Ολόκληρος ο κόσμος παρακολουθεί με μεγάλο ενδιαφέρον αυτές τις εξελίξεις.

Σημείωμα της Μεταφράστριας:
Η παρακάτω ανάλυση του Schryver, που κυκλοφορεί σε διάφορες ιστοσελίδες αυτές τις μέρες, δημοσιεύτηκε αρχικά στις 8 Ιουλίου 2022. Ο συντάκτης της την αναδημοσίευσε το 2024 με ένα μικρό εισαγωγικό σημείωμα και χωρίς να αλλάξει ούτε μια λέξη στο αρχικό κείμενο (παρά μόνο υπογράμμισε δύο προτάσεις, που θα δείτε στη μετάφραση με έντονα γράμματα). Γιατί δεν χρειάζεται να αλλάξει τίποτα. Η ανάλυση είναι εξαιρετικά συμπυκνωμένη, κατατοπιστική κι εμπεριστατωμένη και πιστεύω πως κατορθώνει αυτό που δηλώνει σαν στόχο των γραπτών του ο συντάκτης: «να είναι κατά κάποιο τρόπο κατατοπιστικά και να σας βοήθησαν στην προσπάθειά σας να κατανοήσετε λίγο καλύτερα τον τρελό μας κόσμο.»

Συζητώ και ακούω σχεδόν καθημερινά κακοπροαίρετους αλλά και καλοπροαίρετους απέναντι στην Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση της Ρωσίας να σχολιάζουν: «Σιγά και τι έχουν καταφέρει οι Ρώσοι; Μόνο το 20% της Ουκρανίας κατέχουν.» «Μα τι είναι αυτό; Προχωρούν ένα χιλιόμετρο και μετά σταματάνε». «Έτσι όπως πάνε, σε πέντε χρόνια θα φτάσουν στον Δνείπερο» κ.ο.κ.

Για τους κακοπροαίρετους ας περιοριστούμε στην πλύση εγκεφάλου που δέχονται από την κυρίαρχη προπαγάνδα. Για τους καλοπροαίρετους σκέφτομαι πως είτε βιάζονται (για κάποιο λόγο που οι Ρώσοι αγνοούν ή αδιαφορούν), είτε επηρεάζονται κι αυτοί από την προπαγάνδα, ή πιθανότερο και τα δύο μαζί. Φοβάμαι πως «η εκφοβιστική ικανότητα των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ [που] έχει υπονομευθεί δια παντός», όπως ισχυρίζεται ο Schryver, διατηρείται εν πλήρη ισχύ στην ταλαίπωρη, κατακτημένη και λεηλατημένη χώρα μας. Αλλά πού θα πάει…

Γι’ αυτό θέλω εδώ να θυμίσω σημειακά τα ακόλουθα:

    1. Ένας πόλεμος φθοράς έχει σαν στρατηγικό στόχο την καταστροφή του αντίπαλου στρατού σε όλα τα επίπεδα (άνδρες, όπλα, στρατιωτικές υποδομές κ.λπ.) και όχι την κατάκτηση εδαφών.
    2. Ποτέ η Ρωσία δεν έθεσε σαν στόχο την κατάκτηση της Ουκρανίας. Οι αρχικοί στόχοι της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης, όπως διατυπώθηκαν το 2022, δεν προέβλεπαν ούτε καν την ενσωμάτωση του Ντονμπάς. Οι βασικοί στόχοι ήταν 4: Ουδετερότητα της Ουκρανίας (να μην μπει στο ΝΑΤΟ), αποστρατιωτικοποίησή της, αποναζιστικοποίησή της και σεβασμό των δικαιωμάτων των Ρώσων πολιτών της. Δεν έχουν αλλάξει και εξυπηρετούνται από τον πόλεμο φθοράς.
    3. Η Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση έφερε από τις πρώτες μέρες κιόλας το αναμενόμενο από τη Ρωσική ηγεσία αποτέλεσμα. Η Ουκρανία αποδέχθηκε τους παραπάνω όρους στην Κωνσταντινούπολη στις αρχές Απρίλη του 2022. Το πώς και γιατί η Ουκρανία πέταξε στα σκουπίδια τη συμφωνία και κήρυξε μαζί με τις ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και σία τον πόλεμο στη Ρωσία είναι γνωστά. Ο Ρωσικός Στρατός γρήγορα αναδιπλώθηκε, ανασυγκροτήθηκε, τσάκισε την Ουκρανική επίθεση το καλοκαίρι του 2023 κι έκτοτε προελαύνει αργά αλλά σταθερά. Κι απελευθερώνει πλέον τις περιοχές που το Ουκρανικό καθεστώς αρνείται να αναγνωρίσει τα δικαιώματά τους.
    4. Η Ρωσία δεν πολεμά απλώς με την Ουκρανία. Πολεμά και νικά, «με το ένα χέρι δεμένο στην πλάτη», τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και πολλούς άλλους (Ν. Κορέα, Αυστραλία, Ιαπωνία κ.λπ.). Μέχρι στιγμής, έχει υπερισχύσει έναντι τεσσάρων «εκδόσεων» του ΝΑΤΟ-Ουκρανικού στρατού.
    5. Έχει το ένα χέρι δεμένο στην πλάτη γιατί θέλει να νικήσει με τις μικρότερες δυνατές απώλειες και το πετυχαίνει. Ο Ρωσικός λαός δεν έχει ξεχάσει τα 27 εκατομμύρια νεκρούς, τις ισοπεδωμένες πόλεις και τα καμένα χωριά που θυσίασε για να ελευθερώσει γρήγορα την αχάριστη Ευρώπη από το Ναζισμό. Δεν θέλει να ζήσει τα ίδια με βομβαρδισμούς -ή και πυρηνικά;;- από ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και σία. Μπορεί να τους κατηγορήσει κανείς γι’ αυτό;
    6. Έχει το ένα χέρι δεμένο στην πλάτη γιατί δεν θέλει να ισοπεδώσει την Ουκρανία και να μακελέψει τους Ουκρανούς άμαχους. Οι απώλειες άμαχων Ουκρανών είναι μικρότερες από τις απώλειες Ρώσων αμάχων από τις τρομοκρατικές επιθέσεις της Ουκρανίας. Κι ας μην συγκρίνουμε με τη Γάζα… Ο Ρωσικός λαός σε μεγάλο βαθμό τους θεωρεί παραπλανημένα αδέλφια και σε κάθε περίπτωση γνωρίζει πως θα πρέπει να ζήσει μαζί τους και στο μέλλον. Ούτε ο Σοβιετικός Στρατός διεξήγαγε βομβαρδισμούς-χαλί, ούτε καν στο Βερολίνο. Το ίδιο τηρεί και ο Ρωσικός Στρατός. Οι Ναζί κι οι Δυτικοί ειδικεύονται σε Blitzkrieg-βομβαρδισμούς επί δικαίων και αδίκων.
    7. Πολλοί συγκρίνουν τις εδαφικές προελάσεις της Ρωσίας με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, που ήταν άλλος τύπος πολέμου, για πάρα πολλούς λόγους. Αυτό που πρέπει δυστυχώς να ξαναθυμηθούμε και να λαμβάνουμε υπόψη μας από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο είναι πώς ο Τρόμος, η Αθλιότητα -και η προπαγάνδα- του Τρίτου Ράιχ κατόρθωσε μέσα σε 8 χρόνια (1931-1939) να μετατρέψει τον κατά γενική ομολογία μέχρι τότε «πιο πολιτισμένο λαό της Ευρώπης», με το πιο ανεπτυγμένο εργατικό κίνημα και την πιο οργανωμένη εργατική τάξη σε ένα στρατό λεηλασιών, θηριωδιών και ολοκαυτωμάτων. Από το 2014, η Ουκρανία άρχεται από Ναζί. Και η ΕΕ μήπως;

του William Schryver*
μετάφραση Φλώρα Παπαδέδε

Global South.co, 05/07/2025

Το παρακάτω δοκίμιο δημοσιεύτηκε αρχικά στις αρχές Ιουλίου 2022. Η 1η έκδοση της Μητέρας Όλων των Πληρεξούσιων Στρατών στην Ουκρανία είχε ήδη υποστεί σοβαρή φθορά και η 2η έκδοσή της δεν θα εμφανιζόταν παρά αργότερα εκείνο το καλοκαίρι.

Παρ ‘όλα αυτά, είχε ήδη γίνει εξαιρετικά προφανές ότι η ρωσική στρατηγική και θεωρία για αυτόν τον πόλεμο δεν ήταν καθόλου αυτό που περίμενε η συντριπτική πλειοψηφία των δυτικών στρατιωτικών «ειδικών». Και κατά συνέπεια, δεν διέθεταν την ικανότητα να κατανοήσουν τι συνέβαινε.

Ως επί το πλείστον, ακόμα δεν το κατανοούν.

Κάπου κοντά στο μισό εκατομμύριο Ουκρανοί (και μερικές χιλιάδες ΝΑΤΟϊκοί «εθελοντές») έχουν θυσιαστεί στο βωμό της δυτικής αλαζονείας και της στρατιωτικής ανικανότητας. Μεγάλες ποσότητες δυτικού εξοπλισμού και πυρομαχικών έχουν δαπανηθεί – σε σημείο σχεδόν εξάντλησης στις ευρωπαϊκές χώρες του ΝΑΤΟ και οξείας εξάντλησης των αμερικανικών αποθεμάτων.

Κι όμως, το δόγμα και οι τακτικές που περιγράφονταν σε αυτό το άρθρο, που δημοσιεύτηκε στα μέσα του 2022, έχουν αλλάξει μόνο υπό την έννοια ότι οι Ρώσοι τις έχουν στην πορεία επεξεργαστεί και συνεχώς βελτιώσει, ακόμη και αν οι ΗΠΑ/ΝΑΤΟ ουσιαστικά δεν έχουν μάθει τίποτα από αυτόν τον πόλεμο.

Έχω παρακολουθήσει πολλά πλάνα από drone σε αυτόν τον πόλεμο. Έχω δει, πανοραμικά κατά κάποιο τρόπο, τον σχεδιασμό των οχυρώσεων πεδίου που κατασκεύασε η Ουκρανία, με την καθοδήγηση του ΝΑΤΟ, σε διάστημα οκτώ ετών.

Η λογική των επί ατέλειωτα χιλιόμετρα οχυρώσεων παραπέμπει στη Μάχη του Πίτερσμπουργκ το 1864-65 (Αμερικανικός Εμφύλιος Πόλεμος), με μερικές καινοτομίες του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου που έχουν προστεθεί δια παν ενδεχόμενο.

Στις φωτο από τον αμερικανικό εμφύλιο: Πίτερσμπουργκ, Βιρτζίνια, 1865. Αριστερά Οχυρώσεις Πεδίου Συνομοσπονδίας (Νότιοι). Δεξιά Όλμοι εναντίον χαρακωμάτων της Ένωσης (Βόρειοι).

Είναι μια λογική όπου η νίκη εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το να μην ξεμείνετε από άνδρες, βαρύ οπλισμό και πυρομαχικά — και ο εχθρός να είναι σχετικά ηλίθιος.

Από πολλές απόψεις, η αποκαλυφθείσα λογική της από καιρό σχεδιασμένης στρατηγικής της Ουκρανίας για αυτόν τον πόλεμο είναι μια αντανάκλαση των αμερικανικών στρατιωτικών αυταπατών και ματαιοδοξιών, οι οποίες πολλαπλασιάστηκαν και εδραιώθηκαν κατά τη διάρκεια της σύντομης και φευγαλέας «μονοπολικής στιγμής».

Παρά το γεγονός ότι δεν έχει κερδίσει πόλεμο από το 1945, ο αμερικανικός στρατός κατακλύζεται από τη ματαιοδοξία πως πάντα, σε κάθε σύγκρουση κυριαρχούσε επί των αντίπαλων δυνάμεων.

Υπάρχει ένα μέτρο αλήθειας σε αυτή την οπτική γωνία. Αλλά είναι εκτός θέματος. Διότι, από τον πόλεμο της Κορέας και μετά, οι ΗΠΑ δεν έχουν αντιμετωπίσει έναν ομότιμο ή σχεδόν ομότιμο αντίπαλο σε μια σύγκρουση υψηλής έντασης. Ο αμερικανικός στρατός, για σχεδόν τρία τέταρτα του αιώνα, δεν έχει πραγματικά δοκιμαστεί «υπό πυρά».

Μαχητές Ταλιμπάν, Αφγανιστάν

Εδώ και δεκαετίες, οι ΗΠΑ στο πεδίο της μάχης μετρούσαν το σθένος τους ενάντια σε γενναίους άνδρες με σανδάλια, Καλάσνικοφ και ρουκέτες[1] και με τεχνογνωσία στην κατασκευή αυτοσχέδιων εκρηκτικών βομβών.

Αλλά, δεν έχουν αντιμετωπίσει ποτέ κάτι σαν το ρωσικό πυροβολικό ή τους ρωσικούς πυραύλους – ούτε καν σε ταινίες του Χόλυγουντ ή σε βιντεοπαιχνίδια.

Κατά συνέπεια, η αυτοαντίληψη του Πενταγώνου για την αδιαμφισβήτητη υπεροχή του αποτέλεσε τη βάση για την παραπληροφόρηση και τον εκφυλισμό των αποφάσεών του για τη στρατιωτική θεωρία και τις ανάγκες προμηθειών, επί πολλές γενιές του σώματος των αξιωματικών του. Οι περισσότεροι στρατηγοί και ναύαρχοι των ΗΠΑ, υποτιμούν όλους τους υποτιθέμενους αντιπάλους τους.

Τούτου λεχθέντος, πιστεύω ότι πολλοί έχουν πλέον ξυπνήσει από τον πνευματικό τους λήθαργο χάρη στον τρόπο με τον οποίο οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις αξιολόγησαν γρήγορα την ουκρανική διάταξη μάχης και στη συνέχεια προσάρμοσαν με επαγγελματισμό τα δυνατά σημεία και τις τακτικές τους για να την νικήσουν αποφασιστικά.

Η Μάχη του Ντονμπάς

Ακολουθεί μια σύντομη περίληψη της ρωσικής τακτικής επιχειρήσεων στη Μάχη του Ντονμπάς:

Βήμα 1ο: Προώθηση μονάδων αναγνώρισης (συχνά εν δράσει[2], με δεκάδες ή εκατοντάδες drones να πετούν από πάνω) για την αξιολόγηση της κατάστασης. Προσέλκυση πυρών[3]. Αναμετάδοση ακατέργαστων βίντεο και γεωγραφικών συντεταγμένων στους διοικητές.

Βήμα 2ο: Με σμήνη drones να διορθώνουν τους στόχους από πάνω και να αναμεταδίδουν βίντεο των επιθέσεων σε πραγματικό χρόνο, ξεκινά η κατακρεούργηση των οχυρώσεων με ρυμουλκούμενο και κινητό πυροβολικό, συστήματα πολλαπλής εκτόξευσης πυραύλων (σε διαβαθμίσεις ισχύος και ακρίβειας), ακόμη και με φρικτά θερμοβαρικά όπλα για ιδιαίτερα κατάλληλους στόχους.

Αναμονή μέχρι να διαλυθεί ο καπνός.
Επανάληψη του 1ου Βήματος.
Κάτι κινείται ακόμα εκεί;
Επανάληψη του 2ου Βήματος.
Επανάληψη του 1ου Βήματος.
Πτώματα παντού;

Βήμα 3ο: Είσοδος τανκς και πεζικού για εκκαθάριση.

Μετάβαση στην επόμενη σειρά οχυρώσεων.

Και ούτω καθεξής…

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Ουκρανία υφίσταται πλέον καθημερινά εκατοντάδες θανάτους στις μάχες. Και γιατί, επί μήνες, οι Ρώσοι υφίστανται πολύ λίγες απώλειες – πιθανώς σε αναλογία 1:8 και ίσως ακόμη χαμηλότερες.

Το πυροβολικό, οι αεροπορικές επιδρομές και τα κατευθυνόμενα πυρομαχικά ακριβείας κάνουν σχεδόν όλη τη δουλειά.

Η Μοιραία Ύβρις της Πολεμικής Στρατηγικής του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία

Αλλά ας επιστρέψουμε στην προφανή στρατηγική της Ουκρανίας σε αυτόν τον πόλεμο και στην προφανή επιρροή των ΗΠΑ σε αυτήν τη στρατηγική.

Θα προλογίσω το σχόλιό μου σε αυτό το θέμα δηλώνοντας ότι το μοιραίο λάθος της Ουκρανίας ήταν η αποδοχή της αυταπάτης – λόγω της υπερβολικής αυτοπεποίθησης του ΝΑΤΟ- ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας είχαν στην πραγματικότητα μια εύλογη δυνατότητα να νικήσουν τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας σε μια σύγκρουση υψηλής έντασης.

Αρχικά πίστευα ότι οι στρατιωτικοί ηγέτες του ΝΑΤΟ θα είχαν διαμορφώσει από πολύ νωρίς μια νηφάλια άποψη: ότι ο πληρεξούσιος ουκρανικός στρατός τους -με μισό εκατομμύριο στρατιώτες, καλά εξοπλισμένους κι εκπαιδευμένους σύμφωνα με τα πρότυπα του ΝΑΤΟ- δεν είχε σχεδόν καμία πιθανότητα να επικρατήσει στο πεδίο της μάχης εναντίον της Ρωσίας.

Αλλά μελετώντας τα ουκρανικά οχυρά σε βίντεο από drones πείσθηκα ότι τα αμερικανικά στρατιωτικά μυαλά, κατά τη διάρκεια της οκταετούς προετοιμασίας τους στο πεδίο της μάχης της ανατολικής Ουκρανίας, περιφρονούσαν ουσιαστικά τον ρωσικό στρατό και τους διοικητές του.

Η ματαιοδοξία τους τούς έπεισε ότι οι Ρώσοι θα εφορμούσαν και θα συντρίβονταν άσκοπα ενάντια σε μια οχυρωμένη και καλά εξοπλισμένη δύναμη.

Πράγματι, ήταν τόσο σίγουροι για το μεγαλοφυές τους σχέδιο που έπεισαν εκατοντάδες βετεράνους του ΝΑΤΟ, που τώρα είναι ή σκοτωμένοι ή αιχμάλωτοι, να «μοιραστούν τη δόξα» της ταπείνωσης των Ρώσων και της τελικής πτώσης του καθεστώτος Πούτιν.

Εξαπάτησαν τους εαυτούς τους πιστεύοντας ότι οι Ρώσοι δεν διέθεταν στρατηγική και υλικοτεχνική οξυδέρκεια, μια επαρκή και καλά εκπαιδευμένη δύναμη και – ίσως το μεγαλύτερο λάθος στους υπολογισμούς τους – επαρκή αποθέματα πυρομαχικών για να διεξάγουν μια παρατεταμένη σύγκρουση υψηλής έντασης.

Εν ολίγοις, έχω καταλήξει να πιστεύω ότι οι διοικητές των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ έπεισαν στην πραγματικότητα τους εαυτούς τους ότι αυτή η «Μητέρα Όλων των Πληρεξουσίων Στρατών» είχε μια εξαιρετική ευκαιρία να χτυπήσει γερά τους Ρώσους σε μια μάχη που διεξαγόταν στην ίδια τους την αυλή.

Με άλλα λόγια, αγνόησαν αιώνες ευρωπαϊκής ιστορίας και με κάποιο τρόπο έπεισαν τους εαυτούς τους ότι δεν είχαν καμία σχέση με τις φιλοδοξίες τους στον 21ο αιώνα. Δηλαδή, να νικήσουν τη Ρωσία στρατιωτικά και να αποσπάσουν ένα μεγάλο μέρος των πόρων της.

Όμως, όπως είναι πλέον εύκολα προφανές σε όλους τους αντικειμενικούς κι έμπειρους στρατιωτικούς αναλυτές σε ολόκληρο τον κόσμο, ο ουκρανικός στρατός έχει συνθλιβεί από μια υπομονετική, μεθοδική και σημαντικά μικρότερη αριθμητικά ρωσική δύναμη, που χρησιμοποιεί τα από καιρό καθιερωμένα στρατιωτικά της δόγματα και τακτικές.

Ακόμα πιο αποκαλυπτικό είναι ότι τα φημισμένα όπλα των ΗΠΑ/ΗΒ που κάποτε έτρεμε όλος ο κόσμος – στην πραγματικότητα τα περισσότερα μάλλον απαρχαιωμένα – αποδείχθηκε πως ελάχιστα «άλλαξαν τους όρους του πολέμου» σε σχέση με το τι πίστευαν οι στρατηγικοί αναλυτές με μυαλό κουκούτσι στην Ουάσινγκτον και το Λονδίνο.

Τα Javelins, τα NLAW[4] και τα Stingers έχουν αποδειχθεί αναποτελεσματικά ενάντια στους επιδιωκόμενους στόχους τους (άρματα μάχης, ελικόπτερα και αεροσκάφη χαμηλής πτήσης). Τα ολμοβόλα M-777 χαλάνε μετά από λίγες μόνο βολές. Τα πυρομαχικά «ακριβείας» που καθοδηγούνται από GPS παρεμποδίζονται συστηματικά από τα ρωσικά αντίμετρα ηλεκτρονικού πολέμου.

Ακόμα χειρότερα, η ενστάλαξη των δογμάτων του ΝΑΤΟ στο μυαλό του Ουκρανού αξιωματικού έχει οδηγήσει πολύ συχνά σε άκαμπτες αντιδράσεις σε γεγονότα του πεδίου της μάχης που εξελίσσονται αντίθετα με τις προσδοκίες. Κατά συνέπεια, η πειθαρχία έχει αποσυντεθεί και η πρωτοβουλία έχει παραλύσει.

Σίγουρα, αν κάποιος ακολουθεί τις γελοίες εκτιμήσεις των προπαγανδιστών των δυτικών δεξαμενών σκέψης και των υπάκουων λακέδων τους στα μέσα ενημέρωσης, «η Ουκρανία κερδίζει» και «ο ανίκανος ρωσικός στρατός έχει ταπεινωθεί». Αλλά πιο διορατικοί παρατηρητές σε όλο τον κόσμο γνωρίζουν καλύτερα.

Σε όλο τον κόσμο, νηφάλιοι στρατιωτικοί σε εν δυνάμει αντίπαλες χώρες βλέπουν με σαφήνεια ότι η Ρωσία, με το ένα χέρι δεμένο στην πλάτη, έχει καταστρέψει τον τεράστιο, σχετικά καλά εξοπλισμένο και καλά εκπαιδευμένο ουκρανικό στρατό. Η εκφοβιστική ικανότητα των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ έχει υπονομευθεί δια παντός.

Πιο γεωπολιτικά σημαντικό, τουλάχιστον στο εγγύς μέλλον, είναι ότι τα ευρωπαϊκά μέλη του ΝΑΤΟ μπορούν κι αυτά επίσης να διαβάσουν τον πίνακα αποτελεσμάτων αυτού του πολέμου: τώρα καταλαβαίνουν, όπως ποτέ άλλοτε, ότι το να βρίσκονται στην πλευρά του ΝΑΤΟ δεν αποτελεί εγγύηση ασφάλειας.

Είμαι πεπεισμένος ότι το ΝΑΤΟ δεν θα αντέξει τα αποτελέσματα του πολέμου στην Ουκρανία. Βέβαια, προς το παρόν θα «κρατήσουν τα προσχήματα», αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι περισσότεροι πλέον καταλαβαίνουν ότι η υποστήριξη μιας ταχέως παρακμάζουσας αυτοκρατορίας φέρει μεγάλο κίνδυνο και ελάχιστο κέρδος.

Ακόμα πιο ανησυχητικό είναι ότι οι Κινέζοι παρακολουθούν όλες αυτές τις εξελίξεις με μεγάλο ενδιαφέρον. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα ενθαρρυνθούν να δράσουν αποφασιστικά για να εξασφαλίσουν τη δική τους σφαίρα επιρροής στον αναδυόμενο πολυπολικό κόσμο.

Μεγάλοι κίνδυνοι περιμένουν τώρα την ανατολική Ασία…

Διευκρινιστικές υποσημειώσεις της Μεταφράστριας:

[1] RPGs στο κείμενο. Σημαίνει πυραυλοκίνητη χειροβομβίδα και αναφέρεται σε αντιαρματικό όπλο που εκτοξεύεται από τον ώμο. Είναι ένα οπλικό σύστημα που εκτοξεύει μια ρουκέτα με εκρηκτική κεφαλή. Ενώ συχνά ονομάζεται εκτοξευτής πυραύλων, η συντομογραφία “RPG” προέρχεται στην πραγματικότητα από τον ρωσικό όρο για έναν φορητό εκτοξευτή αντιαρματικών χειροβομβίδων (Ручной Противотанковый Гранатомёт). Τα RPG είναι σχεδιασμένα για να χρησιμοποιούνται από έναν μόνο στρατιώτη, γεγονός που τα καθιστά σχετικά εύχρηστα και φορητά.

[2] Η αναγνώριση εν δράσει είναι μια σκόπιμη πολεμική επιχείρηση που έχει σχεδιαστεί για τη συλλογή πληροφοριών σχετικά με τη δύναμη, τις διαθέσεις και τις αντιδράσεις ενός εχθρού, που προβλέπει άμεση εμπλοκή με τις εχθρικές δυνάμεις. Είναι ένα βήμα παραπάνω από την παραδοσιακή αναγνώριση, η οποία συχνά βασίζεται στην μυστικότητα και την ελάχιστη εμπλοκή, καθώς περιλαμβάνει μια ισχυρότερη δύναμη πρόθυμη να πολεμήσει για να επιτύχει τη συλλογή πληροφοριών.

[3] Η «προσέλκυση πυρών» σημαίνει τη σκόπιμη προσέλκυση των πυρών του εχθρού, συνήθως για την απόκτηση τακτικού πλεονεκτήματος. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει την σκόπιμη έκθεση μιας μονάδας σε πυρά ενώ μια άλλη μονάδα προελαύνει, υπερφαλαγγίζει ή επιτίθεται από διαφορετική κατεύθυνση.

[4] Το NLAW (Next-generation Light Anti-tank Weapon/Ελαφρύ Αντιαρματικό Όπλο Επόμενης Γενιάς), είναι ένα ελαφρύ, αναλώσιμο (μίας χρήσης) πυραυλικό σύστημα οπτικής επαφής, σχεδιασμένο για χρήση από το πεζικό. Ο πύραυλος χρησιμοποιεί σύστημα ομαλής εκτόξευσης και καθοδηγείται από ηλεκτρονικό σύστημα προβλεπόμενης οπτικής επαφής (δηλ. εκτιμά που θα βρίσκεται ο στόχος όταν τον φτάσει το βλήμα και το οδηγεί εκεί). Μπορεί να πραγματοποιήσει επίθεση από πάνω σε θωρακισμένο όχημα ή άμεση επίθεση σε κτίρια, μη θωρακισμένα οχήματα και ελικόπτερα.
Το σύστημα αναπτύχθηκε στη Σουηδία από τον κύριο ανάδοχο Saab Bofors Dynamics, για λογαριασμό των βρετανικών και σουηδικών ενόπλων δυνάμεων.

* O William Schryver είναι επαγγελματίας αναλυτής. Ασχολείται με τη Γεωπολιτική, την Ιστορία, τις Αυτοκρατορίες και τον Πόλεμο, τη Μακροοικονομία και τις Αγορές.

Πηγή: globalsouth.co από το imetatronink