Την Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2024, ώρα 11:30, πραγματοποιήθηκε στην ΕΣΗΕΑ στην Αθήνα, Ημερίδα με κεντρικό τίτλο: “Τα ΜΜΕ στην Ελλάδα και τον κόσμο, σήμερα”

Σε μία εποχή  που πέφτει βαριά σκιά στο κράτος Δικαίου και την ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα, το Ε.ΠΑ.Μ. ανέλαβε πρωτοβουλία διοργάνωσης δημοσίου διαλόγου για τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Διακεκριμένοι δημοσιογράφοι από το χώρο της μαχόμενης δημοσιογραφίας , ραδιοφωνικοί παραγωγοί και  συντελεστές με μακρά διαδρομή στο χώρο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, κατέθεσαν τις εμπειρίες τους και  διαφώτισαν το κοινό για το επίμαχο ζήτημα του περιορισμού της Δημοκρατίας στον Τύπο, τόσο στη χώρα μας, όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο. Το ακροατήριο ενημερώθηκε τόσο για τις δυσμενείς συνθήκες περιορισμού της ελευθερίας, όσο και για τις πρακτικές οργανωμένης προπαγάνδας που εφαρμόζονται σήμερα στα ΜΜΕ.

Η Ελλάδα, ως χώρα, κατατάσσεται στις τελευταίες θέσεις ελευθερίας του τύπου, διεθνώς. Εισήλθαμε  σε μια εποχή που o όρος λογοκρισία έχει πλέον ξεπεραστεί. Μιλάμε για φίμωση, καθοδηγούμενη ενημέρωση, απόκρυψη ενοχλητικών για το σύστημα ειδήσεων, μέχρι και κατασκευασμένων ρεπορτάζ. Οι συνθήκες στην χώρα μας επιδεινώνονται ακόμα περισσότερο με τον πρόσφατο νόμο 5090/2024 που θεσμοθέτησε διώξεις, έτσι ώστε να αποκλειστεί κάθε χαραμάδα ελευθερίας του λόγου σε δημοσιογράφους  που λειτουργούν κατά συνείδηση. Με άλλα λόγια, θεσμοθετήθηκε ένας νόμος του κράτους που επιβάλλει την αστυνόμευση της πληροφορίας, ποινικοποιώντας την ελεύθερη διακίνησή της.

Τη συζήτηση συντόνισε η κα Εύα Μαυρογένη, δημοσιογράφος στην ΕΡΤ και σήμερα στην ΕΡΤ OPEN.

Οι ομιλητές:

– O Δημήτρης Καζάκης, πρόεδρος του Ε.ΠΑ.Μ, έκανε την εισαγωγική τοποθέτηση στο θέμα της ημερίδας, τονίζοντας, μεταξύ άλλων, ότι σήμερα η ειδησεογραφία διαμορφώνεται από επικοινωνιολόγους και εταιρείες δημοσίων σχέσεων. Συγκεκριμένα, η σοβαρή αλλαγή στον τρόπο ενημέρωσης άρχισε το 2010 την εποχή της εγκαθίδρυσης των μνημονίων, όταν επιβλήθηκε στην Ελλάδα η οικονομική και θεσμική κατοχή και στερήθηκε το δικαίωμα να αποφασίζει η ίδια η χώρα. Έκτοτε και μέχρι σήμερα, τα mainstream ΜΜΕ υποστηρίζουν την κατοχή, διεξάγοντας, στην κυριολεξία, έναν ψυχολογικό πόλεμο κατά του Έλληνα πολίτη. Οι δε ελεύθερες φωνές που τολμούν να εκφράσουν οποιαδήποτε διαφορετική άποψη από αυτήν του κατεστημένου, είναι αποκλεισμένες και καταχωρισμένες στις μαύρες λίστες των συστημικών ΜΜΕ. Η συστράτευση σε μια συμμαχία ελευθερίας και δημοκρατίας θα είναι η απάντηση στην κατοχή που επιβλήθηκε στη χώρα μας, κατέληξε ο κ. Καζάκης.

– Γιώργος Βούλγαρης, δημοσιογράφος “Στο κόκκινο” 105,5 FM.
Θέμα: “Ο ρόλος των ΜΜΕ στην Ελλάδα”.

Ο κ. Βούλγαρης μίλησε για «Τηλεοπτική Δημοκρατία» στην οποία δεν υπάρχει χώρος για διαφορετική άποψη. Η είδηση σήμερα υπηρετεί το σύστημα και την επιχειρηματική ελίτ των καναλαρχών που εξυπηρετούν τα συμφέροντα τους, τα οποία, βέβαια, περνούν μέσα από το πλέγμα των δεσμών τους με την κυβέρνηση και τις επιλογές της.
Η δε κυβέρνηση με κρατικό χρήμα – δηλ. των φορολογουμένων –  χρηματοδοτεί τα ΜΜΕ, καθιστώντας με τον τρόπο αυτό τους δημοσιογράφους εξαρτημένους υπαλλήλους της, οι οποίοι με τη σειρά τους «ενημερώνουν» και πληροφορούν γι’ αυτά που επιδιώκει το σύστημα να ακούσει ο κόσμος, έτσι ώστε να αποδεχθούν οι πολίτες ότι δεν δικαιούνται καλύτερη ζωή πέραν από τον μονόδρομο που τους επιβάλλεται από Κυβέρνηση – ΜΜΕ – Τράπεζες.
Όσοι δε δημοσιογράφοι τολμούν να διαφοροποιηθούν, ενεργώντας κατά συνείδηση, αμείβονται με ανεργία, μηνύσεις και αγωγές.


– Αντώνης Κοκορίκος, Δημοσιογράφος.
Θέμα: “Η Δημοκρατία στα ΜΜΕ σήμερα”.

Ο κ. Κοκορίκος τόνισε, μεταξύ άλλων, ότι ένα μεγάλο μέρος του κόσμου που δέχεται την επίθεση της τηλεοπτικής προπαγάνδας είναι πλέον υποψιασμένο. Αντιλαμβάνεται την πλαστή εικόνα που του παρουσιάζουν, παρόλο που η εξουσία νομίζει ότι τους κοροϊδεύει ακόμα. Στην συνέχεια τοποθέτησε, ως ορόσημο της γενικευμένης επίθεσης κατά των πολιτικών, εργασιακών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ελλήνων, το έτος 2010 της εγκαθίδρυσης των μνημονίων, που στην ουσία επρόκειτο για μια επίθεση των τραπεζιτών. Τότε, όταν εκδηλώθηκε η επίθεση, οι μαχόμενοι δημοσιογράφοι δεν κατάφεραν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, έχασαν μια καθοριστική μάχη να ενημερώσουν το λαό για την πραγματικότητα και επικράτησε η οργανωμένη προπαγάνδα του συστήματος. Αποτέλεσμα, ο αγώνας σήμερα να γίνεται σε συνθήκες πολύ χειρότερες από αυτές του 2010, σε συνθήκες προδικτατορικές  που ομοιάζουν με αυτές της μετεμφυλιακής εποχής. Αυτό συνέβη, λίγο έως πολύ, σε όλο τον κόσμο, με επιθέσεις από το ΔΝΤ και από κέντρα  του παγκόσμιου συστήματος για τη χειραγώγηση της έκφρασης. Ο κ. Κοκορίκος κατέληξε  ότι είναι αναγκαία η δημιουργία ενός εναλλακτικού δικτύου ενημέρωσης, κατά το πρότυπο της «Αδέσμευτης Γνώμης», που  θα κερδίσει την εμπιστοσύνη του υποψιασμένου πια κόσμου και θα αποσπάσει ένα σημαντικό μερίδιο αγοράς, πράγμα που θα οδηγήσει το μιντιακό σύστημα σε υποχώρηση.

– Ακολούθησε παρέμβαση της Μαρίας Δεναξά, δημοσιογράφου,  ανταποκρίτριας στη Γαλλία.

Η κα Δεναξά απευθύνθηκε στο ακροατήριο της Ημερίδας με επιστολή της, στην οποία ανέφερε, μεταξύ άλλων, την προσωπική της εμπειρία η οποία αντικαθρεφτίζει τις συνθήκες που επικρατούν στα ΜΜΕ, λέγοντας ότι η πρόσφατη, αναιτιολόγητη απόλυσή της, δική της και συναδέλφων της από ελληνικό μιντιακό όμιλο, εδράζεται στην εσφαλμένη αντίληψη πως «οι ανταποκριτές είναι πολυτέλεια», όπως πολυτέλεια είναι οι περισσότεροι ευσυνείδητοι δημοσιογράφοι, αφού η είδηση και τα γεγονότα δημιουργούνται σε κέντρα εξουσίας,  τα οποία αν και βρίσκονται εκτός Ελλάδας,  λαμβάνουν σημαντικές αποφάσεις και βγάζουν καθοριστικές για τη χώρα μας ειδήσεις.
Όσο για την κατάσταση των ΜΜΕ στη Γαλλία, αυτή  δεν συγκρίνεται με το τέλμα στο οποίο έχουν εγκλωβιστεί τα ΜΜΕ στην Ελλάδα. Όμως, η πολιτική της εξάρτησης και της σιωπηρής εξαγοράς της αντικειμενικότητας,  όπως και οι  χορηγίες εκατομμυρίων ευρώ σε δημοσιογράφους από τον κρατικό κορβανά, είναι ακριβώς η ίδια.  Στις περισσότερες πλέον χώρες της Δύσης, κατέληξε η κα Δεναξά, η ελευθεροκτόνος διολίσθηση της εξουσίας που κινητοποιείται για να φιμώσει την ανυπότακτη σκέψη, πλησιάζει το ολοκληρωτικό μοντέλο, στόχος του οποίου είναι η αυταρχική εξάλειψη κάθε εναλλακτικού προβληματισμού.

– Πάρις Καρβουνόπουλος, δημοσιογράφος,  διαχειριστής του militaire.gr.
Θέμα: “Καθεστώς λογοκρισίας και αυτολογοκρισίας”.

Ο κ. Καρβουνόπουλος ανέφερε ότι η περίοδος αυτή είναι για τη δημοσιογραφία η χειρότερη της μακράς επαγγελματικής του διαδρομής, χαρακτηρίζοντάς την Καταχνιά.
Ως διαχειριστής του ανεξάρτητου διαδικτυακού μέσου, το militaire.gr,  που ασχολείται με θέματα Αμυνας, ανέφερε  πολλές περιπτώσεις παρεμβάσεων και επιβολής λογοκρισίας με το πρόσχημα του «απόρρητου» και «εμπιστευτικού». Λειτουργώντας  υπό τον φόβο της απειλής του εισαγγελέα και των αγωγών, ευσυνείδητοι δημοσιογράφοι αναγκάζονται,  ενώ δεν το θέλουν, να αυτολογοκρίνονται,  αφήνοντας  στην άκρη θέματα που θα ήθελαν και θα έπρεπε να αναδείξουν. Οι ευσυνείδητοι δημοσιογράφοι αισθάνονται μόνοι και απροστάτευτοι, αφού το συνδικαλιστικό τους Όργανο, η ΕΣΗΕΑ, είναι εκτός πραγματικότητας, δεν υποστηρίζει έμπρακτα δημοσιογράφους που υφίστανται  δικαστικές περιπέτειες, ενώ από τα πρώτα θέματα που θα έπρεπε να  ασχοληθεί η ΕΣΗΕΑ είναι  οι αγωγές που δέχονται τα μέλη της.
Κλείνοντας ο κ. Καρβουνόπουλος, μετέφερε το αισιόδοξο μήνυμα ότι ο κόσμος αναζητά τη σοβαρή και έγκυρη πληροφόρηση και αγκαλιάζει το μέσο που του την προσφέρει, αναφερόμενος στην ικανοποιητική ανταπόκριση του κοινού στο militaire.gr

– Στάθης Σταυρόπουλος, σκιτσογράφος, αρθρογράφος.
Θέμα: “Δημοσιογράφοι, μια χαμένη φυλή;”

Ο κ. Σταυρόπουλος κατέθεσε την εμπειρία του από τη μακρά διαδρομή του σε μεγάλης κυκλοφορίας έντυπα που αποτελούν μέρος της νεώτερης ελληνικής Ιστορίας, αφού η δημοσιογραφία, όπως σημείωσε, αποτυπώνει το ηχόχρωμα της Ιστορίας. Αναφέρθηκε στην εξέλιξη της δημοσιογραφίας από το 1980, όταν η δημοσιογράφοι υπηρετούσαν τον αναγνώστη λειτουργώντας  μέσα σε ένα πλαίσιο δεοντολογίας και ηθικών  αξιών, μέχρι τον σημερινό εκφυλισμό της, την  αργυρώνητη δημοσιογραφία, με δημοσιογράφους άμεσα εξαρτώμενους από εκδότες/επιχειρηματίες, κόμματα και εταιρείες, χωρίς να διέπονται από τη συναίσθηση ότι θα πρέπει να λογοδοτήσουν  κάπου.
Η εποχή της διατεταγμένης ιδεολογικής χειραγώγησης άρχισε σταδιακά κατά τη δεκαετία του Σημίτη με την αλλαγή της ορολογίας, όταν εξορίστηκαν όροι όπως πατρίδα, έθνος, εργατική λαϊκή τάξη και εισήχθησαν νέοι όροι, όπως εκσυγχρονισμός, μεταμοντερνισμός, πολυπολιτισμός , ώσπου δημιουργήθηκε ένα νέο σύστημα ιδεών που σήμερα αποτελεί την επικρατούσα woke κουλτούρα.  Ο σταδιακός εκφυλισμός έγινε με την ανοχή όλων μας όπως είπε, αλλά κυρίως με ευθύνη της Αριστεράς που ενσωματώθηκε στον φιλελευθερισμό και στήριξε τον εκφυλισμό αποδεχόμενη ασαφείς έννοιες, όπως  «ρητορική μίσους»,  με αποτέλεσμα να καθιερωθούν και σήμερα να δικάζονται οι σκέψεις ως εγκλήματα γνώμης.
Kαταλήγοντας ο κ. Σταυρόπουλος, ανέφερε ότι σήμερα βρισκόμαστε στη μέγγενη της woke κουλτούρας και της τεχνητής νοημοσύνης. Εάν η κοινωνία δεν βρει τρόπο να αντιδράσει, οι άνθρωποι θα βρεθούν για πολλά χρόνια σε κατάσταση δουλείας μεσαιωνικού τύπου. Ανέφερε επίσης ότι χρειάζεται μια μεγάλη, σοβαρή λαϊκή εφημερίδα που θα καλύψει το έλλειμμα της πραγματικής ενημέρωσης. Όσο αυτό το έλλειμμα υπάρχει, τόνισε, θα αναπαράγει την παρακμή της δημοσιογραφίας με καθοριστική συνέπεια το έλλειμμα στη διαπαιδαγώγηση των νέων.

– Δημήτρης Λιάτσος, δημοσιογράφος, ανταποκριτής στη Μόσχα, κανάλι «Ιδεοχώρος».

Ο κ. Λιάτσος αναφερόμενος, αρχικά, στην ΕΣΗΕΑ, το χώρο που στεγάζει τη σημερινή ελεύθερη συζήτηση, ανέφερε ότι η ΕΣΗΕΑ  θα έπρεπε να είναι ναός της δημοκρατίας – αλλά δεν είναι. Στη συνέχεια τόνισε ότι κατά την τελευταία κρίσιμη 15ετία, η δημοσιογραφία στην Ελλάδα πέρασε από δύο τερματικούς σταθμούς. Το  2010 με την εγκαθίδρυση των μνημονίων και το 2015 με την ανατροπή του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος. Και στις δυο περιπτώσεις, η προπαγάνδα του συστήματος χρησιμοποίησε ως εργαλείο της τους δημοσιογράφους για να πείσουν την  ελληνική κοινωνία να αποδεχθεί  αυτά που της επέβαλαν, και πραγματώθηκε με τραγικό τρόπο, με την ανηθικότητα  επώνυμων  δημοσιογράφων που έπαιξαν καίριο ρόλο στη χειραγώγηση της κοινωνίας.
Για τη δημοσιογραφία διεθνώς, τερματικός σταθμός ήταν το έτος 2014, όταν οι επικυρίαρχοι της Δύσης ελέγχοντας το 90% της παγκόσμιας πληροφόρησης, χρησιμοποίησαν τους δημοσιογράφους για να παραπληροφορήσουν την διεθνή κοινή γνώμη για το αιματηρό πραξικόπημα στην Ουκρανία όπως και για τις συνέπειες που ακολούθησαν.
Κλείνοντας ο κ. Λιάτσος τόνισε ότι η δημοσιογραφία είναι λειτούργημα και πρέπει να συμβάλουν νέες δυνάμεις, που με τη συνδρομή δημοσιογράφων της παλιάς σχολής, της ΕΣΗΕΑ, της κοινωνίας, αλλά και του καθ’ ενός από εμάς ξεχωριστά, όπως είπε. Έτσι ώστε να δημιουργηθούν  οι προϋποθέσεις για τις επόμενες γενιές, να ξαναγίνει η δημοσιογραφία λειτούργημα, να επέλθει η κάθαρση για όλους εμάς, αλλά και για πολλούς από το χώρο της δημοσιογραφίας που, αντί για την κάθαρση, μετατράπηκαν σε καθάρματα.

– Αλέξανδρος Τσίγγος,  ραδιοφωνικός παραγωγός, Μετρόπολις 95,5 FM.
Θέμα: “Από τη μαχόμενη δημοσιογραφία στην αποστρατευμένη”.

O κ. Τσίγγος αναφέρθηκε αρχικά στη γιγάντωση του Τύπου και την εξάρτησή του από την εκάστοτε πολιτική εξουσία και τους στρατευμένους δημοσιογράφους που υπηρετούν τον αφανισμό του ελληνικού  λαού, αφού η εξαπάτηση της κοινής γνώμης φτάνει μέχρι και τα εθνικά συμφέροντα. Όσοι δημοσιογράφοι αντέδρασαν ή αντιδρούν, λοιδορήθηκαν, απαξιώθηκαν, εξοβελίστηκαν και σιώπησαν. Κατά την διάρκεια της πανδημίας η εξάρτηση έφτασε στο αποκορύφωμά της όταν απροκάλυπτα πια οι δημοσιογράφοι, κυρίως της τηλεόρασης, ευθυγραμμίστηκαν μαζικά στο παγκόσμιο πλέον σύστημα συμμόρφωσης και ως κωπηλάτες του συστήματος, χειραγώγησαν την κοινή γνώμη επιβάλλοντας το αφήγημα της πανδημίας. Όσοι τόλμησαν να αντιδράσουν βρέθηκαν αντιμέτωποι με ένα στρατευμένο ΕΣΡ, αγωγές και την οικονομική τους εξόντωση. Και σ’ αυτή την κρίσιμη καμπή, οι δημοσιογράφοι δεν είχαν αρωγό το συνδικαλιστικό τους όργανο, την ΕΣΗΕΑ, αφού και ο συνδικαλισμός είναι θύμα του εκφυλισμού όλων των θεσμών.
Σήμερα έχουμε να αντιμετωπίσουμε την τεχνητή νοημοσύνη που υποκαθιστά τον άνθρωπο και την πραγματικότητα. Ο κ. Τσίγγος κατέληξε ότι σήμερα ό λαός είναι εξαπατημένος και αποστρατευμένος από τις πολλές χαμένες μάχες. Είναι χρέος όλων ευσυνείδητων δημοσιογράφων και υπηρετών του Τύπου, όσοι έχουν απομείνει, να υπηρετήσουν την αλήθεια, ενωμένοι και οργανωμένοι σε μια συμμαχία αλήθειας.

– Θεμιστοκλής Συμβουλόπουλος, ΕΡΤ Κρατική Τηλεόραση, β’ αντιπρόεδρος της ΠΟΣΠΕΡΤ.
Θέμα: «Η ενημέρωση στη δημόσια ραδιοφωνία και τηλεόραση».

O κ. Συμβουλόπουλος ανέφερε τους σταθμούς στην πρόσφατη ιστορία της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης. Το  2010 με την υπαγωγή της χώρας μας σε καθεστώς  μνημονίων, εγκαθιδρύθηκε σιγά – σιγά και στην δημόσια τηλεόραση η κρατική προπαγάνδα του μονόδρομου, που σκοπό είχε να περιορίσει καταρχήν και να φιμώσει, τελικά, κάθε δημόσιο διάλογο που μπορούσε να αναδείξει τα  επίμαχα ζητήματα του δημόσιου χρέους, της αντισυνταγματικότητας των δανειακών συμβάσεων και μνημονίων, κάθε δημόσιο διάλογο δηλαδή που θα αμφισβητούσε το κυρίαρχο αφήγημα.
Το 2013 και το κλείσιμο της ΕΡΤ,  έδωσε τη δυνατότητα της πλήρους μετατροπής της δημόσιας
ραδιοτηλεόρασης σε απόλυτα ελεγχόμενο μέσο αναπαραγωγής της κυρίαρχης προπαγάνδας.
Λεηλατήθηκαν οι δημόσιες συχνότητες, ο πολιτικός διάλογος και οι ανάλογες εκπομπές
εξαφανίστηκαν,  ή, στην καλύτερη περίπτωση, χειραγωγήθηκαν. Αυτό συνεχίστηκε και επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που, αντίθετα με όσα υποστήριζε ως αντιπολίτευση κατά τη διάρκεια του «μαύρου» στην ΕΡΤ, ήρθε και έγινε “χαλίφης στην θέση του χαλίφη”.
Από το 2019 και μετά έχουμε απόλυτη πια σχέση της δημοσιογραφίας στην ΕΡΤ με τον κρατικό βραχίονα, με  διττό και αλληλοτροφοδοτούμενο χαρακτήρα:  α. την ενημέρωση που αφορά ειδήσεις και γεγονότα
εγχώριου ενδιαφέροντος, και β. τις διεθνείς ειδήσεις.  Στην α’ περίπτωση, το καθεστώς ασκώντας άκριτη λογοκρισία  με διαρκή και απανωτά χτυπήματα κατά της  ελευθεροφωνίας και ελευθεροτυπίας, χειραγωγεί την ενημέρωση, αποκρύπτει γεγονότα και την αντικειμενική πραγματικότητα για να διατηρηθεί στην εξουσία.  Προωθεί την απόλυτη ταύτιση, υποτέλεια και δεσμεύσεις του κοινοβουλευτικού πολιτικού συστήματος με τα συμφέροντα υπερεθνικών οργανισμών, βλ. ΕΕ, ΝΑΤΟ, και την εξυπηρέτηση αλλότριων και ξένων συμφερόντων, ακόμη και ανοικτά εχθρικών ως προς την χώρα, πάντα σε πλήρη όσμωση και εξάρτηση με το χρηματοπιστωτικό σύστημα και τις χρηματαγορές, που λειτουργούν πλέον ως οργανωμένο έγκλημα. Στην β’ περίπτωση της διεθνούς ενημέρωσης, είναι πραγματικά εντυπωσιακή η άκριτη πρακτική της αντιγραφής των ειδήσεων από τις δήθεν έγκυρες πηγές των κορωνίδων των διεθνών ειδησειογραφικών μέσων ενημέρωσης – το Euronews, το BBC, το Skynews, τη Washington post, το Bloomberg κ.α. – που θεωρείται νομοτέλεια, έστω και αν η πραγματικότητα έρχεται επίμονα να τις διαψεύδει. Για να εγκαθιδρυθεί το καθεστώς της καθοδηγούμενης ενημέρωσης και κυβερνητικής προπαγάνδας, τοποθετήθηκαν στην ΕΡΤ άνθρωποι του συστήματος χωρίς να τηρηθούν ούτε καν τα προσχήματα δεοντολογίας, αφού Διευθύνων Σύμβουλος στην ΕΡΤ διορίστηκε ο κ. Ζούλας, πρώην  διευθυντής του γραφείου Τύπου του Μεγάρου Μαξίμου και πιο πριν του γραφείου Τύπου της Νέας Δημοκρατίας. Σε ευαίσθητες θέσεις ευθύνης τοποθετήθηκαν  πρόσωπα που δεν ανήκουν στο προσωπικό της ΕΡΤ, ενώ οι μόνιμοι εργαζόμενοι τέθηκαν στο περιθώριο. Με αυτές τις εξελίξεις, είναι ξεκάθαρο πια ότι το ζήτημα της ενημέρωσης στη χώρα μας τελεί υπό μη δημοκρατικό καθεστώς, υφαίνοντας σκοτεινό πέπλο αντιπληροφόρησης και χειραγώγησης της κοινής γνώμης, υπηρετούμενο πάντα από τους διορισμένους από την κυβέρνηση  στην Διοίκηση της ΕΡΤ.
Το μοναδικό, έως σήμερα, παράδειγμα  δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΦΩΝΗΣ που λειτούργησε δημοκρατικά, είναι η  ΕΡΤopen, που γεννήθηκε στα χρόνια του “μαύρου της ΕΡΤ” από την εθελοντική δουλειά των απολυμένων εργαζόμενων.  Μαζί με τους περιφερειακούς σταθμούς και την ΕΡΤ3 ήταν το πρώτο και με μεγάλη επιτυχία εγχείρημα κοινωνίας. Τέλος,  ο κ. Συμβουλόπουλος αναφέρθηκε στο πώς πρέπει να λειτουργεί η δημόσια ραδιοτηλεόραση σε μια δημοκρατική και ευνομούμενη πολιτεία και πρότεινε την δημιουργία μιας ομάδας, ή παρατηρητηρίου, ή ό,τι άλλο συλλογικό μπορεί να συσταθεί από ευσυνείδητους, δημοκρατικούς ανθρώπους του Τύπου για την  αντιμετώπιση της εξωνημένης δημοσιογραφίας στην Ελλάδα.

Στη συζήτηση έγιναν παρεμβάσεις από το ακροατήριο και ακούστηκαν μηνύματα από εργαζόμενους σε ΜΜΕ τα οποία αναγνώσθηκαν στο κοινό.

Σταχυολογούμε την ιδιαίτερα σημαντική παρέμβαση του Δικηγόρου κ. Γιώργου Μυταλούλη για το κράτος Δικαίου, ο οποίος  αναφέρθηκε στον πρόσφατο νόμο (5090/2024) περί τροποποίησης του ποινικού κώδικα, τονίζοντας,  όσον αφορά στους δημοσιογράφους, την ποινή φυλάκισης που εύκολα θα επιβάλλεται πλέον. Ειδικότερα σημείωσε ότι η συκοφαντική δυσφήμιση ήταν, μέχρι στιγμής, το σοβαρότερο πρόβλημα που αντιμετώπιζαν  οι  δημοσιογράφοι. Με την τροποποίηση του ποινικού κώδικα, εάν δημοσιογράφος καταδικαστεί σε ένα έτος φυλάκισης οδηγείται στη φυλακή, ενώ αυτό δεν ίσχυε πριν. Συνεπώς, οι δημοσιογράφοι θα εξαναγκασθούν σε αυτολογοκρισία υπό τον κίνδυνο της φυλάκισης και τη συνεπαγόμενη καταστροφή της καριέρας τους. Βέβαια, αυτά θα ισχύσουν για όλους τους πολίτες, αλλά επεκτείνονται και στον Τύπο για τον οποίον συζητάμε τώρα.
Δυστυχώς, σημείωσε εμφατικά ο κ. Μυταλούλης, τίποτα για όλα αυτά δεν γράφτηκε και δεν ακούστηκε από τους ανθρώπους των ΜΜΕ, προφανώς διότι τους δόθηκε άνωθεν εντολή. Οι δημοσιογράφοι, υπό το φόβο των διώξεων και της φυλάκισης, φιμώνονται και δεν χρησιμοποιούν το τρομερό όπλο που διαθέτουν. Η μόνη φορά που ειπώθηκαν από δημοσιογράφους πράγματα έξω από τα δόντια, είναι στη σημερινή Ημερίδα. Συνεπώς, έκλεισε ο κ. Μυταλούλης, χρειάζονται στοχευμένες κινήσεις από τους εναπομείναντες ευσυνείδητους ανθρώπους της δημοσιογραφίας, ώστε να παρέμβουν δραστικά με τη δημιουργία ενός ελεύθερου Μέσου.

Επίσης αναφέρουμε την παρέμβαση του Σωματείου Υγειονομικών για την Δημοκρατία και την Ελευθερία (ΣΥΔΕ), εκπρόσωποι του οποίου προσήλθαν και κατέθεσαν γραπτή παρέμβαση που αναγνώσθηκε στο κοινό, στην οποία αναφέρθηκαν, μεταξύ άλλων, στη φίμωση  της διαφορετικής άποψης στην διάρκεια της πανδημίας, και τις διώξεις που υπέστησαν οι έχοντες διαφορετική στάση ζωής  από το κυρίαρχο αφήγημα για την Υγεία που επέβαλε το σύστημα.

Το συμπέρασμα από την ελεύθερη συζήτηση που διεξήχθη, είναι η σύγκλιση των ομιλητών σε δύο σημαντικά σημεία:

α.  Την διαπίστωση ότι η  σημερινή περίοδος είναι για τη δημοσιογραφία η σκοτεινότερη περίοδος της νεώτερης ιστορίας του τόπου, και μεγάλο βάρος της ευθύνης φέρει η ΕΣΗΕΑ που είναι απούσα, αφού δημοσιογράφοι που τολμούν να διακινήσουν ελεύθερα πληροφορία που αποκλίνει από το κυρίαρχο αφήγημα και υφίστανται διώξεις και δικαστικές περιπέτειες, είναι απροστάτευτοι από το συνδικαλιστικό τους όργανο, με συνέπεια ακόμα και να αυτολογοκρίνονται υπό τον φόβο των αγωγών, της οικονομικής εξόντωσης, και τώρα πια και της φυλάκισης.

β. Την διαπίστωση επίσης της αναγκαιότητας συστράτευσης των ευσυνείδητων υπηρετών του Τύπου, όσων έχουν απομείνει, σε μια συμμαχία που θα δημιουργήσει ένα ελεύθερο Μέσο Ενημέρωσης, το οποίο θα υπηρετήσει την ελεύθερη δημοσιογραφία, θα κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου, θα οδηγήσει το συστημικό μιντιακό σύστημα σε υποχώρηση και θα επαναφέρει την δημοκρατική πνοή στις σκοτεινές μέρες που βιώνει ο τόπος μας.

Παρακολουθήστε ολόκληρη την ημερίδα με το σύνολο των ομιλιών και των παρεμβάσεων εδώ: Ημερίδα “Τα #ΜΜΕ στην Ελλάδα και τον κόσμο σήμερα” στην #ΕΣΗΕΑ στις 25/2/24