Η απάντηση του Ιράν στην άνευ προηγουμένου επίθεση του Ισραήλ

Στην κατηγορία Το Σχόλιο της Ημέρας με τον Δημήτρη Καζάκη
της Δευτέρας 15/4/24

(ακούστε το ηχητικό στο σχετικό βίντεο)

Μια ακόμη σταυροφορία της πολιτισμένης Δύσης εναντίον της επάρατης Ανατολής φαίνεται να ξεκινά στην πολύπαθη Μέση Ανατολή. Πρόφαση αυτή τη φορά είναι η απάντηση του Ιράν στη δολοφονική επίθεση του Ισραήλ εναντίον της πρεσβείας του στο έδαφος της Συρίας.

Οι New York Times χθες το πρωί, εμφανίστηκαν μ’ αυτόν τον τίτλο: «Το Ιράν επιτίθεται στο Ισραήλ». Την ίδια γραμμή ακολούθησε σχεδόν σύσσωμος ο ελεγχόμενος τύπος της Δύσης.

Το ακόλουθο απόσπασμα προέρχεται από την NYT: Ο υπουργός Άμυνας του Ισραήλ δήλωσε ότι η αντιπαράθεση με το Ιράν «δεν έχει τελειώσει». Ανώτατος Ιρανός αξιωματούχος έγραψε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: «Το θέμα μπορεί να θεωρηθεί λήξαν. Ωστόσο, εάν το ισραηλινό καθεστώς κάνει άλλο λάθος, η απάντηση του Ιράν θα είναι πολύ πιο αυστηρή».

Ως συνήθως, πρώην αξιωματούχος της κυβέρνησης Μπάιντεν κλήθηκε να δικαιολογήσει την ανάγκη για περισσότερη ανταποδοτική βία από το Ισραήλ. Η Dana Stroul, πρώην κορυφαία αξιωματούχος της πολιτικής για τη Μέση Ανατολή στο Πεντάγωνο, δήλωσε: «Δεδομένου του πόσο σημαντική ήταν αυτή η επίθεση, είναι δύσκολο να δούμε πως το Ισραήλ δεν μπορεί να ανταποκριθεί».

Τίποτα φυσικά δεν ειπώθηκε για το πόσο «σημαντική» ήταν η αρχική επίθεση από το Ισραήλ στην πρεσβεία του Ιράν.

Ο πρόεδρος Μπάιντεν (ελληνιστί «Μπαϊντενόπουλος» ή «Μπαϊντενάκης» κατά τον πλέον άσχετο περί της Ελλάδος, περιφερόμενο ως Έλληνα πρωθυπουργό κ. Κυριάκο Μητσοτάκη), μπορεί να εμφανίστηκε να λέει στον Ισραηλινό πρωθυπουργό Νετανιάχου ότι οι ΗΠΑ δεν θα συνδράμουν το Ισραήλ σε οποιαδήποτε επιθετική ενέργεια κατά του Ιράν, αλλά ταυτόχρονα εξέφρασε την κατανόησή του για τυχόν απαντητικό πλήγμα των Σιωνιστών, δεδομένης της «άνευ προηγουμένου» επίθεσης του Ιράν.

Με άλλα λόγια, τραβάτε εσείς κι εμείς ερχόμαστε!

Αλλά… «άνευ προηγουμένου επίθεση»; Μήπως και «απρόκλητη»;

Να πώς περιέγραψε το Reuters την επίθεση του Ισραήλ στην πρεσβεία του Ιράν στη Δαμασκό την 1^η Απριλίου:
«ΔΑΜΑΣΚΟΣ, 1 Απριλίου (Reuters) – Τα φερόμενα ισραηλινά πολεμικά αεροσκάφη βομβάρδισαν την πρεσβεία του Ιράν στη Συρία τη Δευτέρα σε επίθεση που το Ιράν είπε ότι σκότωσε επτά στρατιωτικούς του συμβούλους, συμπεριλαμβανομένων τριών ανώτερων διοικητών, σηματοδοτώντας μια μεγάλη κλιμάκωση στον πόλεμο του Ισραήλ με τους περιφερειακούς αντιπάλους του.»

Ποιος λοιπόν ενήργησε άνευ προηγουμένου και απρόκλητη επίθεση εναντίον του άλλου;

Η επίθεση του Ισραήλ ήταν πρωτοφανής και συνιστά, σύμφωνα με τους κανόνες διεθνούς ποινικού δικαίου, έγκλημα κατά της ειρήνης.

Πόσο διαφορετική ήταν η επίθεση αυτή του Ισραήλ, από τις  στρατιωτικές προκλήσεις εις βάρος της Ελλάδας πριν την ιταλική επίθεση του 1940, όπως οι επιθέσεις αεροσκαφών σε ελληνικά πλοία, με αποκορύφωμα τον τορπιλισμό και βύθιση του καταδρομικού Έλλη στο λιμάνι της Τήνου κατά τη διάρκεια του εορτασμού του Δεκαπενταύγουστου, από ιταλικό υποβρύχιο;

Η ενέργεια του Ισραήλ – από τη σκοπιά του διεθνούς δικαίου – είναι ακόμη χειρότερη. Το δολοφονικό χτύπημα κατά της πρεσβείας του Ιράν ισοδυναμεί με επίσημη κήρυξη πολέμου και ξεπερνά σε προκλητικότητα όλες τις προβοκάτσιες, τις οποίες ο φασισμός κι ο χιτλερισμός χρησιμοποίησε για να εμφανίσει τους πολέμους του ως «δίκαιους» και «αμυντικούς».

Πώς αντέδρασε η αποκαλούμενη «διεθνής κοινότητα» στην επίθεση του Ισραήλ εναντίον του Ιράν; Σιωπή των αμνών! Ειδικά οι πρωτεύουσες των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μήπως ο κ. Γκουτιέρες και το Συμβούλιο Ασφαλείας ανέλαβε καμιά πρωτοβουλία έμπρακτης καταδίκης του Ισραήλ; Καμία.

Αντίθετα όλοι περίμεναν πως και πως την απάντηση του Ιράν. Γιατί αν θέλουμε να λέμε την αλήθεια και μόνο την αλήθεια, αυτό που συνέβη τις πρώτες πρωινές ώρες της Κυριακής δεν ήταν επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ, αλλά η απάντηση του Ιράν στην άνευ προηγουμένου επίθεση του Ισραήλ.

Μια απάντηση του Ιράν που συνάδει με το άρθρο 51 του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ, το οποίο κατοχυρώνει με απόλυτο τρόπο «το φυσικό δικαίωμα της ατομικής ή συλλογικής νόμιμης άμυνας, σε περίπτωση που ένα Μέλος των Ηνωμένων Εθνών δέχεται ένοπλη επίθεση, ως τη στιγμή που το Συμβούλιο Ασφαλείας θα πάρει τα αναγκαία μέτρα για να διατηρήσει τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια.»

Πολύ περισσότερο από τη στιγμή που το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και ο Γενικός Γραμματέας, με ευθύνη πρωτίστων των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, ουσιαστικά αδιαφόρησε για την άνευ προηγουμένου και απρόκλητη επίθεση του Ισραήλ εναντίον του Ιράν.

Για πρώτη φορά το Ιράν, πραγματοποίησε απευθείας επίθεση στο Ισραήλ με δεκάδες drones και πυραύλους. Σύμφωνα με εκτιμήσεις των ΗΠΑ, 400 – 500 κυρίως ντρόουν αυτοκτονίας, βαλλιστικοί πύραυλοι σοβιετικής τεχνολογίας, αλλά και πύραυλοι τύπου τόμαχοκ, όχι όμως υπερηχητικής τεχνολογίας, εκτοξεύθηκαν από το έδαφος πέντε χωρών. Οι περισσότεροι από αυτούς προέρχονταν από το Ιράν, ενώ οι υπόλοιποι προέρχονταν από το Ιράκ, τον Λίβανο, τη Συρία και την Υεμένη.

Η στρατιωτική απάντηση του Ιράν διακρίνεται για τον ήπιο χαρακτήρα της, μιας και χρησιμοποίησε οπλικά συστήματα που σε αριθμό και τεχνολογία, δεν θα συνιστούσαν σοβαρή απειλή για την άμυνα του Ισραήλ. Ούτε για τους ΗΠΑ, τη Βρετανία και την Ιορδανία που το συνέδραμαν. Και μπορεί να ζητωκραυγάζει το Ισραήλ για την υπεροχή της αεράμυνάς του, αλλά τα επιτελεία του γνωρίζουν πολύ καλά ότι το όλο εγχείρημα του Ιράν, δεν ήταν παρά ένα απλό δείγμα του τρόπου που μπορεί να πλήξει το έδαφος του Ισραήλ με πολλαπλάσιο αριθμό σύγχρονων ντρόουν και πυραυλικών συστημάτων υπερηχητικής τεχνολογίας, εναντίον των οποίων η αεράμυνα του Ισραήλ δεν θα μπορέσει να λειτουργήσει αποτελεσματικά.

Είναι προφανές ότι η στρατιωτική απάντηση του Ιράν ήταν μέτρια και ήπια σε μέσα. Δηλώνοντας μ’ αυτόν τον τρόπο ότι δεν επιθυμεί την κλιμάκωση.

«Η στρατιωτική δράση του Ιράν, που αναλήφθηκε βάσει του άρθρου 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, ήταν μια απάντηση στην επίθεση του σιωνιστικού καθεστώτος κατά της διπλωματικής αντιπροσωπείας στη Δαμασκό. Το θέμα μπορεί να θεωρηθεί λήξαν. Ωστόσο, εάν το ισραηλινό καθεστώς κάνει άλλο λάθος, η αντίδραση του Ιράν θα είναι πολύ πιο σκληρή», ανέφερε η μόνιμη αντιπροσωπεία του Ιράν στον ΟΗΕ σε δήλωσή της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Την ίδια ακριβώς στιγμή ένοπλες συμμορίες εποίκων, υπό την κάλυψη του Ισραηλινού στρατού, προχωρούσαν σε επιθέσεις σε χωριά Παλαιστινίων στη Δυτική Όχθη με νεκρούς και τραυματίες αμάχους και γυναικόπαιδα.

Ενώ την ίδια ώρα ο ισραηλινός στρατός ανακοίνωσε την κινητοποίηση δύο εφεδρικών ταξιαρχιών για επιχειρήσεις στη Γάζα: «Σύμφωνα με την εκτίμηση της κατάστασης, ο Ισραηλινός Στρατός καλεί περίπου δύο εφεδρικές ταξιαρχίες για επιχειρησιακές δραστηριότητες στο μέτωπο της Γάζας» σύμφωνα με την επίσημη δήλωση.

Μαζί τους κινητοποιήθηκε κι ολόκληρος ο μηχανισμός ψυχολογικού πολέμου και μαύρης προπαγάνδας, που στη γη της φαιδράς πορτοκαλαίας συνεχίζουμε να αποκαλούμε «δημοσιογραφία». Αν και με αρκετή δόση αηδίας.

Το μαύρο πρέπει να γίνει άσπρο. Ο επιτιθέμενος, δηλαδή το σιωνιστικό Ισραήλ, που δεν δεσμεύεται πια από κανένα κανόνα δικαίου τόσο στον πόλεμο όσο και στην ειρήνη, πρέπει να φανεί αν όχι αμυνόμενο, τουλάχιστον υπερασπιστής του «δυτικού τρόπου ζωής» εναντίον όλων αυτών των σκουρόχρωμων «βαρβάρων» εξ ανατολής.

«Η Ελλάδα είναι ένα κράτος μέλος του ΝΑΤΟ, είμαστε ενεργό μέλος της ΕΕ και αυτό σημαίνει ότι, αν μας ζητηθεί, πρέπει να ανταποκριθούμε, ώστε να βοηθήσουμε να εξασφαλίσουμε την ειρήνη ακόμη πιο γρήγορα. Και πρέπει να καταλάβουν όλοι ότι εμείς θα υπερασπιστούμε τις αρχές, τις αξίες μας, τον δυτικό τρόπο ζωής».
Τάδε έφη ο κ. Μεϊμαράκης, ξεθάβοντας έτσι τα κρυμμένα λάβαρα των Ες-Ες με τις οποία ο παππούς του υπερασπίστηκε το μεγαλείο του «δυτικού τρόπου ζωής» των Αρίων εξ Ευρώπης, που απειλούσαν οι βάρβαροι Κρήτες.

Από κοντά κι ο ελληνόφων τύπος:
Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ: ΙΣΟΠΑΛΙΑ ΤΡΟΜΟΥ – Επίδειξη ετοιμότητας από το Ιράν, απρόβλεπτος παράγοντας ο Νετανιάχου.
ΤΑ ΝΕΑ: Πόλεμος στη Μέση Ανατολή. ΣΕ 3 ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΦΛΕΞΗΣ
ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΡΙΓΟΣ ΤΡΙΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ- «Ειλικρινής υπόσχεση» εναντίον «Σφεντόνας του Δαδίβ»- Σενάρια τρόμου από την πυραυλική επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ- Τι θα κάνει το Τελ Αβίβ.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: ΤΡΟΜΟΣ ΓΙΑ Γ’ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ!- Η Μέση Ανατολή στο χείλος της αβύσσου.

Μα, θα μου πείτε, και τι μας νοιάζουν όλα αυτά; Φαντάζουν πολύ μακρινά.

Ο Κουμφούκιος έλεγε πώς όποιος δεν παίρνει έγκαιρα μέτρα για όσα φαντάζουν μακρινά, είναι απολύτως καταδικασμένος να τα ζήσει και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο.

Μα όντως χρειαζόμαστε την κινέζικη θυμοσοφία για να αντιληφθούμε το αυτονόητο;

«Όταν ξεσπά ένας πόλεμος, οι άνθρωποι λένε: «Είναι πολύ ηλίθιος, δεν μπορεί να διαρκέσει πολύ». Αλλά αν και ένας πόλεμος μπορεί κάλλιστα να είναι «πολύ ηλίθιος», αυτό δεν εμποδίζει τη διάρκειά του. Η βλακεία έχει την ικανότητα να επιβάλλεται. Κι αυτό θα είμαστε σε θέση να το γνωρίζουμε αν δεν ήμασταν πάντα τόσο πολύ τυλιγμένοι στον εαυτό μας».
Έτσι έγραφε ο Αλμπέρ Καμύ -και είχε δίκιο.

Ωστόσο, όσοι δεν πάσχουν από τη γνωστή ενδημική νόσο των ημερών μας, της ιστορικής αποβλάκωσης, γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι πιο καταστροφικοί πόλεμοι, ιδίως οι παγκόσμιοι, συνέβησαν γιατί οι πολλοί έχαψαν τις διαβεβαιώσεις των εκάστοτε επισήμων και «ειδικών» ότι ο πόλεμος κείται μακράν.

Να τι έγραφε ο Δημήτρης Γληνός, σε ανύποπτο χρόνο, το 1932, σε μια Ελλάδα και σε μια Ευρώπη όπου παρά την επικράτηση του φασισμού εν μέσω μιας τρομακτικής κρίσης, άπαντες οι επίσημοι και οι «ειδικοί» θεωρούσαν ένα νέο παγκόσμιο πόλεμο εντελώς αδιανόητο.

Αυτά ο Δημήτρης Γληνός, ένας από τους σύγχρονους δασκάλους του γένους, τα έγραφε το 1932. Κι αλήθεια πόσο μοιάζουν με το σήμερα! Όπως τότε έτσι και σήμερα, οι μόνοι που ενδιαφέρονταν έγκαιρα να προειδοποιήσουν και να κινητοποιήσουν τον κόσμο για να αποφύγει τα πολύ χειρότερα, ήταν μόνο οι γραφικοί, οι περίεργοι, οι περιθωριακοί, οι τρελοί.

Και οι μόνες διαφορές με το τότε, είναι ότι σήμερα οι κυβερνήσεις που έχουν σηκώσει ξανά το παλιό πολεμικό λάβαρο της δήθεν προάσπισης του «δυτικού τρόπου ζωής», δεν χωρίζονται υποκριτικά σε φασιστικές και δημοκρατικές. Ούτε βαφτίζουν τον κατευνασμό του φασισμού και του ναζισμού ως πολιτική για την εξασφάλιση της ειρήνης.

Ο Δημήτρης Καζάκης είναι Πρόεδρος του ΕΠΑΜ. Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο προσωπικό του ιστολόγιο dimitriskazakis.blogspot.com/