Δικαιοσύνη… Το μακρύ χέρι μιας διεφθαρμένης πολιτικής εξουσίας

του Όθωνα Κουμαρέλλα*

Ίσως για πολλούς, που επιφανειακά θα ρίξουν μια ματιά χωρίς να εμβαθύνουν στην παρούσα ανάλυση να βρουν ότι ο τίτλος δεν ταιριάζει σε ένα άρθρο σχεδόν καθαρά οικονομικού χαρακτήρα. Όμως η δικαιοσύνη είναι το ζητούμενο σε κάθε περίπτωση.

Βεβαίως είναι απολύτως λογικό, κατανοητό και σεβαστό το αίτημα, όπως εκφράζεται από όλους αυτούς που είδαν τη ζωή τους να καταστρέφεται ολοσχερώς στη Μάνδρα, το Μάτι, τα Τέμπη, να ζητούν δικαίωση για τους ανθρώπους που έχασαν σε «δυστυχήματα», ή τις περιουσίες τους, στις αποκαλούμενες «θεομηνίες».

Το πρόβλημα όμως της αποκατάστασης της Δικαιοσύνης στη χώρα είναι συνολικότερο και πρέπει να το αντιμετωπίσουμε σε ένα ευρύτερο πλαίσιο. Το τι συνέβη σε όλες αυτές τις περιπτώσεις και σε πολλές άλλες που συνέβησαν, συμβαίνουν και θα συμβούν, είναι απότοκα και κραυγαλέα συμπτώματα μιας γενικότερης κατάστασης παρακμής και μιας καταστροφικής πορείας που ακολουθεί η χώρα τις τελευταίες δεκαετίες, με τη δικαιοσύνη θεότυφλη, να αποτελεί το μακρύ χέρι μιας διεφθαρμένης, στην υπηρεσία ξένων συμφερόντων και εγχώριων ολιγαρχών, πολιτικής εξουσίας, που λίγο απέχει από τη μαφία και από το οργανωμένο έγκλημα στην υπηρεσία του οποίου έχει τεθεί.

Από την πλευρά της Οικονομίας

Από την πλευρά της οικονομίας οι αριθμοί κραυγάζουν -και όσοι θέλουν να τους αγνοούν, απλά είναι συνένοχοι σε ένα διαρκές έγκλημα σε βάρος της ίδιας της χώρας και της πλειονότητας των ανθρώπων.

Ένα διαρκές έγκλημα που με μαθηματική ακρίβεια θα καταλήξει σε ολοκληρωτικές καταστροφές, που όμοιές της δεν θα έχει βιώσει ο ελληνισμός.

Ο επισυναπτόμενος πίνακας είναι απολύτως χαρακτηριστικός. Οι αριθμοί και όλα τα στοιχεία που αναφέρονται είναι τα πλέον επίσημα από τους εθνικούς λογαριασμούς και δεν αμφισβητούνται.

Στον πίνακα βλέπουμε την εξέλιξη του ΑΕΠ από το 2009, που αποτελεί το ορόσημο με την κρίση που υπέβοσκε από το 2002 με την εκχώρηση του σκληρού πυρήνα της κρατικής κυριαρχίας, δηλαδή το νόμισμα, σε υπερεθνικούς οργανισμούς, να γίνεται πια εμφανής, μέχρι και το τέλος του 2023. Η εξέλιξη αυτή παρουσιάζεται τόσο σε τρέχουσες τιμές του έτους αναφοράς, όσο και σε σταθερές τιμές 2023. Η απεικόνιση των μεγεθών σε σταθερές τιμές δίνουν μια πιο αξιόπιστη εικόνα για την εξέλιξη των μεγεθών κι εν προκειμένω του ΑΕΠ και του δημόσιου χρέους και της σχέσης μεταξύ τους.

Στην πρώτη στήλη βλέπουμε την εξέλιξη της αξίας του νομίσματος σε σχέση με τον ΔΤΚ, σύμφωνα με τον αντίστοιχο Πίνακα ΙΙ της ΕΛΣΤΑΤ (https://www.statistics.gr/el/statistics/-/publication/DKT87/- A0515_DKT87_TS_MM_00_1959_00_2023_02_F_GR.xls), όπου παρατηρούμε, ότι το «σκληρό» και «σταθερό» ευρώ που θα μας προφύλασσε από τις κακοτοπιές έχει χάσει το 17,4% της αξίας του από το 2009 και το 49% τουλάχιστον από το 2002 που το υιοθετήσαμε εκχωρώντας τη νομισματική κυριαρχία της χώρας.

Στην επόμενη στήλη παρουσιάζεται ανά έτος το ΑΕΠ σε δισεκατομμύρια ευρώ (πάλι τα στοιχεία από τους εθνικούς λογαριασμούς) με βάση τις τρέχουσες τιμές, όπου παρατηρούμε την πτώση του ΑΕΠ από τα 237,534 δις σε μόλις 220,303 δις με μια ενδιάμεση καμπύλωση που έφτασε στο ναδίρ των 174,4 δις το 2016, αλλά και των 165 δις ευρώ το 2020 (εξ αιτίας σε αυτήν την περίπτωση και των άμετρων μέτρων για την αντιμετώπιση του κορωναϊού). Ακολουθεί η στήλη με τις ετήσιες ποσοστιαίες μεταβολές.

Η επόμενη στήλη είναι ακόμη πιο σημαντική διότι παρουσιάζει την ετήσια εξέλιξη του ΑΕΠ σε σταθερές τιμές 2023. Βλέπουμε ότι σε σταθερές τιμές 2023 (αλλά και οποιαδήποτε χρονιά να πάρουμε ως βάση στο ίδιο αποτέλεσμα θα καταλήξουμε) την καταβαράθρωση του ΑΕΠ όλα αυτά τα χρόνια, έχοντας χάσει το 23,39% του μεγέθους που είχε το 2009 (από 287,556 σε 220,303 δις πάντα σε σταθερές τιμές 2023, με μια διαφορά 67,253 δις). Δεν νομίζω να υπάρχει, κι αν γνωρίζει κάποιος να μου υποδείξει, άλλη χώρα που σε συνθήκες ειρήνης έχασε τόσο μεγάλο ποσοστό σε οικονομικό μέγεθος, σε μόλις 14 χρόνια. Όλες οι άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και του υπόλοιπου κόσμου (που δεν βρέθηκαν σε πόλεμο) το ίδιο διάστημα είχαν άλλες μικρότερη και άλλες μεγαλύτερη αύξηση στο ΑΕΠ τους, τόσο σε τρέχουσες, όσο και σε σταθερές τιμές. Μόνον η Ελλάδα σε ραγδαία πτώση! Τυχαίο; Βασκανία; Κατάρα των θεών; Μας έπεσε μετεωρίτης από το διάστημα; «Ατύχημα», κάτι όπως στα Τέμπη «πάμε κι όπου βγει»; Τι απ’ όλα; Κι εμείς ακόμη στρουθοκαμηλίζουμε;

Η πιο κρίσιμη όμως στήλη που παρουσιάζει ανάγλυφα το έγκλημα που διεπράχθη και εξακολουθεί να διαπράττεται σε βάρος της χώρας και του λαού και ζητά τη δικαίωση και την τιμωρία όσων ενέχονται στη διάπραξή του, είναι αυτή που δείχνει τις ετήσιες απώλειες σε σχέση με το 2009 σε δισεκατομμύρια ευρώ για να έχουμε ένα τελικό σωρευτικό άθροισμα απωλειών των 14 χρόνων της «κρίσης» 1.083,586 δισεκατομμύρια ευρώ σε σταθερές τιμές 2023. Μάλιστα κυρίες και κύριοι! Ένα τρισεκατομμύριο ογδόντα τρία δισεκατομμύρια πεντακόσια είκοσι έξι εκατομμύρια ευρώ απώλειες σε εθνικό εισόδημα! Κι αυτά με το να θεωρήσουμε ότι θα είχαμε μηδενική ανάπτυξη από το 2009 μέχρι τώρα. Ας φανταστούμε τα εισοδήματα που χάθηκαν εάν όλα αυτά τα χρόνια είχαμε μια οικονομική μεγέθυνση τουλάχιστον στον μέσον όρο των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών. Ενδεχομένως εάν μπορούσαμε να τα προσθέσουμε κι αυτά, οι απώλειες να ξεπερνούν τα 2 τρισεκατομμύρια ευρώ.

Εάν σε αυτά προσθέσουμε τα πάνω από 350 δισεκατομμύρια πληρωμές χρεολυσίων, όλο αυτό το διάστημα, και πάνω από 180 δις πληρωμές μόνον σε τόκους του δυσβάστακτου χρέους, που όσο το πληρώνουμε αυτό αυξάνει (από 126,74% του ΑΕΠ το 2009 στο 184,53% το 2023 -τελευταία στήλη στον πίνακα), έχουμε μπροστά μας ανάγλυφο και σε όλες του τις διαστάσεις το ελληνικό δράμα. Ένα δράμα που ζητά το τέρμα του και τη δικαίωση, αλλά και την ανάλογη αποζημίωση. «O τρώσας ιάσεται», κατά τους προγόνους μας…. Όχι! Δεν είναι μόνον οι πολεμικές επανορθώσεις και το κατοχικό δάνειο που οφείλουμε να απαιτούμε στο διηνεκές. Μαζί με την τιμωρία των ενόχων της σύγχρονης κατοχής, οφείλουμε να διεκδικήσουμε τις αντίστοιχες αποζημιώσεις από τους εγχώριους δωσίλογους, αλλά και τους «φίλους», «εταίρους» και «συμμάχους» που στο όνομα των δικών τους συμφερόντων καταστρέφουν τη χώρα και εξανδραποδίζουν τον ελληνισμό.

Είναι η ζοφερή πραγματικότητα, οι αριθμοί απλά τη δείχνουν

Πράγματι, αυτά δεν είναι απλά νούμερα και στατιστικές καταγραφές. Είναι η απεικόνιση μιας σκληρής πραγματικότητας, που βιώνουμε όλοι κυριολεκτικά στο πετσί μας. Με τη βαθμιαία φτωχοποίηση, την εγκατάλειψη και το ξεπούλημα των υποδομών, με άμεση συνέπεια τα «ατυχήματα» τύπου Τεμπών, την εκποίηση κάθε πολύτιμου περιουσιακού στοιχείου, αλλά κυρίως -κι εδώ το κόστος είναι ανεκτίμητο- τη δημογραφική κατάρρευση, το θάνατο χιλιάδων εξ αιτίας της απαξίωσης του συστήματος υγείας, τη μετανάστευση του πιο παραγωγικού τμήματος της νεολαίας κι όχι μόνον. Θέλουμε τόμους για να περιγράψουμε όλες τις μικρότερες και μεγαλύτερες καταστροφές που συνέβησαν και συμβαίνουν. Μια πραγματική γενοκτονία σε βάρος ενός ολόκληρου λαού με «ήπια» μέσα και «γλυκαντικά», αλλά το ίδιο ή και περισσότερο αποτελεσματικά στις βαθύτερες στοχεύσεις τους. Η εγκατάλειψη της Κύπρου, του Αιγαίου και της Θράκης, η παράδοσή τους αμαχητί στον «Αττίλα», η συρρίκνωση έως εξαφανίσεως του εθνικού χώρου έρχεται ολοταχώς ως φυσική συνέπεια αυτής της επιδιωκόμενης εθνικής κατάρρευσης σε όλα τα επίπεδα. Ο δόλος δεν είναι ενδεχόμενος. Είναι σαφέστατα υπαρκτός και αποδεικνύεται! Και οι δόλιοι ένοχοι γνωστοί!

Οι ευθύνες και η συγκάλυψη

Ωστόσο, ακόμη και αυτοί που θεωρούν τη θέση αυτή ακραία, ας απαντήσουν στον εαυτόν τους πρώτα: Δεν υπάρχει ευθύνη για όλα αυτά; Δεν υπάρχουν ένοχοι; Όλοι αθώοι είναι; Κάνουν καλά τη δουλειά τους, όλοι τους, κι ό,τι συμβαίνει είναι από θεού και ανθρωπίνως αναπότρεπτο;

Όχι! Απλώς παράλληλα με τη διάπραξη του εγκλήματος εξελίσσεται και η επιχείρηση συγκάλυψής του. Σε όλα τα επίπεδα! Στην πολιτική, στην οικονομική επιστήμη, στη διανόηση, στα ΜΜΕ, μα κυρίως στη δικαιοσύνη. Είναι όμως το έγκλημα και η κλίμακά του, που πεισματικά ζητούν τη δικαίωση και την τιμωρία των ενεχομένων!

Παρά τη φίμωση κάθε φωνής που αναδεικνύει το πρόβλημα και προτείνει λύσεις. Παρά τις δολοφονίες χαρακτήρων. Παρά τις αποκρύψεις και όπου αυτό δεν είναι δυνατόν, τη διαστρέβλωση κάθε ενοχοποιητικού στοιχείου. Παρά τις πομφόλυγες περί εξόδου από τα μνημόνια και της δήθεν ανάπτυξης. Για να μην αποκαλυφθεί η συνωμοσία και το έγκλημα στο όνομα του ανήκωμεν στη… σωστή πλευρά της ιστορίας. «Να καεί η Ελλάδα για να σωθεί η Ευρώπη» είχε αναφωνήσει πριν κάποια χρόνια η γνωστή και μη εξαιρετέα πρώην βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας κα Νίκη Τζαβέλα από τα έδρανα του ευρωκοινοβουλίου. Πιο κομψά και λίγο «ντροπαλά» το ίδιο εκφράζουν σε όλους τους τόνους και τις περιστάσεις, όλα τα κόμματα του δήθεν συνταγματικού τόξου, η διανόηση και οι έχοντες αναλάβει εργολαβικά και με το αζημίωτο την ενημέρωσή μας. Ή απλώς αποσιωπούν και ασχολούνται με άλλα «χαριτωμένα». Χωρίς να λείπουν φυσικά από τον μπαξέ οι διάττοντες σωτήριοι Δελαπατρίδηδες κάθε φορά που οι πολίτες πρέπει να βρεθούν σε σύγχυση, είτε για να απέχουν τις ελάχιστες φορές που τους δίνεται η ευκαιρία να εκφραστούν, είτε για να διαχυθεί η αντίθεση και η διαμαρτυρία τους σε χιλιάδες κομμάτια και μάλιστα στο όνομα της ενότητας! Τέτοια υποκρισία!

Η Δικαιοσύνη να γίνει Πράξη Απελευθέρωσης!

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (ΕΠΑΜ), μόνο του, δυστυχώς, μετά από προετοιμασία ετών, έχει καταθέσει, ήδη από τον Φεβρουάριο του 2018, Έγκλιση – Μήνυση για Εσχάτη Προδοσία στον Άρειο Πάγο, πλήρως τεκμηριωμένη τόσο νομικά όσο και τεχνικο – οικονομικά. Διότι το ζήτημα της Δικαιοσύνης είναι κατ’ εξοχήν Πολιτικό Ζήτημα! Δυστυχώς κανένα κόμμα, κανένας πολιτικός, συνδικαλιστικός, ή άλλως φορέας δεν θέλησε να υποστηρίξει τη μήνυση και να συμβάλλει στην ενότητα ενός λαού που πασχίζει για τα αυτονόητα. Όλοι υποκριτικά μιλούν για πατριωτισμό, αμπελοφιλοσοφούν για την εθνική ανεξαρτησία, τη σύζευξη του κοινωνικού με το εθνικό, αλλά επί της ουσίας και στο διά ταύτα… αγρόν αγοράζουν. Γεμίσαμε από παρασιτούντες αμπελοφιλόσοφους, από επαγγελματίες πατριδέμπορους και όψιμους «σωτήρες».

Ήλθε η ώρα οι πολίτες να αναλάβουν την ευθύνη που τους αναλογεί κλείνοντας μάτια και αυτιά στις σειρήνες του αποπροσανατολισμού και της σύγχυσης. Να «αρπάξουν» την ευκαιρία και η ψήφος μαζική στις 9 του Ιούνη είθε να είναι πράξη ευθύνης του καθένα μας, για να ξεχωρίσει η ήρα από το στάρι, επιτέλους! Και η Δικαιοσύνη να πάρει το δρόμο της και από ευχή και μύχια ελπίδα των κατατρεγμένων να γίνει Πράξη! Πράξη απελευθερωτική! Για την κάθε μία και τον καθένα μας!

Πρώτη δημοσίευση  του άρθρου στην ιστοσελίδα του Όθωνα Κουμαρέλλα Αιρετικές Ιδέες.

*Ο Όθωνας Κουμαρέλλας είναι Αρχιτέκτονας – Μηχανικός πολιτικός και οικονομικός αναλυτής και συγγραφέας, με πλούσια πολιτική και οικονομική αρθρογραφία, διαχειριστής σήμερα της ιστοσελίδας hereticalideas.gr. Με αδιάλειπτη συμμετοχή στους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες από την περίοδο της χούντας μέχρι σήμερα. Ειδικά από το 2010, με την υπογραφή των μνημονίων, εντάχθηκε στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την Εθνική Ανεξαρτησία και τη Δημοκρατία, συμμετέχοντας στο ΕΠΑΜ από την ίδρυσή του, υπηρετώντας για αρκετά χρόνια στην Πολιτική Γραμματεία του Μετώπου.
Περιεχόμενο στον αγώνα του δίνουν το όραμα και η ελπίδα για μια Ελλάδα ελεύθερη, εθνικά κυρίαρχη και δημοκρατική με έναν λαό που να ευημερεί και να προκόβει στον τόπο του, αντιμετωπίζοντας τη μάχη των ευρωεκλογών ως ένα ακόμη μετερίζι αγώνα, με σύνθημα το «Πρώτα και πάνω απ’ όλα η Ελλάδα». Έναν αγώνα για την ανατροπή και την ριζική πολιτική αλλαγή, που θα κόψει τους γόρδιους δεσμούς που έχουν αλυσοδέσει τη χώρα, οδηγώντας την στην παρακμή και την οριστική καταστροφή.