους λόγους που με απασχολούν. Αν με ξαναδεχτούν στο πανεπιστήμιό μου, δουλειά μου είναι να διδάξω στους φοιτητές ότι αυτό είναι λάθος. Έχω προσληφθεί για να διδάξω ότι είναι ηθικά λάθος να επιβάλλεται μια πειραματική ιατρική διαδικασία ως προϋπόθεση για την πρόσληψη. Αυτό είναι το πρώτο και ενδεχομένως το τελευταίο μάθημα της χρονιάς.

Ηθική 1.1. Στο πνεύμα του Σωκράτη, ο οποίος εκτελέστηκε επειδή έκανε ερωτήσεις, το μάθημα αυτό θα αποτελείται από μία μόνο ερώτηση. Η απάντηση είναι πολλαπλής επιλογής. Ακούστε προσεκτικά. Εάν ένα άτομο έχει κάνει την ίδια δουλειά για είκοσι χρόνια προς ικανοποίηση του εργοδότη του, είναι σωστό ή λάθος να του ζητηθεί ξαφνικά να υποβληθεί σε μια περιττή ιατρική διαδικασία για να διατηρήσει τη δουλειά του; Σε αυτή την περίπτωση, πρόκειται για την έγχυση μιας ουσίας που δεν έχει ακόμη ελεγχθεί πλήρως ως προς την ασφάλειά της. Η αποτελεσματικότητά της δεν έχει ακόμη αποδειχθεί. Σκοπός της είναι να προλάβει μια ασθένεια που ενέχει μικρό κίνδυνο για τον εργαζόμενο. Ο εργαζόμενος δεν επιτρέπεται να κάνει ερωτήσεις. Μπορεί μόνο να υποβληθεί στη διαδικασία ή να απολυθεί. Στους πρωτοετείς φοιτητές μου: “Είναι αυτό σωστό ή λάθος;”. Ξέρω ήδη την απάντηση».

Η ομιλία της κ. Julie Ponesse

Μετά την απόλυσή της, η Dr. Julie Ponesse εντάχθηκε στο The Democracy Fund ως επιστήμονας ηθικής της πανδημίας, προσφέροντας την εμπειρία της στην ηθική για να συνεχίσει να υποστηρίζει το δικαίωμα των Καναδών να προβαίνουν με εμπιστοσύνη σε ενημερωμένες και τεκμηριωμένες ιατρικές αποφάσεις. Παρακολουθήστε την ισχυρή ομιλία της για τη σειρά Faith and Democracy (Πίστη και Δημοκρατία).

Το βίντεο με την ομιλία της κ. Julie Ponesse έχει αναρτηθεί στο https://www.canadiancovidcarealliance.org/media-resources/dr-julie-ponesse-the-faith-and-democracy-series Ακολουθεί η απομαγνητοφώνηση της ομιλίας, η οποία έχει δημοσιευτεί στην ιστοσελίδα του Brownstone Institute στις 3 Νοεμβρίου 2021. Βλέπε  https://brownstone.org/articles/do-not-give-up-your-rights-dr-julie-ponesses-remarkable-speech/

Ακολουθεί μεταφρασμένη η ομιλία της:

Σκεφτείτε πριν από μερικά χρόνια – ας πούμε το φθινόπωρο του 2019. Τι κάνατε τότε; Πώς ήταν η ζωή σας; Τι σας ενδιέφερε; Τι φοβόσασταν περισσότερο; Τι ΦΑΝΤΑΣΤΗΘΗΚΑΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ;

Αυτό είναι το άτομο με το οποίο θα ήθελα να μιλήσω για τα επόμενα 15 λεπτά και θα ξεκινήσω με τη δική μου ιστορία: Στο τέλος θα έχω κάτι με μια ΑΓΑΠΗ να ρωτήσω συν ένα μικρό ΜΥΣΤΙΚΟ να μοιραστώ.

Το φθινόπωρο του 2019, ήμουν καθηγήτρια ηθικής και αρχαίας φιλοσοφίας- δίδασκα στους φοιτητές κριτική σκέψη + τη σημασία της αυτοκριτικής, πώς να θέτουν καλές ερωτήσεις και να αξιολογούν τα στοιχεία, πώς να μαθαίνουν από το παρελθόν και γιατί η δημοκρατία απαιτεί την αρετή του πολίτη.

Ας προχωρήσουμε γρήγορα στις 16 Σεπτεμβρίου 2021, όταν έλαβα μια επιστολή “απόλυσης με αιτία” αφού αμφισβήτησα και αρνήθηκα να συμμορφωθώ με την εντολή του εργοδότη μου για διεξαγωγή του εμβολιασμού. Με απέλυσαν επειδή έκανα ακριβώς αυτό για το οποίο είχα προσληφθεί. Ήμουν καθηγήτρια ηθικής και αμφισβητούσα αυτό που θεωρώ ως ανήθικη εντολή. Δεν χρειάζεται να ψάξετε πολύ για να δείτε την ειρωνεία.

Ο Καναδάς διέπεται από νόμους που βασίζονται στην ηθική. Θα μπορούσατε να πείτε ότι η ηθική είναι το θεμέλιο της δημοκρατίας μας.

“Το δικαίωμα να καθορίζει κανείς αυτό που επιτρέπεται ή δεν επιτρέπεται να γίνεται με το σώμα του και να είναι ελεύθερος από μη συναινετική ιατρική μεταχείριση, είναι ένα δικαίωμα βαθιά ριζωμένο στο κοινό μας δίκαιο”. Αυτά δεν είναι δικά μου λόγια- είναι τα λόγια του δικαστή Sydney Robins του Εφετείου του Οντάριο.

Με ελάχιστες εξαιρέσεις, το σώμα κάθε ανθρώπου θεωρείται απαραβίαστο στο καναδικό δίκαιο, και αυτό είναι το υποκείμενο ήθος του Κώδικα της Νυρεμβέργης, μια υπόσχεση προς την ανθρωπότητα ότι δεν θα δεχθούμε ποτέ ξανά να εγκρίνουμε τη μη ενημερωμένη, μη εκούσια λήψη ιατρικών αποφάσεων, ακόμη και για το καλό του ασθενούς, ακόμη και για χάρη του δημόσιου συμφέροντος.

Εξ ορισμού, οι υποχρεωτικές εμβολιαστικές εντολές είναι στρατηγικές εξαναγκαστικού εμβολιασμού: αν δεν υπήρχε εξαναγκασμός – η απειλή της απώλειας της εργασίας, για παράδειγμα – οι άνθρωποι δεν θα συμφωνούσαν εθελοντικά να κάνουν αυτό που προσπαθεί να επιτύχει η εντολή!

Οι εργοδότες κρατούν σε ομηρία τις καριέρες μας και μας αφαιρούν τη συμμετοχή μας στην οικονομία και στη δημόσια ζωή. Η αιτιολόγησή τους είναι ότι “βρισκόμαστε σε πανδημία”, και επομένως πρέπει να παραιτηθούμε από την αυτονομία πάνω στο σώμα μας για χάρη του δημόσιου συμφέροντος.

Ας μιλήσουμε λοιπόν για ένα λεπτό για την αυτονομία και το δημόσιο καλό.

Σε περιπτώσεις έκτακτων καταστάσεων, το Κοινοβούλιο και τα επαρχιακά νομοθετικά σώματα έχουν περιορισμένη εξουσία να θεσπίζουν νόμους που παραβιάζουν ορισμένα δικαιώματα του Χάρτη για χάρη του δημόσιου συμφέροντος. Αλλά, για να δικαιολογηθούν αυτές οι παραβιάσεις, οι εντολές εμβολίων θα πρέπει να πληρούν ένα πολύ υψηλό όριο: Το COVID-19 θα πρέπει, για παράδειγμα, να είναι ένα εξαιρετικά μολυσματικό παθογόνο για το οποίο δεν υπάρχει επαρκής θεραπεία και τα εμβόλια θα πρέπει να είναι αποδεδειγμένα αποτελεσματικά και ασφαλή.

Η τρέχουσα κατάσταση στον Καναδά δεν πληροί κανένα από αυτά τα κριτήρια.

Σκεφτείτε αυτά τα γεγονότα:

1) Το COVID-19 έχει ποσοστό θνησιμότητας λόγω μόλυνσης, ούτε καν το 1% εκείνου της ευλογιάς (και ενέχει ακόμη μικρότερο κίνδυνο για τα παιδιά).

2) υπάρχει ένας αριθμός ασφαλών, εξαιρετικά αποτελεσματικών φαρμακευτικών προϊόντων για την αντιμετώπισή του (συμπεριλαμβανομένων των μονοκλωνικών αντισωμάτων, της ιβερμεκτίνης, της φλουβοξαμίνης, της βιταμίνης D και του ψευδαργύρου), ΚΑΙ

3) τα εμβόλια έχουν αναφέρει περισσότερες ανεπιθύμητες ενέργειες (συμπεριλαμβανομένων αμέτρητων θανάτων) από κάθε άλλο εμβόλιο που κυκλοφορεί στην αγορά τα τελευταία 30 χρόνια.

Υπό το πρίσμα αυτών των γεγονότων, έχω τόσες πολλές ερωτήσεις:

Γιατί χορηγούνται στους εμβολιασμένους διαβατήρια εμβολίων και πρόσβαση σε δημόσιους χώρους, όταν ο διευθυντής του Κέντρου Ελέγχου Νοσημάτων (CDC) έχει δηλώσει ότι τα εμβόλια COVID-19 δεν μπορούν να αποτρέψουν τη μετάδοση;

Γιατί ο εμβολιασμός αποτελεί τη ΜΟΝΑΔΙΚΗ στρατηγική άμβλυνσης, όταν τα αναδυόμενα στοιχεία (συμπεριλαμβανομένης μιας πρόσφατης μελέτης του Χάρβαρντ) δεν δείχνουν καμία διακριτή σχέση μεταξύ του ποσοστού εμβολιασμού και των νέων κρουσμάτων;

Γιατί η κυβέρνησή μας συνεχίζει να αποκλείει την ιβερμεκτίνη ως συνιστώμενη θεραπεία, όταν τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ την υποστηρίζουν και όταν το κρατίδιο Ούταρ Πραντές στην Ινδία τη διέθεσε στα 230 εκατομμύρια κατοίκους του, μειώνοντας το ποσοστό θανάτων από COVID σχεδόν στο μηδέν; Πώς η Ινδία ξεπέρασε τον Καναδά στην υγειονομική περίθαλψη;

Γιατί πρόκειται να εμβολιάσουμε παιδιά 5 ετών όταν το COVID ενέχει για αυτά μικρότερο κίνδυνο από τις πιθανές αντιδράσεις του εμβολίου ΚΑΙ ενώ ΔΕΝ υπάρχει αποτελεσματικό σύστημα παρακολούθησης των εμβολίων;

Γιατί επικεντρωνόμαστε στα στενά οφέλη της ανοσίας που προκαλείται από τα εμβόλια, όταν οι μελέτες του πραγματικού κόσμου δείχνουν ότι η φυσική ανοσία είναι πιο προστατευτική, πιο ισχυρή και πιο διαρκής;

Γιατί διαπομπεύουμε τους “διστακτικούς του εμβολίου” και όχι τους “ανένδοτους του εμβολίου”;

“Γιατί”, όπως ρώτησε πρόσφατα μια νοσηλεύτρια, “πρέπει να προστατεύονται οι προστατευόμενοι από τους απροστάτευτους, αναγκάζοντας τους απροστάτευτους να χρησιμοποιούν την προστασία που δεν προστάτευσε τους προστατευόμενους εξ αρχής;”

Με βάση κάθε μέτρο και από κάθε οπτική γωνία, πρόκειται για ένα “σπίτι από τραπουλόχαρτα” που πρόκειται να καταρρεύσει.

Αλλά το ερώτημα που με ενδιαφέρει είναι γιατί δεν έχει ήδη καταρρεύσει; Γιατί αυτά τα ερωτήματα δεν είναι τα πρωτοσέλιδα κάθε μεγάλης εφημερίδας στον Καναδά κάθε μέρα;

Μήπως απλά οι κατάλληλοι άνθρωποι δεν έχουν δει τα σωστά δεδομένα; Πρόκειται απλώς για ένα γραφειοκρατικό λάθος… σε παγκόσμια κλίμακα;

Τι συνέβη στην ηγεσία μας; Ο πρωθυπουργός μας ηγείται της ιαχή της μάχης:  “Μη νομίζετε ότι θα μπαίνετε σε αεροπλάνο”, απείλησε. Οι προεκλογικές υποσχέσεις είναι τώρα κρατική πολιτική που οδηγεί στον διαχωρισμό. Η κυβέρνησή μας, μας ενθαρρύνει καθημερινά να είμαστε διχαστικοί και γεμάτοι μίσος.

Πώς άλλαξαν τα πράγματα τόσο δραστικά; Πώς αλλάξαμε εμείς οι Καναδοί τόσο δραστικά;

Η παρατήρησή μου είναι ότι αντιμετωπίζουμε μια πανδημία που προέρχεται όχι απλώς από έναν ιό, αλλά από μια πανδημία συμβατικότητας και εφησυχασμού, σε μια κουλτούρα σιωπής, λογοκρισίας και θεσμοθετημένου εκφοβισμού.

Τα Main Stream Media συνηθίζουν να λένε ότι πολεμάμε έναν “πόλεμο της πληροφόρησης” – ότι η παραπληροφόρηση, ακόμη και η αμφισβήτηση και η αμφιβολία, έχουν μαστίσει αυτήν την πανδημία.

Αλλά δεν είναι μόνο η πληροφόρηση που γίνεται όπλο σε αυτόν τον πόλεμο. Είναι και το δικαίωμα ενός ατόμου να σκέφτεται ελεύθερα.

Έχω ακούσει να λένε ότι “καλά, δεν ξέρω και πολλά για τους ιούς”, οπότε δεν θα έπρεπε να έχω πραγματικά γνώμη. αλλά…

Το θέμα δεν είναι αν εσείς ξέρετε περισσότερα για την ιολογία από τους λειτουργούς της δημόσιας υγείας μας – το θέμα είναι γιατί δεν τους φωνάζουμε όλοι μαζί ότι δεν είναι πρόθυμοι να ασχοληθούν με τα στοιχεία και να συζητήσουν με κάποιον που έχει διαφορετική άποψη.

Θα έπρεπε να ζητάμε όχι ένα αποτέλεσμα αλλά την αποκατάσταση μιας διαδικασίας.

Χωρίς αυτή τη διαδικασία δεν έχουμε επιστήμη, δεν έχουμε δημοκρατία.

Χωρίς αυτή τη διαδικασία, βρισκόμαστε σε ένα είδος ηθικού πολέμου.

Αλλά, οι πόλεμοι του παρελθόντος είχαν σαφή και διακριτά όρια: Ανατολή και Δύση, πατριώτες και κυβέρνηση.

Ο πόλεμος στον οποίο βρισκόμαστε σήμερα είναι ένας πόλεμος διείσδυσης αντί εισβολής, εκφοβισμού αντί ελεύθερης επιλογής, ψυχολογικών δυνάμεων τόσο ύπουλων που φτάνουμε να πιστεύουμε ότι οι ιδέες είναι δικές μας και ότι κάνουμε το καθήκον μας παραιτούμενοι από τα δικαιώματά μας.

Όπως είπε πρόσφατα ένας σοφός συνάδελφος: “Αυτός είναι ένας πόλεμος για το ρόλο της κυβέρνησης. Πρόκειται για την ελευθερία μας να σκεφτόμαστε και να κάνουμε ερωτήσεις, και για το αν η ατομική αυτονομία μπορεί να υποβαθμιστεί σε ένα υπό όρους προνόμιο ή αν παραμένει δικαίωμα. Είναι ένας πόλεμος για το αν θα παραμείνετε πολίτης ή θα γίνετε υπήκοος. Πρόκειται για το σε ποιον ανήκεις… σε σένα ή στο κράτος”.

Πρόκειται για το πού θα τραβήξουμε τη γραμμή.

Δεν πρόκειται για φιλελεύθερους και συντηρητικούς, υπέρ και κατά του εμβολιασμού, ειδικούς και λαϊκούς. Όλοι πρέπει να νοιάζονται για την αλήθεια, όλοι πρέπει να νοιάζονται για τις επιστημονικές και δημοκρατικές διαδικασίες, όλοι πρέπει να νοιάζονται ο ένας για τον άλλον.

Θα έλεγα ότι δεν έχει μεγάλη αξία να διασφαλίσουμε την επιβίωση του έθνους μας, αν η ελευθερία μας να συζητάμε, να ασκούμε κριτική, να απαιτούμε αποδείξεις για όσα μας ζητάει η κυβέρνησή μας δεν επιβιώνει μαζί του.

Ως κάποια που γεννήθηκε τη δεκαετία του ’70, δεν πίστευα ποτέ ότι ΑΥΤΟ θα ήταν ένας πόλεμος που θα έπρεπε να πολεμήσω, ότι το δικαίωμα στη σωματική αυτονομία, στην ελεύθερη και διαφανή ανταλλαγή πληροφοριών θα κινδύνευε.

Σκεφτείτε για ένα λεπτό τις πιο αδιανόητες βλάβες του περασμένου αιώνα – την “τελική λύση”, το νοτιοαφρικανικό απαρτχάιντ, τις γενοκτονίες της Ρουάντα και της Καμπότζης. Δεν υποτίθεται ότι πρέπει να θυμόμαστε τις φρικαλεότητες του παρελθόντος για να μην τις επαναλάβουμε; Λοιπόν, οι μνήμες είναι σύντομες, οι οικογενειακές αλυσίδες σπάνε, οι νέες ανησυχίες επισκιάζουν τις παλιές και τα μαθήματα του παρελθόντος ξεθωριάζουν στην αρχαία ιστορία για να ξεχαστούν.

Σήμερα, οι εμβολιασμένοι φαίνεται να απολαμβάνουν όλα τα δικαιώματα + τα προνόμια μιας πολιτισμένης κοινωνίας: ελευθερία μετακίνησης, πρόσβαση στην εκπαίδευση και την έγκριση των κυβερνήσεων, των νομοθετών, των δημοσιογράφων, των φίλων και της οικογένειας. Ο εμβολιασμός είναι το εισιτήριο για μια ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΜΙΚΗ επιστροφή του δικαιώματός μας να συμμετέχουμε στην καναδική κοινωνία.

Αλλά όπως είπε ο Τζον Κένεντι: “Τα δικαιώματα κάθε ανθρώπου μειώνονται όταν απειλούνται τα δικαιώματα ενός ανθρώπου”.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ο COVID-19 είναι η μεγαλύτερη απειλή για την ανθρωπότητα που έχουμε αντιμετωπίσει ποτέ – όχι εξαιτίας του ιού, αυτό είναι μόνο ένα κεφάλαιο μιας πολύ μεγαλύτερης, πιο πολύπλοκης ιστορίας – αλλά εξαιτίας της αντίδρασής μας σε αυτόν.

Και αυτή η αντίδραση, πιστεύω ότι κερδίζει τη θέση της σε κάθε εγχειρίδιο ιατρικής δεοντολογίας που θα εκδοθεί τον επόμενο αιώνα.

Τι μπορούμε να κάνουμε;

Όπως είπε ο Καναδός χημικός και συγγραφέας Orlando Battista: “Ένα λάθος δεν γίνεται λάθος μέχρι να αρνηθείς να το διορθώσεις”.

Στον κόσμο μας, η ευγένεια, το “να τα καταφέρνουμε”, το “να περνάμε κάτω από το ραντάρ” φαίνεται να είναι οι στόχοι. Έφυγαν οι επαναστάτες της δεκαετίας του ’60, έφυγαν οι πατριώτες της πρώιμης Αμερικής. Είμαστε τα θύματα – και οι στρατιώτες – μιας πανδημίας συμμόρφωσης.

Αλλά η συμμόρφωση δεν είναι αρετή, δεν είναι ουδέτερη και σίγουρα δεν είναι ακίνδυνη.

Όταν η Χάνα Άρεντ κάλυψε τη δίκη του Αδόλφου Άϊχμαν για το New Yorker το 1961, περίμενε να βρει έναν πολύπλοκο, αλαζονικό, διαβολικό, ίσως και ψυχωτικό άνθρωπο. Αυτό που βρήκε ήταν ακριβώς το αντίθετο. Της έκανε εντύπωση η “πολύ κανονικότητά” του. Ήταν “τρομερά και τρομακτικά φυσιολογικός”, έγραψε, ένας άνθρωπος που “απλώς εκτελούσε εντολές”, όπως έλεγε ξανά και ξανά. Αυτό που βρήκε ήταν αυτό που αποκάλεσε “banality of evil”, η απερίσκεπτη τάση των συνηθισμένων ανθρώπων να υπακούουν σε εντολές προκειμένου να συμμορφώνονται χωρίς να σκέφτονται οι ίδιοι.

Η απορριπτική, καλά δοκιμασμένη αγέλη των αξιωματούχων της δημόσιας υγείας, μας έχει δημιουργήσει μια άκρως αποτελεσματική μηχανή που δεν δημοσιεύει τα στοιχεία της ούτε συμμετέχει σε συζήτηση, αλλά μόνο εκδίδει εντολές τις οποίες ακολουθούμε υποχρεωτικά. Με τη βοήθεια των μέσων ενημέρωσης, τα λάθη της κρύβονται, οι πολιτικές της δεν αμφισβητούνται, οι διαφωνούντες φιμώνονται.

Πώς θα σπάσουμε αυτήν τη σιωπή; Πώς θα ανακτήσουμε τη λογική μας και θα ξαναχτίσουμε τη δημοκρατία μας; Ίσως ήρθε η ώρα να κάνουμε λίγο θόρυβο. Μελέτες έχουν αποδείξει ότι μόλις μια ιδέα υιοθετηθεί από μόλις το 10% του πληθυσμού, αυτό είναι το σημείο καμπής όπου οι ιδέες, οι απόψεις & οι πεποιθήσεις θα υιοθετηθούν ταχύτατα από τους υπόλοιπους. Ένα φωνητικό, ένα ΗΧΗΡΟ 10% είναι το μόνο που χρειάζεται.

Η δημοκρατία, η “κυριαρχία του λαού”, δεν επιτρέπει απλώς την ελευθερία της έκφρασης και της έρευνας, αλλά την απαιτεί.

Και το μικρό ΜΥΣΤΙΚΟ που σας υποσχέθηκα στην αρχή; Εδώ είναι: ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ κακός άνθρωπος επειδή απαιτείς αποδείξεις, ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ κακός άνθρωπος επειδή εμπιστεύεσαι το ένστικτό σου και ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ κακός άνθρωπος επειδή θέλεις να σκέφτεσαι μόνος σου. Στην πραγματικότητα, ισχύει το αντίθετο.

Αν ανησυχείτε για την απώλεια της δικαιοσύνης, αν ανησυχείτε για το τι είδους ζωές θα είναι δυνατές για τα παιδιά μας, αν θέλετε τη χώρα σας πίσω – τη χώρα που κάποτε ζήλευε ο κόσμος – τότε τώρα είναι η ώρα να δράσετε. Δεν υπάρχει λόγος να περιμένετε, δεν υπάρχει πολυτέλεια ή δικαιολογία για να περιμένετε. Σας χρειαζόμαστε τώρα.

Τώρα είναι η ώρα να τηλεφωνήσετε στους πολιτικούς μας και να γράψετε στις εφημερίδες μας. Τώρα είναι η ώρα να διαμαρτυρηθείτε, τώρα είναι η ώρα να αμφισβητήσετε και ακόμη και να παρακούσετε την κυβέρνησή μας.

Όπως είπε η Margaret Mead: “Ποτέ μην αμφιβάλλετε ότι μια μικρή ομάδα σκεπτόμενων, αφοσιωμένων πολιτών μπορεί να αλλάξει τον κόσμο – μάλιστα, είναι το μόνο πράγμα που έχει επιφέρει αλλαγές”.

Με άλλα λόγια, δεν χρειάζεται μια ΦΥΛΗ ηρώων, μια ΜΑΖΑ ηρώων, μια ΧΩΡΑ ηρώων. Χρειάζεσαι μόνο έναν. Μπορείς να κάνεις τον ρόλο σου και ΜΠΟΡΕΙΣ να κάνεις τη διαφορά. Οι πιλότοι της Southwest Airlines, οι Καναδοί Mounties, οι νοσηλευτές του University Health Network κάνουν τη διαφορά.

Και η ΠΡΟΣΦΟΡΑ που πρέπει να σας ζητήσω; Χρειαζόμαστε ήρωες τώρα περισσότερο από ποτέ. Η δημοκρατία μας ζητάει εθελοντές… Θα γίνετε ήρωας, για τη χώρα μας, για τα παιδιά μας; Θα είστε μέρος του θορυβώδους 10%;

Καθηγήτρια Julie Ponesse

Μετάφραση: Ηans Drager