Το Ισραήλ παίζει ένα κυνικό παιχνίδι. Προβαίνει σε σταδιακές συμφωνίες με τους Παλαιστίνιους που εξασφαλίζουν ότι θα πάρει αμέσως αυτό που θέλει. Στη συνέχεια παραβιάζει κάθε επόμενη φάση και αναζωπυρώνει τις στρατιωτικές επιθέσεις του.

του Chris Hedges*

16/1/2025
Μετάφραση & αναπαραγωγή από το SEISAXTHIA – Multiporal World**

Το Ισραήλ, εδώ και δεκαετίες, παίζει ένα διπρόσωπο παιχνίδι. Υπογράφει μια συμφωνία με τους Παλαιστίνιους που προβλέπεται να εφαρμοστεί σταδιακά. Η πρώτη της φάση εξασφαλίζει στο Ισραήλ αυτό που θέλει -στην προκειμένη περίπτωση την απελευθέρωση των ισραηλινών ομήρων στη Γάζα- αλλά το Ισραήλ συνήθως αποφεύγει να εφαρμόσει τις επόμενες φάσεις που θα οδηγούσαν σε μια δίκαιη και ισότιμη ειρήνη.

Προκαλεί τελικά τους Παλαιστίνιους με αδιάκριτες ένοπλες επιθέσεις για να ανταπαντήσουν με αντίποινα, χαρακτηρίζει μια παλαιστινιακή απάντηση ως πρόκληση και καταργεί τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός για να αναζωπυρώσει τη σφαγή που έχει προγραμματίσει.

Εάν αυτή η τελευταία συμφωνία κατάπαυσης του πυρός σε τρεις φάσεις επικυρωθεί – και δεν υπάρχει καμία βεβαιότητα ότι θα επικυρωθεί από το Ισραήλ – θα είναι, περιμένω, κάτι περισσότερο από μια διακοπή βομβαρδισμών κατά την προεδρική ορκωμοσία. Το Ισραήλ δεν έχει καμία πρόθεση να σταματήσει το καρουσέλ του θανάτου.

Το ισραηλινό υπουργικό συμβούλιο καθυστέρησε την ψηφοφορία για την πρόταση κατάπαυσης του πυρός, ενώ συνεχίζει να σφυροκοπεί τη Γάζα. Τουλάχιστον 81 Παλαιστίνιοι έχουν σκοτωθεί τις τελευταίες 24 ώρες.

Το πρωί μετά την ανακοίνωση της συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου κατηγόρησε τη Χαμάς ότι αθέτησε μέρος της συμφωνίας «σε μια προσπάθεια να εκβιάσει παραχωρήσεις της τελευταίας στιγμής». Προειδοποίησε ότι το υπουργικό του συμβούλιο δεν θα συνεδριάσει «έως ότου οι διαμεσολαβητές ενημερώσουν το Ισραήλ ότι η Χαμάς έχει αποδεχθεί όλα τα σημεία της συμφωνίας».

Η Χαμάς απέρριψε τους ισχυρισμούς του Νετανιάχου και επανέλαβε τη δέσμευσή της στην κατάπαυση του πυρός, όπως συμφωνήθηκε με τους διαμεσολαβητές.

Η συμφωνία περιλαμβάνει τρεις φάσεις. Στην πρώτη φάση, διάρκειας 42 ημερών, θα υπάρξει παύση των εχθροπραξιών. Η Χαμάς θα απελευθερώσει ορισμένους Ισραηλινούς ομήρους – 33 Ισραηλινούς που κρατούνται από τις 7 Οκτωβρίου 2023, συμπεριλαμβανομένων και των υπόλοιπων πέντε γυναικών, των ατόμων ηλικίας άνω των 50 ετών και των ασθενών – με αντάλλαγμα έως και 1.000 Παλαιστίνιους που έχουν φυλακιστεί από το Ισραήλ.

Ο ισραηλινός στρατός θα αποσυρθεί από τις κατοικημένες περιοχές της Λωρίδας της Γάζας την πρώτη ημέρα της εκεχειρίας. Την 7η ημέρα θα επιτραπεί στους εκτοπισμένους Παλαιστίνιους να επιστρέψουν στη βόρεια Γάζα. Το Ισραήλ θα επιτρέψει σε 600 φορτηγά με τρόφιμα και ιατρικές προμήθειες να εισέρχονται καθημερινά στη Γάζα.

Στη δεύτερη φάση, η οποία αρχίζει την 16η ημέρα της κατάπαυσης του πυρός, θα απελευθερωθούν οι υπόλοιποι ισραηλινοί όμηροι. Το Ισραήλ θα ολοκληρώσει την αποχώρησή του από τη Γάζα κατά τη διάρκεια της δεύτερης φάσης, διατηρώντας την παρουσία του σε ορισμένα τμήματα του διαδρόμου Φιλαδέλφειας, ο οποίος εκτείνεται κατά μήκος των οκτώ μιλίων των συνόρων μεταξύ της Γάζας και της Αιγύπτου. Θα παραδώσει τον έλεγχο του συνοριακού περάσματος της Ράφα στην Αίγυπτο.

Στην τρίτη φάση θα διεξαχθούν διαπραγματεύσεις για τον οριστικό τερματισμό του πολέμου.

Ωστόσο, το γραφείο του Νετανιάχου είναι αυτό που φαίνεται να έχει ήδη αθετήσει τη συμφωνία. Εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία απορρίπτει την αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων από τον διάδρομο Φιλαδέλφειας κατά την πρώτη φάση της εκεχειρίας των 42 ημερών. «Πρακτικά, το Ισραήλ θα παραμείνει στον Διάδρομο Φιλαδέλφειας μέχρι νεωτέρας», ενώ ισχυρίζεται ότι οι Παλαιστίνιοι επιχειρούν να παραβιάσουν τη συμφωνία.

Οι Παλαιστίνιοι καθ’ όλη τη διάρκεια των πολυάριθμων διαπραγματεύσεων για την κατάπαυση του πυρός απαιτούσαν την αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων από τη Γάζα. Η Αίγυπτος έχει καταδικάσει την κατάληψη των συνοριακών της διαβάσεων από το Ισραήλ.

Τα βαθιά ρήγματα μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς, ακόμη και αν οι Ισραηλινοί αποδεχθούν τελικά τη συμφωνία, απειλούν να την τινάξουν στον αέρα. Η Χαμάς επιδιώκει μόνιμη κατάπαυση του πυρός. Πλην όμως η ισραηλινή πολιτική είναι σαφέστατη ως προς το «δικαίωμά» της να εμπλακεί εκ νέου στρατιωτικά.

– Δεν υπάρχει συναίνεση για το ποιος θα κυβερνήσει τη Γάζα. Το Ισραήλ έχει καταστήσει σαφές ότι δεν είναι αποδεκτή η παραμονή της Χαμάς στην εξουσία.

– Δεν γίνεται καμία αναφορά στο καθεστώς της Υπηρεσίας Αρωγής και Έργων των Ηνωμένων Εθνών για τους Παλαιστίνιους Πρόσφυγες στην Εγγύς Ανατολή (UNRWA), της υπηρεσίας του ΟΗΕ που το Ισραήλ έχει θέσει εκτός νόμου και η οποία παρέχει το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπιστικής βοήθειας που δίνεται στους Παλαιστίνιους, το 95% των οποίων έχει εκτοπιστεί.

– Δεν υπάρχει συμφωνία για την ανοικοδόμηση της Γάζας, η οποία βρίσκεται σε ερείπια.

– Και, φυσικά, δεν περιλαμβάνεται στη συμφωνία καμία διαδικασία για τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου και κυρίαρχου παλαιστινιακού κράτους.

Η ισραηλινή ψευδολογία και χειραγώγηση είναι αξιοθρήνητα προβλέψιμη.

Οι συμφωνίες του Καμπ Ντέιβιντ, που υπογράφηκαν το 1979 από τον Αιγύπτιο πρόεδρο Ανουάρ Σαντάτ και τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μεναχέμ Μπέγκιν, χωρίς τη συμμετοχή της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO), εξομάλυναν τις διπλωματικές σχέσεις μεταξύ Ισραήλ και Αιγύπτου.

Όμως οι επόμενες φάσεις, που περιλάμβαναν την υπόσχεση του Ισραήλ να επιλύσει το παλαιστινιακό ζήτημα μαζί με την Ιορδανία και την Αίγυπτο, να επιτρέψει την παλαιστινιακή αυτοδιοίκηση στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα εντός πέντε ετών και να τερματίσει την οικοδόμηση ισραηλινών εποικισμών στη Δυτική Όχθη, συμπεριλαμβανομένης της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, δεν τηρήθηκαν ποτέ.

Ή θυμηθειτε τις συμφωνίες του Όσλο του 1993. Η συμφωνία, που υπογράφηκε το 1993, με την οποία η PLO αναγνώρισε το δικαίωμα ύπαρξης του Ισραήλ και το Ισραήλ αναγνώρισε την PLO ως τους νόμιμους εκπροσώπους του παλαιστινιακού λαού, και το Όσλο ΙΙ, που υπογράφηκε το 1995, το οποίο περιέγραφε λεπτομερώς τη διαδικασία προς την επίτευξη ειρήνης και την ίδρυση παλαιστινιακού κράτους, ήταν θνησιγενής.

Όριζε ότι κάθε συζήτηση για τους παράνομους εβραϊκούς «οικισμούς» θα καθυστερούσε μέχρι τις συνομιλίες για το «τελικό» καθεστώς, μέχρι τις οποίες θα είχε ολοκληρωθεί η στρατιωτική αποχώρηση του Ισραήλ από την κατεχόμενη Δυτική Όχθη. Η κυβερνητική εξουσία θα μεταφερόταν από το Ισραήλ στην υποτιθέμενη προσωρινή Παλαιστινιακή Αρχή.

– Πλην όμως Δυτική Όχθη διαμελίστηκε σε περιοχές Α, Β και Γ.

– Η Παλαιστινιακή Αρχή έχει περιορισμένη εξουσία στις περιοχές Α και Β.

– Το Ισραήλ ελέγχει όλη την περιοχή Γ, πάνω από το 60% της Δυτικής Όχθης.

– Το δικαίωμα των Παλαιστινίων προσφύγων να επιστρέψουν στα ιστορικά εδάφη που τους κατασχέθηκαν το 1948 όταν δημιουργήθηκε το Ισραήλ – ένα δικαίωμα που κατοχυρώνεται στο διεθνές δίκαιο – εγκαταλείφθηκε από τον ηγέτη της PLO Γιάσερ Αραφάτ, αποξενώνοντας αμέσως πολλούς Παλαιστίνιους, ιδίως εκείνους στη Γάζα, όπου το 75% είναι πρόσφυγες ή απόγονοι προσφύγων.

Ο Έντουαρντ Σαΐντ αποκάλεσε τη συμφωνία του Όσλο «όργανο παλαιστινιακής παράδοσης, μια παλαιστινιακή Βερσαλία» και κατακεραύνωσε τον Αραφάτ ως «τον Πεταίν των Παλαιστινίων».

Οι προγραμματισμένες αποχωρήσεις του ισραηλινού στρατού βάσει του Όσλο δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ. Στην ενδιάμεση συμφωνία δεν υπήρχε καμία πρόβλεψη για τον τερματισμό του εβραϊκού εποικισμού, παρά μόνο η απαγόρευση «μονομερών βημάτων». Υπήρχαν περίπου 250.000 Εβραίοι έποικοι στη Δυτική Όχθη την εποχή της συμφωνίας του Όσλο. Αυξήθηκαν σε τουλάχιστον 700.000. Τελικά δεν συνήφθη ποτέ καμία τελική συνθήκη.

Ο δημοσιογράφος Ρόμπερτ Φισκ αποκάλεσε το Όσλο «μια απάτη, ένα ψέμα, ένα τέχνασμα για να παγιδευτεί ο Αραφάτ και η PLO στην εγκατάλειψη όλων όσων επεδίωκαν και αγωνίστηκαν για πάνω από ένα τέταρτο του αιώνα, μια μέθοδος δημιουργίας ψεύτικων ελπίδων προκειμένου να ευνουχιστεί το ζητούμενο της ισραηλινής κρατικής υπόστασης».

Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Yitzhak Rabin, ο οποίος υπέγραψε τη συμφωνία του Όσλο, δολοφονήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 1995 μετά από μια συγκέντρωση υπέρ της συμφωνίας, από τον Yigal Amir, έναν ακροδεξιό Εβραίο φοιτητή της Νομικής.

Ο Itamar Ben-Gvir, σημερινός υπουργός Εθνικής Ασφάλειας του Ισραήλ, ήταν ένας από τους πολλούς δεξιούς πολιτικούς που εκτόξευσαν απειλές κατά του Rabin. Η χήρα του Rabin, η Leah, κατηγόρησε τον Netanyahu και τους υποστηρικτές του – οι οποίοι μοίραζαν φυλλάδια σε πολιτικές συγκεντρώσεις που απεικόνιζαν τον Rabin με ναζιστική στολή – ως υπεύθυνο για τη δολοφονία του συζύγου της.

Το Ισραήλ έχει πραγματοποιήσει έκτοτε μια σειρά δολοφονικών επιθέσεων στη Γάζα, αποκαλώντας με τρόπο κυνικό τους βομβαρδισμούς «κούρεμα του γκαζόν». Οι επιθέσεις αυτές, οι οποίες αφήνουν δεκάδες νεκρούς και τραυματίες και υποβαθμίζουν περαιτέρω την εύθραυστη υποδομή της Γάζας, φέρουν επιχειρησιακούς τίτλους, όπως Επιχείρηση Ουράνιο Τόξο (2004), Επιχείρηση Μέρες Μετανοίας (2004), Επιχείρηση Καλοκαιρινές Βροχές (2006), Επιχείρηση Φθινοπωρινά Σύννεφα (2006) και Επιχείρηση Ζεστός Χειμώνας (2008).

Το Ισραήλ παραβίασε τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός με τη Χαμάς τον Ιούνιο του 2008, με τη μεσολάβηση της Αιγύπτου, εξαπολύοντας επιδρομή στα σύνορα, κατά την οποία σκοτώθηκαν έξι μέλη της Χαμάς. Η επιδρομή προκάλεσε, όπως το Ισραήλ επεδίωκε, αντίποινα από τη Χαμάς, η οποία εκτόξευσε ακατέργαστες ρουκέτες και βλήματα όλμου στο Ισραήλ. Ο καταιγισμός πυρός της Χαμάς παρείχε την αφορμή για μια μαζική ισραηλινή επίθεση. Το Ισραήλ, όπως κάνει πάντα, δικαιολόγησε το στρατιωτικό του πλήγμα με βάση το δικαίωμά του να υπερασπιστεί τον εαυτό του.

Η Επιχείρηση «Χυμένο Μολύβι» (2008-2009), κατά την οποία το Ισραήλ πραγματοποίησε χερσαία και εναέρια επίθεση επί 22 ημέρες, με την ισραηλινή πολεμική αεροπορία να εξαπολύει πάνω από 1.000 τόνους εκρηκτικών στη Γάζα, σκότωσε 1.385 άτομα – σύμφωνα με την ισραηλινή οργάνωση για τα ανθρώπινα δικαιώματα B’Tselem – εκ των οποίων τουλάχιστον 762 ήταν άμαχοι, μεταξύ των οποίων 300 παιδιά.

Τέσσερις Ισραηλινοί σκοτώθηκαν την ίδια περίοδο από ρουκέτες της Χαμάς και εννέα Ισραηλινοί στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους στη Γάζα, τέσσερις από τους οποίους ήταν θύματα «φίλιων πυρών». Η ισραηλινή εφημερίδα Haaretz θα ανέφερε αργότερα ότι η «Επιχείρηση Χυμένο Μολύβι» είχε προετοιμαστεί τους προηγούμενους έξι μήνες.

Ο Ισραηλινός ιστορικός Avi Shlaim, ο οποίος υπηρέτησε στον ισραηλινό στρατό, έγραψε ότι:

Η προπαγάνδα τους είναι ένα μάτσο ψέματα… Δεν ήταν η Χαμάς, αλλά οι IDF που παραβίασαν την εκεχειρία. Το έκαναν με μια επιδρομή στη Γάζα στις 4 Νοεμβρίου που σκότωσαν έξι άνδρες της Χαμάς. Ο στόχος του Ισραήλ δεν είναι μόνο η υπεράσπιση του λαού του, αλλά η τελική ανατροπή της κυβέρνησης της Χαμάς στη Γάζα, στρέφοντας τον λαό εναντίον των κυβερνώντων.

Αυτές οι κατά σειρά επιθέσεις στη Γάζα ακολουθήθηκαν από ισραηλινές επιθέσεις τον Νοέμβριο του 2012, γνωστές ως Επιχείρηση «Πυλώνας Άμυνας» και τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 2014 στην Επιχείρηση «Προστατευτική Αιχμή», μια εκστρατεία επτά εβδομάδων που άφησε πίσω της 2.251 Παλαιστίνιους νεκρούς, μαζί με 73 Ισραηλινούς, μεταξύ των οποίων 67 στρατιώτες.

Αυτές τις επιθέσεις του ισραηλινού στρατού ακολούθησαν το 2018 ειρηνικές σε μεγάλο βαθμό διαδηλώσεις των Παλαιστινίων, γνωστές ως η «Μεγάλη Πορεία της Επιστροφής», κατά μήκος του περιφραγμένου φράγματος της Γάζας. Πάνω από 266 Παλαιστίνιοι πυροβολήθηκαν από ισραηλινούς στρατιώτες και 30.000 ακόμη τραυματίστηκαν.

Τον Μάιο του 2021, το Ισραήλ σκότωσε περισσότερους από 256 Παλαιστίνιους στη Γάζα μετά από επιθέσεις της ισραηλινής αστυνομίας εναντίον Παλαιστινίων πιστών στο τζαμί Al-Aqsa στην Ιερουσαλήμ. Περαιτέρω επιθέσεις εναντίον πιστών στο τέμενος Al-Aqsa πραγματοποιήθηκαν τον Απρίλιο του 2023.

Και στη συνέχεια, σημειώθηκε η παραβίαση των φραγμών ασφαλείας στις 7 Οκτωβρίου 2023 που περικλείουν τη Γάζα, όπου οι Παλαιστίνιοι μαράζωναν υπό αποκλεισμό για πάνω από 16 χρόνια σε μια υπαίθρια φυλακή. Οι επιθέσεις των Παλαιστινίων ενόπλων άφησαν πίσω τους περίπου 1.200 Ισραηλινούς νεκρούς -συμπεριλαμβανομένων εκατοντάδων που σκοτώθηκαν από το ίδιο το Ισραήλ– και έδωσαν στο Ισραήλ τη δικαιολογία που αναζητούσε εδώ και καιρό για να ερημώσει τη Γάζα, στον πόλεμο με την επιχείρηση «Σιδερένια Σπαθιά».

Αυτό το φρικτό έπος δεν έχει τελειώσει. Οι στόχοι του Ισραήλ παραμένουν αμετάβλητοι, που είναι: η εξάλειψη των Παλαιστινίων από τη γη τους. Αυτή η προτεινόμενη κατάπαυση του πυρός είναι ένα ακόμη στυγνό κεφάλαιο. Υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους μπορεί και, υποψιάζομαι, ότι θα αποτύχει.

Αλλά ας προσευχηθούμε, να σταματήσει, τουλάχιστον προς το παρόν, η μαζική σφαγή.

* Ο Chris Hedges είναι βραβευμένος με Πούλιτζερ συγγραφέας και δημοσιογράφος, που διετέλεσε ανταποκριτής διεθνών θεμάτων επί δεκαπενταετίας στους New York Times.

** Πηγή: SEISAXTHIA – Multiporal World

Αρχική δημοσίευση: chrishedges.substack.com