«Τυχοδιωκτισμό του Κουρσκ» αποκαλούν την ουκρανική επιχείρηση αντιπερισπασμού δυτικοί αναλυτές, μη διστάζοντας να καυτηριάσουν την ανήθικη δημοσιογραφία των δυτικών ΜΜΕ, την ευθυγράμμιση του Ζελένσκι με τις ακροδεξιές/ναζιστικές οργανώσεις της Ουκρανίας και τη διαφθορά του ιδίου και των συνεργατών του.
Μεταφέρουμε, σε μετάφραση της Φλώρας Παπαδέδε, το άρθρο του Patrick Lawrence που δημοσιεύτηκε στις 28/08/2024 στο Strategic Culture Foundation. Ο Patrick Lawrence είναι συγγραφέας και αρθρογράφος. Έχει εκδώσει πέντε βιβλία. Υπηρέτησε ως ανταποκριτής στο εξωτερικό για 30 χρόνια και είναι επίσης δοκιμιογράφος, συντάκτης και κριτικός. Ο Lawrence έχει διδάξει σε πανεπιστήμια στις ΗΠΑ και στο εξωτερικό και δίνει διαλέξεις ευρέως. Τώρα είναι αρθρογράφος για διεθνή θέματα στη The Nation.
Την αρχική δημοσίευση στα αγγλικά μπορείτε να την δείτε πατώντας εδώ.

του Patrick Lawrence
μετάφραση Φλώρα Παπαδέδε

Έχουν περάσει τρεις εβδομάδες από τότε που οι επίγειες μονάδες των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας εισέβαλαν στην περιφέρεια Κουρσκ της νοτιοδυτικής Ρωσίας, προκαλώντας έκπληξη – ή ίσως όχι έκπληξη – στις ΗΠΑ και τους πελάτες τους στο ΝΑΤΟ. Δύο ημέρες αργότερα, οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας (ΕΔΟ) ξεκίνησαν επιθέσεις πυροβολικού και drones στο Μπέλγκοροντ, μια περιφέρεια ακριβώς νότια του Κουρσκ. Είναι λίγο περισσότερο από μία εβδομάδα από τότε που οι εκρήξεις στον πυρηνικό σταθμό ηλεκτροπαραγωγής της Ζαπορόζιε (που βρίσκεται σε σημείο που αποτελεί πλέον ρωσικό έδαφος κατά μήκος του ποταμού Δνείπερου), πυροδότησαν φωτιά σε έναν από τους δύο πύργους ψύξης του εργοστασίου. Και οι έξι αντιδραστήρες βρίσκονται τώρα σε ψυχρή διακοπή λειτουργίας.

Μη επιβεβαιωμένη ακόμα είναι η αναφορά του BelTA το περασμένο Σαββατοκύριακο, του Λευκορωσικού πρακτορείου ειδήσεων, ότι η Ουκρανία έχει συγκεντρώσει σημαντικές δυνάμεις κατά μήκος των συνόρων Λευκορωσίας – Ουκρανίας. Ο Αλεξάντρ Λουκασένκο, ο Λευκορώσος πρόεδρος, ανέφερε ως αριθμό των στρατευμάτων το απίθανο νούμερο των 120.000. Περαιτέρω στην περιοχή των εικασιών, το RT International ανέφερε το Σαββατοκύριακο ότι οι ΕΔΟ «προετοιμάζουν μια πυρηνική προβοκάτσια – την έκρηξη μιας βρώμικης ατομικής βόμβας», στοχεύοντας τοποθεσίες αποθήκευσης πυρηνικών αποβλήτων στο εργοστάσιο της Ζαπορόζιε. Το RT επικαλέστηκε «πληροφορίες που έλαβε η Ρωσία» και έναν στρατιωτικό ανταποκριτή και δημιουργό ντοκιμαντέρ ονόματι Μαράτ Χαϊρουλίν.

Μάλιστα……

Όταν ξεκίνησα τις περιπέτειές μου στη μεγάλη τέχνη, στη New York Daily News πριν από πολλά χρόνια, δύο από τις σοφότερες συμβουλές που πήρα ήταν: «Προχώρα με αυτό που έχεις» και «Όταν έχεις αμφιβολίες, άφησέ το στην άκρη.» Ας προχωρήσουμε ανάλογα καθώς εξετάζουμε τις τελευταίες ενέργειες της Ουκρανίας στον πόλεμο που διεξάγει ως αντιπρόσωπος. Θα αφήσω κατά μέρος τις αναφορές του BelTA και του RT International, σε αναμονή περαιτέρω εξελίξεων, αλλά με αυτή την επιφύλαξη: Η συγκέντρωση μονάδων κατά μήκος των συνόρων της Λευκορωσίας θα συμβάδιζε πλήρως με τις πρόσφατες επιδρομές των ΕΔΟ στο ρωσικό έδαφος. Όσο για την επικείμενη επικίνδυνη επιχείρηση προβοκάτσιας στο εργοστάσιο της Ζαπορόζιε, δεν θα με εξέπληττε από ένα καθεστώς που έχει ενεργήσει απερίσκεπτα και παράλογα σε πολλές περιπτώσεις στο παρελθόν.

Γιατί, μείναμε να αναρωτιόμαστε, οι ΕΔΟ έστειλαν στρατεύματα, άρματα μάχης, πυροβολικό, μονάδες drones και αντίστοιχο υλικό στο Κουρσκ την Τρίτη 6 Αυγούστου; Και μετά η συνοδευτική επιχείρηση στο Μπέλγκοροντ; Όλοι αναρωτήθηκαν γι’ αυτό στην αρχή — υποτίθεται όλοι, σε κάθε περίπτωση. Αυτή είναι η ερώτησή μας, και σύντομα θα φτάσω στο «υποτίθεται».

Την παραμονή της εισβολής, το Κίεβο έχανε σταθερά έδαφος από μια νέα ρωσική προέλαση στην ανατολική Ουκρανία. Με κρίσιμη έλλειψη στρατευμάτων, οι ουκρανικές δυνάμεις πρόκειται, πράγματι, να χάσουν μια σημαντική στρατηγικά πόλη, το Ποκρόβσκ, που παραμένει ακόμα στη σημερινή Ουκρανία. Η σκέψη ότι οι ΕΔΟ θα μπορούσαν να συντηρήσουν και να επεκτείνουν την επιχείρηση στο Κουρσκ για να φέρουν τον πόλεμο στη ρωσική επικράτεια με οποιονδήποτε αποτελεσματικό τρόπο, είναι εκ πρώτης όψεως παράλογη. Ποιο ήταν το νόημα; Πού βρίσκεται το στρατηγικό κέρδος;

Στην ομιλία του το απόγευμα της Δευτέρας στο συνέδριο του Δημοκρατικού Κόμματος στο Σικάγο, ο Τζο Μπάιντεν υπερασπίστηκε τον πόλεμό του δι’ αντιπροσώπων στην Ουκρανία ως δίκαιο πόλεμο που διεξάγεται στο όνομα της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Αλήθεια; Παραμερίζοντας το κενό αυτού του χαρακτηρισμού, το ερώτημα παραμένει. Ποιο είναι το νόημα καθώς συνεχίζεται η επιχείρηση στο Κουρσκ; Οι ΕΔΟ κατέχουν τώρα μια ρωσική πόλη και έξι χωριά, σύμφωνα με τις τελευταίες αναφορές, οι οποίες δείχνουν επίσης ότι οι ΕΔΟ προσπαθούν να καταστρέψουν γέφυρες κρίσιμες για τις ρωσικές γραμμές ανεφοδιασμού. Αλλά από εκεί για πού; Δεν βλέπω λογική απάντηση.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι Ρώσοι πιάστηκαν στον ύπνο όταν οι ΕΔΟ εισέβαλαν στο συνοριακό χωριό Sudzha και προφανώς προχώρησαν περαιτέρω με μικρή αρχική αντίσταση στο ρωσικό έδαφος. Εκατοντάδες χιλιάδες Ρώσων έχουν εκκενωθεί. Ο κυβερνήτης του Μπέλγκοροντ κήρυξε γρήγορα κατάσταση έκτακτης ανάγκης μετά τα πλήγματα με drones και πυροβολικό της 14ης Αυγούστου.

Αλλά δεν μπορεί αυτό να θεωρηθεί ως οποιοδήποτε είδους έξυπνη στρατηγική κίνηση. Δεν προσποιούμαι ότι διαθέτω ενόραση για την προφανή αποτυχία των μυστικών υπηρεσιών της Ρωσίας ή για την αργοκίνητη απάντησή της. Αλλά δεν νομίζω ότι μπορούμε σωστά να χαρακτηρίσουμε τα μέχρι σήμερα γεγονότα σαν ανωτερότητα των δυνάμεων των ΕΔΟ ή σαν αδυναμία ή ανικανότητα των Ρώσων. Οι δυτικοί ανταποκριτές συνεχίζουν όπως τον παλιό καλό καιρό αναφέροντας ότι η δυσκίνητη, αδέξια Μόσχα για άλλη μια φορά παραπαίει, αλλά δεν πιστεύω τίποτα από αυτά. Κατά την άποψή μου, αποτελεί πιθανότατα μια ακόμα περίπτωση ρωσικής αυτοσυγκράτησης: Οι ΕΔΟ χρησιμοποιούν όπλα που προμήθευσαν οι ΗΠΑ – και το ΝΑΤΟ, και το Κρεμλίνο ήταν εξαρχής έντονα ευαίσθητο στον κίνδυνο κλιμάκωσης εναντίον των δυτικών χορηγών του Κιέβου.

Η Ουκρανία «άλλαξε την αφήγηση», αναφέρουν οι εταιρικοί λογαριασμοί των επιχειρηματικών μέσων ενημέρωσης με εμφανή έγκριση. Η επιδρομή σηματοδοτεί μια «δραματική αλλαγή» στην κατεύθυνση του πολέμου, ανέφεραν οι New York Times στις 15 Αυγούστου. Ο αξιόπιστα αντιεπαγγελματίας Anton Troianovski ανέφερε στις εκδόσεις της ίδιας ημέρας ότι η επιδρομή της Ουκρανίας «ανατρέπει το σενάριο του Πούτιν» (και αν διαβάσω αυτή την απεχθή φράση για άλλη μια φορά, καλώ αμέσως ασθενοφόρο).

Λαμβάνουμε ένα χρήσιμο σημείο από όλον αυτό τον ευσεβή πόθο, την αντιστροφή και τη διαστρέβλωση: Σε μεγάλο βαθμό, αυτή η ανοησία αφορά πράγματι σε σενάρια, σε εντυπώσεις, σε προβολή, σε αφηγήματα.

Το συμπέρασμά μου: Κανενός το σενάριο δεν έχει ανατραπεί. Αυτή η επιχείρηση είναι πιθανό να λειτουργήσει ανάποδα σε σχέση με αυτό που διαβάζουμε στα επιχειρηματικά μέσα. Η καλύτερη εξήγηση που έχουν καταλήξει μέχρι στιγμής είναι ότι το σχέδιο του Κιέβου ήταν να απομακρύνει τις ρωσικές δυνάμεις από το μέτωπο στην ουκρανική πλευρά των συνόρων στο Ντονμπάς. Αυτό προφανώς δεν συνέβη, όσο και αν οι Times επιδίδονται σε άρνηση στο σημείο αυτό: «Και τώρα η Μόσχα έχει αρχίσει να αποσύρει ορισμένα στρατεύματα από την Ουκρανία σε μια προσπάθεια να αποκρούσει την επίθεση του Κιέβου στη δυτική Ρωσία» ανέφερε η Constant Méthuet στις 14 Αυγούστου — πριν προσθέσει «σύμφωνα με Αμερικανούς και Ουκρανούς αξιωματούχους». Ανήθικη δημοσιογραφία. Απλά ανήθικη. Δεν υπάρχει καμία απόδειξη για αυτό – παρά μόνο για περαιτέρω ρωσικά κέρδη όπως σημειώθηκε παραπάνω.

Αντίστροφα, ο τυχοδιωκτισμός του Κουρσκ απαιτούσε πολλές ουκρανικές μονάδες για να ξεκινήσει και περισσότερες τώρα για να διατηρηθεί. Είναι το Κίεβο που σπαταλά πόρους για αυτό που πρόκειται να καταλήξει σε υποχώρηση. Ο ρωσικός στρατός δεν έχει επιστρατεύσει τίποτα που να πλησιάζει στην πλήρη δύναμή του. Αυτό είναι πιθανό να αλλάξει όταν η Μόσχα αποφασίσει ότι πρέπει, και εν τω μεταξύ οι Ρώσοι φαίνεται να διεξάγουν τον ίδιο πόλεμο φθοράς που έχει υποβιβάσει τις ΕΔΟ σε σχεδόν απελπισμένες δυνάμεις στο εσωτερικό μέτωπο.

Οι αρχικές αναφορές του Τύπου για την επιδρομή στο Κουρσκ υποστήριζαν ότι οι κορυφαίοι αξιωματούχοι στην Ουάσιγκτον αιφνιδιάστηκαν εντελώς και ήταν εξίσου μπερδεμένοι όσο εμείς οι υπόλοιποι ως προς το «Γιατί;» του πράγματος. Ούτε αυτό το δέχομαι κατά λέξη. Οι Times δημοσίευσαν μια μακροσκελή αναφορά σχετικά με τις προετοιμασίες των Ουκρανών, με τους κατοίκους των πόλεων που συνορεύουν με το Κουρσκ να σχολιάζουν επί εβδομάδες τη συγκέντρωση μονάδων των ΕΔΟ και του υλικού πριν από την έναρξη της επιχείρησης. Οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες το αντελήφθησαν, ανέφεραν επίσης οι Times. Και το Πεντάγωνο, οι υπηρεσίες πληροφοριών και η διοίκηση, όλοι αιφνιδιάστηκαν; Για να αναφέρω έναν ανατολικοευρωπαίο εμιγκρέ που ήξερα παλιά, «Μη με Πρήζεις».

Λίγο πριν από την επιδρομή, το καθεστώς Μπάιντεν είχε δώσει άδεια στο Κίεβο να χρησιμοποιήσει αμερικανικά όπλα εναντίον ρωσικών στόχων, αρκεί αυτά να αναπτύσσονταν για αυτοάμυνα και εναντίον στρατιωτικών στόχων. Και ο μόνος λόγος που οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται για την Ουκρανία, πρέπει να υπενθυμίσουμε στους εαυτούς μας – ξεχάστε την ελευθερία και τη δημοκρατία, για όνομα του Θεού – είναι η χρήση της στη διεξαγωγή της μακράς και ποικίλης εκστρατείας της Δύσης για την ανατροπή της «Ρωσίας του Πούτιν». Αυτός παραμένει ο απώτερος στόχος. Όσον αφορά στο χέρι της Ουάσιγκτον που κατευθύνει το καθεστώς Ζελένσκι από τον ένα τυχοδιωκτισμό στον άλλο, οι άνθρωποι των υπηρεσιών ασφάλειας του Μπάιντεν φέρουν περισσότερα φύλλα συκής από όσα βρίσκεις σε ένα δέντρο στην Τοσκάνη.

Ταυτόχρονα, πρέπει να αποδεχτούμε ότι υπάρχουν διχασμένες απόψεις ανάμεσα στις πολιτικές κλίκες στην Ουάσιγκτον – φατρίες, με μια λέξη. Αν και σχεδόν σίγουρα οι ΗΠΑ είχαν εκ των προτέρων γνώση της επιδρομής στο Κουρσκ και, σιωπηρά ή με άλλο τρόπο, μπορεί να την είχαν εγκρίνει, υπάρχουν ενδείξεις ότι ορισμένοι αξιωματούχοι πιστεύουν ότι ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι έχει ξεπεράσει τη χρησιμότητά του για το καθεστώς Μπάιντεν. Το οποίο, σε τελική ανάλυση, έχει καλλιεργήσει μακρόχρονη αντιπάθεια για τον πρόεδρο του καθεστώτος του Κιέβου σαν άνθρωπο που κωλυσιεργεί, δύσκολο να συνεργαστείς μαζί του, υπερβολικά διεφθαρμένο ακόμη και σύμφωνα με τα πρότυπα του καθεστώτος Μπάιντεν, και στόκο σε θέματα διακυβέρνησης.

Η Washington Post ανέφερε στις 17 Αυγούστου ότι η επιχείρηση στο Κουρσκ, μεταξύ των άλλων συνεπειών της, απέκλεισε ένα σχέδιο συνάντησης ουκρανικών και ρωσικών αντιπροσωπειών στο Κατάρ, αυτόν τον μήνα, για να διαπραγματευτούν μια μερική κατάπαυση του πυρός που θα κάλυπτε χτυπήματα σε υποδομές ενέργειας και ηλεκτρισμού. Η κοινή ελπίδα ήταν ότι αυτές οι συνομιλίες θα ισοδυναμούσαν με ένα άνοιγμα για μια πιο ολοκληρωμένη διευθέτηση. Ενώ κάποιες φατρίες στην Ουάσιγκτον προσπαθούσαν επί μήνες να μεταφέρουν την κρίση στην Ουκρανία στο μαονένιο τραπέζι, αυτή η πρόταση είναι πλέον νεκρή. Ας μην απλοποιούμε την κατάσταση, αλλά το καθεστώς Μπάιντεν έχει, στην πραγματικότητα, έναν άλλο Νετανιάχου μπροστά του.

Ο Stephen Bryen, πρώην ανώτερος αξιωματούχος του Υπουργείου Άμυνας, ο οποίος τώρα δημοσιεύει ένα ενημερωτικό δελτίο με τίτλο Όπλα και Στρατηγική – και ο οποίος, σημειώνουμε, είναι αναμφισβήτητα δεξιός – έγραψε μια στήλη στις 13 Αυγούστου που εικάζει (ενημερωμένη εικασία, αλλά εικασία) ότι οι ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους σχεδιάζουν να ξεκινήσουν μια εκστρατεία δυσφήμισης του Ζελένσκι και να τον αντικαταστήσουν. Δεν υπάρχει καμία βεβαιότητα εδώ, αλλά δεν είναι δύσκολο να σκεφτώ ότι μπορεί έτσι να έχουν τα πράγματα. Για αντικαταστάτης του Zelensky, γράφει ο Bryen, προορίζεται ο Arsen Avakov, ο οποίος στο παρελθόν υπηρέτησε ως υπουργός Εσωτερικών του Κιέβου και έχει ισχυρούς δεσμούς με τις ουκρανικές μυστικές υπηρεσίες, τα ισχυρά νεοναζιστικά στοιχεία των ΕΔΟ και διάφορους Ευρωπαίους ηγέτες.

Αυτός είναι ένας ενδιαφέρων συνδυασμός διασυνδέσεων, αν ισχύει στην πραγματικότητα. Ο Avakov θα ήταν έτσι σε θέση να μιλήσει με τη Δύση -αντί για την άτεχνη πολυλογία και το γάβγισμα του Ζελένσκι- και θα έλεγχε τους ριζοσπαστικούς ρωσόφοβους στον στρατό όταν ξεκινούσαν οι διαπραγματεύσεις. Η γνώση των διαύλων στο εσωτερικό του μηχανισμού των μυστικών υπηρεσιών της Ουκρανίας θα ήταν επίσης πλεονέκτημα, δεδομένης της εξέχουσας θέσης τους στο ουκρανικό κράτος.

Παρακάτω ο Bryen για όλα αυτά, επικαλούμενος την SVR, την μυστική υπηρεσία πληροφοριών της Μόσχας για το εξωτερικό:
Ένας από τους λόγους για τους οποίους η Δύση θέλει να ξεφορτωθεί τον Ζελένσκι, σύμφωνα με τη SVR, είναι η απροθυμία του να διαπραγματευτεί με τη Ρωσία, εκτός αν γίνουν αποδεκτές πολλές προϋποθέσεις, συμπεριλαμβανομένης της πλήρους απόσυρσης του ρωσικού στρατού από το ουκρανικό έδαφος. Στην πραγματικότητα, οι όροι του Ζελένσκι για οποιαδήποτε συμφωνία με τη Ρωσία ευθυγραμμίζονται αρκετά καλά με τη ναζιστική Αζόβ και άλλες ακροδεξιές οργανώσεις…

Το κομμάτι του Bryen, ενώ υπάρχουν πολλά σε αυτό που δεν επιβεβαιώνονται, με επαναφέρει στη θεωρία μου για τον λυσσασμένο σκύλο, τον απεχθή Ζελένσκι και γιατί εξουσιοδοτεί την επιχείρηση στο Κουρσκ, το σαμποτάζ στον πυρηνικό σταθμό της Ζαπορόζιε και οτιδήποτε άλλο μπορεί να φτάσει να σκαρφιστεί το Κίεβο. (Και ας μην ταλαιπωρούμαστε άλλο με την ανοησία ότι η Ρωσία είναι υπεύθυνη για τον βομβαρδισμό του πυρηνικού εργοστασίου καθώς το κατέχει.) Ο Ζελένσκι είναι ένας απελπισμένος άνθρωπος. Ο πόλεμος έχει χαθεί, ο στρατιωτικός νόμος τον έχει κάνει βαθιά αντιδημοφιλή – οι Ουκρανοί αρχίζουν να διαμαρτύρονται καθώς οι στρατολόγοι απάγουν άνδρες από τους δρόμους – και η Δύση, όπως είναι γνωστό, χάνει την πίστη της στον πόλεμο των ΕΔΟ. Να μην παραλείψουμε ότι το καθεστώς Μπάιντεν μόλις ανακοίνωσε επιπλέον 20 δισεκατομμύρια δολάρια σε αποστολές όπλων στο Σιωνιστικό Ισραήλ. Μεταξύ άλλων, ο Ζελένσκι πρέπει να δείξει στη Δύση ότι οι ΕΔΟ παραμένουν αρκετά ζωντανές ώστε να αξίζουν κι άλλα δισεκατομμύρια σε χρήματα και υλικό. Πού είναι τα λεφτά μου; γκρινιάζει.

Ίσως ο Ζελένσκι να θέλει κάποια ρωσικά ακίνητα ως συναλλαγματικό πλεονέκτημα στις διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία που έχει αποδεχτεί πλέον ως αναπόφευκτες. Είναι δυνατό, αλλά δεν ταιριάζει με την ανυποχώρητη επιμονή του ότι η πλήρης αποκατάσταση του ουκρανικού εδάφους, συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας, είναι αδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση για οποιαδήποτε διπλωματία. Και όπως στην περίπτωση του Νετανιάχου, μια διευθέτηση θα έθετε σε μεγάλη αμφισβήτηση το πολιτικό του μέλλον.

Σε κάθε περίπτωση, ο Ζελένσκι έκανε πολύ άσχημα όταν επέλεξε οι ΕΔΟ να εισβάλουν στο ρωσικό έδαφος στο Κουρσκ. Η ήττα της Βέρμαχτ από τον Κόκκινο Στρατό στο Κουρσκ, το 1943, ήταν η μεγαλύτερη μάχη στην ιστορία του πολέμου και άφησε περίπου 1,7 εκατομμύρια Ρώσους νεκρούς, τραυματίες ή αγνοούμενους. Μαζί με το Στάλινγκραντ, σηματοδότησε μια αποφασιστική στιγμή στη νίκη των Συμμάχων επί του Ράιχ. Οι Ρώσοι δεν ξεχνούν τέτοια πράγματα, ειδικά όταν τα γερμανικά όπλα αποτελούν μέρος του οπλοστασίου των ΕΔΟ. Η σκέψη τα ουκρανικά στρατεύματα και τανκς να κρατούν το Κουρσκ είναι ένας ακόμη από τους κακούς υπολογισμούς που βρωμίζουν την ιστορία αυτού του πολέμου, από τότε που ξεκίνησε με το εμπνευσμένο από τις ΗΠΑ πραξικόπημα πριν από 10 χρόνια.