Αυτός δεν είναι ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Αυτός είναι ένας Πόλεμος Τρομοκρατίας

…Η Ρωσία διεξάγει έναν υπαρξιακό πόλεμο για την επιβίωση της πατρίδας – αυτό που κάνει επανειλημμένα εδώ και αιώνες… (Pepe Escobar).

Σημείωση Ξαστεριάς: Με αφορμή την προειδοποίηση της Ρωσίας ότι οποιαδήποτε επίθεση στο εσωτερικό της χώρας με πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, θα σημαίνει ότι τα κράτη του ΝΑΤΟ της έχουν κηρύξει τον πόλεμο, ο συγγραφέας Pepe Escobar κρίνει ότι η Δύση, προκειμένου να απομακρυνθεί το ενδεχόμενο επί του παρόντος ενός Γ΄ Παγκόσμιου Πολέμου για το οποίο δεν είναι έτοιμη να αντεπεξέλθει, έχει επιλέξει τη διαιώνιση ενός ασταμάτητου πολέμου με όπλο την τρομοκρατία και μεθόδους τρομοκρατικές ενάντια στη Ρωσία (συνεργασία π.χ. με παρακλάδια του ISIS και της Αλ Κάιντα). Με τον ιδιαίτερα γλαφυρό τρόπο της γραφής του, ο Pepe Escobar υποστηρίζει ότι το ΝΑΤΟ προετοιμάζει μεθοδικά έναν ολοκληρωτικό πόλεμο κατά τη χρονική στιγμή που θα διαθέτει τη μέγιστη δύναμη ισχύος, για να εξαπολύσει με χρονικό ορίζοντα να τίθεται κάπου στο 2030 μια διασκευασμένη εκδοχή της Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα του 1941.
Ο Pepe Escobar είναι ανεξάρτητος γεωπολιτικός αναλυτής, συγγραφέας και δημοσιογράφος. Το άρθρο του δημοσιεύθηκε στις 18/09/2024 στο strategic-culture.su/news και το αναδημοσιεύουμε σε μετάφραση της Φλώρας Παπαδέδε.

του Pepe Escobar
μετάφραση Φλώρα Παπαδέδε

Δεν είναι πάρτι
Δεν είναι ντίσκο
Δεν κάνω βόλτες αραχτός
Δεν είναι καιρός για χορούς
Ή για τρυφερές αγάπες
Δεν έχω χρόνο για αυτά τώρα
Talking Heads, Ζωή στη διάρκεια του Πολέμου

Πρώτα είχαμε δράση: ο Πρόεδρος Πούτιν – ψύχραιμος, ήρεμος, συγκροτημένος – προειδοποιεί ότι οποιαδήποτε επίθεση ενάντια στη Ρωσία με πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς του ΝΑΤΟ αποτελεί πράξη πολέμου.

Μετά είχαμε αντίδραση: οι αρουραίοι του ΝΑΤΟ κρύβονταν πίσω στους υπονόμους τους – με βιασύνη. Και για την ώρα.

Όλα αυτά ήταν άμεση συνέπεια της πανωλεθρίας στο Κουρσκ. Ένα απελπισμένο στοίχημα. Αλλά η κατάσταση των πραγμάτων στον πόλεμο δι’ αντιπροσώπου στην Ουκρανία ήταν απελπιστική για το ΝΑΤΟ. Μέχρι που φάνηκε ξεκάθαρα πως είναι βασικά μη αναστρέψιμη.

Άρα απομένουν δύο επιλογές.

Η άνευ όρων παράδοση της Ουκρανίας, με τους όρους της Ρωσίας, που ισοδυναμεί με πλήρη ταπείνωση του ΝΑΤΟ.

Ή κλιμάκωση σε ολοκληρωτικό πόλεμο (η υπογράμμιση δική μου) με τη Ρωσία.

Οι άρχουσες τάξεις των ΗΠΑ –αλλά όχι της Βρετανίας– φαίνεται να έχουν καταγράψει την ουσία του μηνύματος του Πούτιν: εάν το ΝΑΤΟ βρίσκεται σε πόλεμο με τη Ρωσία, «τότε, λαμβάνοντας υπόψη την αλλαγή στη φύση της σύγκρουσης, θα λάβουμε τις κατάλληλες αποφάσεις ως απάντηση στις απειλές που θα μας τεθούν».

Ο υφυπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Ριαμπκόφ ήταν δυσοίωνα πιο ακριβής: «Η απόφαση έχει ληφθεί, η εξουσιοδότηση εν λευκώ και όλες οι ικανοποιήσεις έχουν δοθεί [στο Κίεβο), οπότε εμείς [η Ρωσία] είμαστε έτοιμοι για όλα. Και θα αντιδράσουμε με ένα τρόπο που δεν θα είναι όμορφος».

Το ΝΑΤΟ βρίσκεται σε ντε φάκτο πόλεμο με τη Ρωσία

Για όλους τους πρακτικούς σκοπούς, το ΝΑΤΟ βρίσκεται ήδη σε πόλεμο με τη Ρωσία: ασταμάτητες αναγνωριστικές πτήσεις, πλήγματα υψηλής ακρίβειας σε αεροδρόμια στην Κριμαία, που ανάγκασαν τον στόλο της Μαύρης Θάλασσας να μετεγκατασταθεί από τη Σεβαστούπολη, για να αναφέρουμε μερικές μόνο περιπτώσεις. Με «άδεια» να χτυπήσει έως και 500 χιλιόμετρα βαθιά στη Ρωσία και μια λίστα με αρκετούς στόχους που έχει ήδη υποβάλει το Κίεβο για «έγκριση», ο Πούτιν δήλωσε ξεκάθαρα το προφανές.

Η Ρωσία διεξάγει έναν υπαρξιακό πόλεμο για την επιβίωση της Πατρίδας – αυτό που κάνει επανειλημμένα εδώ και αιώνες.

Η ΕΣΣΔ υπέστη 27 εκατομμύρια απώλειες και βγήκε από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο πιο δυνατή από ποτέ. Αυτή η επίδειξη της δύναμης θέλησης, από μόνη της, τρομάζει τη συλλογική Δύση μέχρι θανάτου.

Ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ – του οποίου η ταοϊστική υπομονή φαίνεται να εξαντλείται – πρόσθεσε λίγο χρώμα στη Μεγάλη Εικόνα, αντλώντας από την αγγλική λογοτεχνία:

«Ο Τζορτζ Όργουελ είχε πλούσια φαντασία και ικανότητα ιστορικής πρόβλεψης. Αλλά ούτε κι αυτός δεν μπορούσε να φανταστεί πώς θα έμοιαζε ένα ολοκληρωτικό κράτος. Σκιαγράφησε μερικά από τα περιγράμματα του, αλλά δεν κατάφερε να διεισδύσει στα βάθη του ολοκληρωτισμού που βλέπουμε τώρα μέσα στο πλαίσιο της ‘τάξης που βασίζεται σε κανόνες’. Δεν έχω να προσθέσω τίποτα. Οι σημερινοί ηγέτες στην Ουάσιγκτον, που καταστέλλουν κάθε διαφωνία, τον έχουν ‘ξεπεράσει’. Αυτός είναι ο ολοκληρωτισμός στην πιο καθαρή μορφή του».

Ο Λαβρόφ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «είναι ιστορικά καταδικασμένοι». Ωστόσο, δεν έχουν πραγματικά τα κότσια να προκαλέσουν τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Δειλοί με πατέντα δεν μπορούν παρά να καταφύγουν σε έναν Πόλεμο ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

Εδώ είναι μερικές περιπτώσεις. Η SVR – ρωσική υπηρεσία αντικατασκοπείας – ανακάλυψε μια συνωμοσία του Κιέβου που επρόκειτο να στήσει μια δήθεν ρωσική πυραυλική επίθεση σε νοσοκομείο ή νηπιαγωγείο σε εδάφη που ελέγχονται από το Κίεβο.

Οι στόχοι περιλάμβαναν την ανύψωση του – καταρρακωμένου – ηθικού των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, τη δικαιολόγηση της πλήρους άρσης τυχόν περιορισμών για πυραυλικές επιθέσεις βαθιά εντός της Ρωσικής Ομοσπονδίας και την προσέλκυση υποστήριξης από τον Παγκόσμιο Νότο – ο οποίος καταλαβαίνει σε μεγάλο βαθμό τι κάνει η Ρωσία στην Ουκρανία.

Παράλληλα, αν λειτουργούσε αυτή η τεράστια προβοκάτσια, ο Ηγεμόνας θα τη χρησιμοποιούσε για να «αυξήσει την πίεση» (Πώς; Ουρλιάζοντας μέχρι να βραχνιάσουν;) στο Ιράν και τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας, των οποίων οι πύραυλοι θα ήταν πιθανότατα οι δράστες του μακελειού.

Όσο κι αν αυτό φαίνεται τραβηγμένο ακόμα και για το καθεστώς της Υπέρμετρης Ηλιθιότητας, λαμβάνοντας υπόψη τη βαθιά άνοια που επικρατεί από την Ουάσιγκτον και το Λονδίνο μέχρι το Κίεβο, παραμένει πιθανό, καθώς το NATOστάν διατηρεί ντε φάκτο τη στρατηγική πρωτοβουλία σε αυτόν τον πόλεμο. Η Ρωσία από την πλευρά της παραμένει παθητική. Το ΝΑΤΟ είναι που επιλέγει τη μέθοδο, τον τόπο και τον χρόνο για τα βασικά χτυπήματα της επιλογής του.

Μια άλλη κλασική περίπτωση του πολέμου τρομοκρατίας έρχεται με τζιχαντιστική στολή και από το παρακλάδι της Αλ Κάιντα, τη Hayat Tahrir al-Sham στη Συρία, η οποία λαμβάνει 75 drones από το Κίεβο, με αντάλλαγμα την υπόσχεση να στείλει μια παρτίδα έμπειρων μαχητών από τον μετασοβιετικό χώρο στο Ντονμπάς.

Τίποτα νεότερο από το μέτωπο της τρομοκρατίας εδώ: ο Ουκρανός αρχικατάσκοπος Κυρίλ  Μπουντάνοφ – που εκθειάζεται στη Δύση ως κάποιο είδος Ουκρανού Τζέιμς Μποντ – είναι πάντα σε στενή επαφή με τους τζιχαντιστές στο Ιντλίμπ, όπως αναφέρει η συριακή εφημερίδα Al-Watan.

Προετοιμασία για τη νέα διασκευή της Επιχείρησης Μπαρμπαρόσσα

Παράλληλα, είχαμε τον αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Κουρτ Κάμπελ – τον ​​ρωσσόφοβο/σινοφοβικό που εφηύρε τη «στροφή στην Κίνα» κατά την πρώτη διακυβέρνηση Ομπάμα – να ενημερώνει ανώτερους γραφειοκράτες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ για τη στρατιωτική συνεργασία του νέου άξονα του κακού που επινόησε η Αυτοκρατορία: Ρωσία – Κίνα – Ιράν.

Ο Κάμπελ επικεντρώθηκε κυρίως στη βοήθεια της Μόσχας προς το Πεκίνο σε προηγμένη τεχνογνωσία υποβρυχίων, πυραύλων και αεροπλάνων stealth, με αντάλλαγμα κινεζικές προμήθειες.

Είναι προφανές ότι η παρέα πίσω από το ζόμπι, που δεν μπορεί καν να βρει τρόπο να γλείψει ένα παγωτό, δεν έχει πάρει είδηση την αλληλένδετη στρατιωτική συνεργασία των στρατηγικών εταίρων Ρωσία – Κίνα – Ιράν.

Τυφλή σαν χίλιες νυχτερίδες, η παρέα ερμηνεύει τη στάση της Ρωσίας να μοιράζεται τη μέχρι στιγμής αυστηρά φυλασσόμενη στρατιωτική της τεχνογνωσία με την Κίνα ως «σημάδι αυξανόμενης απερισκεψίας».

Η πραγματικά ανησυχητική ιστορία πίσω από αυτό το μείγμα άγνοιας και πανικού είναι ότι τίποτα δεν προέρχεται από το ζόμπι που δεν μπορεί να γλείψει ούτε ένα παγωτό. Είναι η «παρέα Μπάιντεν» που στην πραγματικότητα εργάζεται σκληρά για να προκαθορίσει την τροχιά του πολέμου δι’ αντιπροσώπου στην Ουκρανία μετά τον Ιανουάριο του 2025 – ανεξάρτητα από το ποιος θα εκλεγεί στον Λευκό Οίκο.

Ο πόλεμος τρομοκρατίας θα πρέπει να αποτελέσει το πλαίσιο – ενώ οι προετοιμασίες για τον πραγματικό πόλεμο στη Ρωσία συνεχίζονται, με τον ορίζοντα να τίθεται για το 2030, σύμφωνα με τις εσωτερικές διαβουλεύσεις του ΝΑΤΟ. Αυτή είναι η στιγμή που πιστεύουν ότι θα διαθέτουν τη μέγιστη ισχύ για να προωθήσουν μια διασκευασμένη έκδοση της Επιχείρησης Μπαρμπαρόσσα του 1941.

Αυτοί οι κλόουν είναι εκ γενετής ανίκανοι να καταλάβουν ότι ο Πούτιν δεν μπλοφάρει. Εάν δεν μείνει καμία άλλη επιλογή, η Ρωσία θα χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα (η υπογράμμιση δική μου). Ως έχουν τα πράγματα, ο Πούτιν και το Συμβούλιο Ασφαλείας – παρά την εμπρηστική ρητορική του Μεντβέντεφ – ασχολούνται βαθιά με τη δύσκολη υπόθεση της απορρόφησης του ενός χτυπήματος μετά το άλλο, προκειμένου να εμποδίσουν τον Αρμαγεδδώνα.

Αυτό απαιτεί απεριόριστη ταοϊστική υπομονή – την οποία διαθέτουν οι Πούτιν, Λαβρόφ, Πατρούσεφ – σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο Πούτιν παίζει Γιαπωνέζικο Γκο[1], κάτι πολύ περισσότερο από το σκάκι και είναι ένας τρομερός τακτικιστής.

Ο Πούτιν διαβάζει το ανοϊκό βιβλίο του NATOστάν σαν να ήταν παιδικό βιβλίο με παραμύθια (στην πραγματικότητα είναι). Τη μοιραία στιγμή που για τη Ρωσία θα προκύπτει το μέγιστο όφελος σε όλο το φάσμα, ο Πούτιν θα διατάξει, για παράδειγμα, τον απαραίτητο αποκεφαλισμό του φιδιού του Κιέβου.

Η αδιάκοπη, σκληρή συζήτηση για τη χρήση πυρηνικών όπλων από τη Ρωσία εξαρτάται ουσιαστικά από το πώς το Κρεμλίνο θα θεωρήσει μια επίθεση με πυραύλους του ΝΑΤΟ σε σχέση με μια υπαρξιακή απειλή.

Οι Νεοσυντηρητικοί και οι Σιωνιστές καθώς και οι υποτελείς του ΝΑΤΟ μπορεί να επιθυμούν έναν πυρηνικό πόλεμο –θεωρητικά– γιατί στην πραγματικότητα αυτό θα προκαλούσε μαζική καταστροφή του πληθυσμού. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι η συμμορία του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ/Νταβός επιθυμεί και κηρύττει τη παγκόσμια μείωση του ανθρώπινου πληθυσμού στο ασύλληπτο 85%. Ο μόνος δρόμος για αυτό είναι φυσικά ένας πυρηνικός πόλεμος.

Αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ πιο πεζή. Οι δειλοί νεοσυντηρητικοί και οι σιωνιστές – αντικατοπτρίζοντας το παράδειγμα των Ταλμουδιστών γενοκτόνων στο Τελ Αβίβ – στην καλύτερη περίπτωση θέλουν να χρησιμοποιήσουν την απειλή ενός πυρηνικού πολέμου για να φοβερίσουν ιδιαίτερα τη στρατηγική συνεργασία Ρωσίας-Κίνας.

Αντίθετα, ο Πούτιν, ο Σι και κάποιοι διαλεχτοί ηγέτες της Παγκόσμιας Πλειοψηφίας, όπως ο Ανουάρ της Μαλαισίας, συνεχίζουν να επιδεικνύουν ευφυΐα, ακεραιότητα, υπομονή, προνοητικότητα και ανθρωπιά. Για τη συλλογική Δύση και τις τρομακτικά μέτριες πολιτικές και τραπεζικές ελίτ της, είναι πάντα θέμα χρημάτων και κερδών. Λοιπόν, αυτό μπορεί επίσης να αλλάξει δραστικά στις 22 Οκτωβρίου στο Καζάν, στη σύνοδο κορυφής των BRICS –  όταν σημαντικά βήματα προς την οικοδόμηση ενός μετα-μονοπολικού κόσμου πρόκειται να ανακοινωθούν.

Το θέμα συζήτησης στη Μόσχα

Στη Μόσχα εξελίσσεται μια μανιώδης συζήτηση σε όλους τους τομείς για το πώς να τερματιστεί ο πόλεμος δι’ αντιπροσώπου στην Ουκρανία.

Η ταοϊστική υπομονή του Πούτιν επικρίνεται έντονα – όχι απαραίτητα από ενημερωμένους παρατηρητές που έχουν εκ των έσω γνώση του σκληρού πυρήνα της γεωπολιτικής. Δεν καταλαβαίνουν ότι η Ουάσιγκτον δεν θα δεχτεί ποτέ τις βασικές ρωσικές απαιτήσεις. Παράλληλα, στο θέμα της πλήρους αποναζιστικοποίησης της Ουκρανίας, ένας συμβιβασμός τελικά της Μόσχα με ένα απλά «φιλικό» καθεστώς στο Κίεβο δεν ικανοποιεί.

Φαίνεται να υπάρχει συμφωνία στο ότι η συλλογική Δύση δεν θα αναγνωρίσει σε καμία περίπτωση την κυριαρχία της Ρωσίας στην Κριμαία καθώς και ό,τι κατακτήθηκε στα πεδία των μαχών της Νοβορωσίας.

Στο τέλος, το κύριο τεκμήριο είναι ότι όλες οι αποχρώσεις του διαπραγματευτικού σχεδίου της Ρωσίας θα κριθούν από τον Πούτιν. Και αυτό αλλάζει συνεχώς. Αυτό που πρότεινε –πολύ γενναιόδωρα– την παραμονή εκείνης της αξιολύπητης συνόδου κορυφής για την ειρήνη στην Ελβετία τον Ιούνιο, δεν είναι πλέον στο τραπέζι μετά το Κουρσκ.

Όλα εξαρτώνται, για άλλη μια φορά, από το τι συμβαίνει στα πεδία των μαχών. Αν – καλύτερα όταν – το ουκρανικό μέτωπο καταρρεύσει, το αστείο που κυκλοφορεί στη Μόσχα θα τεθεί σε ισχύ: «Ο Πέτρος [ο Μέγας] και η Αικατερίνη [η Μεγάλη] περιμένουν». Λοιπόν, δεν θα περιμένουν άλλο, γιατί αυτοί ήταν οι Μεγάλοι που έτυχε να ενσωματώσουν ντε φάκτο ό,τι αποτελεί σήμερα την ανατολική και τη νότια Ουκρανία στη Ρωσία.

Και αυτό θα σφραγίσει την κοσμική ταπείνωση του ΝΑΤΟ. Εξ ου και η διαιώνιση του Σχεδίου Β: όχι Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος, αλλά ένας ασταμάτητος Πόλεμος ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

Σημειώσεις:

[1] Το Γκο είναι ένα αφηρημένο επιτραπέζιο παιχνίδι στρατηγικής για δύο παίκτες, στο οποίο ο στόχος είναι να αποσπάσουν περισσότερα εδάφη από τον αντίπαλο. Το παιχνίδι εφευρέθηκε στην Κίνα πριν από περισσότερα από 2.500 χρόνια και πιστεύεται ότι είναι το παλαιότερο επιτραπέζιο παιχνίδι που παίζεται συνεχώς μέχρι σήμερα.
Παρά τους σχετικά απλούς κανόνες του, το Γκο είναι εξαιρετικά περίπλοκο. Σε σύγκριση με το σκάκι, το Γκο έχει μεγαλύτερο ταμπλώ με περισσότερα περιθώρια παιχνιδιού και μεγαλύτερη χρονική διάρκεια και, κατά μέσο όρο, πολλές περισσότερες εναλλακτικές λύσεις ανά κίνηση. Ο αριθμός των επιτρεπόμενων κινήσεων στο ταμπλώ του Γκο έχει υπολογιστεί ότι είναι περίπου 2,1×10¹⁷⁰ που είναι πολύ μεγαλύτερος από τον αριθμό των ατόμων στο παρατηρήσιμο σύμπαν, που εκτιμάται ότι είναι της τάξης του 10⁸⁰.
Η στρατηγική του παιχνιδιού ασχολείται με την παγκόσμια επιρροή, την αλληλεπίδραση μεταξύ μακρινών λίθων (λίθοι ονομάζονται τα πιόνια του παιχνιδιού), την ικανότητα να λαμβάνεται υπόψη ολόκληρο το ταμπλό κατά τη διάρκεια τοπικών αγώνων σε περιοχές του ταμπλώ και άλλα θέματα που αφορούν το συνολικό παιχνίδι. Ως εκ τούτου, είναι δυνατό να επιτραπεί μια τακτική απώλεια όταν παρέχει ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. (Σ.τ.Μ.)