Μεταφέρουμε την ανταπόκριση από την Ουκρανία που μας έστειλε ο πατήρ Ευθύμιος

Η Ουκρανία ήταν ανέκαθεν μια τεχνητή αλλά και διχασμένη χώρα. Μια χώρα που βρισκόταν στην άκρη της Ρωσικής αυτοκρατορίας, όπως το μαρτυρεί και το όνομά της (Украйна). Για μια σειρά από ιστορικούς λόγους ο πληθυσμός της βρέθηκε στο στόχαστρο εχθρικών προσπαθειών αλλοίωσης της ταυτότητας και του φρονήματός του. Ενώ το Κίεβο αποτελεί το λίκνο της ρωσικής εθνογένεσης, μια προπαγάνδα 200 ετών προσπαθεί να πείσει τους ουκρανούς πως σίγουρα δεν είναι Ρώσοι, αλλά ταυτόχρονα δε διευκρινίζει τι ακριβώς είναι. Το εθνολογικό στίγμα της καταγωγής των ουκρανών παραμένει θολό, ακριβώς διότι πρέπει αναγκαστικά να μην είναι Ρώσοι. Επιστρατεύονται ποικίλες θεωρίες, όπως ο άγνωστος λαός των «Ούκρων» από τους οποίους υποτίθεται πως έλκουν την καταγωγή τους. Ας είναι οτιδήποτε,  αρκεί να μην είναι Ρώσοι. Διότι έτσι μόνο μπορεί να κατασκευαστεί μια ρωσική χώρα ως Αντιρωσία.

Για την κατασκευή της Αντιρωσίας, προς ενίσχυση του πολιτικού προστρέχει και ο θρησκευτικός βραχίονας. Ανασύρεται στην επιφάνεια και πάλι η φανατική και αντιορθόδοξη Ουνία στη δυτική Ουκρανία, προϊόν της ψευτοοικουμενικής Συνόδου Φερράρας – Φλωρεντίας των ετών 1438-9 καθώς και η  Ουνία του Μπρέστ του 1596. Τώρα όπως και τότε πρόκειται για δυτική επίθεση (Drang nach Osten). Κατά την κομμουνιστική περίοδο ενισχύθηκαν μια σειρά από αιρέσεις, ομάδες, σέκτες και παραφυάδες με σκοπό τη διαίρεση και την αποδυνάμωση της κανονικής (Ουκρανικής) Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας που είχε την κανονική της αναφορά στη Μόσχα, εντός μιας ενιαίας Ρωσικής Αυτοκρατορίας (Российская Империя). Τότε δημιουργήθηκε με κομμουνιστική ενθάρρυνση και το σχίσμα των Ανανεωτών (Обновленцы) που έληξε το 1945, αφού είχε έμπρακτα αποδείξει η κανονική Εκκλησία πως δεν αντιστρατεύεται το καθεστώς αλλά θυσιάζει τα πάντα για την πατρίδα και το λαό της.

Αποτέλεσμα της συγκεχυμένης αυτής κατάστασης ήταν η παρουσία μετά το 1991 σχισματικών παραεκκλησιαστικών δομών: 1) αυτή του Φιλάρετου Ντενισένκο,  ο οποίος θυμήθηκε ξαφνικά τον Ουκρανισμό και την ιδεολογία του, όταν απέτυχε να εκλεγεί Πατριάρχης Μόσχας και πασών των Ρωσιών. 2) αυτή του Επιφανίου Ντούμενκο. Η προσπάθεια συνένωσής τους απέτυχε, παρ’ όλες τις προσπάθειες του τότε προέδρου της Ουκρανίας Πέτρου Ποροσένκο και των δυτικών συμμάχων του. Δυστυχώς και ορθόδοξοι κύκλοι εκτός Ουκρανίας πίστεψαν πως η κανονική Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία διάκειται ευνοϊκά απέναντί τους, ενώ η ιεραρχία της παρέμενε πιστή στην ακεραιότητα της τριάδος Μόσχας-Κιέβου-Μινσκ.

Η τεχνητή Ορθόδοξη Ουκρανική Εκκλησία που δημιουργήθηκε δεν είναι ενιαία αλλά αποτελείται από συνιστώσες, που μερικές δεν έχουν καμιά σχέση με την ορθόδοξη πίστη, λατρεία και ζωή. Πλαισιώνεται από πρόσωπα ξένα προς την ορθόδοξη παράδοση και ψευτοεπισκόπους που έλαβαν τη χειροτονία τους από τον αναθεματισμένο Ντενισένκο, χωρίς επισκοπική χάρη κι εκκλησιαστική διαδοχή. Και όλα αυτά αυθαίρετα, στο έδαφος της κανονικής κι αναγνωρισμένης Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και χωρίς τη συγκατάθεσή της. Σαν να μην έφτανε αυτό ψηφίστηκε το νομοσχέδιο Νο 8371 από την Ουκρανική Βουλή (Верховна Рада) που επιβάλλει διακρίσεις εναντίον της κανονικής Εκκλησίας. Εκτός αυτού διασύρεται η κανονική Εκκλησία στην τηλεόραση με «ψυχαγωγικές» εκπομπές (квартал 95). Οι αρχιερείς πιέζονται να σιωπήσουν γιατί αλλιώς θα δουν χειρότερες μέρες. Ευτυχώς δε σιωπούν όλοι. Ο Μητροπολίτης Σούμι και Αχτίρκας, Ευλόγιος, δε σωπαίνει και καταγγέλλει τους νέους διωγμούς των ορθοδόξων και σίγουρα γράφεται στα μαύρα κατάστιχα του καθεστώτος του Κιέβου. Σύμφωνα με τις καταγγελίες του, ενώ συμβαίνουν επιθέσεις και αρπαγές ναών από την κανονική Εκκλησία, απαγορεύεται κάθε δημόσια συζήτηση κι αναφορά για το θέμα.

Στο Ιβανοφρανκόφσκ εισέβαλλαν στο ναό δήθεν ορθόδοξοι καπνίζοντας και κατέλαβαν το ναό. Πλήρης ασέβεια. Στην Τσερνοβίτσκαγια ο ναός κατελήφθη με τη βοήθεια της τοπικής αστυνομίας και παρουσία των αρχών του τόπου, όπου χύθηκε και αίμα. Δε διστάζουν οι διώκτες να εξαπατούν και να πλαστογραφούν έγγραφα, αδιαφορώντας για τους ορθόδοξους πολίτες της χώρας. Στους ναούς που παραμένουν ανοιχτοί, κόβουν το ρεύμα, το νερό, το τηλέφωνο. Το Πρικαρπάτιε και η Γαλικία έγιναν πεδίο δοκιμών των επιθέσεών τους, στο Λβοβ έκλεισαν όλους τους ναούς της κανονικής Εκκλησίας. Όταν οι ιερείς θέλησαν να πάρουν τα ιερά σκεύη για να τελούν κατ’ οίκον τα μυστήρια, τους απαγόρευσαν τελείως να ιερουργούν. Έπρεπε να εγκαταλείψουν την πόλη διότι δεν μπορούν να εργαστούν σε κάτι άλλο παραμένοντας κληρικοί. Όμως ο πιστός λαός του Θεού δεν περνά στο σχίσμα, αλλά βοηθά με τρόφιμα και χρήματα τους εμπερίστατους κληρικούς σε αυτή τη σκληρή εποχή της αβεβαιότητας, εν μέσω πολέμου. Οι αρπαγμένοι ναοί παραμένουν ανοιχτοί αλλά άδειοι. Πιο λαϊκό ουκρανικό αίσθημα μπορεί να ισχυριστεί πως ικανοποιεί η ιουδαιο-χαζαρική κλίκα του Κιέβου;

Ο πραγματικά πιστός λαός αγωνίζεται και παραμένει κοντά στην Εκκλησία του. Με ευλογία του αγωνιστή Μητροπολίτη Σούμι και Αχτίρκας, Ευλογίου, οι κληρικοί προετοιμάζουν Θεία Κοινωνία και την παραδίδουν σε πιστούς ανθρώπους κι εκείνοι τη μεταδίδουν σε άλλους πιστούς. Δίδονται και οδηγίες για το σωστό τρόπο της μετάληψης. Συντάχθηκε με πρωτοβουλία του Μητροπολίτη και Ακολουθία Μετάληψης διάρκειας 10-15 λεπτών ώστε να κοινωνεί ο πιστός χωρίς παρουσία ιερέα. Η εξομολόγηση γίνεται τηλεφωνικά η με επιστολές. Σε κάποιες περιπτώσεις γίνεται αντιληπτή η παρουσία κανονικών κληρικών ή ακτιβιστών πιστών και καλείται η αστυνομία από αντιφρονούντες γείτονες. Οι συλληφθέντες υποβάλλονται σε ανάκριση και αναγκάζονται να υπογράψουν δήλωση πως δε θα επαναλάβουν την πράξη τους. Και ο ίδιος ο Μητροπολίτης σύρεται σε δικαστικές περιπέτειες και απειλείται. Σε όσους διαμαρτύρονται τους απαντούν να προσχωρήσουν στη σχισματική Ορθόδοξη Ουκρανική Εκκλησία. Οι ναοί των σχισματικών είναι ανοιχτοί αλλά άδειοι, διότι από εκεί απουσιάζει και η Εκκλησία και η Χάρη.

Απέναντι σε αυτήν την αναταραχή και τον πόλεμο, η σιωπή της Δύσης είναι εκκωφαντική. Φιμώνονται όλες οι φωνές διαμαρτυρίας από τους παντοειδείς θιασώτες του αμερικανικού ηγεμονισμού. Διαφημίζοντας μια κοινωνία όπου ακόμα και η πιο εξωφρενική προσωπική ηδονή είναι αποδεκτή κι ενώ βιώνουμε μια καταιγίδα δικαιωματισμού, φαίνεται πως μόνο για το δικαίωμα στην ορθόδοξη πίστη και λατρεία του δοκιμαζόμενου Ουκρανικού λαού δεν υπάρχει θέση. Ίσως διότι αυτό εμποδίζει και το σχέδιο Αντιρωσία…

πατήρ Ευθύμιος