ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ  που σαν δάσκαλος έμεινα μόνο στην αναγγελία  (25-5-2021) της αποχής μου από τον εμβολιασμό, και δεν έκανα κάτι παραπάνω για να αποδομηθεί το αφήγημα του covid19.

ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ  που δεν έκανα περισσότερα για να καταδείξω την παρανοϊκότητα  της τηλεκπαίδευσης  και το αναντικατάστατο της δια ζώσης μάθησης.

ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ  που δεν πάλεψα να καταδειχθούν όλες οι ασυναρτησίες σχετικά με τα μέτρα για την καταπολέμηση της “πανδημίας”. Μπήκα ακόμα και στη διαδικασία να μετράω με τη μεζούρα μέσα στην τάξη μου την “κοινωνική απόσταση” των μαθητών μου.

ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ  που διακατεχόμενος από φόβο, δεν άφηνα τα “δευτεράκια” μου να κάνουν ένα διάλειμμα μάσκας, όταν την έβλεπα να μουσκεύει. Διάλειμμα μάσκας μόνο στο κολατσιό τους.   Ντροπή μου  που επέβαλα 7χρονα  παιδιά σε 5 ώρες θεραπευτικής υποξίας σαν αντίδοτο για την μεταδοτικότητα του ιού και της δήθεν προστασίας της υγείας τους. Σαν φάρμακο!!! Όταν μάλιστα από την αρχή της “πανδημίας” – αλλά και μέχρι σήμερα- όλοι φωνάζουν ότι τα παιδιά δεν κινδυνεύουν.

ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ  που τα μάλωνα στο παιχνίδι , και τους αποστέρησα  την επαφή με τους συμμαθητές  τους,  καταστρέφοντας και την ψυχική τους υγεία και ευεξία.

Πιο πολύ όμως ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ  που δεν προστάτεψα δυο πολύ αγαπημένα μου πρόσωπα. Έτσι σήμερα εύχομαι να πάνε όλα καλά με την πανδημία και τα εμβόλια, και να αποδειχτώ περίτρανα “ψεκασμένος”. Βλέπετε στις δημοκρατίες, κάνεις διάλογο με τους ανθρώπους και στο τέλος αφήνεις ελεύθερη την επιλογή στον συνομιλητές  σου, κάνοντας την από μέρους σου την όποια απόφαση τους “απόλυτα σεβαστή”. Φαίνεται όμως ότι 10 λεπτά διαλόγου στην εποχή μας δεν πείθουν ούτε ενήλικες πια. Ο Τσιόδρας ήταν απόλυτα σίγουρος. Πώς να τον παλέψεις με Μοντανιέ και Μπακτί;

Σήμερα ζω με τον φόβο μην πάθουνε κάτι. Και ντρέπομαι που ζω με αυτόν το  φόβο όταν άλλοι χαίρονται που την επόμενη εβδομάδα  θα ανοίξει η πλατφόρμα και θα πάρουν επιτέλους το πράσινο  πιστοποιητικό.

Δεν έχω κανένα πρόβλημα με την χαρά των άλλων.

Εγώ θα παίξω το παιχνίδι των οικιακών τεστ, του φίμωτρου στο στόμα, και είμαι έτοιμος αν “πρέπει” να μου βάλουν και κάμερα στο σπίτι μου για να ελέγχουν αν βγήκα έξω και πότισα τα λουλούδια μου χωρίς μάσκα. Θα παίξω με τους όρους τους και θα διαφυλάξω στο έπακρο την δημόσια υγεία και  όλους αυτούς που πιστεύουν ότι κινδυνεύουν από έναν «ψεκασμένο ανεμβολίαστο».

ΔΗΛΩΝΩ όμως δημόσια και ειδικά στους  «μαθητευόμενους μάγους»  ότι αν πάθουν κάτι οι δικοί μου άνθρωποι τότε θα πάω κι εγώ σε ένα εμβολιαστικό κέντρο και θα ζητήσω να μου κάνουν μια “πενταπλή δόση εμβολίου”.

Τότε θα πάψω να ντρέπομαι και όλα θα πάρουν τον δρόμο τους. Όσος χρόνος μου απομείνει θα καταναλωθεί για να φωνάζω το πάθημα μου, αλλά και όλα όσα αναγκαστικά μας επιβλήθηκαν αδιαμαρτύρητα (καταπάτηση συνταγματικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, διεθνών συμβάσεων και  κωδίκων κ.ά.) άρθρο 25 του ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ.

Μα τότε θα πείτε: – Ο άνθρωπος είναι τρελός! Σαν την γιατρό που φώναζε κατά των εμβολίων! Για το Δαφνί!!!

Όχι κυρίες μου και κύριοι, δεν είμαι! Επίσης πρέπει να δηλώσω ότι δεν έχω τίποτα και με τους ανθρώπους που έκαναν το εμβόλιο με την συναίνεσή  τους, όποιο αφήγημα κι αν πίστεψαν.  Άλλωστε σας δηλώνω ότι κι εγώ θα το έκανα αν ολοκληρώνονταν όλες οι κλινικές μελέτες, υπήρχε τεκμηρίωση της αποτελεσματικότητας, ενημέρωση σοβαρή για την προστασία που μου προσφέρει, αλλά και ενημέρωση για όλες τις τυχόν παρενέργειες. Αυτό νομίζω θα γίνει το 2023! Μέχρι τότε εύχομαι ολόψυχα σε όλους, αλλά και σε μένα, «να μην χαθεί κανένας δικός σας άνθρωπος και ειδικά νέος».

Επειδή με διακατέχει ως άνθρωπο μια προνοητικότητα, σπεύδω να δηλώσω και πάλι ότι δύσκολα θα με βγάλουν τρελό ή θα με διαβάλλουν. Είναι μικρός ο τόπος που ζω. Γνωριζόμαστε συνάνθρωποι!

Γι’ αυτό εύχομαι ΟΛΑ να πάνε καλά και να μην έχουμε άλλες αντισυνταγματικές “υποχρεωτικότητες”.

Γνωρίζοντας το άρθρο 15 του Ποινικού Κώδικα, δηλώνω ότι δεν θέλω να γίνω συνένοχος, και συγχρόνως καταγγέλλω ΤΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΊΑ  αλλά και την γενικότερη  στάση της Δ.Ο.Ε. απέναντι στο μεγάλο ζήτημα της ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΕΤΡΩΝ σχετικά με την covid19.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

Υ.Γ    Στο μήνυμα που έστειλα (25-5-2021) σε κοντινά μου πρόσωπα και φίλους, μου ήρθε η εξής απάντηση: «Δεν πιστεύω ότι έγραψες τέτοιες ανοησίες. Ο δάσκαλος οφείλει να είναι φάρος, όχι σπίρτο».  Σωστά! Μέχρι τώρα ήμουν σπίρτο. Ας γίνω ένας “ψεκασμένος φάρος”.

Μένει να δούμε αν θα μείνει η μετοχή ή το ουσιαστικό;

Τσόμπανος  Α. Χρήστος

Δάσκαλος (ακόμα) και ντρέπομαι!