του Δημήτρη Δράκου

Με τη δίωξη του δημοσιογράφου Βαξεβάνη ένιωσα τη μεγαλύτερη απογοήτευση. Όση δεν έχω νιώσει πολύ καιρό τώρα με όλα όσα συμβαίνουν.  Επειδή μου έδωσε να καταλάβω σε τι σημείο έχουμε φτάσει.

Όχι δηλαδή επειδή έχουμε φτάσει στο σημείο να διώκονται δημοσιογράφοι, να φιμώνεται και να λογοκρίνεται ο τύπος. Αυτό το είχα συνειδητοποιήσει πολύ νωρίτερα. Εδώ πλέον, με την πρόσφατη αλλαγή του νόμου περί ψευδών ειδήσεων, διώκεται ποινικά οποιοσδήποτε δεν συνάδει με την εκάστοτε κρατική αλήθεια.

Εδώ και πολύ καιρό διώκονται και δολοφονούνται (είτε ως χαρακτήρες είτε με φυσική εξόντωση σε κάποιες περιπτώσεις), δημοσιογράφοι, επιστήμονες και απλοί άνθρωποι, που τόλμησαν να εναντιωθούν στο επίσημο αφήγημα της εξουσίας. Κατεβαίνουν λογαριασμοί σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Γιατροί και καθηγητές ΑΕΙ καλούνται σε απολογία από τον εισαγγελέα ή στην καλύτερη περίπτωση από τον σύλλογό τους με αφορμή μια δημοσίευσή τους και απειλούνται να χάσουν τη δουλειά τους η οδηγούνται πολλές φορές σε παραίτηση. Ο κος Βαξεβάνης όμως σφύριζε αδιάφορα σε όλο αυτό. Με τους “ψέκες” να ασχοληθούμε τώρα, δε βαριέσαι; Καλά τους κάνουν.

Έτσι όταν ήρθε η δική του ώρα συνειδητοποιώ ότι δεν μου πάει καρδιά να φωνάξω γι’ αυτόν κι ας έχει δίκιο. Σιχάθηκα τον εαυτό μου γι’ αυτό και κατάλαβα σε τι διαίρεση έχουμε βρεθεί ως κοινωνία.

Τώρα σε ένοιαξε βρε Βαξεβάνη η ελευθερία του λόγου; Όταν τα ίδια και χειρότερα εφαρμόζονται γι’ αυτούς οι οποίοι αρθρώνουν έναν λόγο με τον οποίο διαφωνείς ή θεωρείς ότι δεν σε αφορά, δεν τίθεται θέμα ελευθερίας του λόγου;

Έτσι, μου ήρθε στο μυαλό η ρήση που φέρεται να είπε ο Πάστορας Μάρτιν Νήμελερ επί ναζιστικής Γερμανίας. Μιλάω για το γνωστό “πρώτα ήρθαν για τους κομμουνιστές. Δεν φώναξα γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής. Ύστερα πήραν τους σοσιαλδημοκράτες. Δεν έκανα τίποτα γιατί δεν ήμουν σοσιαλδημοκράτης. Έπειτα μάζεψαν τους Εβραίους. Ούτε Εβραίος ήμουν κι ούτε και τότε μίλησα. Τώρα ήρθαν για εμένα που είμαι άνθρωπος της εκκλησίας αλλά δεν έχει μείνει κανείς να φωνάξει για μένα.”

Τι κι αν η παραπάνω ρήση, μέσω του Μπέρτολτ Μπρεχτ, είναι πια πασίγνωστη στις μέρες μας, κυρίως στους κύκλους της αριστεράς; Δεν φαίνεται να την έχουμε κατανοήσει πλήρως. Ιδιαίτερα κάποιοι δημοσιογράφοι όπως ο Βαξεβάνης ή και ο Άρης Χατζηστεφάνου.

Ο τελευταίος μάλιστα έγραψε άρθρο για να μας πει ότι θα έπρεπε να διώκονται σαν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας οι δημοσιεύσεις που τάσσονται ενάντια στα εμβόλια, κατά του κορωνοϊού και στα λοκντάουν.

Μάλιστα κύριοι, καλά ακούσατε. Αριστερός δημοσιογράφος ζητά την δίωξη άλλων, γιατί θεωρεί τις απόψεις τους επικίνδυνες, τύφλα να ‘χει η ασφάλεια του Μανιαδάκη δηλαδή! Δημοκρατία κι ελευθερία του λόγου ναι αλλά όχι για όλους! Ο Γερμανός παπάς στην τελική είχε περισσότερο νιονιό απ’ αυτούς.

Καταλαβαίνεις μετά απ’ αυτά αδερφέ αναγνώστη πόσο δύσκολο μου είναι να σταθώ στο πλευρό καθενός απ’ αυτούς όταν θα διώκεται; Όμως πρέπει να το κάνω και θα το κάνω. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για μένα. Θα είμαι στο πλευρό οπουδήποτε διωχθεί για τις ιδέες του, είτε είναι αριστερός είτε δεξιός, θρήσκος ή άθεος, είτε στην τελική συμφωνώ μαζί του είτε όχι. Θα είμαι εκεί. Γιατί μόνο ενωμένοι μπορούμε να νικήσουμε το τέρας που έρχεται. Τι έρχεται δηλαδή, είναι κιόλας εδώ.

Ο Δημήτρης Δράκος του Κανέλλου είναι μέλος του ΕΣΣ του ΕΠΑΜ.