Οι επτά συνήθειες μιας πολύ ελαττωματικής χώρας

Σημείωση της Μεταφράστριας: Μερικές απλές αλήθειες για τις ΗΠΑ. Οποιαδήποτε ομοιότητα με ελληνικά πρόσωπα και καταστάσεις, ΔΕΝ είναι συμπτωματική.

του Bill Astore*
μετάφραση Φλώρα Παπαδέδε

Bracing Views, 02/09/2025
Strategic-Culture, 05/09/2025

Ίσως το πιο ζοφερό από όλα είναι η υποστήριξη της γενοκτονίας – μέσω μαζικών δολοφονιών και λιμού στη Γάζα – από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. «Ποτέ ξανά» ήταν το μήνυμα του Ολοκαυτώματος, όχι «Ναι, ξανά» αν ωφελεί τους Σιωνιστές στο Ισραήλ.

Οι Αμερικανοί, κατά κύριο λόγο, είναι κατά των μαζικών δολοφονιών (τουλάχιστον, ελπίζω να είμαστε), αλλά τι σημασία έχει όταν και οι 100 γερουσιαστές παίρνουν χρήματα από την AIPAC[1] και η κυβέρνηση Τραμπ είναι φανατικά φιλοϊσραηλινή; Η «δική μας» κυβέρνηση δεν είναι δική μας. Ο άνθρωπος που παίρνει αυτό που θέλει, με τα πιο δυνατά χειροκροτήματα, είναι ο Μπίμπι Νετανιάχου. Και μετά, μίλα μου για ξένη παρέμβαση στις εκλογές και τη διακυβέρνηση της Αμερικής!

Γιατί είναι τόσο δύσκολο για τους Αμερικανούς να ενωθούν με λογικούς τρόπους;

Πριν από μια δεκαετία, έγραψα για το πώς μας κρατούν διχασμένους, διασπασμένους και καταπιεσμένους. Θα μπορούσα επίσης να προσθέσω για το καθεστώς μας τις λέξεις ελαττωματικό και ανεπαρκές -κι επίσης καταστροφικό- αλλά επιτρέψτε μου να παραθέσω έναν κατάλογο με 7 συνήθειες μιας πολύ ελαττωματικής χώρας.[2]

1. Διχασμένοι: Είσαι Ρεπουμπλικάνος ή Δημοκρατικός; Κόκκινος ή Μπλε; MAGA ή «libtard[3]»; Woke[4] ή Αντί-Woke; Cis[5] λευκός άνδρας ή BIPOC[6]; Υπέρ της ζωής ή Υπέρ της επιλογής[7]; Υπάρχουν πάρα πολλές ταμπέλες και προσπάθειες που μας οδηγούν σε διχασμό. Και ξέρουμε πώς οι κυβερνώντες χρησιμοποιούν τη διχόνοια για να βασιλεύουν.
2. Διασπασμένοι: Όπου κι αν κοιτάξετε, οι Αμερικανοί βομβαρδίζονται με περισπασμούς, ξεκινώντας από τις οθόνες που κουβαλάμε παντού μαζί μας. Οι Ρωμαίοι είχαν ‘άρτο και θεάματα’. Εμείς έχουμε σκουπιδο-φαγητό, NASCAR[8] και NFL[9]. Κουλουριαστείτε μπροστά στην τηλεόραση 75 ιντσών και καταπιείτε τα.
3. Καταπιεσμένοι: Όταν εργάζεσαι πάνω από 50 ώρες την εβδομάδα, αγωνίζεσαι για να τα βγάλεις πέρα, υποφέρεις από το υψηλό κόστος για υγειονομική περίθαλψη, το χρέος από φοιτητικά δάνεια και ούτω καθεξής, είναι δύσκολο να δώσεις προσοχή σε ό,τι συμβαίνει στην Ουάσινγκτον – και ακόμη πιο δύσκολο να δράσεις εναντίον του.
4. Δυσαρεστημένοι: Παραδόξως, η δυσαρέσκεια που τόσοι πολλοί από εμάς νιώθουμε δεν οδηγεί σε σημαντική πολιτική δράση. Αντίθετα, διοχετεύεται σε αντιπαραγωγικές κατευθύνσεις. Καταναλωτικά αγαθά και φάρμακα από μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες προσφέρονται ως παρηγορητικά για να «θεραπεύσουν» τη δυσαρέσκειά μας. Αγοράζουμε περισσότερα πράγματα ή καταπίνουμε περισσότερα χάπια, αλλά η ικανοποίηση παραμένει άπιαστη.
5. Δυοπώλιο: Σίγουρα… οι Δημοκρατικοί και οι Ρεπουμπλικάνοι δεν είναι ακριβώς το ίδιο. Αλλά όταν πρόκειται για πόλεμο, εξωτερική πολιτική, πωλήσεις όπλων, εξυπηρέτηση του Ισραήλ, εύνοια στους δισεκατομμυριούχους, προσκύνημα στις μεγάλες τράπεζες και τη Wall Street και γονάτισμα μπροστά στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, και τα δύο κόμματα είναι στην πράξη αδιαχώριστα. Και τα δύο συνεργάζονται επίσης για να καταστείλουν τρίτα κόμματα. Δεν είναι περίεργο που οι περισσότεροι ψηφοφόροι στην Αμερική δηλώνουν Ανεξάρτητοι/Αδέσμευτοι.
6. Αποθάρρυνση: Αντιμέτωποι με αυτό το ζοφερό γεγονός – μια κυβέρνηση που δεν νοιάζεται καθόλου για τους απλούς ανθρώπους – οι Αμερικανοί αποθαρρύνονται από το να ενεργήσουν με δυναμικό και ειλικρινή τρόπο. Επίσης, στην αποθάρρυνση από την πολιτική δράση συμβάλλουν οι ολοένα και πιο στρατιωτικοποιημένοι δρόμοι της Αμερικής, οι οποίοι πλέον είναι γεμάτοι με πράκτορες της Εσωτερικής Ασφάλειας, ακόμη και με ένοπλα μέλη της Εθνοφρουράς.
7. Απελπισία: Θυμάστε τον Μπαράκ Ομπάμα με την «ελπίδα και την αλλαγή» και τις αυξημένες προσδοκίες του 2008; Ωραίες μέρες… Τώρα φαίνεται πως το σύνθημα είναι «καμία ελπίδα» και αλλαγή μόνο προς το χειρότερο. Αυτό συμβάλλει στην απελπισία, στο αίσθημα απελπισίας και αδυναμίας που νοιώθουμε μπροστά στις απρόσωπες κυβερνητικές δυνάμεις – και γίνεται σκόπιμα. Χρησιμοποιούν σαν όπλο την απελπισία.

Τι να κάνουμε, λοιπόν; Σε προσωπικό επίπεδο, εμπλακείτε. Ενημερωθείτε. Μορφωθείτε. Ακολουθήστε διαδηλωτές όπως η Λίζα Σάβατζ και ο Κλιφ Μπράουν. Συμμετέχετε σε διαδηλώσεις. Οι μικρές πράξεις διαμαρτυρίας μπορεί να γίνουν μεταδοτικές.

Κάνω αυτό που πιστεύω εδώ στο Substack και ανήκω σε οργανισμούς όπως το Eisenhower Media Network και το Space4Peace (το Παγκόσμιο Δίκτυο Ενάντια στα Όπλα και την Πυρηνική Ενέργεια στο Διάστημα). Από το 2007, γράφω κατά του μιλιταρισμού και του πολέμου στο TomDispatch.com και σε παρόμοιες εναλλακτικές ιστοσελίδες. Κάντε ό,τι μπορείτε, ό,τι ταιριάζει με τα ταλέντα σας, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει απλώς να μιλήσετε στην οικογένειά σας, στους φίλους σας, στους γείτονές σας για τις ανησυχίες σας. (Πιστέψτε με, δεν είναι πάντα εύκολο αυτό!)

Ίσως είναι πιο εύκολο να πούμε από πού δεν προέρχεται η απάντηση. Δεν προέρχεται από τους Δημοκρατικούς ή τους Ρεπουμπλικάνους. Δεν προέρχεται από το Κογκρέσο. Δεν προέρχεται από τους πλουσιότερους ανάμεσά μας, ούτε από τις εταιρικές και χρηματο-οικονομικές ελίτ.

Ουσιαστικά, το πρώτο μεγάλο βήμα που πρέπει να κάνουμε ως χώρα είναι κρατικά χρηματοδοτούμενες εκλογές. Τέλος οι λομπίστες. Τέλος οι «νόμιμες» δωροδοκίες. Αυτό απαιτεί την ανατροπή της Απόφασης για Όλους τους Πολίτες του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ. Απαιτεί νομοθεσία ή συνταγματική αναθεώρηση.

Πώς να το επιβάλουμε αυτό όταν ο πόλεμος και τα όπλα είναι διακομματικά; Όταν οι εξουσίες είναι παραπάνω από ευχαριστημένες με το υπάρχον καθεστώς; Πιθανώς μόνο μέσω μαζικών οργανώσεων και διαμαρτυριών. Ή ίσως με τη δημιουργία ενός βιώσιμου τρίτου κόμματος – αλλά αυτό θα συναντήσει σθεναρή αντίσταση από το δυοπώλιο (τους Δημοκρατικούς και τους Ρεπουμπλικάνους).

Η σύντομη απάντηση είναι ότι χρειαζόμαστε πολύ περισσότερα προφίλ με θάρρος για να αντιμετωπίσουμε τα προφίλ με την μικροπρέπεια που παράγονται και ανυψώνονται μέσα σε ένα διεφθαρμένο σύστημα.

Το σύστημα όπως υπάρχει σήμερα φαίνεται αδύνατο να μεταρρυθμιστεί και ανίκητο, αλλά η ιστορία μας διδάσκει ότι μερικές φορές μια ρωγμή μπορεί να διευρυνθεί σε ρήγμα, που οδηγεί σε σεισμό γρήγορα και απρόβλεπτα. Έτσι, η μόνη διέξοδος είναι να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε, να διατηρούμε την πίεση, ελπίζοντας ότι αυτές οι ρωγμές θα οδηγήσουν πράγματι σε κάτι μεγαλύτερο.

Η απάθεια και η παράδοση δεν είναι επιλογές. Η αποθάρρυνση και η απελπισία δεν μπορούν να αποτελούν στόχους μας. Αντλήστε έμπνευση από ανθρώπους όπως η Λίζα και ο Κλιφ, από τα γραπτά ανθρώπων όπως ο Chris Hedges και από ιστότοπους όπως το Antiwar.com.

Μείνετε δυνατοί. Όπως είπαν κάποτε οι Moody Blues[10]: Και συνεχίστε να σκέφτεστε ελεύθερα.

Διευκρινιστικές υποσημειώσεις της Μεταφράστριας:

[1] AIPAC σημαίνει Αμερικανοϊσραηλινή Επιτροπή Δημοσίων Υποθέσεων και συνιστά μια δικομματική, φιλοϊσραηλινή ομάδα πίεσης στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι ένα από τα ισχυρότερα λόμπι και υποστηρίζει ιμπεριαλιστικές και σιωνιστικές πολιτικές.

[2] Το πρωτότυπο αγγλικό κείμενο της παραγράφου είναι το ακόλουθο: «A decade ago, I wrote about how we’re kept divided, distracted, and downtrodden. The letter D truly is for defective and deficient—disastrous as well—but permit me a little exercise in alliteration as I expand my D list to seven, as in the 7 habits of a highly defective country.»
Και η πιστή μετάφραση είναι αυτή: «Πριν από μια δεκαετία, έγραψα για το πώς μας κρατούν διχασμένους, διασπασμένους και καταπατημένους. Με το γράμμα D αρχίζουν όντως και οι λέξεις ‘ελαττωματικό’ και ‘ανεπαρκές’ -και καταστροφικό επίσης- αλλά επιτρέψτε μου μια μικρή εξάσκηση στην παρήχηση καθώς επεκτείνω τη λίστα μου με τα D σε επτά, όπως στις 7 συνήθειες μιας πολύ ελαττωματικής χώρας.»
Καθώς το παιχνίδι της παρήχησης με τις λέξεις που αρχίζουν από D δεν συμπίπτει και δεν μπορεί να μεταφερθεί στην ελληνική γλώσσα, τροποποίησα την εν λόγω παράγραφο ώστε να βγάζει νόημα στα ελληνικά, χωρίς να χάνει το αρχικό της νόημα.
Οι επτά λέξεις από D (με τη μετάφρασή) τους είναι οι ακόλουθες: Divided=Διχασμένοι, Distracted=Διασπασμένοι (με την έννοια της διάσπασης της προσοχής), Downtrodden= Καταπιεσμένοι, Discontented=Δυσαρεστημένοι, Duopoly=Δυοπώλιο,  Discouragement=Αποθάρρυνση, Despair= Απελπισία.
Εκτός από 2, όλες οι παραπάνω λέξεις αρχίζουν, όπως μπορείτε να παρατηρήσετε, από dis ή de, δηλαδή το πρόθεμα που αντιστοιχεί στα ελληνικά στο στερητικό α ή στην πρόθεση από, με δυο λόγια στη στέρηση της κατάστασης που οι άνθρωποι θεωρούν τη φυσιολογική από τότε που υπάρχουν στη γη (για αυτό έφτιαξαν πρώτα τη θετική λέξη και πρόσθεσαν μετά το “από” ή το “de” για να περιγράψουν την αντίθετη σημασία).

[3] Υποτιμητικό πολιτικό προσωνύμιο στις ΗΠΑ που σημαίνει ηλίθιος φιλελεύθερος (από τη σύνθεση και σύμπτυξη των λέξεων liberal = φιλελεύθερος και retard = νοητικά καθυστερημένος). Εννοεί ένα άτομο που παρουσιάζει ή υποστηρίζει φιλελεύθερες απόψεις με έναν ηλίθιο ή παράλογο τρόπο.

[4] Woke σημαίνει «στάση επαγρύπνησης, ιδίως κατά των φυλετικών προκαταλήψεων και των εξαιτίας τους διακρίσεων». Πλέον, από πολλές κοινωνικές δυνάμεις στον δυτικό κόσμο προσδίδεται αρνητική χροιά και απαξία στην κουλτούρα (woke κουλτούρα) και στις πολιτικές που συνδέονται με αυτόν τον όρο, οι οποίες συχνά συνοψίζονται ως «woke ατζέντα».
Οι πολιτικές που προωθούνται βάσει της σχετικής κουλτούρας κατηγορούνται ως υπερβολικές και ότι ένας πολίτης που εμφορείται από αυτήν την κουλτούρα καταλήγει ο ίδιος να παραβιάζει την αρχή της ελευθερίας του λόγου. Οι ίδιες κοινωνικές δυνάμεις θεωρούν ότι η woke κουλτούρα χρησιμοποιείται από το εκμεταλλευτικό σύστημα του καπιταλισμού ως προκάλυμμα με σκοπό να προωθήσει νεοφιλελεύθερες πολιτικές υπό τον μανδύα δικαιωμάτων διάφορων κοινωνικών ομάδων (όπως ΛΟΑΤΚΙ+, φεμινίστριες, ακτιβιστές του Black Lives Matter κ.ά.)

[5] Σιστζέντερ (cisgender, επίσης γνωστό ως cisgendered και συχνά συντομευμένο σε cis): Όρος της Woke κουλτούρας που περιγράφει τον άνθρωπο που αποδέχεται το βιολογικό του φύλο. Ο όρος χρησιμοποιείται σε αντίθεση με το “τρανς” (transgender).

[6] BIPOC είναι το ακρωνύμιο για τους όρους Black, Indigenous and People of Color (Μαύροι, Ιθαγενείς και Έγχρωμοι). Ο όρος χρησιμοποιείται κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά, για να αναφερθεί συλλογικά σε μη λευκές φυλετικές ομάδες.

[7] Αναφέρεται στο θέμα των αμβλώσεων.

[8] NASCAR είναι το ακρωνύμιο του National Association for Stock Car Auto Racing. Είναι ένας επαγγελματικός αμερικανικός οργανισμός αγώνων ‘φτιαγμένων’ αυτοκινήτων που εποπτεύει και παράγει μεγάλες σειρές αγώνων ταχύτητας.

[9] NFL σημαίνει National Football League, το κορυφαίο επαγγελματικό πρωτάθλημα αμερικανικού ποδοσφαίρου στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι γνωστό για το Super Bowl, τον αγώνα πρωταθλήματος.

[10] Οι Moody Blues ήταν ένα αγγλικό ροκ συγκρότημα που δημιουργήθηκε στο Μπέρμιγχαμ τον Μάιο του 1964.

* Ο William J. Astore υπηρέτησε στην Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ για 20 χρόνια κι αποστρατεύτηκε το 2005 με το βαθμό του Σμήναρχου. Είναι καθηγητής ιστορίας και γράφει μόνιμα στο Eisenhower Media Network, TomDispatch.com, History News Network (HNN), Antiwar.com και Huffington Post.

Πηγή: strategic-culture.su
Αρχική Πηγή:  bracingviews.com