Τον Αύγουστο 2020 το ιστολόγιο σας είχε παρουσιάσει με εκτενή ανάρτηση την υπόθεση του αιολικού εργοστασίου Bald Hills στη Βικτόρια της Αυστραλίας. 52 ανεμογεννήτριες Senvion MM92 των 2,05MW, συνολικά 106,6MW, είχαν στηθεί από έναν Ιάπωνα “επενδυτή” το Μάιο 2015 στους λόφους Bald Hills της εικόνας, 10 χλμ στα ΝΑ του Tarwin Lower της Πολιτείας της Βικτόρια, στο δήμο South Gippsland, σχεδόν στην πιο νότια ακτή της Αυστραλίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνονται απ’ την εταιρεία Bald Hills Wind Farm Pty Ltd, οι συγκεκριμένες ανεμογεννήτριες έχουν ύψος πύργου έως 85 μέτρα και διάμετρο πτερωτής έως 92,5 μέτρα. Όπως φαίνεται στο Google Earth, η εγκατάσταση καλύπτει μήκος περί τα 10 χιλιόμετρα, σε ΒΑ-ΝΔ κατεύθυνση.
Σχεδόν αμέσως άρχισαν τα παράπονα απ’ τους κατοίκους της γύρω περιοχής για ενόχληση από θορύβους χαμηλών συχνοτήτων που προκαλούσαν οι ανεμογεννήτριες, τους θορύβους που είναι πιο γνωστοί ως υπόηχοι. Τα συμπτώματα που ανέφεραν περιελάμβαναν πονοκεφάλους, διακοπές ύπνου, αδυναμία να κοιμηθούν, κάποιοι αναγκάστηκαν ακόμα και να φύγουν απ’ το σπίτι για να ησυχάσουν απ’ το θόρυβο. Η εταιρεία απέρριψε τα παράπονα και συνέχισε αδιαφορώντας για τους κατοίκους, οι οποίοι προσέλαβαν δικηγόρο και τον Απρίλιο 2016 προσέφυγαν στο …
Δημοτικό Συμβούλιο του South Gippsland, αναφέροντας ενόχληση κατά το άρθρο 62 διάταξης του 2008 για τη Δημόσια Υγεία και την Ποιότητα Ζωής.
Η παρωδία διερεύνησης κι η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου δεν πτόησαν τους κατοίκους: τον Αύγουστο 2017 προσέφυγαν στο Ανώτατο Δικαστήριο (Supreme Court) της Βικτόρια και πέτυχαν αφενός αναίρεση της απόφασης του Φεβρουαρίου, αφ’ ετέρου δικαστική εντολή προς το Δημοτικό Συμβούλιο για να διεξάγει μια σωστή έρευνα.
Το Σεπτέμβριο 2018 ο ανεξάρτητος ερευνητής παρέδωσε το αποτέλεσμα της πραγματογνωμοσύνης (“Smith Report”), στην οποία διαπίστωσε πως ο θόρυβος των ανεμογεννητριών συνιστούσε “ενόχληση κατά την έννοια του άρθρου 62“. Η πραγματογνωμοσύνη δεν ήταν αρκετή για το Δημοτικό Συμβούλιο, που ζήτησε και νομική συμβουλή δικηγόρου της Μελβούρνης, ειδικευμένου σε περιβαλλοντικά θέματα. Τελικά, στις 27 Μαρτίου 2019 το Δημοτικό Συμβούλιο εξέδωσε απόφαση πως πράγματι υπάρχει ενόχληση των κατοίκων απ’ τους υποήχους των ανεμογεννητριών, ότι η ενόχληση είναι κατά διαστήματα, πως η διαφορά πρέπει να επιλυθεί μεταξύ των μερών και πρότεινε σειρά μέτρων για την επίλυση.
Ωστόσο η εταιρεία δεν δέχθηκε την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου και προσέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο της Μελβούρνης. Η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου εκδόθηκε στις 18/8/2020 και απέρριψε τις αιτιάσεις της εταιρείας, δικαιώνοντας το Δημοτικό Συμβούλιο και κατ’ επέκταση τους κατοίκους. Ωστόσο η εταιρεία δεν φάνηκε διατεθειμένη να καταβάλει αποζημιώσεις που να ικανοποιούν τους κατοίκους, οπότε εδώ έρχεται η νέα απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου, που εκδόθηκε στις 25/3/2022 και εκτείνεται σε ενενήντα τέσσερις (94) ολόκληρες σελίδες, με χάρτες και διαγράμματα.
Η νέα απόφαση έπεσε σαν κεραυνός στον κόσμο των αιολικών, καθώς στη σκέψη 244 λέει πως δεν τίθεται θέμα επιλογής ανάμεσα στην παραγωγή καθαρής ενέργειας και στο δικαίωμα των κατοίκων στον καλό ύπνο! (The evidence did not suggest, however, that there is a binary choice to be made between the generation of clean energy by the wind farm, and a good night’s sleep for its neighbours.) Επιπλέον, στη σκέψη 299 λέει πως αναμφίβολα το αιολικό εργοστάσιο μετέβαλε δραστικά το χαρακτήρα της περιοχής (There is no doubt that the wind farm radically changed the nature of the locality).
Τελικά η απόφαση ορίζει πως η εταιρεία πρέπει να καταβάλει αποζημιώσεις συνολικά $260 χιλ. σε δυο κατοίκους ($168 χιλ. στον ένα κάτοικο και $92 χιλ. στον δεύτερο). Επιπλέον ωστόσο ορίζει πως το εργοστάσιο δεν θα πρέπει να προκαλεί ενόχληση στο σπίτι του ενός κατοίκου τη νύχτα (ο 2ος κάτοικος είχε μετακομίσει το 2018). Καλή τύχη στο εργοστάσιο!
Αφήστε ένα σχόλιο