Photo: SCF

Με τον πύραυλο Ορέσνικ να εισβάλει στη σκηνή, όπου κι αν προσπαθήσει τώρα ο Ηγεμόνας να παρενοχλήσει την Κίνα, θα πρέπει να αντιμετωπίσει μαζί και τη Ρωσία.

του Pepe Escobar*
μετάφραση Φλώρα Παπαδέδε

Strategic – Culture.su
27/11/2024

Όσον αφορά στα υπερσύγχρονης τεχνολογίας ρωσικά όπλα, αυτό που ο ανεκτίμητος Ray McGovern ορίζει ως το σύμπλεγμα MICIMATT[1] – δηλαδή, ολόκληρο το Ηγεμονικό σύμπλεγμα – φαίνεται να έχει πέσει σε μόνιμο λήθαργο.

Δεν είχαν ιδέα για τους πυραύλους Καλίμπρ, Σαρμάτ, Κινζάλ, Ζιρκόν ή τον Αβανγκάρντ πριν παρουσιαστούν. Δεν είχαν ιδέα για τον Ορέσνικ (Φουντουκιά) πριν από την 30λεπτη προειδοποίηση βάσει πρωτοκόλλου από τους Ρώσους, που δήλωσαν ότι θα διεξαγόταν μια δοκιμή πυραύλου και ότι δεν ήταν πυρηνική. Οι Αμερικανοί υπέθεσαν ότι αυτό θα ήταν απλώς άλλη μια δοκιμή βαλλιστικού πυραύλου, κάτι που συμβαίνει συχνά κοντά στον Αρκτικό Ωκεανό.

Ακόμη και ο Πρόεδρος Πούτιν δεν ήξερε ότι ο Ορέσνικ ήταν έτοιμος για κοντινό πλάνο μέχρι την τελευταία στιγμή. Και ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Πεσκόφ επιβεβαίωσε ότι μόνο ένας εξαιρετικά στενός κύκλος γνώριζε την ύπαρξη της Φουντουκιάς.

Με λίγα λόγια: το MICIMATT βλέπει μόνο ό,τι του δείχνει η Ρωσία – και όποτε του το δείχνει. Πείτε το όρκο μυστικότητας που διαπερνά το ρωσικό στρατιωτικό συγκρότημα – το οποίο, παρεμπιπτόντως, είναι μια τεράστια κρατική, εθνικοποιημένη εταιρεία, με πολύ λίγα ιδιωτικά στοιχεία.

Και αυτό στην πράξη προσφέρει στη ρωσική κυβέρνηση καλύτερη μηχανική, καλύτερη φυσική, καλύτερα μαθηματικά και καλύτερα πρακτικά, τελικά αποτελέσματα από οτιδήποτε άλλο υπάρχει στην αυτάρεσκη συλλογική Δύση.

Ο Ορέσνικ – ένα κινητικό οπλικό σύστημα – αλλάζει εγγυημένα όλα τα δεδομένα στη στρατιωτική τεχνολογία και στη διεξαγωγή πολέμου με περισσότερους από έναν τρόπους: στην πραγματικότητα με πολλούς. Η απλή φυσική μας λέει ότι με το συνδυασμό αρκετής κινητικής δύναμης και μάζας, είναι εγγυημένη η απόλυτη καταστροφή, συγκρίσιμη με ένα πυρηνικό όπλο χαμηλής έως μέσης απόδοσης. Με το πρόσθετο πλεονέκτημα της μη εκπομπής ακτινοβολίας.

Ο Ορέσνικ είναι ένας βαλλιστικός πύραυλος μέσου βεληνεκούς (IRBM), που αναπτύχθηκε από τη Ρωσία (μαζί με άλλα συστήματα) ακόμη και πριν ο Τραμπ 1.0 αποσύρει τις ΗΠΑ από τη Συνθήκη για τα Πυρηνικά Όπλα Μέσου Βεληνεκούς[2] το 2019.

Μερικές περιεκτικές αναλύσεις έχουν επισημάνει πώς ο Ορέσνικ μπορεί να τοποθετηθεί σε διηπειρωτικούς μη πυρηνικούς πυραύλους. Οι Ρώσοι είναι πολύ διπλωμάτες, δεν τονίζουν ότι εάν ο Ορέσνικ εκτοξευτεί από τη ρωσική Άπω Ανατολή, μπορεί εύκολα να φτάσει στα περισσότερα γεωγραφικά πλάτη των ΗΠΑ.

Επιπλέον, η εφαρμογή της τεχνολογίας Ορέσνικ σε τακτικούς πυραύλους –ο Πούτιν είπε στα τέλη της περασμένης εβδομάδας ότι αυτό ήδη συμβαίνει– αλλάζει επίσης ολόκληρο το πεδίο της τακτικής.

Η νέα κατάσταση για την οποία όλοι συζητάνε είναι ότι η Ρωσία βρίσκεται σε θέση να εξαπολύσει κινητικά όπλα εξαιρετικά υψηλής ταχύτητας κυριολεκτικά οπουδήποτε στον κόσμο – αφού προειδοποιήσει τους πολίτες να εγκαταλείψουν την περιοχή γύρω από τους στόχους. Και δεν υπάρχει απολύτως καμία άμυνα εναντίον τους, πουθενά.

Δεν έχεις πού να τρέξεις, μωρό μου, δεν έχεις πού να κρυφτείς

Είναι εντελώς αναμενόμενο ότι οι αλαζόνες/αδαείς του MICIMATT, καθώς και το ΝΑΤΟ και ολόκληρη η συλλογική Δύση που έχει υποστεί πλύση εγκεφάλου, απλά δεν έχουν ιδέα τι τους χτύπησε.

Συνοπτικά: ένα σύστημα με την καταστροφική δύναμη ενός τακτικού πυρηνικού όπλου και με την ακρίβεια της σφαίρας ενός κορυφαίου σκοπευτή.

Άρα, καθίστανται εύκολοι στόχοι: τα αεροπλανοφόρα δισεκατομμυρίων δολαρίων, το σύνολο της Αυτοκρατορίας των Βάσεων (πάνω από 800), διάφορα υπόγεια καταφύγια, οι πλατφόρμες εκτόξευσης διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων, τα ναυπηγεία του πολεμικού ναυτικού. Για να μην αναφέρουμε το αρχηγείο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, τη βάση Aegis Ashore στην Πολωνία (Redzikowo), το κέντρο ενιαίων δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ολλανδία, τη νότια διοίκηση του ΝΑΤΟ στη Νάπολη – όλα αυτά τα πανάκριβα περιουσιακά στοιχεία αποτελούν νόμιμο στόχο για τους μη πυρηνικούς Ορέσνικ, που είναι ικανοί να τα μετατρέψουν αστραπιαία όλα σε σκόνη, μετά από ολιγόλεπτη πτήση με ταχύτητα άνω των 10 Mach[3].

Μέχρι στιγμής, τα πλήθη σε όλο τον κόσμο γνωρίζουν ότι ο Ορέσνικ μπορεί να φτάσει στο Βερολίνο σε 11 λεπτά και στο Λονδίνο σε 19 λεπτά. Επίσης, αν εκτοξευτεί από τη νότια Ρωσία, ο Ορέσνικ μπορεί να φτάσει στην αεροπορική βάση των ΗΠΑ στο Κατάρ σε 13 λεπτά. Αν εκτοξευτεί από την Καμτσάτκα στην Άπω Ανατολή, μπορεί να φτάσει στο Γκουάμ σε 22 λεπτά και αν εκτοξευτεί από την Τσουχότκα, απέναντι από την Αλάσκα, μπορεί να φτάσει στα σιλό των Minuteman III[4] στη Μοντάνα σε 23 λεπτά.

Για να παραθέσω την επική επιτυχία των Motown τη δεκαετία του 1960: «Δεν έχεις πού να τρέξεις, μωρό μου, δεν έχεις πού να κρυφτείς».

Παραστατική απόδειξη ότι το MICIMATT και το ΝΑΤΟ δεν έχουν καμία απολύτως ιδέα για το τι τους χτύπησε –και θα τους χτυπήσει ξανά– είναι η κλιμάκωση της γεροντικής άνοιας που παραμένει σε ισχύ ακόμα και αφού οι κεφαλές του Ορέσνικ έκαναν θρύψαλα ένα ολόκληρο εργοστάσιο πυραύλων στο Ντιεπροπετρόφσκ. Ακόμη και αφού η Μόσχα κατέστησε εντελώς σαφές ότι δεν χρειάζονται πυρηνικά όπλα για να χτυπήσουν οτιδήποτε θέλουν οπουδήποτε πάνω στη Γη.

Το MICIMATT συν το ΝΑΤΟ, σε συγχορδία, εξαπέλυσαν δύο φορές πυραύλους ATACMS εναντίον του Κουρσκ. Πέταξαν μια δοκιμαστική φούσκα στο πεδίο των δημόσιων σχέσεων σχετικά με την πιθανότητα αυτοκτονίας μέσω της αποστολής πυρηνικών όπλων στο Κίεβο. Το ΝΑΤΟ προειδοποίησε τις επιχειρήσεις να ξεκινήσουν «λειτουργία εν καιρώ πολέμου». Ο ναύαρχος πολυθρόνας του ΝΑΤΟ, ο Rob Bauer, ένα ολλανδικό τίποτα, υποστήριξε τη διεξαγωγή προληπτικών βομβαρδισμών κατά της Ρωσίας. Ο Μικρός Βασιλιάς στη Γαλλία και ο σιχαμερός Βρετανός πρωθυπουργός πάτησαν εκ νέου γκάζι στην «ανάπτυξη στρατευμάτων» στην Ουκρανία (ο Στάρμερ αργότερα το πήρε πίσω). Και τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, η κυβέρνηση Liverwurst[5] στη Γερμανία άρχισε να καταρτίζει σχέδια για τη χρήση των σταθμών του μετρό σαν καταφύγια σε περίπτωση αεροπορικών επιδρομών.

Όλη αυτή η παράνοια κλιμάκωσης ηχεί σαν ένα τσούρμο πιτσιρίκια που τσιρίζουν παίζοντας μέσα στο βρώμικο πάρκο τους. Γιατί στην πράξη είναι η Ρωσία που καθορίζει τώρα τους όρους της κλιμάκωσης.

Δύσκολο να πετύχει η διάλυση των σχέσεων Ρωσίας – Κίνας

Και αυτό μας φέρνει στον Τραμπ 2.0.

Το Βαθύ Κράτος έχει ήδη βάλει στο στόχαστρο τον Τραμπ με έναν φαύλο πόλεμο – μια de facto προληπτική αντίδραση, ακόμη και πριν επιχειρήσει να κάνει οτιδήποτε πρακτικό σχετικά με το καταρρέον Σχέδιο Ουκρανία του ΝΑΤΟ.

Η ιδανική διέξοδος για αυτόν μπορεί να είναι μια έξοδος τύπου Αφγανιστάν, φορτώνοντας όλα τα βάρη στα τσιουάουα του ΝΑΤΟ. Ωστόσο, αυτό δεν πρόκειται να συμβεί.

Ο Αντρέι Σουσεντσόφ είναι διευθυντής προγράμματος της Λέσχης Βαλντάι και πρύτανης της σχολής Διεθνών Σχέσεων του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας. Είναι ένας από τους κορυφαίους αναλυτές της Ρωσίας. Ο Σουσεντσόφ δημοσίευσε μεταξύ άλλων και αυτό το διαμάντι στο TASS:

«Ο Τραμπ σκέφτεται να τερματίσει την ουκρανική κρίση, όχι από συμπάθεια προς τη Ρωσία, αλλά επειδή αναγνωρίζει ότι η Ουκρανία δεν έχει ρεαλιστικές πιθανότητες να κερδίσει. Στόχος του είναι να διατηρήσει την Ουκρανία ως εργαλείο για τα συμφέροντα των ΗΠΑ, εστιάζοντας στο πάγωμα της σύγκρουσης αντί στην επίλυσή της. Κατά συνέπεια, με τον Τραμπ, η μακροπρόθεσμη στρατηγική αντιμετώπισης της Ρωσίας θα συνεχιστεί. Οι ΗΠΑ συνεχίζουν να επωφελούνται από την ουκρανική κρίση, ανεξάρτητα από το ποια κυβέρνηση είναι στην εξουσία».

Ο Σουσεντσόφ αναγνωρίζει πλήρως πώς «το κρατικό σύστημα των ΗΠΑ είναι μια δομή που λειτουργεί σύμφωνα με το νόμο της αδράνειας και αντιστέκεται σε αποφάσεις που θεωρεί αντίθετες με τα αμερικανικά συμφέροντα, επομένως δεν πρόκειται να πραγματοποιηθούν όλες οι ιδέες του Τραμπ».

Αυτή είναι μόνο μια απτή απόδειξη, μεταξύ πολλών, ότι η Μόσχα δεν τρέφει καμία ψευδαίσθηση για τον Τραμπ 2.0. Οι όροι του Πούτιν σε μια προσπάθεια επίλυσης του γρίφου της Ουκρανίας είναι γνωστοί τουλάχιστον από τον Ιούνιο: Πλήρης αποχώρηση του Κιέβου από το Ντονμπάς και τη Νοβορωσία. Όχι στο ΝΑΤΟ η Ουκρανία. Λήξη και των 15.000+ δυτικών κυρώσεων. Και μια αδέσμευτη, Ουκρανία χωρίς πυρηνικά.

Αυτά είναι. Όλα αδιαπραγμάτευτα. Διαφορετικά ο πόλεμος θα συνεχιστεί στα πεδία των μαχών, με τον τρόπο που κρίνει η Ρωσία, μέχρι την ολοκληρωτική παράδοση της Ουκρανίας.

Προφανώς τα Πέντε Μάτια[6]– στην πραγματικότητα μόνο τα Δύο (ΗΠΑ-ΗΒ) – συν το τσιράκι τους, η Γαλλία, αγκαζέ με τα πιο ισχυρά στεγανά μέσα στο Βαθύ Κράτος θα συνεχίσουν να αναγκάζουν τον Τραμπ να ποντάρει τα διπλά στο Σχέδιο Ουκρανία, το οποίο αποτελεί ουσιώδες μέρος του ήθους των Παντοτινών Πολέμων.

Το καλύτερο που μπορεί να κάνει είναι να αποσπάσει την προσοχή από το Σχέδιο Ουκρανία, διευκολύνοντας τους ψυχοπαθολογικούς γενοκτόνους της Παλαιάς Διαθήκης στο Τελ Αβίβ, καθώς και την αρμάδα Σιωνιστών-Νεοσυντηρητικών στην Ουάσιγκτον, με την εμμονή τους να αναγκάσουν τις ΗΠΑ να πολεμήσουν το Ιράν. Δηλαδή μια μικρή αλλαγή εστίασης των Παντοτινών Πολέμων.

Η Τεχεράνη όχι μόνο εξάγει το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς της στην Κίνα, αλλά αποτελεί έναν απολύτως απαραίτητο κόμβο του Διεθνούς Διαδρόμου Μεταφορών Βορρά Νότου (INSTC) καθώς και της Πρωτοβουλίας Μία Ζώνη, Ένας Δρόμος (Belt and Road – BRI). Δηλαδή οι διάδρομοι Βορρά-Νότου και Ανατολής-Δύσης που διασχίζουν την Ευρασία.

Αυτός θα ήταν ο πόλεμος που πραγματικά επιθυμούν – ταυτόχρονα εναντίον τριών BRICS (Ρωσία, Κίνα, Ιράν). Σε τελική ανάλυση, η αμερικανική άρχουσα τάξη έχει ήδη επενδύσει σε έναν «όλα ή τίποτα» υβριδικό πόλεμο κατά των BRICS.

Παρ’ όλα αυτά, η αντιπαράθεση Τραμπ 2.0/Κίνας θα αποτελέσει το επίκεντρο της εξωτερικής πολιτικής του Ηγεμόνα από τις 20 Ιανουαρίου. Σχεδόν όλοι οι διορισμοί του Τραμπ –όσο άστοχοι κι αν είναι– πιστεύουν ότι μπορούν να διαλύσουν τη συνολική στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας και να εμποδίσουν την Κίνα να αγοράζει ενέργεια από το Ιράν.

Θα υπάρξουν προσπάθειες να διαταραχθούν οι ναυτιλιακές διαδρομές και οι γραμμές ανεφοδιασμού – από τους Θαλάσσιους Δρόμους του Μεταξιού στις ακτές του Ινδικού Ωκεανού μέχρι τη Βόρεια Θαλάσσια Διαδρομή γύρω από την Αρκτική, συμπεριλαμβανομένων πιθανών προβοκατόρικων ενεργειών κατά μήκος του INSTC.

Αλλά με τον Ορέσνικ να μπαίνει τώρα στο κάδρο, οπουδήποτε ο Ηγεμόνας θα προσπαθεί να παρενοχλήσει την Κίνα, θα πρέπει επίσης να αντιμετωπίζει και τη Ρωσία. Έτσι, ο πειρασμός να τερματιστεί το Σχέδιο Ουκρανία και η καταπάτηση από το ΝΑΤΟ των δυτικών συνόρων της Ρωσίας θα βρίσκεται πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού του Τραμπ, μέρος του συνδρόμου «παραπλανήστε τη Ρωσία για να υπονομεύσετε την Κίνα».

Το πρόβλημα για τον Ηγεμόνα είναι ότι οι αλληλένδετες στρατηγικές συνεργασίες Ρωσίας-Κίνας-Ιράν μαζί με όλο το εύρος των BRICS/SCO έχουν πράγματι άλλες – κινητικές – ιδέες.

Σημειώσεις της μεταφράστριας:

[1] MICIMATT από τα αρχικά των Military-Industrial-Congressional-Intelligence- Media-Academia-Think-Tank. Έτσι αποκαλεί ο πρώην αναλυτής της CIA, Ray McGovern, το διευρυμένο πλέον σήμερα Στρατιωτικό-Βιομηχανικό σύμπλεγμα των ΗΠΑ (MIC: Military-Industrial Complex όπως αναφερόταν όλα τα προηγούμενα χρόνια, αρχής γενόμενης από την προειδοποίηση για το ρόλο του στον αποχαιρετιστήριο λόγο του Προέδρου των ΗΠΑ Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, στις 17/1/1961).
Το διευρυμένο σύμπλεγμα περιγράφεται πλέον ως σύμπλεγμα του Στρατού, της Βιομηχανίας, της Πολιτικής (Κογκρέσο), των Μυστικών Υπηρεσιών, των ΜΜΕ, των Ακαδημαϊκών και των Δεξαμενών Σκέψης.

[2] Συνθήκη για τα Πυρηνικά Όπλα Μέσου Βεληνεκούς: ήταν μια συνθήκη ελέγχου των όπλων μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Σοβιετικής Ένωσης (και του διαδόχου κράτους της, της Ρωσικής Ομοσπονδίας). Η συνθήκη υπογράφηκε στις 8 Δεκεμβρίου 1987 από τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Ρόναλντ Ρίγκαν και τον Σοβιετικό Γενικό Γραμματέα, Μιχαήλ Γκορμπατσόφ.
Η Συνθήκη απαγόρευσε όλους τους εκτοξευόμενους από το έδαφος πυρηνικούς και συμβατικούς πυραύλους, βαλλιστικούς πυραύλους, πυραύλους κρουζ και τους εκτοξευτές πυραύλων των δύο εθνών με βεληνεκές 500–1.000 χιλιόμετρα (μικρού προς μεσαίου βεληνεκούς) και 1.000–5.500 km (μέσου βεληνεκούς). Η συνθήκη δεν ίσχυε για πυραύλους που εκτοξεύονται από αέρος ή θάλασσα. Μέχρι τον Μάιο του 1991, τα δύο έθνη είχαν καταστρέψει 2.692 πυραύλους και ακολούθησαν 10 χρόνια επιτόπιων επιθεωρήσεων επαλήθευσης.
Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωσε στις 20 Οκτωβρίου 2018 ότι αποσύρει τις ΗΠΑ από τη συνθήκη για να αντιμετωπίσει την ανάπτυξη κινεζικών όπλων στον Ειρηνικό, συμπεριλαμβανομένης της Θάλασσας της Νότιας Κίνας, καθώς η Κίνα δεν αποτελούσε μέρος της συνθήκης. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αποχώρησαν επισήμως από τη συνθήκη στις 2 Αυγούστου 2019.

[3] Ταχύτητα Mach: Ο αριθμός Mach αντιστοιχεί στην ταχύτητα του αεροσκάφους σε σύγκριση με την ταχύτητα του ήχου στον αέρα, με το 1 Mach να ισοδυναμεί με την ταχύτητα του ήχου (343 μέτρα ανά δευτερόλεπτο ή 1.235 χιλιόμετρα ανά ώρα). 10 Mach αντιστοιχούν περίπου σε ταχύτητα 3,5 χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο ή 12.350 χιλιομέτρων ανά ώρα.

[4] Minuteman III (Εθελοντής 3): αμερικανικοί επίγειοι διηπειρωτικοί βαλλιστικοί πύραυλοι (ICBM)  κατασκευασμένοι τη δεκαετία του 1970. Από το 2024, οι Minuteman III είναι οι μόνοι επίγειοι διηπειρωτικοί πύραυλοι των ΗΠΑ και αντιπροσωπεύουν το σκέλος ξηράς της πυρηνικής τριάδας των ΗΠΑ, μαζί με τους υποβρύχιους βαλλιστικούς πυραύλους Trident II (SLBM) και πυρηνικά όπλα που μεταφέρονται από στρατηγικά βομβαρδιστικά μεγάλης εμβέλειας.

[5] Το Liverwurst είναι είδος λουκάνικου που περιέχει συκώτι χοίρων ή μοσχαριών. Αποτελεί παραδοσιακό γερμανικό έδεσμα.

[6] Five Eyes: Τα Πέντε Μάτια (FVEY) είναι μια συμμαχία μεταξύ των μυστικών υπηρεσιών της Αγγλόσφαιρας που περιλαμβάνει την Αυστραλία, τον Καναδά, τη Νέα Ζηλανδία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες.

* Ο Pepe Escobar είναι αρθρογράφος στο The Cradle, αρχισυντάκτης στους Asia Times και ανεξάρτητος γεωπολιτικός αναλυτής που επικεντρώνεται στην Ευρασία. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 ζει και εργάζεται ως ξένος ανταποκριτής στο Λονδίνο, το Παρίσι, το Μιλάνο, το Λος Άντζελες, τη Σιγκαπούρη και την Μπανγκόκ. Είναι συγγραφέας αμέτρητων βιβλίων. Το τελευταίο του είναι το Raging Twenties.

Πηγή της αγγλόφωνης δημοσίευσης του άρθρου: Strategic – Culture.su