«Δώστε στον πόλεμο μια ευκαιρία» – Ένας «πόλεμος που ακόμη και οι φιλειρηνιστές μπορούν να υποστηρίξουν».

Alastair Crooke

Η Δύση αφυπνίζεται τώρα στην πραγματικότητα της αναδυόμενης, πολυκεντρικής και ρευστής παγκόσμιας τάξης πραγμάτων.

Περισσότερο από ένα χρόνο μετά την έναρξη της ειδικής επιχείρησης της Ρωσίας, ο αρχικός ευρωπαϊκός ενθουσιασμός για την αντίδραση της Δύσης στη Ρωσία έχει διαλυθεί. Αντ’ αυτού, η διάθεση έχει μετατραπεί σε «υπαρξιακό φόβο, μια ενοχλητική υποψία ότι ο [δυτικός] πολιτισμός μπορεί να αυτοκαταστραφεί», υποστηρίζει η καθηγήτρια Helen Thompson.

Για μια στιγμή, η ευφορία είχε δημιουργηθεί γύρω από την υποτιθέμενη προβολή της ΕΕ ως παγκόσμιας δύναμης, ως βασικού παίκτη που πρόκειται να ανταγωνιστεί σε παγκόσμια κλίμακα. Στην αρχή, τα γεγονότα φάνηκαν να ευνοούν την πίστη της Ευρώπης στις δυνάμεις της αγοράς: η Ευρώπη επρόκειτο να ρίξει μια μεγάλη δύναμη – τη Ρωσία – με ένα απλό οικονομικό πραξικόπημα. Η ΕΕ αισθανόταν σαν γίγαντας.

Εκείνη την εποχή, ήταν μια δυναμική στιγμή: «Ο πόλεμος επανενεργοποίησε ένα μακροχρόνια κοιμώμενο μανιχαϊστικό πλαίσιο υπαρξιακής σύγκρουσης μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης, δίνοντάς της οντολογικές και αποκαλυπτικές διαστάσεις. Στις πνευματικές φωτιές του πολέμου, ο μύθος της Δύσης αναβαπτίστηκε», σύμφωνα με την Arta Moeini.

Μετά την αρχική απογοήτευση για την απουσία ενός «γρήγορου θανάτου», η ελπίδα επέμενε: αν οι κυρώσεις έπαιρναν περισσότερο χρόνο και γίνονταν πιο ολοκληρωμένες, ήταν σίγουρα ότι η Ρωσία τελικά θα κατέρρεε. Αυτή, όμως η ελπίδα έγινε κι αυτή σκόνη. Και άρχισε να αναδύεται η πραγματικότητα του τι είχε κάνει η Ευρώπη στον εαυτό της, εξ ου και η τρομερή προειδοποίηση της καθηγήτριας Τόμσον: Ολόκληρο το άρθρο εδώ: Απλά μαθήματα για τη ΝΑΤΟϊκή «αριστερά»

Πηγή: Σεισάχθεια