Σημείωμα Ξαστεριάς: Aπό το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού -ΚΕΠ που εδρεύει στη Μόσχα, έναν οργανισμό που ακούραστα προβάλλει την Ελλάδα και τον πολιτισμό της στην τεράστια έκταση και τα εκατομμύρια των κατοίκων της ρωσικής ομοσπονδίας, λάβαμε και δημοσιεύουμε την ανακοίνωση που μας έστειλαν, πληροφορώντας για το πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό που διαθέτουν και διατίθεται διαδικτυακά τιμώντας την επέτειο της 17ης Νοέμβρη 1973.
Δημοσιεύουμε επίσης το μήνυμα της διευθύντριας του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού-ΚΕΠ, κας Δώρας Γιαννίτση.

17 Νοέμβρη 1973. ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ.
51 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ.
17 ноября 1973г. ГОВОРИТ ПОЛИТЕХ. ИНСТИТУТ!
51 ГОД СПУСТЯ.

Αγαπητοί φίλοι!

Με την ευκαιρία συμπλήρωσης 51 ετών από τα γεγονότα του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ, σάς προτείνουμε να παρακολουθήσετε την προ τεσσάρων ετών αφιερωμένη στην επέτειο της φοιτητικής εξέγερσης του Πολυτεχνείου εκδήλωση του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού-ΚΕΠ.

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε διαδικτυακά, δύνασθε να την παρακολουθήσετε στον κάτωθι σύνδεσμο στο YouTube κανάλι του Κ.Ε.Π.: https://youtu.be/VLlWeiM-jUY
καθώς και στο εδάφιο «Αρχείο βιντεοσκοπημένων εκδηλώσεων του Κ.Ε.Π.»: http://www.hecucenter.ru/gr/videoarc/17112020__edo_politehneio_.html
Το δελτίο τύπου της εκδήλωσης δύνασθε να αντλήσετε στον εξής σύνδεσμο στο Διαδίκτυο: http://www.hecucenter.ru/gr/news/press_release__17112020__edo_politehneio.html

Το πρόγραμμα της εκδήλωσης περιλαμβάνει:

  • Σύντομη επισκόπηση από την δ/ντρια του Κ.Ε.Π., διδάκτορα ιστορίας Δώρα Γιαννίτση, της κοινωνικοπολιτικής εξέλιξης της Ελλάδας από τη λήξη του Εμφυλίου Πολέμου (1949) έως την εγκαθίδρυση της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών (1967). – Toφαινόμενο των φοιτητικών κινημάτων τη δεδομένη εποχή.
  • Το Χρονικό των τριών ημερών του Πολυτεχνείου μέσα από κείμενα, προσωπικές μαρτυρίες, οπτικοαουστικό υλικό.
  • Συζήτηση
  • Προβολή του ντοκιμαντέρ «ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ». Σκηνοθεσία – Γιώργος Παναγόπουλος, Έλληνας σκηνοθέτης, αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων, καλλιτεχνικός διευθυντής Θεατρικού Εργαστηρίου του Κ.Ε.Π. Διάρκεια ντοκιμαντέρ 1 ώρα και 18 λεπτά (στην ελληνική γλώσσα).

Επιμορφωτικό υλικό, σχετικό με τη συγκεκριμένη περίοδο της σύγχρονης ιστορίας της Χώρας μας, δύνασθε να  αντλήσετε από τον Δικτυότοπο του Κ.Ε.Π. στον εξής κάτωθι σύνδεσμο: http://www.hecucenter.ru/up/__Ист. справка__ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΠΟΛΥΤ4ΕΧΝΕΙΟΥ – Ιστορ. Επισκόηση__.pdf

Μήνυμα της διευθύντριας του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού-ΚΕΠ, Δώρας Γιαννίτση.

Εν κατακλείδι κρίνουμε σκόπιμο να υπογραμμίσουμε ότι το Πολυτεχνείο υπήρξε το αποκορύφωμα των κινητοποιήσεων φοιτητών, νεολαίας, αγροτών, εργαζομένων κατά της χούντας, με προάγγελο την κατάληψη της Νομικής Σχολής στην Αθήνα το Φεβρουάριο του 1973. Υπήρξε το αποκορύφωμα του αντιδικτατορικού αγώνα που είχε προηγηθεί, με τεράστιο ανθρώπινο κόστος και θυσίες για όσους έπεσαν στα χέρια της Χούντας. Οι παράνομες τότε αντιδικτατορικές οργανώσεις είχαν σκάψει βαθιά στις συνειδήσεις των πολιτών, ιδιαίτερα της φοιτητικής νεολαίας, που ανέκαθεν αποτελεί τον πρωτοπόρο των κοινωνικών και πολιτικών διεκδικήσεων. Ήταν μια εξέγερση που δεν τη σχεδίασε κανένα επιτελείο, αλλά την ξεκίνησαν οι παράνομες φοιτητικές οργανώσεις, οι επιτροπές και πρωτοβουλίες που δρούσαν στους πανεπιστημιακούς χώρους.

Η εξέγερση του Νοέμβρη δεν γκρέμισε τη Χούντα, όπως συχνά γράφεται και λέγεται, παρά το βαρύ τίμημα σε νεκρούς που πλήρωσε το αντιδικτατορικό κίνημα. Αποκάλυψε, όμως, το πραγματικό πρόσωπο της δικτατορίας, το ωμό πρόσωπο της φασιστικής βίας. Ταυτόχρονα, σήμανε την αρχή του τέλους της Χούντας, η οποία πριν καταρρεύσει βύθισε στο αίμα την Κύπρο με το προδοτικό πραξικόπημα που οργάνωσε. Ανατρέποντας τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο της Κύπρου, έδωσε την ευκαιρία στην Άγκυρα να εισβάλει στο μαρτυρικό νησί και να καταλάβει το βόρειο τμήμα του.

Τα συνθήματα που βροντοφώναξε ο λαός στο Πολυτεχνείο το Νοέμβρη του 1973 ήταν: «Απόψε πεθαίνει ο φασισμός», «Εργάτες, αγρότες και φοιτητές», «Έξω οι Αμερικάνοι», «Έξω από το ΝΑΤΟ», «Ψωμί, παιδεία, ελευθερία». Με αυτά τα συνθήματα ζητούσε ένα παλλαϊκό ξεσηκωμό. Συνθήματα με πολιτικό περιεχόμενο και στόχους, για ανατροπή του φασιστικού καθεστώτος, για απεξάρτηση της χώρας από ξένους στρατιωτικούς και πολιτικούς οργανισμούς, για εθνική ανεξαρτησία, για το δικαίωμα στην ελευθερία, στην εργασία, στη μόρφωση. Αυτά ήταν τα οράματα της νεολαίας του Νοέμβρη.

Η στρατιωτική δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967, με όλα τα δεινά που επέφερε στην Ελλάδα, με κορύφωση το διαμελισμό της Κύπρου, αποτελεί ακραίο σύμπτωμα  και νομοτελειακή κατάληξη της εσωτερικής οργανικής αδυναμίας του μεταπολεμικού ελληνικού δημοκρατικού πολιτεύματος. Μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα (24 Ιουλίου 1974), η μεταδιδακτορική πολιτική ηγεσία θέτει ως πρώτο στόχο της εδραίωση της δημοκρατίας στην Ελλάδα και την εξάλειψη και επούλωση των τραυματικών εμπειριών του εμφυλίου πολέμου. Σταθμούς σε αυτή την πορεία αποτελούν η νομιμοποίηση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος – Κ.Κ.Ε. (κυβέρνηση Καραμανλή), η διενέργεια δημοψηφίσματος (8 Δεκεμβρίου 1974) και η εγκαθίδρυση της προεδρικής δημοκρατίας (κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή), η ψήφιση του νέου συντάγματος (9 Ιουνίου 1975, κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή, σύμφωνα με το οποίο πρώτος πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας εκλέγεται ο Κωνσταντίνος Τσάτσος [1975-1980] και δεύτερος ο Κωνσταντίνος Καραμανλής [1980-1985]) και ο νόμος για την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης (1982, κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου).

              Η εξέγερση του Πολυτεχνείου λειτουργεί ως πρότυπο του ασυμβίβαστου αγώνα για την ειρήνη, την εργασία, την κοινωνική δικαιοσύνη, τη μόρφωση, τον πολιτισμό, το περιβάλλον. Για την παγίωση ενός σχολείου, ενός ανώτατου εκπαιδευτικού ιδρύματος που πρέπει να διαμορφώνει ολοκληρωμένες προσωπικότητες και να εξοπλίζει τους νέους με ψυχικά και διανοητικά εφόδια, ώστε να μπορούν να γνωρίζουν την πραγματικότητα όχι για να υποτάσσονται σε αυτή, αλλά για να την ερμηνεύουν πολύπλευρα και να αγωνίζονται, όταν και όπου κρίνουν ότι χρειάζεται, να την αλλάξουν. Γιατί η μόρφωση δεν είναι υπόθεση γνώσης αλλά στάση ζωής. Το Πολυτεχνείο αποτελεί σύμβολο κοινών παλλαϊκών αγώνων για την υπεράσπιση του καθολικού δικαιώματος στη μόρφωση, για μια κοινωνία χωρίς διακρίσεις και εκμετάλλευση.

Με εκτίμηση

Θεοδώρα Γιαννίτση,
διευθύντρια του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού – Κ.Ε.Π.