του Σπύρου Στάλια
Οικονομολόγου Ph.D.

Το κείμενο που ακολουθεί απηχεί προσωπικές απόψεις, για το πως εγώ κατανόησα τις θέσεις της Συμμαχίας Ανατροπής, σε θέματα που αφορούν στην οικονομία και στη σχέση της με τους ευρύτερους στόχους, για μια υγιή ασφαλή κοινωνία με αξιοπρεπείς πολίτες και όχι υπόδουλους και εκβαρβαρισμένους όπως τα Μνημόνια επιδιώκουν, με την συνδρομή των κατεστημένων κομμάτων που είναι στην Βουλή, ασχέτως της κενής πομπώδους φρασεολογίας τους.

Η κατανόηση των  θεμελιωδών διαφορών της Συμμαχίας Ανατροπής  και των κομμάτων του τόξου του Ευρώ, είναι αυτή που μπορεί να βοηθήσει για να χαράξουμε μια κυβερνητική πολιτική απελευθέρωσης της Πατρίδας και επιστροφής στο δρόμο της προόδου.

Η Συμμαχία Ανατροπής με βάση την ιστορία και την επιστήμη, θεωρεί (όπως εγώ κατάλαβα) ότι η ανεξαρτησία κάθε χώρας θεμελιώνεται με την έκδοση Εθνικού Νομίσματος. Με βάση το Εθνικό Νόμισμα  η χώρα κατοχυρώνει την ανεξαρτησίας της, αφού μπορεί να ασκεί τις πέντε πολιτικές που ασκεί κάθε Κυβέρνηση στον κόσμο (εκτός των χωρών της ευρωζώνης, όπου οι πολιτικές ασκούνται από την ΕΚΤ και την γραφειοκρατία των Βρυξελλών).  Μία χώρα που εκδίδει το νόμισμα της μπορεί να ασκήσει ελεύθερα:

α)  Νομισματική Πολιτική, δηλαδή να ορίζει τα επιτόκια της χωρίς να εξαρτάται από τις αγορές (τράπεζες), για να μην αναγκάζεται να δανείζεται συνεχώς να σε ξένο νόμισμα.

β) Δημοσιονομική Πολιτική, δηλαδή να καθορίζει μόνη της τις δαπάνες της και τα έσοδά της χωρίς κανέναν περιορισμό, πέραν του περιορισμού που οι πόροι της χώρας θέτουν και ο πληθωρισμός.

γ) Συναλλαγματική Πολιτική, δηλαδή να θέτει η ίδια την ισοτιμία του νομίσματος της χώρας σε σχέση προς τα ξένα νομίσματα, προσαρμόζοντας έτσι την οικονομία της χώρας στα διεθνή δεδομένα.

δ) Εμπορική – Δασμολογική Πολιτική, δηλαδή να θέτει εμπόδια αλλά και διευκολύνσεις, και  για την προστασία της εγχώριας παραγωγής αλλά και για την προαγωγή της (εισαγωγές – εξαγωγές), και τέλος

ε) Εισοδηματική Πολιτική, δηλαδή την προσαρμογή των μισθών και ημερομισθίων σύμφωνα με την παραγωγικότητα της οικονομίας.

Αλλά πρακτικά τι σημαίνουν τα παραπάνω;

Η χώρα έχει επιμένουσα ανεργία και γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να μειωθεί η ανεργία, πέραν των κρατικών επενδυτικών δαπανών, έως ότου η ανεργία πλήρως απορροφηθεί.

Η ανεργία όμως είναι η προμετωπίδα. Πίσω είναι όλη η οικονομία, η αγροτική παραγωγή, η βιοτεχνία, η βιομηχανία, η πολεμική βιομηχανία, οι υπηρεσίες και οι επί μέρους κλάδοι της οικονομίας.

Οι τομείς αυτοί δεν αναπτύσσονται διότι οι δαπάνες της οικονομίας δεν είναι επαρκείς για να δημιουργήσουν συνθήκες πλήρους απασχόλησης των εργαζομένων και των πόρων της οικονομίας. Συνεπώς, αν οι πόροι είναι εκεί και κάθονται, αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει χρήμα να δαπανηθεί.

Και εδώ προκύπτει το παράδοξο των παραδόξων. Ενώ το χρήμα παράγεται με μια απλή λογιστική εγγραφή παντού στον κόσμο, ήτοι το χρήμα δεν είναι σπάνιο, οι πόροι της οικονομίας που είναι σπάνιοι παραμένουν ανενεργοί με την δικαιολογία  ότι το χρήμα είναι σπάνιο, ενώ δεν είναι!

Κι’ όμως αυτή είναι η θεμελιωδέστερη αρχή της ευρωζώνης που υπηρετούν με συνέπεια οι νεοφιλελεύθεροι της ευρωζώνης (ΝΔ, Σύριζα, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΜεΡΑ25, Ελληνική Λύση κτλ). Ισχυρίζονται ότι οι πολιτικές αύξησης της ζήτησης, με στόχο την μείωση της ανεργίας και μεγέθυνσης του ΑΕΠ, θα αυξήσουν μεν την ζήτηση για εργασία, αλλά από την άλλη θα αυξηθούν οι μισθοί, που θα οδηγήσουν αναπόφευκτα σε δραματικό πληθωρισμό!

Ας αφήσουμε λοιπόν το χρήμα απ’ έξω, γιατί το χρήμα δεν παίζει κανένα ρόλο στην αντιμετώπιση της ανεργίας και στην αύξηση του ΑΕΠ. Ρόλο παίζει η εφαρμογή καθολικών πολιτικών λιτότητας. Με άλλα λόγια, ισχυρίζονται ότι αν η αγορά εργασίας, η αγορά χρήματος και κεφαλαίων και η αγορά εμπορευμάτων, ως αυτόνομος μηχανισμός, αφεθεί ελεύθερα να λειτουργήσει, θα οδηγήσει την οικονομία όχι μόνο στην πλήρη απασχόληση αλλά και στη δίκαιη κατανομή του πλούτου μέσω της λιτότητας.

Οίκοθεν νοείται ότι ούτε θεωρητικά αλλά ούτε και από την οικονομική ιστορία θεμελιώνεται ένας τέτοιος ισχυρισμός. Το γνωρίζουμε αυτό από τον 19ο και 20ο αιώνα που οι πολιτικές λιτότητας οδήγησαν σε λουτρό αίματος. Το γνωρίζουμε  από το 1980 και μετά όπου η εφαρμογή αυτών των πολιτικών οδήγησε  το 1% του παγκοσμίου πληθυσμού να κατέχει το 80% του παγκόσμιου πλούτο. Το γνωρίζουμε και στη χώρα μας μετά από 13 χρόνια μνημονίων. Ούτε ένας στόχος των μνημονίων δεν επιτεύχθηκε. Δεν υπάρχει λόγος να παραθέσω στατιστικά στοιχεία, τα χειρότερα που θα μπορούσαν να υπάρξουν από ιδρύσεως του Ελληνικού Κράτους και το χειρότερο, οι Έλληνες τα νοιώθουν στο πετσί τους.

Αλλά εδώ εγείρεται ένα σημαντικό ερώτημα. Αν είναι έτσι γιατί επιμένουν σε αυτή την πολιτική;

Η απάντηση είναι απλή. Ποιός είναι ο κερδισμένος από  όλη αυτή την κατάσταση; Είναι οι Τράπεζες, οι κεφαλαιούχοι και τα τσιράκια τους, οι πολιτικοί. Γιατί; Επειδή εκ κατασκευής, ένα κράτος το χρήμα -ισχυρίζονται ότι- το βρίσκει όπως και ένας ιδιώτης ή μια επιχείρηση, δηλ. μέσω δανεισμού. Με άλλα λόγια τα κράτη πρέπει κάθε χρόνο να δίνουν ένα μεγάλο μέρος του πραγματικού ΑΕΠ στις Τράπεζες, για τόκους και χρεολυσία από δανεισμούς σε ευρώ, που η έκδοσή του έχει στην πραγματικότητα μηδενικό κόστος. Η αποθέωση του παραλογισμού. Τρέφουμε κηφήνες.

Τελικά η ανάπτυξη της χώρας μακροχρονίως επαφίεται (σύμφωνα με όσα λένε) στην ελεύθερη αγορά, δηλαδή στη ρευστοποίηση του κράτους και στα χαμηλά μεροκάματα!

Στις 21 Μαΐου έχουμε εκλογές. Επί της ουσίας οι εκλογές αυτές αφορούν σε πρόσωπα για να υπηρετήσουν αλλοδαπούς αφεντάδες. Δηλαδή ψηφίζουμε για να μείνουν ή να φύγουν πολιτικοί, να έλθουν καινούργιοι ή παλαιοί, που όλοι τους όμως υπηρετούν την ίδια ακριβώς πολιτική. Πράγμα εντελώς αδιάφορο για την ευημερία του Ελληνικού Λαού.

Μην πιστεύεται σε αυτά που λένε για προοδευτική διακυβέρνηση, για προγράμματα αναπτυξιακά ή στη δημιουργία κοινών φιλολαϊκών προγραμμάτων και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Είναι όλα ψευδή. Όποιος και να εκλεγεί, ή όποιοι συνεργαστούν για να κυβερνήσουν, θα ασκήσουν την δεδομένη πολιτική της ευρωζώνης, την λιτότητα χωρίς καμιά διαφοροποίηση. Λιτότητα και προοδευτικότητα δεν ταιριάζουν.

Οι εκλογές όμως ντύνουν το καθεστώς του ευρώ με ένα δημοκρατικό μανδύα ενώ από μέσα κρύβεται ένα αρπακτικό κτήνος σε μια ζούγκλα. Αμφιβάλλω αν κάποιο τέτοιο κατασκεύασμα υπήρξε ποτέ στην ιστορία της Ευρώπης.

Με αυτή την έννοια οι εκλογές για μας έχουν σημασία στο βαθμό που σχετίζονται με μια καθολική αλλαγή της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής, που θα οδηγήσει την χώρα και τον Λαό στην απελευθέρωση και στη πρόοδο.

Κατά συνέπεια, οι άμεσοι στόχοι που θα πρέπει να υλοποιηθούν όπως εγώ τους κατανοώ, είναι:

1. Άμεση επιστροφή στο Εθνικό Νόμισμα, έτσι ώστε η Πατρίδα να αποκτήσει όλα τα μέσα για να θέσει τις βάσεις για ανάπτυξη και δουλειά για όλους. Χωρίς το Εθνικό Νόμισμα τίποτα δεν μπορεί να γίνει, γιατί το κάθε τι που πρέπει να γίνει απαιτεί χρηματοδότηση. Χωρίς χρήμα τίποτα, μα τίποτα, καμιά υπόσχεση, δεν μπορεί να ικανοποιηθεί.

2. Όσοι δεν θέτουν την επιστροφή στο Εθνικό Νόμισμα ως πρωταρχικό στόχο, ή δεν γνωρίζουν ή είναι αφελείς ή έχουν αλλότριους σκοπούς.

3. Το Κράτος μας πρέπει να ανακτήσει ξανά την δυνατότητα να ασκεί Δημοσιονομική Πολιτική και Νομισματική Πολιτική μέσω της ανεξάρτητης πια Τραπέζης της Ελλάδος και του επαναρρυθμισμένου τραπεζικού συστήματος, Συναλλαγματική Πολιτική, Εμπορική-Δασμολογική Πολιτική και Εισοδηματική Πολιτική. Τα προβλήματα δεν διορθώνονται μέσω της ελεύθερης αγοράς.

4. Οι δαπάνες του κράτους θα πρέπει να είναι απεριόριστες χωρίς κανένα φόβο για τα ελλείμματα, έως ότου ο καρκίνος της ανεργίας εξαφανιστεί από την ελληνική οικονομία, από την ελληνική οικογένεια. Φόβος για πληθωρισμό είναι ανύπαρκτος. Μην ξεχνάμε ότι εκδίδουμε το δικό μας νόμισμα και με αυτό και με τους πόρους μας μπορούμε να κινητοποιήσουμε σχεδόν όλες μας τις επενδύσεις, σε όλους του τομείς της οικονομίας, με στόχο την αυτάρκειά μας κατ αρχήν σε αγροτικά προϊόντα.

5. Επανίδρυση του κοινωνικού κράτους σε σύγχρονες βάσεις με πρότυπα προχωρημένα. Το κοινωνικό κράτος είναι επένδυση και όχι κόστος, όπως τα κόμματα της βουλής ισχυρίζονται.

6. Άμεση προστασία της περιουσίας των Ελλήνων, και κήρυξη γενικής σεισάχθειας, ήτοι τα Funds να φύγουν νύχτα.

7. Χωρίς αυτάρκεια, ή σχετική αυτάρκεια στην ενέργεια, δεν μπορεί να υπάρξει ανεξάρτητο κράτος του μεγέθους της Ελλάδος, με τα χαρακτηριστικά της οικονομίας της και της γεωγραφικής της θέσης. Κατά συνέπεια θα πρέπει άμεσα να επαναλειτουργήσουν τα λιγνιτικά εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, να υλοποιηθούν άμεσα τα συμβόλαια εξόρυξης υδρογονανθράκων από τις Ελληνικές Θάλασσες χωρίς να σημαίνει ότι δεν θα επενδυθούν χρήματα στις νέες πηγές ενέργειας όταν αυτό καταστεί δυνατόν.

8. Οι πολιτικοί που θα εκλέξουμε, θα πρέπει να έχουν την υπευθυνότητα των ανθρώπων που από την γνώση τους και την δράση τους, και απελεύθεροι από ιδεολογήματα του παρελθόντος, θα μας οδηγήσουν στο μέλλον. Η επιλογή μας είναι πράξη μεγάλης υπευθυνότητας.

Με την φωνή που έχω, καλώ όλους του δημοκράτες σοσιαλιστές της διάσπαρτης αριστεράς όπου και ανήκω, τους σοσιαλδημοκράτες πατριώτες του ιστορικού ΠΑΣΟΚ, τους πατριώτες της λαϊκής Καραμανλικής δεξιάς αλλά και τους δημοκράτες βασιλικούς, δηλαδή όλους του πατριώτες που έχουμε το κοινό ιδεώδες της αγάπης για την Πατρίδα, να στηρίξουν την Συμμαχία Ανατροπής για να θεμελιώσουμε την Ανεξαρτησία της Πατρίδας και την Απελευθέρωση των Ελλήνων.

Όλα τα άλλα θέματα που έχει ο καθένας κατά νου, είναι ανέφικτα χωρίς το Εθνικό Νόμισμα και δεν έχουν θέση αυτή την στιγμή στην χώρα μας. Ας κάνουμε όλοι μαζί το πρώτο μεγαλειώδες βήμα.  Τα επόμενα θα γίνουν με αποφάσεις του Ελληνικού Λαού στο άμεσο μέλλον.

Καλή Λευτεριά, και μην ξεχνάτε: Λευτεριά χωρίς το Εμείς δεν Υπάρχει.

spyridonstalias@hotmail.com
Νέα Υόρκη 4 Μαΐου 2023