της Νέλλης Ψαρρού*

Ενάμιση μόλις χρόνο μετά την κήρυξη από τον ΠΟΥ της πανδημίας του κορωνοϊού, και ήδη καλούμαστε να υπερασπιστούμε κεκτημένα δικαιώματα δεκαετιών, αυτονόητες διασφαλίσεις της αυτονομίας του ατόμου και της κοινωνίας ως συνόλου. Κόντρα στα φιλοκυβερνητικά αφηγήματα που θέλουν την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων να αποτελούν «αντικοινωνική, εγωϊστική και ανεύθυνη συμπεριφορά», η σχέση των ατομικών δικαιωμάτων με την κοινωνική ευημερία είναι στενή, όπως αποτυπώνεται άλλωστε και στο ελληνικό Σύνταγμα, στο άρθρο 25 (1). Εντούτοις, «σήμερα» ξεπεράστηκε και το τελευταίο οχυρό όσον αφορά την επέλαση της αυθαιρεσίας της εξουσίας πάνω στα άτομα και στις κοινωνίες. Και δεν αναφέρομαι στον υποχρεωτικό εμβολιασμό των υγειονομικών, αλλά σε κάτι ακόμη σοβαρότερο: στην υποχρεωτική διασωλήνωση ασθενούς σε νοσοκομείο, παρά τη ρητή της άρνηση, και μάλιστα με εισαγγελική εντολή. Όπως έγινε γνωστό, στα τέλη Αυγούστου ιατροί του Ευαγγελισμού, προσκρούοντας στις επανειλημμένες αρνήσεις ασθενούς να διασωληνωθεί, αντί να σεβαστούν την άποψή της ως όφειλαν σύμφωνα με τον Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας, ζήτησαν και πέτυχαν εισαγγελική εντολή για να προβούν στη διασωλήνωση ενάντια στη θέληση της ασθενούς. Μάλιστα, όπως αποκαλύπτεται, πρόκειται για πρακτική που χρησιμοποιούνταν συχνά, εν μέσω κορονοιού (https://www.iatropedia.gr/…/thanatos-54chronis…/146603/).

Πρόκειται για την υποχρεωτική θεραπεία ασθενούς – κάτι που ξεπερνά σκόμη και τα επιχειρήματα περί «κοινωνικής προστασίας» που χρησιμοποιούνται για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό. Πρόκειται δηλαδή για την επέμβαση των Αρχών στο σώμα του πολίτη και την ανάληψη της ευθύνης για την υγεία του από το Κράτος αντί για το ίδιο το άτομο. Αυτό συνιστά ακραία υπέρβαση, αφού το Κράτος και οι ιατροί μπορούν να αποφασίσουν για το σώμα του ασθενή ενάντια στη θέλησή του. Τέτοιες παρεμβάσεις μόνο σε ολοκληρωτικά καθεστώτα μπορούν να εφαρμοστούν.

Το περιστατικό αποτελεί ρήξη στο υπάρχον νομικό και πολιτικό σύστημα, και σηματοδοτεί το ουσιαστικό πέρασμα της κοινωνίας μας από την, έστω και κατ’ επίφασην, ευνομούμενη πολιτεία στον αυταρχικό κρατικό πατερναλισμό – εγγενές στοιχείο κάθε φασιστικής διακυβέρνησης.

Το σοβαρό αυτό περιστατικό όχι μόνο δεν έχει τύχει της προσοχής που του αρμόζει, αλλά έχει διαστρεβλωθεί στον βαθμό που αρμόζει σε μία τέτοια υπέρβαση. Έτσι, οι πανομοιότυποι τίτλοι των ειδήσεων αναφέρονται σε «αρνήτρια ανεμβολίαστη» που αρνήθηκε να διασωληνωθεί και πέθανε, συκοφαντώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τη νεκρή πλέον γυναίκα και στιγματίζοντας το γεγονός ότι ήταν ανεμβολίαστη. Μάλιστα, εισαγγελική έρευνα διατάχτηκε για να εξακριβωθεί ποιοι την ώθησαν στην άρνηση αυτή, ώστε να διωχθούν για κακούργημα. Είναι προφανές ότι ο σύζυγός της μπορεί να κινηθεί δικαστικά εναντίον τόσο των ιατρών όσο και του εισαγγελέα, αλλά πλέον η σύμπλευση των δικαστών και εισαγγελέων με τις κυρίαρχες πολιτικές εντολές μπορεί ίσως να ερμηνευτεί μόνο μέσω του νέου υπουργού μας Υγείας και ό,τι η εικόνα του αντιπροσωπεύει.

Τέλος, να σημειωθεί πως, όλα τα δημοσιεύματα (2) αναφέρουν πως η διαδικασία ακολούθησε όσα ορίζει ο νόμος! Με αυτό αναφέρονται στην Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, που ψηφίστηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2020 (κυρώθηκε αργότερα με νόμο) και στην οποία αναφέρονται όλα τα μέτρα που έχουν σταδιακά επιβληθεί στη χώρα μας, από καραντίνες, έκτακτες αναθέσεις αγοράς υλικού, περιρισμοί, αναστολή λειτουργίας σχολείων και καταστημάτων, περιορισμοί στις μετακινήσεις, αλλά ακόμη και αυτή η επιβολή θεραπείας ενάντια στη θέληση του ασθενούς. Φυσικά, αυτή η ΠΝΠ είναι παράνομη, καθώς αντικρούει στον Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας αλλά και στη Σύμβαση Οβιέδο, που έχει κυρωθεί στην Ελλάδα και έχει υπερνομοθετική ισχύ. Ενδιαφέρον όμως προκαλεί η ψήφισή της στις 25/2/2020, 16 μέρες πριν κυρηχθεί η πανδημία από τον ΠΟΥ, και μία μέρα πριν καν εμφανιστεί θετικός φορέας στην Ελλάδα! Μια κυβέρνηση που διατυμπάνιζε πως δεν γνωρίζουμε τίποτα για τον νέο ιό, είναι αξιοσημείωτο πως γνώριζε όλα τα μέτρα που θα χρειαζόταν να λάβει για το επόμενο διάστημα – μέτρα ενάντια σε κάθε γνωστή ιατρική εμπειρία.

Ο χρόνος κυλά εις βάρος μας

Η διολισθηση αυτή προς τον ολοκληρωτισμό και την καθυπόταξη του ατόμου και της κοινωνίας στο κράτος είναι ανησυχητική. Και ο χρόνος κυλά εις βάρος μας, αφού εγκαθιστά τη συνήθεια, την αποδοχή. Δείτε για πότε πότε πέρασαν 11 χρόνια σκληρής λιτότητας, υποτέλειας και ξεπουλήματος – υποδομών, περιουσίας και κεκτημένων. Πλέον, η μνημονιακή κατάσταση είναι η φυσιολογική κατάσταση.

Ενάμιση χρόνο μετά την «είσοδο» του ιού στη ζωή μας, τα έκτακτα μέτρα είναι πια η κανονικότητα. Μόνο που πάνω σε αυτήν χτίζονται τα νέα μέτρα. Είναι σαν σκάλα: το κάθε βήμα στηρίζεται στο προηγούμενο και δικαιολογεί το επόμενο. Μια σκάλα που δεν έχει τέλος. Αυτό που σήμερα φαντάζει αδιανόητο, αύριο θα είναι η νέα Νόρμα αν το αφήσουμε να σταθεί ανάμεσά μας και δεν το απορρίψουμε δυναμικά, στην πράξη. Δείτε: πριν 10 μήνες εισήχθησαν τα νέα εμβόλια, κατά παράβαση κάθε χρονοδιαγράμματος ασφαλείας και αποτελεσματικότητας, με έκτακτη άδεια, και σήμερα η κυρίαρχη συζήτηση αφορά την επιτακτικότητα του εμβολιασμού των παιδιών. Ενάντια σε κάθε παραδοχή των ίδιων των επιστημόνων ως σήμερα που έλεγαν πως κανένα νέο σκεύασμα δεν δίνεται σε εγκύους και παιδιά.

Η νέα κανονικότητα λοιπόν ήδη προσπαθεί να εγκατασταθεί. Μόνο που πολλοί βλέπουν μόνο τα σημερινά σκαλοπάτια. Στο βάθος όμως του ορίζοντα προμηνύεται μία πραγματικότητα ιδιαίτερα φρικαλέα. Ή μήπως νομίζει κανείς πως αυτοί που προσπαθούν να την επιβάλλουν έχουν οποιοδήποτε μέτρο, οποιοδήποτε σταματημό; Δεν πρόκειται για κερδοσκόπους καπιταλιστές, αλλά για ψυχοπαθείς σαδιστές. Αν τους αφήσουμε, η ιστορία έχει ήδη δείξει ως που μπορούν να φτάσουν – ή μάλλον, δεν έδειξε ακριβώς, διότι το όραμά τους δεν υλοποιήθηκε αφού οι λαοί αντιστάθηκαν τελικώς και τους σταμάτησαν. Στη Γερμανία το 1935 εισήχθη ο νόμος που υποβίβαζε τους Εβραίους σε υπάνθρωπους: 7 χρόνια μετά τους εξόντωναν μέσω καταναγκαστικής εργασίας, ιατρικών πειραμάτων, χημικών αερίων, μαζί με μη Εβραίους Γερμανούς και άλλες εθνικότητες. Το γνωστό μας Ολοκαύτωμα δεν ήταν στο τέλος της σκάλας, αλλά ένα ενδιάμεσο σκαλί του σχεδίου, που δεν υλοποιήθηκε. Ενός σχεδίου που ακολούθησε νέα πορεία νομιμοποίησης…

Ο φόβος μην μιλήσει κανείς σήμερα και χάσει τη δουλειά του μπορεί να μετατραπεί σε πραγματικό φόβο μην χάσει τη ζωή του. [Και, ποια δουλειά; Αφου κανείς δεν επιτελεί το έργο που του ανατέθηκε: σε μια υποκριτική κοινωνία σαν τη δική μας, οι εκπαιδευτικοί δεν μορφώνουν τα παιδιά, οι δικαστές δεν απονέμουν δικαιοσύνη, η αστυνομία δεν κυνηγά το έγκλημα, αλλά όλοι υπηρετούν την εξουσία με τη δικαιολογία ότι «εντολές εκτελούσα», μια δικαιολογία που έλεγαν και οι ιατροί στη Γερμανία του μεσοπολέμου]. Ο φόβος να μην χάσεις τη δουλειά σου θα υλοποιηθεί μόνο αν δεν αντισταθείς σήμερα. Αλλιώς, τα διλήμματα μπορεί να γίνουν πιο δυσβάσταχτα: «εμβολίασε τα παιδιά σου αλλιώς θα στα πάρουμε».

Μια αναλογία

Στην Ελλάδα, αυτοί που κυβερνούν σήμερα είναι απόγονοι αυτών που εκκόλαψαν τον εμφύλιο το 1944 κατ’ εντολή των Άγγλων, είναι αυτοί που κατέδωσαν συμπατριώτες τους στους Γερμανούς «φίλους» τους, που βασάνισαν όσους αντιστάθηκαν. Και μάλιστα, τα έκαναν αυτά στο όνομα της πατρίδας.

Απορεί (;) άραγε κανείς γιατί ο Πλεύρης, που μιλούσε πριν χρόνια ενάντια στα εμβόλια (το σημερινό παιχνίδι έχει ξανά επιχειρηθεί, τότε χωρίς αποτέλεσμα), είναι σήμερα ο υπουργός που θα στηρίξει την επιβολή στο σώμα των ανθρώπων κάθε ιατρικής πράξης; Μα, όλοι αυτοί δεν έχουν ιδέες, αξίες, ιδεολογία. Την ιδεολογία την προβάλλουν για να σπέρνουν τον διχασμό και να ελκύουν τους ιδεολόγους – με τη βοήθεια πάντα των πρόθυμων συνεργατών τους στην αυτοαποκαλούμενη «Αριστερά». Όπως και τότε: ο λαός νίκησε τους Γερμανούς, και το Κόμμα ανέλαβε να τους αποτελειώσει. Πώς τα κατάφερε; Επικαλέστηκε τάχαμου μια ιδεολογία, για να υπακούσουν οι αγνοί ιδεολόγοι. Ονόμασαν «εθνικόφρονες» αυτοί που δεν έχουν πατρίδα, ιερά και όσια, αλλά δεν το κάνουν τυχαία. Το κάνουν για να προσελκύσουν και να παραπλανήσουν, επειδή οι άνθρωποι πηγαία αγαπούν τον τόπο τους, και, κυρίως, για να απαξιώσουν τις πατρίδες του κόσμου. Διότι το αφήγημα λέει πως, αν οι «εθνικόφρονες» τόσο απροκάλυπτα ξεπούλησαν τον τόπο, την Ελευθερία, τη ζωή των ανθρώπων, τότε είναι κακό να είσαι εθνικόφρων, είναι κακό πράγμα η ίδια η πατρίδα. Είναι γεγονός: αυτοί που τότε έστησαν τα σύγχρονα κράτη δίνοντας έμφαση στα έθνη τότε που τα χρειάζονταν (18ος αιώνας), σήμερα που τους είναι εμπόδιο ενάντια στην πλανητική ισοπέδωση πρέπει να τα απαξιώσουν στη συνείδηση όλων – ειδικά όσων αγωνίζονται.

Οι «Αριστεροί», τότε και τώρα, έγιναν οι πρώτοι και καλύτεροι προπαγανδιστές αυτού του αφηγήματος. Μα, και όταν βρέθηκαν στην εξουσία, ομοίως ξεπούλησαν και πρόδωσαν κάθε ιδεολογία και ιδανικό. Κράτησαν μόνο για τον εαυτό τους τον τίτλο: «Αριστεροί». Σαν τον Γυμνό Βασιλιά.

Οι νικητές του πολέμου τότε, ενάντια στον ναζισμό, ήταν οι χρηματοδότες του. Κι έτσι, επέβαλλαν το αφήγημα που τους εξυπηρετούσε. Ότι οι λαοί, εξαιτίας του εθνικισμού τους, αλληλοσφάχτηκαν, δηλαδή ότι τα έθνη εναντιώθηκαν το ένα στο άλλο λόγω του μίσους που γεννά η αγάπη προς την πατρίδα και η ίδια η ύπαρξη των εθνών. Εμείς όμως ξέρουμε καλά πως οι λαοί υπερασπίστηκαν τις πατρίδες μαζί με την Ελευθερία τους και τη Δημοκρατία τους, και μετά κυνηγήθηκαν από αυτούς που συνεργάστηκαν με τους Φασίστες. Αυτοί λοιπόν, οι συνεργάτες του Φασισμού, κράτησαν για τον εαυτό τους τον τίτλο «εθνικόφρων» και καταδίωξαν όσους αντιστάθηκαν και ελευθέρωσαν τη χώρα ως «προδότες», ως «ανθέλληνες» και «ληστοσυμμορίτες». Έτσι και πρόσφατα, οι «εθνικιστές» της Χρυσής Αυγής, που υπηρέτησαν την Τρόικα και εκτελούσαν εντολές της Νέας Δημοκρατίας, προέβαλλαν τάχα το έθνος, κατ’ εντολή, για να προσελκύσουν και να χειραγωγήσουν μέρος του κόσμου που αντιδρούσε. Αυτοί, οι ίδιοι μάλιστα, έρχονται σήμερα πάλι να καπηλευτούν τη διαμαρτυρία του κόσμου ενάντια στο υγειονομικό απαρτχάιντ, και η «Αριστερά» χαιρέκακα ταυτίζει τους μεν με τους δε. Διότι η ιστορία δυστυχώς επαναλλαμβάνεται. Διότι οι άπληστες εξουσίες εκμεταλλεύονται τους φόβους και τις ανθρώπινες αδυναμίες προκειμένου να κυριαρχήσουν. Είναι γεγονός: αυτή η προπαγάνδα για να πετύχει έπρεπε να εκτοξεύεται από όλες τις μεριές – «Δεξιά» και «Αριστερά». Κι έτσι, συντάκτες και αρθρογράφοι που τάχθηκαν στον αγώνα ενάντια στη Χρυσή Αυγή, ταυτίζουν τους συνεργάτες των φασιστών με τον κόσμο που διαμαρτύρεται, «ξεχνώντας» επιλεκτικά αυτά που οι ίδιοι έγραφαν και υποστήριξαν και ενόρκως: ότι δηλαδή αυτοί, οι δήθεν «εθνικιστές», δεν είναι παρά το παρακράτος που λειτουργούσε κατ’ εντολή της εξουσίας. Η συνεργασία είναι απόλυτη και σε όλα τα επίπεδα.

Το «τώρα»

Έτσι και σήμερα, η επίσημη «Αριστερά», αυτή της διαχείρισης και της εξουσίας, έχει συμπράξει με την ακροδεξιά κυβέρνηση των νοσταλγών της Χούντας και των απογόνων των δοσίλογων, ταυτιζόμενη με το κυρίαρχο αφήγημα για τον «καθολικό εμβολιασμό» όλων των ανθρώπων, ενάντια σε κάθε παραδεδεγμένη επιστημονική εμπειρία για τη διαχείριση των εμβολιασμών (π.χ ότι δεν εμβολιάζεις μαζικά την ώρα που υπάρχει επιδημικό κύμα). Οι οπαδοί της σε μεγάλο βαθμό ακολουθούν, καθώς αδυνατούν να διαμορφώσουν ατομική θέση ενάντια στη συλλογικότητα που τους δίνει νόημα και ύπαρξη. Και ο φασισμός προελαύνει ξανά στις σύγχρονες πολιτισμένες κοινωνίες της υψηλής μόρφωσης και εξειδίκευσης…

Το καλοκαίρι του 2015, όταν μες το κατακαλόκαιρο έγινε και δημοψήφισμα και η άμεση προδοσία του από ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, πολλοί είπαν: «Θα λογαριαστούμε από Σεπτέμβρη». Ακόμη να λογαριαστούμε. Διότι το σύστημα ξέρει πως να μεταθέτει τεχνηέντως τις κρίσεις για μετά – μέσω εκλογών, νέων κρίσεων, ανασχηματισμών κ.ο.κ. Στην αρχή της κρίσης του κορωνοϊού, οι γιατροί που εξοντώνονταν από την κούραση στα υποστελεχωμένα νοσοκομεία, είπαν: «θα λογαριαστούμε μετά». Και σήμερα καλούνται να εμβολιαστούν ή να απολυθούν (και μάλιστα χωρίς δικαίωμα επιδόματος ανεργίας [3]). Κι έτσι θα γίνεται εσαεί: όταν περιμένεις να λογαριαστείς μετά, ο χρόνος θα κυλά υπέρ των εξουσιαστών και των φασιστών.

Τώρα όμως δεν υπάρχει μετά. Διότι φτάσαμε ήδη στο «Εδώ». Στο «εδώ» του φασισμού, του «αποφασίζει το κράτος για τη θεραπεία μου, μου επιβάλλει το καλό μου που το γνωρίζει καλύτερα από μένα». Η οργανική κοινωνία που οραματίζεται πάντα ο φασισμός έφτασε. Η επίθεσή του ενάντια στα ατομικά δικαιώματα και στην αυτοδιάθεση του κάθε ανθρώπου είναι απλώς μία επίθεση στην ίδια την κοινωνία, διότι η κοινωνία που δεν προασπίζεται τα μέρη που την αποτελούν και τους συμφωνημένους κανόνες που τη διέπουν, υποθάλπει τα θεμέλιά της. Ή στήνουμε τα τείχη μας ΤΩΡΑ, ή θα δικαιωθούμε σε κάποια στημένα δικαστήρια μετά από πολλά χρόνια, όταν και πάλι θα διωχθούν κάποιοι αποδιωπομπαίοι τράγοι του συστήματος (π.χ. δίκη Νυρεμβέργης, δίκη Χρυσής Αυγής) για να ξεθυμάνει η κατάσταση, ενώ στο μεταξύ εμείς και τα παιδιά μας θα ποδοπατηθούμε στο όνομα του «κοινωνικού καλού» και της «αλληλεγγύης», που θα αποδεικνύεται μέσω του πιστοποιητικού της άλωσης της αυτοδιάθεσης του σώματος και της ψυχής μας.

Ξέρουμε τι κοινωνία οραματίζονται οι εχθροί του Ανθρώπου. Ή την σταματάμε τώρα, ή θα υποστούμε βαριές συνέπειες. Η ακεραιότητα της ίδιας της ανθρωπότητας διακυβεύεται τώρα.

* Η Νέλλη Ψαρρού είναι πολιτική επιστήμονας, www.nellypsarrou.com

Παραπομπές

Πηγή: Δρόμος της αριστεράς